Το κείμενο αυτό δεν γράφεται για να επαναλάβει τη θέση του Άρδην, εντελώς ξεκαθαρισμένη ήδη από το 2010. Στο τέλος, μάλιστα, παραθέτουμε έναν φάκελο με τα κυριότερα κείμενα που έχουμε γράψει επί τούτου, ώστε όποιος επιθυμεί να μπορεί να βρει το σύνολο της άποψης αλλά και την εξέλιξή της μέσα στις ιδεολογικές και πολιτικές διαμάχες που, σε πολύ μεγάλο βαθμό, σφράγισαν την ύπαρξή μας μέσα στον λεγόμενο «αντιμνημονιακό χώρο».
Το κείμενο γράφεται διότι πρέπει να ξεκαθαριστούν ορισμένες πτυχές της άποψης υπό το φως των εξελίξεων που υπήρξαν μετά την ανάληψη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εξουσία, και την τεράστια ήττα στην οποία αυτή οδήγησε –
μια ήττα όχι μόνον του λεγόμενου «αντιμνημονιακού χώρου» αλλά και ολόκληρης της χώρας.
Με συνέπειες που θα φανούν σε βάθος ορισμένων μηνών – καθώς, καλά-καλά, ούτε και οι ίδιοι οι κυβερνώντες έχουν επακριβώς κατανοήσει. Κυρίως το γεγονός ότι προκάλεσαν έναν σοβαρό κλυδωνισμό της διεθνούς θέσης της χώρας, όχι στην κλίμακα που υφίσταται εντός Ε.Ε., αλλά και έξω από αυτήν, στην αντίστοιχη παγκόσμια κλίμακα: Ανεξαρτήτως πεπραγμένων των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, τις συνέπειες των οποίων έχουμε αναλύσει εξαντλητικά όλα αυτά τα χρόνια, είναι εντελώς ξεκάθαρο πως αυτή η κυβέρνηση, με την πολιτική-ζουρλομανδύα που ακολούθησε, οδήγησε σε δραστική υποβάθμιση του διεθνούς εκτοπίσματος της χώρας – το οποίο, πλέον, από ορισμένες σημαντικές παραμέτρους, προσομοιάζει με χώρες όπως η Εσθονία ή η Λιθουανία.
Σε σχέση με τη «δραχμή», η «Καταστρόικα» των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δημιουργήσει τις εξής προοπτικές:
Α) Έφτασε στη μέση του δρόμου για την υιοθέτηση ενός νέου νομίσματος, υλοποιώντας το πρώτο βήμα που εισηγούνταν το Ινστιτούτο Λεβί και το «λόμπι Σόρος»: Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι επακριβώς η «μνημονιακή κανονικότητα», αλλά είναι ταυτοχρόνως ΚΑΙ μνημόνιο ΚΑΙ πρώτο στάδιο της χρεοκοπίας, δηλαδή της δραχμής. Βιώνουμε δηλαδή ένα προανάκρουσμα του τι μπορεί να σημαίνει «δραχμή» για τη χώρα, στις δοσμένες αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες. Και εδώ ακριβώς θα πρέπει να κάνουμε μια διάκριση μεταξύ «πολιτικών λιτότητας» που συνεπάγεται το Μνημόνιο (μάλιστα απίστευτα σκληρών), και «πολιτικών χρεοκοπίας» που συνεπάγεται η Δραχμή και προχωρούν τη λιτότητα ένα βήμα παρακάτω, σε πολιτικές που δίνουν το σήμα έναρξης ενός νέου κύκλου μαφιόζικης συσσώρευσης διά της αρπαγής αλά γκανγκστερικού καπιταλισμού της Ανατολικής Ευρώπης.
