Σύμφωνα ωστόσο με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ, το πρώτο τεχνητό λουκάνικο - που δεν προϋποθέτει τη σφαγή ζώου- είναι πλέον θέμα μόλις έξι μηνών. Eδώ και περίπου δέκα χρόνια, επιστήμονες προσπαθούσαν να κατασκευάσουν πραγματικό, βρώσιμο κρέας στο εργαστήριο, όμως κανείς τους δεν είχε καταφέρει να παράγει κάτι τέτοιο.
Η ιδέα δεν είναι καινούρια: εδώ και περίπου δέκα χρόνια, επιστήμονες προσπαθούσαν να κατασκευάσουν πραγματικό, βρώσιμο κρέας στο εργαστήριο, όμως κανείς τους δεν είχε καταφέρει να παράγει κάτι τέτοιο. Σύμφωνα ωστόσο με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ, το πρώτο τεχνητό λουκάνικο - που δεν προϋποθέτει τη σφαγή ζώου- είναι πλέον θέμα μόλις έξι μηνών. «Είμαι αισιόδοξος ότι σε ένα χρόνο θα έχουμε και μπιφτέκι», δήλωσε ο επικεφαλής τους Μαρκ Ποστ, ο οποίος θεωρείται πρωτοπόρος στον κλάδο.
Πώς φτιάχνεται το βιο-λουκάνικο;
Στα πειράματά τους, ο Ποστ και η ομάδα του χρησιμοποιούν κυρίως κύτταρα χοίρων. Πρόσφατα εφάρμοσαν μια μέθοδο που επιτρέπει την ανάπτυξη μυών σε συνθήκες εργαστηρίου, μέσω της χορήγησης εμβρυικού ορού από άλογο σε βλαστοκύτταρα γουρουνιών. Με τον τρόπο αυτό κατόρθωσαν να δημιουργήσουν λωρίδες μήκους 2,5 εκατοστών και πάχους 0,7 εκατοστών, που μοιάζουν με μύες.
Τις λωρίδες αυτές τις υποβάλλουν καθημερινά σε μία διαδικασία που τους επιτρέπει να «θρέψουν» και να αποκτήσουν την υφή πραγματικών μυών και έπειτα τις απλώνουν σε ταινίες τύπου «Βέλκρο» προκειμένου να απομακρύνουν τα κύτταρα από την επιφάνειά τους.
Μέχρι στιγμής ωστόσο, η εμφάνισή τους δεν ικανοποιεί το Μαρκ Ποστ, αφού ακόμη και μετά από όλη αυτή την επεξεργασία, οι λωρίδες δεν μοιάζουν με το κρέας που θα έβρισκε κανείς στην αγορά. «Είναι λευκό γιατί δεν έχει αίμα, ενώ έχει πολύ λίγη μυοσφαιρίνη, την πρωτεΐνη που περιέχει σίδηρο», λέει ο επιστήμονας. «Αναζητούμε τρόπους να ενισχύσουμε τη μυοσφαιρίνη για να του δώσουμε χρώμα».
Εμπόδια και διλήμματα
Ακόμη και εάν ο Ποστ πετύχει το στόχο και δημιουργήσει ένα πραγματικά ελκυστικό στο μάτι κομμάτι κρέας, άγνωστο παραμένει ποιος θα ήταν πρόθυμος να το καταναλώσει. Όπως επισημαίνουν συνάδελφοί του, καταρχάς κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι γεύση θα είχε. Παράλληλα, αυστηροί κανονισμοί διασφαλίζουν ότι ένα τέτοιο προϊόν δεν θα φθάσει στο πιάτο του καταναλωτή.
Κι ενώ από τη μία, η παρασκευή κρέατος στο εργαστήριο έχει τα οφέλη της - για τα ίδια ζώα, για το περιβάλλον κ.λπ.- μένουν να απαντηθούν πολλά ερωτήματα, όχι μόνο ηθικής φύσης, αλλά π.χ. για τυχόν επιπτώσεις από την κατανάλωσή του στην υγεία.
Όποιος πάντως είναι ανοιχτός σε πραγματικά νέες γεύσεις, θα πρέπει να διαθέτει και πολύ βαθιά τσέπη, αφού σύμφωνα με τον Ποστ, η δημιουργία του πρώτου... μπέργκερ του σωλήνα θα στοιχίσει περίπου 250.000 ευρώ!
Δείτε και:
από το σύνδεσμο για τα συνθετικά μπριζολάκια :
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μήπως τελικά η βαθύτερη αιτία του κακού είναι η αδυναμία του ανθρώπου για αλλαγές; Ναι, θέλουμε αλλαγές, αλλά χωρίς να αλλάξουμε εμείς τίποτε στη συμπεριφορά μας, στο περιβάλλον μας, στη διατροφή μας, στο ντύσιμό μας, ούτε ασφαλώς στον χαρακτήρα μας.
Το βόλεμα μάς σπρώχνει λοιπόν σε μια εύκολη, σίγουρη, αλλά αφύσικη και μη προβλέψιμη εξέλιξη που λέει: εάν έχω περιττά κιλά, δεν κάνω δίαιτα, αλλά εγχείρηση. Εάν δεν έχω χρόνο για μαγείρεμα, δεν φροντίζω να αλλάξω τον προγραμματισμό μου, αλλά παίρνω κάτι έτοιμο. Εάν είμαι φιλόζωος, δεν αποφεύγω το κρέας, αλλά τρώω συνθετικό. Τα θέλουμε όλα ανώδυνα και βολικά."
Αφροξυλάνθη