Επιστολή Πειραιώς Σεραφείμ στη ΔΙΣ: Όχι στα Σόδομα & Γόμορα της ομοφυλοφιλίας-Ζητάει σύγκλιση της Ιεραρχίας

"Μετά την σταθεροποίηση των οικονομικών της χώρας θα αρχίσει η κατά μέτωπον επίθεση κατά της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας διά τον κατά τους κυβερνώντας «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό» της κοινωνίας" προειδοποιεί σε επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος με αφορμή την προώθηση από το Υπουργείο Δικαιοσύνης προς διαβούλευση του σχεδίου Νόμου περί συμφώνου συμβιώσεως ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ ζητώντας παράλληλα την έκτακτη σύγκλιση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πάντως τουλάχιστον αυτή τη φορά ο Μητροπολίτης απέφυγε να χρησιμοποιήσει επιχειρήματα όπως ότι η ομοφυλοφιλία προκαλεί καρκινογενέσεις, όπως είχε αναφέρει σε προηγούμενη παρέμβασή του...

Αναλυτικά: 

ΕΚ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

«᾿Αριθμ. Πρωτ. 1253 ᾿Εν Πειραιεί τη 11η Νοεμβρίου 2015

Προς την
Ιεράν Σύνοδον
της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ιω. Γενναδίου 14
115 21 ΑΘΗΝΑΙ
Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,

Μετά πολλής οδύνης και θλίψεως παρακολουθώ την προώθησι υπό της παρούσης Κυβερνήσεως της θεσμοθετήσεως του σαπροτάτου πάθους της ομοφυλοφιλίας ως γενετησίου δήθεν προσανατολισμού του ανθρωπίνου όντος, που δείται εννόμου προστασίας και που πρέπει να παράγη έννομες
συνέπειες εξομοιούμενο με την κατά φύσι ανθρωπίνη σεξουαλικότητα, εμφανιζόμενο ως δήθεν ανθρώπινο δικαίωμα, την στιγμήν που ουδεμίαν σχέσι έχει με την ανθρώπινη φύσι αλλά αποτελεί ψυχοπαθολογική εκτροπή από αυτήν, συνεχίζουσα το «καλό» έργο της προηγουμένης Κυβερνήσεως που με τον γνωστό αντιρατσιστικό νόμο θεσμοθέτησε και έτερο «γενετήσιο προσανατολισμό». Θεσμοθετείται επομένως η ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας, θεσμοθετείται η παράχρηση του ανθρωπίνου οργανισμού, θεσμοθετείται η ψυχοπαθολογική εκτροπή εκ της θεοσδότου ανθρωπίνης σεξουαλικότητος που αποτελεί ιερό εφαλτήριο για την συνδημιουργία μετά του αιωνίου Θεού κτιστών μεν αλλά αθανάτων ανθρώπων, θεμελιώνεται η αποδόμησι του πανιέρου θεσμού της οικογενείας και εφαρμόζεται μεθοδικότατα ο σχεδιασμός του διεθνιστικού σιωνιστικού παράγοντα για μία μεταχριστιανική Ελλάδα.

Η ανάρτησι και η διαβούλεσι του πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη νέα μορφή του Συμφώνου Συμβίωσης όπου εξομοιώνεται πλέον ο «κολοφών» των κακών κατά τον ιερό Χρυσόστομο, το αίσχιστο και ατιμωτικό πάθος της ομοφυλοφιλίας με τον κατά φύσι γενετήσιο προσανατολισμό και προβλέπονται έννομα δικαιώματα και έννομες συνέπειες από την δικαιοπρακτική αυτή συμβίωση, θέτει μείζον ηθικό και πνευματικό θέμα.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού, είναι το ιατρείο των ψυχικών και σωματικών παθών και η χώρα των μεταποιουμένων αμαρτωλών, και όχι των σατανικώς και αμετανοήτως εμμενόντων στην διαστροφή της αληθείας και της ανθρωπίνης αξιοπρεπείας και οντολογίας.
 Διαχρονικά, η Εκκλησία του Αγίου Τριαδικού Θεού, αγωνιζομένη επί της Γης, στηλιτεύει την πολυποίκιλη τραγικότητα της ειδεχθούς αμαρτίας, ως αποκοπής και σχάσης από την κοινωνία με τον Ζώντα Θεό, τον Δημιουργό της ζωής, και όχι τον αμαρτωλό άνθρωπο, τον οποίο περιθάλπει διά των ευχών και των ιερών μυστηρίων της και περιβάλλει με άφατη στοργή και συμπάθεια, εφαρμόζοντας κατά περίπτωση και την οικονομία, μέσω της οποίας ρυθμίζει την επιστροφή και ανάνηψή του.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία σέβεται την προσωπική και ιδιωτική ζωή κάθε προσώπου, ως υπεύθυνη ελεύθερη επιλογή. Δεν έχει πρόθεση ούτε να επέμβει ρατσιστικά ούτε να αναστείλει δικαιώματα και ελευθερίες.
Η απενοχοποίηση, όμως, του εγκλήματος της ανατροπής της ανθρωπίνης οντολογίας και φυσιολογίας, με την θεσμική αναγνώριση των αισχίστων παθών της ομοφυλοφιλίας σήμερα, της παιδοφιλίας αύριο (βλ. Ολλανδία) και της κτηνοβασίας μεθαύριο (βλ. Γερμανία), αποτελεί ασύγγνωστο και τερατώδες κακούργημα εις βάρος του αιωνίου Θεού και του ανθρωπίνου όντος, το οποίο εξισώνεται πλήρως με την ύβρη των Σοδόμων και Γομμόρων. Η αθώωση, υποστήριξη και παρουσίαση των αισχρών και ατίμων παθών ως φυσιολογικής καταστάσεως και ως απλής διαφορετικότητος προσκρούει εις την πανανθρώπινη συνείδηση, η οποία ανά τους αιώνες γνωρίζει ως φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τις σχέσεις ανάμεσα στον άνδρα και την γυναίκα, στο άρσεν και το θήλυ. Αυτή είναι η ανθρώπινη φυσιολογία και οντολογία. Κάθε άλλη σχέση ανατρέπει την ανθρώπινη οντολογία, ως παρά φύσιν εκτροπή, η οποία δεν παρατηρείται ούτε και στα ζώα, παρά τα κατασκευασθέντα «ντοκυμαντέρς» του Σιωνιστικού συστήματος.

