Η έσχατη υποτίμηση της γυναίκας

Από το βιβλίο του Frank Schaeffer *«Χορεύοντας μόνος» (Dancing Alone), εκδόσεις Μακρυγιάννης, Μετάφραση Αρχιμ. Αυγουστίνου Μύρου

Στον δικό μας αιώνα, τον αιώνα της ανομίας και της πλήρους αδιαφορίας για τη λογική, για να μην αναφέρουμε την πνευματική υγεία, πολλοί άνθρωποι που αμαρτάνουν επιβαρύνουν τον εαυτό τους ονομάζοντας την αμαρτία «καλοσύνη». Αυτό έκαναν στις μέρες μας οι «φεμινιστές» και οι «φιλελεύθεροι» (ένας παράξενος όρος για να περιγραφούν οι άνθρωποι, που ανανεώνουν το πρόγραμμα ευγονικής των Ναζί) με το να εξυμνούν τα «ευεργετήματα» των εκτρώσεων, μετανομάζοντας συμβατικά αυτό, που αυταπόδεικτα είναι φρικτό, σε «συνταγματικό δικαίωμα» ή μία απλή κλινική «επιλογή». Νομίζω ότι ενεργώντας έτσι κατόρθωσαν να μεταμφιέσουν την έσχατη υποτίμηση της γυναίκας σε «φιλελευθερισμό».

Aπό τo 1973, τότε που η έκτρωση ύστερα από αίτηση στην Αμερική - για κάθε λόγο, για κάθε πρόσωπο, για βρέφη κάθε περιόδου κύησης - νομιμοποιήθηκε, κάθε αμερόληπτος παρατηρητής της κοινωνίας μας γνωρίζει ότι οι μόνοι άνθρωποι, που αληθινά «απελευθερώθηκαν» με το εμπόριο των εκτρώσεων, υπήρξαν οι ανεύθυνοι άνδρες· αυτοί που αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη για τη σεξουαλική τους δραστηριότητα.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πρώτοι, που υποστηρίζουν την έκτρωση ύστερα από αίτηση στην Αμερική, είναι οι εκδότες και οι ιδιοκτήτες των μεγαλύτερων πορνογραφικών περιοδικών.

Παρά τα πολιτικά φεμινιστικά συνθήματα, η αισθητική, πνευματική και φυσική πραγματικότητα της διάπραξης μιας έκτρωσης είναι εξευτελιστική. Πλησιάζει τη μορφή του δολοφονικού ιατρικού βιασμού. Είναι «απελευθερωτική» για τις γυναίκες και τα βρέφη κατά τον ίδιο τρόπο, που ήταν «απελευθερωτικό» το Άουσβιτς για τους Εβραίους. Οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα με τη σκληρή πορνογραφία: εκμεταλλεύεται, δυσφημεί και υποβιβάζει τις γυναίκες από το ένα μέρος στο επίπεδο των σεξουαλικών δουλοπαροίκων και από το άλλο σε απλούς «παραγωγικούς πολίτες», για να μην αποτύχουν στη σταδιοδρομία τους.Μετατρέπει τη μήτρα, που δίνει ζωή, σε θάλαμο θανατικής εκτέλεσης, μέσα στον οποίο ένα παιδί κραυγάζει σιωπηλά, παλεύοντας, κλωτσώντας και υποφέροντας για τη ζωή του, καθώς ο εγκέφαλός του απορροφάται από τον γυναικολόγο.

