ΕΔΕΣΣΗΣ ΙΩΗΛ: "Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ"

Συνέντευξη στη Στέλλα Μεϊμάρη

O Μητροπολίτης Εδέσσης, κ. Ιωήλ, στο "Αγιορείτικο Βήμα".

Μιλάει για την οικονομική κρίση χαρακτηρίζοντας της πρωτίστως ως μια "αφορμή πνευματικής αφύπνισης, προβληματισμού και μετανοίας", για το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας, καθώς και για το κατά πόσο κινδυνεύει η πατρίδα μας από τη σύγχρονη ισλαμική απειλή...

- Σεβασμιώτατε, μιλήστε μας για την οικονομική δυσπραγία που βιώνουμε στις μέρες μας και για τις επιπτώσεις που αυτή βλέπετε να έχει στην πνευματική ζωή των χριστιανών.

Η οικονομική κρίση, όπως και κάθε μορφής κρίση και δοκιμασία, αποτελεί πάνω από όλα αφορμή πνευματικής αφύπνισης, προβληματισμού και μετανοίας. Δεν είναι άσχετη με τις προσωπικές και συλλογικές αμαρτίες μας. Όταν η οικονομική δυσπραγία αντιμετωπίζεται έτσι από τους χριστιανούς μπορεί να τους βοηθήσει να προοδεύσουν πνευματικά, όπως πολλές φορές συνέβη μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας. Ο χριστιανός γνωρίζει να αγωνίζεται σε συνθήκες ανέχειας όπως και σε συνθήκες ευμάρειας με την δύναμη του Θεού.


Ο απόστολος Παύλος γράφει στην προς Φιλιππησίους επιστολή του: «οίδα και ταπεινούσθαι, οίδα και περισσεύειν· εν παντί και εν πάσι μεμύημαι και χορτάζεσθαι και πεινάν, και περισσεύειν και υστερείσθαι· πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντί με Χριστώ.» (Φιλιπ. 4,12-13) Δηλαδή: Μπορώ να ζήσω και με στερήσεις και με αφθονία· έχω μάθει να αντιμετωπίζω κάθε φορά οποιαδήποτε κατάσταση: και να είμαι χορτάτος και να πεινώ· και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι. Όλα τα μπορώ χάρη στο Χριστό που με δυναμώνει.

- Πως εισπράττετε εσείς την οικονομική κρίση από το λαό της περιφέρειάς σας;

Βλέπουμε τον πόνο και την αγωνία του λαού μας άμεσα, επειδή πολλοί στρέφονται στην Εκκλησία ως την τελευταία ελπίδα. Εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε να στηρίξουμε πνευματικά και υλικά, στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, όσο περισσότερους μπορούμε και με οποιονδήποτε τρόπο θεωρούμε πρόσφορο.

Για τον λόγο αυτόν στην Μητρόπολή μας λειτουργούν:  Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας, Κοινωνικό Παντοπωλείο και Γεύματα Αγάπης σε διάφορες πόλεις. Παράλληλα κάθε ενορία ενισχύει τους αδυνάμους ανάλογα με τις δυνατότητές της, ενώ το Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο της Μητροπόλεως καλύπτει ανάγκες που ξεπερνούν τα όρια και τις δυνατότητες των ενοριών.

Στις 16 Φεβρουαρίου (2014) εγκαινιάσαμε συν Θεώ στα Γιαννιτσά Κοινωνικό Ιατρείο και Φαρμακείο, το οποίο θα λειτουργεί με βάση την ανιδιοτελή προσφορά μελών του Ιατρικού Συλλόγου, του Οδοντιατρικού Συλλόγου, Συλλόγου των Φαρμακοποιών Πέλλας και του Γενικού Νοσοκομείου Γιαννιτσών. Σύντομα πιστεύουμε θα λειτουργήσει Κοινωνικό Ιατρείο και στην Έδεσσα.

