Συνταρακτικά πράγματα συμβαίνουν στην νότια αυτή άκρη της Ευρώπης. Με τις ευλογίες μάλιστα της υποτιθέμενα φιλελεύθερα δημοκρατικής Ευρωπαικής Ενωσης που έχει χάσει κι αυτή τον βηματισμό της. Αυτό που χάνεται στην Ελλάδα είναι η δημοκρατία και ο σεβασμός στους θεσμούς. Στο όνομα της ταξικής πολιτικής, από την μία πλευρά, και του άγχους να μην χαθούν ψήφοι, από την άλλη, θυσιάζονται αρχές, αξίες και δημοκρατικές ευαισθησίες.
Με μια οικονομία που παραπαίει, μιά κοινωνία αποχαυνωμένη στην ανοησία, την αναποτελεσματικότητα και την ανοχή των πάντων και με κόμματα ταγμένα στην εξυπηρέτηση συμφερόντων στελεχών και μελών των, η χώρα βουλιάζει ασταμάτητα με αποτέλεσμα σε λίγες δεκαετίες να μην θυμίζει σε τίποτα των χώρα που με ζωντάνια διεκδίκησε την ένταξή της στην Ευρώπη και πάλεψε για την οικονομική της άνοδο.
Μοναδική φροντίδα του συνόλου του πολιτικού προσωπικού της χώρας είναι η διάσωση της δημόσιου τομέα και των θέσεων εργασίας των εκεί απασχολουμένων. Με κοντά στο 1 εκ τριακόσιες χιλιάδες ανέργους στον ιδιωτικό τομέα η κυβέρνηση με την ανοχή των πάντων φροντίζει να αποφύγει τις απολύσεις στο δημόσιο, καταπολεμώντας δήθεν την ανεργία (!).
Αγωνίζεται έτσι για εξασφάλιση νέων εσόδων, και βέβαια από νέους φόρους – στους πάντες. Η κοινωνία, με τον τρόπο αυτό, αντιμετωπίζει μια διαστρεβλωτικά μοναδική κατάσταση – αύξηση ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα και παράλληλα αύξηση κάθε λογής φόρων, αύξηση τελών σε υπηρεσίες καθώς και πολλές άλλες επι μέρους επιβαρύνσεις. Αυτές οι αποφάσεις δεν είναι μόνο παράλογες, με βάση κάθε ομαλή παραδοχή. Εφ όσον παγκοσμίως η ευημερία έρχεται σε οικονομίες που μειώνουν η καταργούν φόρους κι απελυθερώνουν αγορές. Είναι και ακραία αυταρχικές. Διότι παραβιάζουν πατροπαράδοτα ατομικά δικαιώματα και ανθρώπινες ελευθερίες.
Με την σύμφωνη γνώμη των πάντων λοιπόν - μόλις χθές ο υποψήφιος αρχηγός της ΝΔ κ. Κ. Μητσοτάκης σχεδόν ζήτησε τηλεοπτικά συγγνώμη από τις …καθαρίστριες επειδή τόλμησε να τις απολύσει - συντρίβεται ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας για να σταθεί στα πόδια του ο δημόσιος. Και πάνω στην πορεία αυτή καταβαραθρώνονται οι ατομικές ελευθερίες, παραβιάζεται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και ξεχνούνται οι αρχές της ελευθερίας και του απορρήτου των ατομικών συναλλαγών.
Οι προσωπικοί λογαριασμοί σε Τράπεζες θα αποτελούν πλέον ανοιχτό βιβλίο για τις φορολογικές αρχές, δίχως εμπόδιο θα γίνονται κατασχέσεις προσωπικών καταθέσεων ενώ με την υποχρεωτική εισαγωγή πλαστικού χρήματος οι προσωπικές συνήθεις των πολιτών (τι κάνουν κάθε ημέρα, τι καταναλώνουν, σε ποιους γιατρούς πηγαίνουν, πως διασκεδάζουν, το δώρα ψωνίζουν κλπ) σύντομα θα γίνουν λαικό ανάγνωσμα μέσω δυνατότητας διάθεσης των στοιχείων αυτών είτε σε περίεργα μέσα ενημέρωσης είτε σε ενδιαφερόμενες και «ανοιχτοχέρες» ιδιωτικές εταιρίες.
Η Ελλάδα θα αποτελεί μέρος της Δύσης μόνο κατ’ όνομα. Αλλά όχι στην ουσία. Τέτοιες πρωτοβουλίες θα είχαν ξεσηκώσει γη και ουρανό σε άλλες Δυτικές χώρες – σε κάθε φάση της πρόσφατης ιστορίας τους. Με την εξαίρεση των περιόδων κυριαρχίας του φασισμού, του ναζισμού και του Μακκαρθισμού στις ΗΠΑ. Το πρόβλημα δεν είναι η ανύπαρκτη στην ουσία αντίδραση των πολιτικών αρχών, αλλά η εμβληματική απάθεια του συνόλου σχεδόν της κοινής γνώμης. Που βλέπει την κοινωνία να καταρρέει γύρω της κι εκείνη να χασκογελάει με έξυπνες ατάκες σχολιαστών η θεατρικές κραυγές γραφικών δημοσίων προσώπων. Η αίσθηση είναι πως ουδείς στα σοβαρά παρακολουθεί τις εξελίξεις, αντιλαμβανόμενος που ακριβώς πηγαίνει η χώρα και με ποιο μπούσουλα την οδηγούν οι υποτιθέμενοι ταγοί της.
Ολοι βέβαια έχουμε ευθύνη γι’ αυτή την επικίνδυνη παρακμή. Δεν έχουμε όμως όλοι πολλές δυνατότητες αντίδρασης. Αποκομμένοι στην ουσία από τα δίκτυα ενημέρωσης, δίχως οικονομικές δυνατότητες άμεσης παρέμβασης και με ελάχιστα μέσα επηρεασμού των εξελίξεων στην διάθεσή μας, είμαστε υποχρεωμένοι να περιοριζόμαστε σε άκαρπες τελικά επισημάνσεις και προειδοποιήσεις. Είναι φανερό πως ο λαός δεν ανησυχεί. Κι οδηγείται - όχι άβουλα την φορά αυτή, αλλά με γνώση και συνείδηση – σε επιλογές καταστροφής και αδιεξόδων. Δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που τέτοιες εξελίξεις σημειώνονται. Όπως δεν θα είναι βέβαια και πρωτόγνωρες οι τραγικές συνέπειες στις οποίες οδηγούν.
Σημ. Για μιά φορά ακόμη το Νόμπελ οικονομίας πάει σε ένα επιστήμονα που καταρρίπτει τις αντιλήψεις περί άνωθεν επιβαλλόμενου εξισωτισμού και επιβολής της ευτυχίας μέσω παρεμβάσεων του κράτους. ο Angus Deaton με το βιβλίο του The Great Escape: Health, Wealth, and the Origins of Inequality επιμένει πως η γενική ευημερία και η καλύτερη υγεία έρχονται από την γενικότερη αύξηση του πλούτου και τον εκσυγχρονισμό, κι όχι από στοχευμένες κρατικές πολιτικές διανομής εισοδήματος και αναπτυξιοκτόνων φορολογικών πολιτικών.
* Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Παρακαλούμε να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες, επίσης οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας.
Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα διαγράφονται.
Τα σχόλια πλέον ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου, γιαυτό θα υπάρχουν καθυστερήσεις στην εμφάνιση τους. Γενικά γίνονται όλα αποδεχτά, εκτός από αυτά που είναι διαφημίσεις ή απάτες.
Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.
(επικοινωνία:eleftheroi.ellines@gmail.com)