H Τουρκία αποφεύγει τη Χάγη με το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο

Γράφει ο Όμηρος Τσάπαλος, Αναλυτής και Μέλος Δ.Σ. ΚΕΔΙΣΑ

Η απόφαση της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών στο Αιγαίο και η αμέριστη στήριξη του σχεδίου από την ελληνική Κυβέρνηση, γεννά σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το επίπεδο προστασίας των εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων απέναντι στις πάγιες απαιτήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Η συμφωνία της προηγούμενης εβδομάδας καλωσορίστηκε από την ελληνική Κυβέρνηση χωρίς προηγουμένως να έχουν προσδιοριστεί επι χάρτου ορισμένες κρίσιμες πτυχές της, η διαλεύκανση των οποίων είναι απαραίτητη για να καταλήξουμε στο αν πρόκειται για επιτυχία ή για μια καταστροφική απόφαση. Μια από αυτές είναι και το εύρος δράσης των νατοϊκών ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων σε συνάρτηση με το εύρος των ελληνικών
χωρικών υδάτων και του εθνικού εναέριου χώρου. Αν ρωτήσουμε κάποιον από τους κρατικούς μας αξιωματούχους που ενεπλάκησαν στο κλείσιμο της συμφωνίας «ποιο είναι το εύρος των ελληνικών ναυτικών μιλίων που αναγνωρίζονται από το ΝΑΤΟ με σκοπό την επιτυχή υλοποίηση του εν λόγω σχεδίου και των καλύτερο συντονισμό με την Ελλάδα και την Τουρκία», δύσκολα θα βρούμε κάποιον που θα ξέρει να μας απαντήσει. Κάποιοι θα πουν τα 6 ν.μ. για την θάλασσα και 10 ν.μ. για τον αέρα, κάποιοι 6 ν.μ. και για τα δυο, κάποιοι απλά δεν θα έχουν απάντηση…
Όσοι ξέρουν την απάντηση γνωρίζουν πως η Κυβέρνηση συμφώνησε σε ένα σχέδιο του οποίου η πλήρης επιχειρησιακή εξέλιξη δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί! Συμφωνήσαμε δηλαδή σε κάτι που δεν ξέρουμε αν θα μας ωφελήσει ή αν θα μας βλάψει, αν θα αντιμετωπίσει αποφασιστικά τους διακινητές ψυχών ή αν θα μας δημιουργήσει ένα επιπλέον πρόβλημα σε επίπεδο εθνικής κυριαρχίας. Η ελληνική κυβέρνηση προέτρεξε να βάλει την υπογραφή της σε ένα σχέδιο που μπορεί σε δεύτερο χρόνο να θέσει σε κίνδυνο την πάγια πολιτική της χώρας μας ότι εθνικά χωρικά ύδατα και εθνικός εναέριος χώρος κανονικά και με βάση το Διεθνές Δίκαιο εκτείνονται στα 12 ν.μ, και είναι υπο την κρίση της κυβέρνησης πότε αυτό θα πραγματοποιηθεί.
Έγκυροι αναλυτές (όπως ο Καθηγητής Αγ. Συρίγος σε πρόσφατο άρθρο του) τονίζουν πως κατά τη διάρκεια της επιχειρήσεως του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο θα γίνονται σεβαστά από τη Συμμαχία και για τις ανάγκες της επιχείρησης μόνο τα 6 απο τα 12 ν.μ. και αυτό γιατί αποτελεί πάγια τακτική της Συμμαχίας, χωρικά ύδατα και εναέριος χώρος δράσης να ταυτίζονται (με βάση και την απόφαση της MC 66/1).
Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Ότι αν η ελληνική κυβέρνηση δεν πράξει διαφορετικά, τότε εμμέσως θα έχουμε αποδεχτεί τα 6 ν.μ. σε θάλασσα αλλά και σε αέρα και ταυτόχρονα θα έχουμε παραιτηθεί των υπολοίπων. Θα έχουμε δώσει τότε ένα εξαιρετικό «πάτημα» στην Τουρκία να ανοίξει την κερκόπορτα του Αιγαίου και να νομιμοποιήσει την πάγια τακτική της για αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο θέμα των ναυτικών μιλίων.