Β) Η ήττα της κυβέρνησης δεν ήταν μόνον ήττα της κυβερνητικής γραμμής περί «δυναμικής διαπραγμάτευσης εντός Ε.Ε. που θα οδηγήσει σε “σκίσιμο των μνημονίων”». Ήταν ταυτόχρονα και οριστική υπονόμευση οποιουδήποτε «σχεδίου Β», ακριβώς γιατί το «σχέδιο Β» προϋποθέτει τουλάχιστον και άμεσα διαθέσιμους πόρους, τραπεζικό σύστημα, εναλλακτική γεωπολιτική στρατηγική, προκειμένου να αποφύγεις την οικονομική σύντηξη. Σε δεύτερο χρόνο, απαιτεί λειτουργικό κράτος, υγιείς κοινωνικές δυνάμεις και την ύπαρξη ενός μίνιμουμ υγιούς οικονομικής βάσης για να υλοποιηθεί μια πολιτική ολικής ανασυγκρότησης κράτους και κοινωνίας. Η κυβέρνηση ενταφίασε με τις επιλογές τις όλες τις άμεσες προϋποθέσεις, οι οποίες είναι απολύτως απαραίτητες για ένα «σχέδιο Β» έκτακτης ανάγκης, στην περίπτωση που οι Γερμανοί καταφέρουν να μας πετάξουν έξω πραξικοπηματικά. Διαθέσιμοι πόροι δεν υπάρχουν, το τραπεζικό σύστημα της χώρας είναι σε κώμα (αν όχι κλινικά νεκρό), η κυβέρνηση κατέστρεψε με το πόκερ της όλες τις εναλλακτικές γεωπολιτικές στρατηγικές, για να καταλήξει να παίζει ρόλο κατοικίδιου του αμερικανικού λόμπι (και επί της ουσίας να ανταλλάσσει ένα σχέδιο για την αναδιάρθρωση του χρέους με το «ΝΑΙ» στο σχέδιο περί τουρκογιουνανικών Ηνωμένων Πολιτειών Κύπρου που έρχεται).
Γι’ αυτόν τον λόγο, εξ άλλου, μοναδικό ρεαλιστικό «σχέδιο Β» διαθέτει ο… Σόιμπλε, ο Σόρος και όλη η κομπανία των δημίων της χώρας, το οποίο προβλέπει συνέχιση των χρηματοδοτήσεων ΕΣΠΑ, λεφτά για ανθρωπιστική βοήθεια (στην ουσία χρηματοδότηση δελτίου τροφίμων, φαρμάκων και γενικώς ειδών πρώτης ανάγκης), και εγγυήσεις ότι θα προχωρήσουμε σε «πολιτική χρεοκοπίας» – δηλαδή σε έναν κύκλο άγριας συσσώρευσης διά της αρπαγής. Όλα τα υπόλοιπα που έχουν δημοσιοποιηθεί είναι εντελώς γελοία και γι’ αυτό απολύτως επικίνδυνα.
Γ) Εξαιτίας αυτού του αδιεξόδου, υπάρχει ένα «κρεσέντο» πιέσεων από εξωτερικές και εσωτερικές δυνάμεις που «πουσάρουν δραχμή» για να εξυπηρετήσουν ίδια συμφέροντα: Ο Σόρος πουσάρει δραχμή, για να μας κάνει βαλκανικό προτεκτοράτο. Ο Σόιμπλε πουσάρει δραχμή για να μας κάνει γερμανικό δορυφόρο (και όχι δορυφόρο της γερμανικής Ε.Ε.), ο Νταβούτογλου πουσάρει δραχμή για να μας κάνει τουρκική επαρχία, ο Πούτιν πουσάρει δραχμή για να αγοράζει κοψοχρονιά ό,τι θέλει από τη χώρα. Στο δε εσωτερικό: οι Ναζί πουσάρουν δραχμή για να οργανώσουν πραξικόπημα, η μηδενιστική αριστερά και ο αντιεξουσιαστικός χώρος πουσάρουν δραχμή για να οργανώσουν «τον τρίτο τον γύρο που είναι τελικός «μοβόρος, νικηφόρος και κομμουνιστικός», και ο Μαρινάκης και οι λοιποί γκάνγκστερ καπιταλίστες για να εγκαθιδρύσουν έναν νέο κύκλο μαφιόζικης συσσώρευσης διά της αρπαγής.
