Tα ένοχα μυστικά της Κατοχής – Η περίπτωση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου (μέρος 3ο)

Χούντα αέναη και Βερνικωμένη… Αυτοί, πάντα μαζί τα τρώγανε…. Φωτορεπορτάζζζζζζζζζζ

 

 — Στην ανάρτηση Χούντα αέναη και Βερνικωμένη… Αυτοί, πάντα μαζί τα τρώγανε…. Φωτορεπορτάζζζζζζζζζζ δείξαμε μέρος της ανομολόγητης διαπλοκής, σε σχέση με τις συμπεριφορές και τις πολιτικές «προεκτάσεις» των αδελφών εφοπλιστών Βερνίκου.

  — Στις αναρτήσεις Ληστής από κούνια και από κληρονομικό «δικαίωμα» ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.και Αρχαία προφητεία της φυλής των Παπακωνσταντίνου: «Η ΔΡΑΧΜΗ ΘΑ ΖΗΣΗ – Η ΕΡΕ ΘΑ ΣΒΗΣΗ»δείξαμε τις πολιτικογεννεαλογικές προεκτάσεις του πολιτικού απατεώνα του πρόσφατου παρελθόντος και υπόδικου πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Προέκταση που φτάνει στη κατοχή και την τότε …ΔΕΗ!!!! στη Πτολεμαϊδα.

  — Στη μια φωτογραφία, μπορούμε να καμαρώσουμε ταυτόχρονα, τον Μιχάλη Παπακωνσταντίνου (ή Μποτάκια) με τον Νικόλαο Βερνίκο και τον ποιον άλλον????? Τον αρχιερέα της διαπλοκής και ανώτατο άρχοντα της πολιτικής διαφθοράς και σαπίλας, Κώστα Σημίτη!!!! Τίποτα σ” αυτόν τον γδαρμένο τόπο δεν είναι τυχαίο ή άσχετο. Η παρακάτω έρευνα αποκαλύπτει πολλά διδακτικά και χρήσιμα. Δεν χρειαζόμαστε μνημόνια υποταγής…. ΜΝΗΜΗ αξιοπρέπειας για να απελευθερωθούμε χρειαζόμαστε. Ακόμα και αν τα ξέρουμε, έχουμε ανάγκη να τα ξαναδιαβάζουμε, για να βάζουμε τον κάθε αλήτη και κακοποιό πολιτικό στη θέση που του αξίζει:

  — του  Δημοσθένη Κούκουνα – ιστορικού συγγραφέα
(Διαβάστε εδώ το 1ο μέρος) (Διαβάστε εδώ το 2ο μέρος) συνέχεια άρθρου
Θα σταθώ όμως σε μια άλλη περίπτωση, ενός ευφυούς και δραστήριου επιχειρηματία με τοπικό ορίζοντα, στη Δυτική Μακεδονία…
Λεγόταν Γεώργιος Παπακωνσταντίνου και ίσως θα παρέμενε ασήμαντος αν ο συνονόματος εγγονός του δεν συνέπιπτε με την ιδιότητα του υπουργού Οικονομικών να είναι εκείνος που έδεσε χειροπόδαρα την Ελλάδα τον Μάιο του 2010 με το απεχθές και επαχθές μνημόνιο.
  Σήμερα είναι υπόλογος όχι γι’ αυτό. αλλά για τις αλλοιώσεις που επέφερε στην περίφημη «Λίστα Λαγκάρντ». Ο παλαιός Γ. Παπακωνσταντίνου στην προπολεμική περίοδο είχε αναπτύξει δραστηριότητα στην ευρύτερη περιοχή της Κοζάνης με ιδιόκτητο αλευρόμυλο και ελαιοτριβείο. Ήταν πληροφορημένος ότι κάποιοι Ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες είχαν ενδιαφερθεί για την περιοχή της Πτολεμαΐδας. όπου υπήρχαν πλούσια κοιτάσματα λιγνίτη, και τα σχέδια τους να δημιουργήσουν μεγάλα λιγνιτωρυχεία εκεί ανατράπηκαν λόγω του πολέμου. Εν τω μεταξύ με την Κατοχή έμαθε από Γερμανούς στρατιωτικούς ότι. καθώς η μόνη πηγή ενέργειας θα μπορούσε πλέον -λόγω των πολεμικών συνθηκών- να είναι ο λιγνίτης, θα ήταν έξυπνο να ασχοληθεί με τέτοια επιχείρηση. Αγόρασε τα χωράφια, στα οποία γνώριζε ότι υπήρχε λιγνίτης και η κατοχική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να του παραχωρήσει προνομιακή άδεια για την ίδρυση εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για όλη την περιοχή.
 