Η πραγματοποίηση της έκτρωσης, είτε αυτή είναι «νόμιμη» είτε όχι, υποβιβάζει τις γυναίκες σε κάτι λίγο περισσότερο από σεξουαλική κινητή περιουσία των ανδρών και από περιουσία των επιχειρήσεων και των οργανώσεων που θεωρούν τη διακοπή μιας σταδιοδρομίας από ένα νέο παιδί ως «αμάρτημα». Μέσα στο σεξουαλικά απελευθερωμένο κλίμα των ήμερών μας οι άνδρες δεν έχουν λόγο ακόμη και να προσποιούνται ότι βλέπουν τις γυναίκες ως κάτι περισσότερο από ένα μέσο εγωιστικής ευχαρίστησης. Το ότι ή λογική της έκτρωσης υποβιβάζει τις γυναίκες σε δούλες του σεξ, μηχανές για σεξουαλική ικανοποίηση και παραγωγή παιδιών, αποτυπώνεται πολύ καλά στην αυξανόμενη χρήση των βρεφών, που προέρχονται από εκτρώσεις, για ιατρικά πειράματα και «θεραπευτική», ακόμη και καλλωπιστική κατανάλωση. Οι γυναίκες με την έκτρωση υποβιβάζονται σε τέτοιο σημείο, ώστε να είναι φημισμένες τράπεζες για ιστούς, εκκολαπτικές μηχανές για τον «εμβρυϊκό ιστό», παραγωγικές μονάδες «υλικού για μεταμόσχευση», όργανα και εργοστάσια ιστών και «παραγωγικές» καριερίστριες, για τις οποίες τα παιδιά αποτελούν ένα βάρος.

Τα αποτελέσματα της νομιμοποίησης των εκτρώσεων, η αποδοχή του σεξουαλικού «φιλελευθερισμού», η υποβάθμιση των γυναικών και η κατακόρυφη επίπτωση των βιασμών, όλα συγκλίνουν προς ένα διεστραμμένο είδος συμμετρίας. Όπως γράφει ο Leon Kass**, «αδιάφορες από τα αποκλίνοντα μοτίβα τους οι πράξεις τουβιαστή και της πόρνης έχουν ένα εσωτερικό μήνυμα, στο οποίο συγκλίνουν. Και των δύο οι πράξεις είναι χωρίς σεμνότητα, ντροπή ή σεξουαλική αυτοσυγκράτηση. Και οι δύο είναι αδιάφοροι για τη σχέση της σεξουαλικότητας (ιδιαίτερα στη γυναίκα) με την γέννηση παιδιών. Και οι δύο θεωρούν το σεξ απλώς ως υπόθεση της εφήμερης και ατομικής ευχαρίστησης (ιδιαίτερα ο άνδρας). Και οι δύο είναι αδιάφοροι για το γεγονός ότι το σεξ αναφέρεται στις μελλοντικές γενεές· αυτές, στις οποίες εμείς προσφέρουμε ζωή και τροφή, ξεπληρώνοντας με τον μόνο τρόπο που μπορούμε τα χρέη στους δικούς μας προγόνους. Και οι δύο είναι ιδιαίτερα αδιάφοροι για το γάμο και την οικογένεια· αυτούς τους θεσμούς, για τους οποίους κύριος σκοπός είναι να δημιουργήσουν μία σωστή οικογένεια για καρποφόρα και γενναιόδωρη αγάπη και για κατάλληλη ανατροφή των παιδιών».

* Ο Frank Schaeffer (γεννημένος στις 3 Αυγούστου του 1952) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης και συγγραφέας, γιος του γνωστού Ευαγγελικού θεολόγου και συγγραφέα FrancisSchaeffer, του οποίου οι ιδέες επηρέασαν στην άνοδο της λεγόμενης ‘χριστιανικής δεξιάς’ στις ΗΠΑ. Ο Frank Schaeffer, μετά από μακροχρόνια έρευνα, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία. Είναι υποστηρικτής του Ομπάμα.

**Ο Richard Leon Kass (γεννημένος στις 12 Φεβρουαρίου, 1939) είναι ένας Αμερικανός γιατρός, επιστήμονας και εκπαιδευτικός, αντίπαλος της κλωνοποίησης του ανθρώπου και της ευθανασίας, κριτικός σε ορισμένους τομείς της τεχνολογικής προόδου και της έρευνας σε έμβρυα. Διετέλεσε πρόεδρος του Συμβουλίου, του Προέδρου για τη Βιοηθική από το 2001 έως το 2005, επί προεδρίας Μπους.

Κόκκινος ουρανός