Ένα δεύτερο στοιχείο που καθιστά την απόφαση εμπλοκής του ΝΑΤΟ προβληματική είναι και η παράληψη της Δωδεκανήσου από τις επιχειρήσεις. Πρόκειται για εκείνη την γεωγραφική περιοχή που δέχεται το 25% των προσφύγων και μεταναστών. Κατ’απαίτηση της Τουρκίας αυτή η περιοχή παραλήφθηκε από το σχέδιο. Και η ελληνική Κυβέρνηση, το μόνο που έκανε είναι να συμφωνήσει. Είναι γνωστή η τακτική της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια να αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας επι των νησιών αυτών βασιζόμενη στην αμφισβήτηση της ίδιας της Συνθήκης παραχώρησης της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς στους Έλληνες του 1947.
Τρίτο σημείο που γεννά επιπλέον ερωτηματικά, είναι γιατί η ελληνική Κυβέρνηση προτίμησε να ενεργοποιηθεί το ΝΑΤΟ στην περιοχή και όχι η ευρωπαϊκή ακτοφυλακή που βρίσκεται υπο σύσταση. Με άλλα λόγια, για ποιο λόγο επέλεξε να αναβαθμίσει την σημασία της Τουρκίας απέναντι στους δυτικούς συμμάχους μας και να μην πιέσουμε εμείς για την γρήγορη επιχειρησιακή ετοιμότητα ενός αμιγώς ευρωπαϊκού οργανισμού, στον οποίο συμμετέχει η Ελλάδα και όχι η Τουρκία, και ο οποίος διαθέτει ήδη (λόγω FRONTEX) την εμπειρία γύρω από τις θαλάσσιες διαδρομές των διακινητών. Για ποιο λόγο λοιπόν επιλέξαμε την εμπλοκή ενός Οργανισμού που επηρεάζουμε πολύ λιγότερο από εκείνον στον οποίο έχουμε μεγαλύτερη ανάμειξη και επομένως επιρροή; Μένει να φανεί…
Η συμφωνία για νατοϊκή επέμβαση στο Αιγαίο δεν πρόκειται να λειτουργήσει με τον τρόπο που η Ελλάδα προσδοκά. Η πρωτοβουλία της Τουρκίας να εμπλέξει το ΝΑΤΟ στην όλη υπόθεση, τη στιγμή που οι δικές της ευθύνες για την εικόνα στο Αιγαίο είναι τεράστιες και η ανευθυνότητα της απέναντι στις δεσμεύσεις της ακόμη μεγαλύτερη, μόνο επιπλέον ερωτηματικά θα πρέπει να μας δημιουργούν σχετικά με το ποιος εν τέλει θα βγει κερδισμένος… Αν η Ελλάδα δεν προλάβει από τώρα α) να κατοχυρώσει την ρητή αναφορά πάνω σε χαρτί και με την υπογραφή όλων των νατοϊκών συμμάχων ότι τα ελληνικά χωρικά ύδατα και ο εθνικός εναέριος χώρος εκτείνονται κανονικά μέχρι τα 12 ν.μ. (και επομένως εντός αυτού του γεωγραφικού εύρους η Ελλάδα και μόνο θα συνεργάζεται με τις νατοϊκές δυνάμεις π.χ. σε ζητήματα έρευνας και διάσωσης) και β) την ρητή αναφορά για επέκταση των επιχειρήσεων και σε περιοχές της Δωδεκανήσου (για να αποφύγουμε την νομιμοποίηση της τουρκικής αμφισβήτησης επι της κυριαρχίας τους) τότε το όλο σχέδιο θα αποβεί εθνικά επώδυνο και ίσως καταστροφικό. Με άλλα λόγια, δεν έχει νόημα να εμπλακούμε σε κάτι που θα μας βλάψει και θα υπονομεύσει το διαχρονικό δίκαιο των θέσεων μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια μιας ακόμη εθνικής περιπέτειας.
Έστω και την ύστατη ώρα, η Κυβέρνηση μπορεί να το ξανασκεφτεί…

Η ανάλυση αυτή πρωτοδημοσιεύτηκε στο rizopoulospost.com

kedisa.gr