Η ηλεκτροδότηση της ευρύτερης περιοχής της Κοζάνης ήταν πλέον μια πολύ κερδοφόρα οικογενειακή επιχείρηση για τον Γ Παπακωνσταντίνου και το τέλος της Κατοχής δεν μπορούσε να την ανατρέψει, ούτε οι μεταπελευθερωτικές κυβερνήσεις διανοήθηκαν να στερήσουν την περιοχή από ηλεκτρική ενέργεια. Αντίθετα, οι δύο γιοι του ο Μιχάλης και ο Στέλιος  συμμετείχαν στην επιχειρηματική προσπάθεια του αυτή τη φορά σε μια νέα βάση: Να πωλήσουν τη μονάδα της Πτολεμαΐδας όσο γινόταν ακριβότερα. Με ομολογουμένως ευφυείς κινήσεις, η οικογένεια Παπακωνσταντίνου κράτησε μια σκληρή διαπραγματευτική στάση και μόνον όταν πήρε το τίμημα που θεωρούσε λογικό, το 1958, παρέδωσε τη λιγνιτοφόρο περιοχή στη ΔΕΗ. Ένας πρόσθετος όρος ήταν η πρόσληψη του Στέλιου Παπακωνσταντίνου ως στελέχους της ΔΕΗ. Διατηρήθηκε σε κρίσιμες διευθυντικές θέσεις μέχρι που εμφανίστηκε το δικτατορικό καθεστώς και τον απέλυσε.
 
Ο πρεσβύτερος αδελφός Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, που είχε σπουδάσει νομικός στη Γερμανία και την Αγγλία και μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1954 ανέλαβε μαζί με τον Στέλιο τα ηνία της μικρής αλλά περιζήτητης επιχείρησης, προτίμησε να ασχοληθεί με την πολιτική. Στην Κατοχή είχε υπηρετήσει ως διερμηνέας των Γερμανών στην Κοζάνη, αλλά κατά την τελευταία κατοχική χρονιά συνδέθηκε με αντιστασιακούς. Παρά ταύτα τον συνόδευε το ψευδώνυμο «Μποτάκιας», λόγω της εμμονής του να φοράει γερμανικές μπότες μέσα από τα πολιτικά ρούχα του.  
Πιο φανατικός ένας πρώτος εξάδελφος του ο Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου  φοιτητής της Νομικής, υπηρέτησε επίσης ως διερμηνέας και πράκτορας της Γκεστάπο στη Θεσσαλονίκη και αναμείχθηκε σε καταδόσεις Ελλήνων και Βρετανών -και όχι μόνο. Η αρχική ενασχόληση του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου με την πολιτική είχε τοποθέτηση ακροδεξιά. Κατέβηκε ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του αινιγματικού «μακεδονάρχη» Σωτηρίου Γκοτζαμάνη που επί Κατοχής είχε διατελέσει υπουργός Οικονομικών και εγκαίρως είχε διαφύγει στην Ιταλία πριν τελειώσει η Κατοχή. Εκεί. όπου είχε πολλούς δεσμούς από τα φοιτητικά του χρόνια, κρύφτηκε επί χρόνια φυγοδικώντας από την ελληνική δικαιοσύνη, που τον είχε καταδικάσει σε θάνατο. Στις αρχές της δεκαετίας 1950 επέτυχε να αμνηστευθεί και να του επιστραφεί η δημευθείσα περιουσία του (διασώζεται μεταξύ άλλων ένα σχετικό έγγραφο του προς τον τότε νεαρό υφυπουργό Οικονομικών Κωνσταντίνο Μητσοτάκη). Ο Γκοτζαμάνης επανήλθε στην Ελλάδα και τα πράγματα είχαν αλλάξει. Επιχείρησε να πολιτευθεί στις δημοτικές εκλογές του 1954 ως υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης και συγκέντρωσε πολύ υψηλό ποσοστό, αλλά δεν εξελέγη. Ένας εκ των πολύ φανατικών υποστηρικτών του ήταν ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου. που τον θεωρούσε τον «μεγαλύτερο ζώντα πολιτικό στην Ελλάδα». Μετά την εξαγορά του εργοστασίου της Πτολεμαΐδας και αφού είχε αποβιώσει ο Γκοτζαμάνης  μεταπήδησε πολιτικά στον κεντρώο χώρο, που πλέον άρχιζε βάσιμα να διεκδικεί την εξουσία. Αργότερα θα εκλεγεί επανειλημμένως βουλευτής και θα καταλάβει υπουργικά αξιώματα, ενώ μετά την πτώση της δικτατορίας θα προσχωρήσει στη Νέα Δημοκρατία. Μη έχοντας άρρενες απογόνους, θα τον διαδεχθεί πολιτικά στην Κοζάνη ο ανιψιός του. ο γνωστός μας αρχιτέκτονας του «Μνημονίου» Γιώργος Παπακωνσταντίνου. ο οποίος σήμερα είναι υπόδικος για τη «Λίστα Λαγκάρντ» επειδή επιχείρησε να την αλλοιώσει για να μην είναι υπόλογες οι κόρες του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου.  
Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία της οικογένειας Παπακωνσταντίνου, που απέκτησε αμύθητο πλούτο από μια υπογραφή του Τσολάκογλου σε μια προνομιακή άδεια για τη δημιουργία ηλεκτρικού εργοστασίου στη μακρινή και ασήμαντη τότε Πτολεμαΐδα. (συνεχίζεται)

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό CRASH 
Αναρτήθηκε από τον/την ONLINE-PRESS
Αναρτήθηκε από olympia.gr

http://tsoutsouneros.arvanitis.eu/archives/45021

 (Εστάλη από τον κύριο Γεώργιο Δ.)