TΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ;

Oλα γύρω μας αλλάζουν. Όλα.

Πλέον, ακόμα και η παραμονή μπροστά στον υπολογιστή, γίνεται με άλλους όρους από αυτούς της δεκαετίας του ’90. Στα βιογραφικά σημειώματα που κάποια ή κάποιος δίνει από εδώ κι από εκεί, ώστε να βρει εργασία, πρέπει πλέον να αναγράφονται οι σύνδεσμοί με τα προφίλ που αυτή ή αυτός διατηρεί στα κοινωνικά μέσα (γνωστά αγγλιστί ως social media). Αν δεν αναγράφονται, το πιθανότερο είναι ότι ο εργοδότης αυτός θα αναρωτηθεί τι τρέχει με αυτήν ή αυτόν. Θα πούμε παρακάτω γιατί συμβαίνει αυτό.

 

Τα κοινωνικά μέσα βασίστηκαν σε μια πολύ έξυπνη ιδέα: την εξυπηρέτηση της ανάγκης όλων να επικοινωνήσουν, εκτός του στενού προσωπικού τους κύκλου και με ευρύτερο κοινό και να επιδειχθούν, με την καλή ή την κακή έννοια. Μέσω των πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter, linkedin, google +, pinterest, instagram και πολλές άλλες), όμως, σκιαγραφούμε εμείς οι ίδιοι την προσωπικότητά μας, δίνοντας τη δυνατότητα σε όλους όσοι μας ακολουθούν ή παρακολουθούν, μας γνωρίσουν (ή να μας «γνωρίσουν») καλύτερα. Φυσικά, αυτό γίνεται μέσω των πληροφοριών & στοιχείων που εμείς παρέχουμε. Το αν ήμαστε συντηρητικοί, φιλελεύθεροι, θρησκευόμενοι, ελευθεριακοί, ή ό,τι άλλο συνιστά συστατικό στοιχείο του χαρακτήρα μας, εμείς το παρέχουμε, απλόχερα ή όχι. Με λίγα λόγια, οι άλλοι βλέπουν αυτά που εμείς λέμε, γράφουμε και παρέχουμε (πχ φωτογραφίες). Ας βάλουμε καλά κάτι στο μυαλό μας: ο κόσμος σχηματίζει εικόνα για εμάς, βάσει αυτών που εμείς οι ίδιοι δίνουμε στη δημοσιότητα.

 

Πολλοί είναι ακόμα οι αρνητές του διαδικτύου. Κάποιοι εξ αυτών, όσοι τουλάχιστον προσαρμόστηκαν, καθώς είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτό άλλαξε και να μην κρυβόμαστε, διευκόλυνε πολύ τις ζωές μας, εκφράζουν τώρα και τον σκεπτικισμό τους για τα κοινωνικά μέσα ή πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Σε όλους αυτούς, που δικαίως ή αδίκως έχουν δευτέρες σκέψεις, θα πω μόνο το εξής: τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ. Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι κύριος του εαυτού του, υπό την έννοια ότι στη Δύση τουλάχιστον, όλοι απολαμβάνουμε πρωτοφανούς ελευθερίας. Και αυτός διαμορφώνει εν πολλοίς τη ζωή του. Άρα, έχει το δικαίωμα να μην συμμετάσχει στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, με κίνδυνο όμως να αντιμετωπίσει επιπλοκές. Είναι τι δίλημμα αυτό εκβιαστικό; Ίσως ναι, έχει να κάνει όμως με την εξέλιξη και πως αυτή γίνεται αποδεκτή από τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, που τρόπον τινά έχουν επιτρέψει την (μικρής ή και μεγάλης κλίμακας) εισβολή στην ιδιωτικότητα.

 

Μια υποσημείωση, για να μην τρέφουν πολλοί αυταπάτες: ναι, οι κοινωνικές πλατφόρμες έχουν μετατρέψει τη ζωή μας σε ένα απέραντο Big Brother. Οργουελικά πράγματα. Πάντως, μπορούμε να ελέγξουμε, επαναλαμβάνω κατά πολύ, τη ροή πληροφοριών που μας αφορούν. Για να μην τρέφουν κάποιοι αυταπάτες: σύμφωνα με πηγές ειδικών, το 80% και πλέον των πληροφοριών που φτάνουν σήμερα στις μυστικές υπηρεσίες όλου του κόσμου, έρχονται από τις λεγόμενες ανοικτές πηγές (open sources) και συλλέγονται με μεγάλη ευκολία. Το πρόβλημα για τις υπηρεσίες, είναι πια η αξιολόγηση ενός τεράστιου όγκου πληροφοριών και όχι τόσο πολύ η απόκτησή τους (εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο διατηρούν άλλωστε προφίλ στο διαδίκτυο, σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης). Ακόμα κι εκεί όμως τα πράγματα αλλάζουν. Δεν ξέρω αν είδατε την προσπάθεια που γίνεται από την ΕΛ.ΑΣ. για την προμήθεια μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που θα συλλέγουν πληροφορίες για τις αρχές, πετώντας μέσα στα λεγόμενα «αστικά φαράγγια».

 

Το σημαντικό για αυτούς που ασχολούνται με τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης: πλέον είναι να πιάνεις εκεί το «momentum», λέξη που δεν μεταφράζεται με ακρίβεια, αλλά γενικότερα σημαίνει την ορμή της στιγμής. Μπορεί κάποιος να αποφύγει τη χρήση τους; Αν δεν είναι καλόγερος και είναι επαγγελματίας και εγκλωβισμένος στα εγκόσμια, όχι, δεν μπορεί. Επαναλαμβάνουμε πως στις δυτικές κοινωνίες, θεωρείται σημαντικό στοιχείο για έναν άνθρωπο που δραστηριοποιείται επαγγελματικά, κοινωνικά & πολιτικά, το να είναι εξωστρεφής. Και αυτό έχει ταυτιστεί κατά πολύ με την παρουσία και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Άρα, ο μόνος τρόπος είναι η λελογισμένη χρήση τους, με γνώση βέβαια των κινδύνων που ελλοχεύουν.

 

Νίκος Χιδίρογλου 

 

dynati-ellada.gr