Υπό το φως αυτών των εξελίξεων και στη βάση της θέσης μας που έχουμε διατυπώσει από το 2010 (τηλεγραφικά, ότι το νόμισμα είναι γενικό ισοδύναμο γεωπολιτικής, οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ισχύος και, επειδή αυτήν την έχουμε εκμηδενίσει σε όλα τα επίπεδα, άμεσο πέρασμα στη δραχμή θα σημαίνει το πέρασμα από την ιδιότυπη αποικιοποίηση στην ιδιότυπη «κατάκτηση» της χώρας από το κονσόρτσιουμ ΗΠΑ-Γερμανίας-Τουρκίας), η ανάδειξη του «νομισματικού ζητήματος» σε κεντρικό ζήτημα ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία της Ελλάδας. Γιατί θα επιφέρει ταυτόχρονα:
α) Γεωπολιτική απίσχναση της χώρας.
β) Ολοκληρωτική Ρευστοποίηση του Εθνικού Κοινωνικού της Πλούτου.
γ) Παράδοση της κοινωνικής απελπισίας στα χέρια μηδενιστικών και εμφυλιοπολεμικών ολοκληρωτισμών βαλκανικού – συμμορίτικου τύπου. Οι οποίοι εμφανίζονται σε δύο κυρίως εκδοχές, η μία στην εκδοχή ενός μηδενισμού αριστερής προέλευσης και η άλλη ενός μηδενισμού ναζιστικής προελεύσεως. Οι οποίοι εξ άλλου προδιαγράφουν και το περίγραμμα του αυριανού εμφυλίου που υπόσχονται.
Αυτή η μέγγενη μεταξύ μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ και δραχμικού ολοκαυτώματος συνθέτει το «όλον» της «Καταστρόικας ΣΥΡΙΖΑ». Και αν η «δραχμική αντίθεση» οδηγεί, μέσα από τους γεωπολιτικούς, κοινωνικούς, και οικονομικούς αυτοματισμούς, στην κατάσταση που περιγράψαμε, το «μνημονιακό της αδερφάκι» εγγυάται, διά της σίγουρης αποτυχίας που συνεπάγεται ο τραγελαφικός του χαρακτήρας, μια βέβαιη παλινόρθωση των παλαιότερων συνιστωσών του μεταπολιτευτικού κατεστημένου. Οι οποίες θα επανέλθουν αναβαπτισμένες, απολαμβάνοντας μάλιστα κοινωνική ηγεμονία, ακριβώς γιατί η «Καταστρόικα» έχει βαλθεί να ισοπεδώσει στις συνειδήσεις του ελληνικού λαού όλες τις θετικές διαστάσεις του αντιμνημονιακού προτάγματος, το οποίο έχει ήδη ξεφτιλίσει μέσα σε πέντε μήνες διακυβέρνησης.
Επομένως.
Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να αφήσουμε αυτό το δικέφαλο τέρας της Καταστρόικα να ολοκληρώσει το έργο του. Γι’ αυτό ο μαθητευόμενος μάγος της πρέπει να είχε φύγει χθες παραδίδοντας την εξουσία σε σχήματα «συλλογικής ευθύνης», που θα ολοκληρώσουν την κατεδάφιση του παλαιοκομματισμού και θα αποκαλύψουν επί τέλους το πολιτικό προσωπικό της χώρας σαν αυτό που είναι, διαλύοντας ΟΛΕΣ τις αυταπάτες που κυκλοφορούν. Δηλαδή, ένα πολύχρωμο τσίρκο, που καταστρέφει τη χώρα «μ’ ένα σώμα/μια ψυχή». Η επιλογή κυβέρνησης «συλλογικής ευθύνης» δεν είναι η «δική» μας επιλογή αλλά εκείνη στην οποία οδηγούνται αναπόφευκτα, μέσα από τις καταστροφικές επιλογές τους, οι νυν κυβερνώντες. Και, για να μη ξεχνιόμαστε, τα κόμματα δεν τα ψηφίσαμε εμείς αλλά οι Έλληνες.
Και προφανώς, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να επιτρέψουμε στη δραχμολαγνεία να κερδίσει τις συνειδήσεις των κοινωνικά απελπισμένων, γιατί έτσι ανοίγουμε διάπλατα την πόρτα στον Βαλκανικό Ολοκληρωτισμό.
Αντάρτικη Στρατηγική ενάντια στην κατάκτηση της χώρας
Αφήσαμε για το τέλος τη θετική διέξοδο. Η οποία αναδιατυπώνεται και εμπλουτίζεται εντός των νέων εξελίξεων που έφερε η Καταστρόικα: Πλέον δεν παλεύουμε μόνο τα «μνημόνια», παλεύουμε κάτι πολύ ευρύτερο, παλεύουμε ενάντια στη χρεοκοπία και την ανοιχτή κατάκτηση μιας ήδη αποικιοποιημένης χώρας.