- Λένε ότι η Εκκλησία δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων καθώς θα μπορούσε να συμβάλει περισσότερο στην στήριξη των αδυνάτων. Συμφωνείτε;

Πολλοί έχουν λανθασμένη αντίληψη για την Εκκλησία και το έργο Της. Η φιλανθρωπική δραστηριότητα της Εκκλησίας, όσο έντονη και αν είναι, δεν αποτελεί τον πρωταρχικό Της σκοπό. Πρώτο Της μέλημα είναι να διαμορφώσει συνειδήσεις, να αναδείξει αληθινούς ανθρώπους, πρόσωπα καθ᾿ ομοίωσιν Θεού. Αλλάζοντας έτσι τους ανθρώπους αλλάζει την κοινωνία. Τέτοιοι άνθρωποι και από την θέση που βρίσκεται ο καθένας μπορούν να εκδηλώσουν την φιλανθρωπία σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Γιά να το πούμε με άλλα λόγια, η Εκκλησία δεν έχει ως πρώτο στόχο το να χορτάσει τους πεινασμένους ακόμη και όταν το κάνει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από άλλους φορείς της κοινωνίας. Στόχος της είναι να εμπνεύσει σε όλους την αγάπη για κάθε αδύνατο και βασανισμένο συνάνθρωπο. Όπου υπάρχει αγάπη, η φιλανθρωπία ακολουθεί ως φυσική συνέπεια και όχι ως αυτοσκοπός η ως μέσο προσωπικής η πολιτικής προβολής.

Η ορθή κριτική λοιπόν θα έπρεπε να εστιάζει στην πνευματική δραστηριότητα της Εκκλησίας και στα αποτελέσματά της, κάτι για το οποίο οι ποιμένες φέρουμε αυξημένη ευθύνη. Είναι άστοχο όμως να περιορίζεται στους αριθμούς και τις ποσότητες των υλικών αγαθών που διανέμει, σαν να επρόκειτο για κάποιον φορέα μονοδιάστατου κοινωνικού ακτιβισμού.

- Τι πιστεύετε ότι θα μπορούσε να γίνει για την καλύτερη αξιοποίηση της Εκκλησιαστικής περιουσίας;

Η Εκκλησία ασχολείται συλλογικά με το θέμα αυτό μέσω της Ιεράς Συνόδου. Υπάρχει φροντίδα, ώστε πρόσωπα με εξειδίκευση και πείρα στα θέματα αυτά να βοηθούν σε αυτή την διαδικασία την Ιεραρχία. Πάντως βασικός παράγοντας είναι η συνεργασία με το Ελληνικό κράτος, το οποίο έχει ενισχυθεί ήδη με το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας αυτής.

Πρέπει ακόμη να προσθέσουμε ότι αυτή η προσπάθεια συνδέεται με τις Μητροπόλεις και τις Ιερές Μονές που διαθέτουν κάποια αξιόλογη περιουσία με προοπτική αξιοποίησης. Γιά την δική μας Μητρόπολη για παράδειγμα, όπως και για πολλές άλλες Μητροπόλεις, δεν υπάρχουν αυτές οι προοπτικές, αφού δεν διαθέτουμε κάποια αξιόλογη περιουσία.

- Ποιά είναι η γνώμη σας για τον διαθρησκειακό διάλογο;

Εφόσον ο διαθρησκειακός διάλογος γίνεται μέσα στα πλαίσια των συνοδικών αποφάσεων της Εκκλησίας και στα πλαίσια των Ιερών Κανόνων, μπορεί να έχει κάποια θετικά αποτελέσματα, σε κοινωνικό επίπεδο κυρίως. Δεν πρέπει να λησμονούμε όμως ότι και με τον τρόπο αυτόν η Εκκλησία φανερώνει την ιεραποστολική Της διάσταση.

Παρουσιάζει και με τον τρόπο αυτόν την αλήθειά Της και δεν αποκλείει την οδό της επιστροφής σε αυτήν ακόμη και στους αιρετικούς η στους αλλοθρήσκους.

- Πως κρίνετε την ισλαμική απειλή μέσα από την αραβική άνοιξη; Κινδυνεύει η Ελλάδα και κάθε χριστιανική χώρα από τους ισλαμιστές;

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ακριβώς βρίσκεται πίσω από τέτοια κινήματα. Όταν βέβαια εκδηλώνονται διώξεις κατά των χριστιανών και γίνονται φρικαλεότητες ανησυχούμε και συμπάσχουμε και συνεχόμεθα από λύπη.

Όσον αφορά την πατρίδα μας πάλι, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που την απειλεί δεν είναι το ισλάμ, κάποια άλλη θρησκεία η αίρεση. Η μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα είναι η απομάκρυνση των Ελλήνων από την αλήθεια και το βίωμα της Ορθοδοξίας. Όσο πιστεύουμε και όσο ζούμε ως Ορθόδοξοι, δεν κινδυνεύουμε από κανέναν θρησκευτικό η άλλον παράγοντα. Όπως τόνιζε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, πάνω από όλα πρέπει να φροντίσουμε να μην χάσουμε –ως λαός και ως πρόσωπα– την ψυχή μας.

 

 

agioritikovima.gr