Πῶς ζῶ δίχως …ῥεῦμα. (β’)

Τὸ ζήτημα τοῦ ῥεύματος εἶναι πάρα πολὺ κρίσιμο. Καὶ ὅλοι μας πρέπει νὰ ἐνημερωθοῦμε καὶ νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε. Οὔτε μποροῦμε, οὔτε πρέπει, οὔτε χρωστᾶμε γιὰ νὰ πληρώσουμε. 

Ἄλλο τὸ ῥεῦμα ποὺ καταναλώνουμε, κι ἄλλο τὸ ἀνισόρροπο χαράτσι ποὺ μᾶς ἑτοίμασαν.

Στὸ μεταξύ, ὅποιος συμπολίτης μας χρήζει βοηθείας καὶ παροχῆς ῥεύματος, ὀφείλουμε νὰ τὸν στηρίξουμε. 

Πῶς μποροῦμε νὰ ἀφήσουμε γέρους, ἀσθενεῖς καὶ παιδιὰ στὸ (ἀνύπαρκτον) ἔλεος τῶν κουδουνισμένων;

Προτείνω λοιπόν, πρὶν περάσουμε σὲ ὅποιες δράσεις ,ποὺ θὰ μᾶς ἀπεξαρτήσουν ἀπὸ τὸ ῥεῦμα, νὰ ῥίξουμε μίαν σοβαρὴ ματιὰ στὴν γειτονιά μας. Σίγουρα κάποιος χρειάζεται τὴν φροντίδα μας. Ἕνας καλὸς λόγος, ἔνα δροσερὸ ποτήρι νερό, ἕνα πιᾶτο φαγητό, ἕνα κτύπημα στὴν πόρτα τους μὲ ἐνδιαφέρον, μία φιάλη ὑγραερίου  μὲ ἕνα μικρὸ μάτι μαγειρέματος, προσφορὰ ὅλης τῆς γειτονιᾶς, ἀκόμη κι ἔνα καλώδιο ποὺ θὰ προσφέρῃ τὸ δικό μας ῥεῦμα, (γιὰ ὅσους ἔχουμε ἀκόμη) σὲ αὐτοὺς ποὺ ἤδη δὲν ἔχουν. 

Διότι πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἱστορία, κτίζουμε τὴν χαμένη μας κοινωνία! Πρῶτα κι ἐπάνω ἀπό ὅλα!

Ἂς μὴν ἀναλογιστοῦμε τὸ κόστος. Ἂς μὴν τὸ φοβηθοῦμε!  Εἶναι χρήματα ποὺ δὲν ἔχουν ἀξία. Τί νὰ τὸ κάνῃς ὅλου τοῦ κόσμου τὸ χρυσάφι ἐὰν δὲν μπορῇς νὰ βρῇς ἕναν κόκκο ῥυζιοῦ νὰ ἀγοράσῃς γιὰ νὰ χορτάσῃς τὴν πείνα σου; Τί; 

Τὸ μεγαλύτερον κέρδος μας μέσα ἀπὸ ὅλην αὐτὴν τὴν περιπέτεια θὰ εἴμαστε ἐμεῖς! Θὰ ξαναβροῦμε τοὺς ἐαυτούς μας, τὴν ἀνθρωπιά μας καὶ τὴν συντροφικότητα. 

Ἂς μὴν τὸ διπλοσκεπτόμαστε…

Ξεκινᾶμε! 

Ὅλοι μαζύ! Ὅλοι χρειαζόμαστε πλέον!

Φιλονόη.

Υ.Γ. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἐξῆς ἐμεῖς γινόμαστε τὸ ῥεῦμα! Ἐμεῖς ἔχουμε ὅλη τὴνἐνέργεια ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ ἠλεκτροδοτήσουμε-φωτίσουμε-ζωντανέψουμε τὴν κοινωνία μας.

φωτογραφία

σχετικὰ:
ψυγεῖα ὑγραερίου
Ἀντὶ νὰ μᾶς κόψῃ ἡ ΔΕΗ τὸ ῥεῦμα, δὲν τὴν …κόβουμε ἐμεῖς;
Πῶς ζῶ δίχως …ῥεῦμα!

(από μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
http://filonohpontou.wordpress.com/2011/09/26/dixosreyma/#more-18326 )