Πρέπει επομένως να αναδιπλωθούμε σε εκείνα τα «σημεία» που επιτρέπουν ακόμα να συγκροτηθεί στην Ελλάδα σοβαρό και ολοκληρωμένο αντιστασιακό κίνημα. Τρείς είναι οι άμεσες απολήξεις αυτής της στρατηγικής, που θα πρέπει να προωθηθούν παράλληλα:
- Πολιτική Συγκρότηση, με έμφαση στην εναλλακτική πρόταση για την κοινωνία και την χώρα, η οποία θα συγκρούεται μετωπικά με τα συμφέροντα που απομυζούν τις ζωτικές δυνάμεις που έχουν απομείνει σε αυτόν τον τόπο και κατέστησαν μονόδρομο, σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, την αποικιοποίηση και τη λιτότητα. Ήτοι, τις κρατικές γραφειοκρατίες που έχουν κάνει κατάληψη του Δημοσίου και το έχουν εξουδετερώσει, τους ολιγάρχες-παρασιτικά τρωκτικά, που υπονομεύουν κάθε προσπάθεια σοβαρής ανάπτυξης, το παλαιό πολιτικό σύστημα που παίζει ρόλο μεσίτη μιας ολόκληρης χώρας απέναντι στα ντόπια και ξένα συμφέροντα. Αυτά είναι τα απαραίτητα στοιχεία ενός σοβαρού ελληνικού αντι-ιμπεριαλισμού. Που μάχεται ταυτοχρόνως εναντίον της Δύσης και της Τουρκίας, και δεν αφήνεται να υπονομευτεί «από τα μέσα» και από τη δράση δυνάμεων που αξιώνουν να τον μεταβάλουν σε καταφύγιο απατεώνων, επίδοξων δικτατόρων και μαφιόζων.
- Αγώνας εντός θεσμών που δεν έχουν αποικιοποιηθεί πλήρως, όπως είναι η τοπική αυτοδιοίκηση, για να χτίσουμε τις ασπίδες προστασίας της κοινωνίας που θα αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά και στο μέτρο των δυνατοτήτων τους τις συνέπειες της αποικιοποίησης και της λιτότητας.
- Αγώνας μέσα στην «Κοινωνία των Πολιτών», ώστε να συσπειρωθούν δυνάμεις που αναγνωρίζουν την απόλυτη προτεραιότητα ενός νέου πανεθνικού προτάγματος αναγέννησης του πολιτισμού, της κοινωνίας και της παραγωγής της στη βάση της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της οικολογίας, και της ριζικής δημοκρατίας. Που είναι αγώνας του συγκεκριμένου, και όχι διαγωνισμός αερολογίας, ξύλινων συνθημάτων και ολικής επαναφοράς όλου του εδώ και χρόνια καταστροφικού μεταπολιτευτικού τελετουργικού της ψευδοαντίστασης: μιας καθολικής συλλογικής υποκρισίας, που οδηγεί στις χειρότερες διαψεύσεις, στην ήττα, σε καταστροφές, και εν τέλει στη δολοφονία της ελπίδας.
- Και οι βασικές μας θεματικές ορίζονται άμεσα στην πάλη ενάντια στην παρακμή. Καταπολέμηση της δημογραφικής συρρίκνωσης, μέσω πολιτικής ενίσχυσης, κατά προτεραιότητα, των νέων ζευγαριών και των νέων γεννήσεων. Αντιμετώπιση της φυγής των νέων, με δημιουργία νέων επιχειρηματικών εγχειρημάτων, με άμεση προτεραιότητα και από το ΕΣΠΑ, τους δήμους και τις περιφέρειες, ιδιαίτερα σε τομείς νέας τεχνολογίας, παραγωγής ή ακόμα και θέσπιση φόρου αλληλεγγύης για να ενισχυθεί η επιστροφή των νέων στην παραγωγή και την τεχνολογία. Προτεραιότητα όλων των κονδυλίων και στροφή των ερευνητικών κέντρων και των χρηματοδοτικών εργαλείων στην ενίσχυση της ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και όχι μόνο στον πρωτογενή τομέα. Πολιτιστική αναγέννηση της χώρας με ανάληψη συλλογικών πρωτοβουλιών που μπορούν να ενεργοποιήσουν υπνώττουσες δυνάμεις της κοινωνίας, ανανέωση εκ βάθρων του εκπαιδευτικού συστήματος κ.λπ. κ.λπ.
- Τέλος, και πάντα, βέβαια, αγώνας για την υπεράσπιση της Κύπρου, της Θράκης και του Αιγαίου, για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος, που δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί στους φασίστες, για την αμυντική μας θωράκιση, για την αντιμετώπιση του νεο-οθωμανισμού. Για τη στρατηγική συμμαχία μας με τη μία και αδιαίρετη Κυπριακή Δημοκρατία και με τον κουρδικό λαό, για την προώθηση μιας ενεργού συμμετοχής μας στην οικοδόμηση μιας Ευρώπης με ενεργό ρόλο των Βαλκανίων και της Ρωσίας και όχι παραμονής της σε δυτικοκεντρικά ή τευτονικά πλαίσια.
Και αν είμαστε υποχρεωμένοι να συζητάμε στην κοινωνία και με τους φίλους μας αυτά τα ζητήματα, αυτό συνέβη διότι η –προβλεφθείσα από εμάς– «κωλοτούμπα» του Τσίπρα έχει προκαλέσει τη δίκαιη οργή πολλών ανθρώπων που είχαν πιστέψει στην απάτη του, οργή που κινδυνεύει να οδηγήσει κάποιους από αυτούς στη λογική: «ε τότε ας το τραβήξουμε πιο πέρα, ενάντια σε αυτό που λέει τώρα ο Τσίπρας»!
Εμείς όμως ποτέ δεν εξαπατηθήκαμε από τον κ. Τσίπρα, ώστε να νιώθουμε ως «απατημένοι σύζυγοι» και να θέλουμε να τον …εκδικηθούμε με τον Λαφαζάνη ή με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Γι’ αυτό εξάλλου είχαμε ταχθεί με τόση αποφασιστικότητα ενάντια στο ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα, προκρίνοντας την αποχή, διότι η συμμετοχή σε αυτό δημιουργούσε τις προϋποθέσεις ώστε το 62% των Ελλήνων να νιώσουν «απατημένοι» από τον Τσίπρα και να είναι έτοιμοι να προσφύγουν στον… Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου ή, γιατί όχι, στον Κατσανέβα ή τον Καζάκη.
Πάντως, στο εσωτερικό του παλιού αντιμνημονιακού χώρου, που τον ζήσαμε για πέντε ολόκληρα χρόνια, και κυρίως στο εσωτερικό του Άρδην, δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για διαιώνιση μιας συζήτησης που διεξάγεται εδώ και πέντε χρόνια. Αυτή έχει κλείσει οριστικά και αμετάκλητα: Οποιαδήποτε έξοδος προς τη δραχμή ισοδυναμεί σήμερα με οικονομική και γεωπολιτική καταστροφή του ελληνικού λαού. Τελεία και παύλα.
Αντί επιλόγου: Ο δρόμος της συγκρότησης
Ιδιαίτερα όταν, όπως σήμερα, κάνουμε ένα σημαντικό βήμα παρά πέρα στον δρόμο της αυτόνομης συγκρότησης, όλα τα παραπάνω αποτελούν προϋπόθεση μιας πολιτικής πορείας. Δεν συνιστούν, δηλαδή, αντικείμενο συλλογικής ή μεμονωμένης διαπραγμάτευσης. Διότι αποτελούν το «συλλογικό μας είναι» και δίχως αυτά…, δεν είμαστε.
Το Άρδην ξεχώρισε πολιτικά από όλο τον υπόλοιπο αντιμνημονιακό χώρο επί τη βάσει της πρόταξης του εθνικού συμφέροντος έναντι του στενά οικονομικού ή οικονομίστικου. Και γι’ αυτό τον λόγο αρνηθήκαμε τόσο το γιουρούσι προς την εξουσία των Τσίπρα-Καμμένου, προβλέποντας τις καταστροφικές του συνέπειες, όσο και την αυτοκτονική επιλογή της δραχμής και της γεωπολιτικής απομόνωσης της χώρας και παράδοσής της στα χέρια των νεο-οθωμανών, προς την οποία μας σπρώχνει ο Σόιμπλε. Αυτά τα δύο στοιχεία αποτελούν εκείνα που μας διαχωρίζουν πολιτικά, συγκεκριμένα, από όλους τους υπόλοιπους, μας υποχρεώνουν σε πολιτική συγκρότηση και δεν αναιρούνται, δεν μπαίνουν σε συζήτηση ή διαπραγμάτευση.
Για εμάς πλέον δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως αντιμνημονιακοί και μόνο. Διότι αυτό ρεύμα που παρήγαγε μια πρώτη και ουσιαστική πολιτικοποίηση των Ελλήνων, μετά τη βαθιά νιρβάνα της δεκαετίας του 2000, δεν μπόρεσε δυστυχώς να μας οδηγήσει έξω από το μνημόνιο, ούτε κατόρθωσε να αποκτήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό για να μας οδηγήσει σε ένα νέο πρόταγμα. Και στην τελευταία φάση του, μάλιστα, αυτή που μόλις ζήσαμε, ανακάτεψε την τράπουλα της ύστερης μεταπολίτευσης και έφερε αγκαλιά τον άνεργο μαζί με τη Γιάννα Αγγελοπούλου- Δασκαλάκη, τη Ραχήλ Μακρή με την Τζάκρη, τον Λαφαζάνη με τον Κατσανέβα, τη Ζωή με τον Κασιδιάρη!
Μάλιστα, μία του πτέρυγα –που σήμερα επιμένει με τον χειρότερο τρόπο στην τύφλωσή της– παρήγαγε έναν χυδαίο οικονομισμό, όπου «ένας είναι ο εχθρός…» – λες και δεν υπάρχουν αίτια που μας οδήγησαν στην κρίση, άρχουσες τάξεις, κρίση των θεσμών, κρίση της οικονομίας, κρίση της κοινωνίας, οικολογική κρίση, πολιτισμική κρίση, εν τέλει μια υπαρξιακή κρίση ιστορικής προοπτικής του ελληνισμού στον 21ο αιώνα. Κι όλα αυτά γιατί, αν καταρρίψουμε το μνημόνιο…, « Ἀναστὰς ὁ Ἀνδρέας ἀπὸ τοῦ τάφου, καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν…» φούχτες πεντοχίλιαρα.
Κατά συνέπεια, κρατάμε στις αποσκευές μας το τέλος της ευρωλιγούρικης νιρβάνας, την αναζωπύρωση των αντιστασιακών αντανακλαστικών των Ελλήνων, την πολιτικοποίηση που βιαίως επανήλθε στους κόλπους της κοινωνίας μας –στρεβλή, αλλά υπαρκτή– και προχωράμε πέρα από το μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Στο μεταμνημόνιο. Δηλαδή στην Ολική Αντίσταση ενάντια στην υποδούλωση της Ελλάδας, με στόχο τον «εκσυγχρονισμό της παράδοσής μας». Κι όλα αυτά «Άρδην» – δηλαδή, εκ θεμελίων, από μία νέα αρχή.
ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΡΔΗΝ
Ενδεικτικός φάκελος κειμένων πάνω στο ζήτημα. Η επιλογή έγινε ενδεικτικά και δεν περιλαμβάνει το σύνολο των κειμένων που έχουν γραφεί πάνω σε αυτό το ζήτημα:
- Το «ΌΧΙ», το αμερικάνικο «Κόμμα της Δραχμής» και ο… Νταβούτογλου (Μέρος Πρώτο). Ιούλιος 2015
- Το «ΟΧΙ»…. Μέρος Δεύτερο
- Ευρώ ή δραχμή: Ένας διάλογος, Ιούλιος 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Παρακαλούμε να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες, επίσης οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας.
Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα διαγράφονται.
Τα σχόλια πλέον ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου, γιαυτό θα υπάρχουν καθυστερήσεις στην εμφάνιση τους. Γενικά γίνονται όλα αποδεχτά, εκτός από αυτά που είναι διαφημίσεις ή απάτες.
Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.
(επικοινωνία:eleftheroi.ellines@gmail.com)