Ιδιαίτερα η Αγία Γραφή, που εκφράζει το θέλημα του Θεού, του Δημιουργού του ανθρώπου και σοφού Γνώστη της ανθρωπίνης φύσεως, καταδικάζει την ομοφυλοφιλία ως πάθος, ατιμία και ασχημοσύνη, το οποίο τιμωρήθηκε αυστηρά με φωτιά και θειάφι στην πόλη των Σοδόμων και Γομόρων. Γιά το σύνολο των Αγίων Πατέρων η ομοφυλοφιλία είναι το πιο σιχαμερό και ακάθαρτο αμάρτημα και αποτελεί μεγάλη ασέβεια προς τον Θεό - Δημιουργό του ανθρώπου σε άρσεν και θήλυ και βλάσφημη κατάργηση του Ευαγγελίου.
Η δημόσια προβολή της ομοφυλοφιλίας, εκτός του ότι προσβάλλει την δημόσια αιδώ και την θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει προς τους νέους μηνύματα ανώμαλης σεξουαλικής συμπεριφοράς και αποτελεί τορπίλλη στα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας και της κοινωνίας, αλλά και αιτία ψυχοπαθολογικών διαταραχών εις τα παιδιά, που θα ανατραφούν από ομοφυλόφυλα ζεύγη, όπως επιδιώκεται1. 

Στον νέο αιώνα της βασιλείας του Θεού, που πραγματοποιείται μέσα στην ιστορική πορεία και ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εγκαταλείπονται τα παλαιά πάθη, τα γήινα, τα σαρκικά, και βιώνεται από τώρα, κατά τις δυνατότητες κάθε πιστού, είτε μέσα στον ευλογημένο θεσμό του γάμου ως εγκράτεια και σωφροσύνη, είτε στον ισάγγελο βίο των μοναχών με την αρετή της παρθενίας, η πορεία από το «κατ᾽ εικόνα» στο «καθ᾽ ομοίωσιν», η νίκη του πνεύματος επί της σάρκας, η αγγελοποίηση του ανθρώπου στη θέση του φθονερού και εκπεσόντος από την αγγελική τάξη Εωσφόρου. Αναφερόμενος ο Χριστός στην αιφνιδιαστική έλευση της ημέρας της κρίσεως, που θα ξαφνιάσει όσους ανέμελα και αφρόντιστα ζούν μέσα εις τις υλικές και σαρκικές απολαύσεις, λέγει ότι θα πάθουν αυτό, που έπαθαν προ του κατακλυσμού οι άνθρωποι, δίνοντάς μας έτσι ακριβέστατη εικόνα της υλιστικής και σαρκικής ζωής τους : "Ώσπερ γαρ ήσαν εν ταίς ημέραις του Νώε ταίς προ του κατακλυσμού τρώγοντες και πίνοντες, γαμούντες και εκγαμίζοντες, άχρι ης ημέρας εισήλθε Νώε εις την κιβωτόν, και ουκ έγνωσαν έως ήλθεν ο κατακλυσμός και ήρεν άπαντας, ούτως έσται και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου"

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς προσθέτει και τον τρόπο ζωής των Σοδομιτών, όμοιο προς την ζωή των ανθρώπων προ του κατακλυσμού : «Καί καθώς εγένετο εν ταίς ημέραις Νώε, ούτως έσται και εν ταίς ημέραις του υιού του ανθρώπου· ήσθιον, έπινον, εγάμουν, εξεγαμίζοντο, άχρι ης ημέρας εισήλθε Νώε εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. Ομοίως και ως εγένετο εν ταίς ημέραις Λωτ· ήσθιον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· η δε ημέρα εξήλθε Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ᾽ ουρανού και απώλεσεν άπαντας»1. Ο ίδιος Ευαγγελιστής παρουσιάζει τον Σωτήρα Χριστό να εξαγγέλλει τον νέο αιώνα της βασιλείας του Θεού, όπου οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα σαρκικά και ζούν ως άγγελοι˙ «Οι υιοί του αιώνος τούτου γαμούσι και εκγαμίζονται· οι δε καταξιωθέντες του αιώνος εκείνου τυχείν και της αναστάσεως της εκ νεκρών ούτε γαμούσιν ούτε γαμίζονται… ισάγγελοι γαρ εισι και υιοί εισι του Θεού της αναστάσεως υιοί όντες»2.

Μέσα, λοιπόν, εις την καινή κτίση της βασιλείας του Θεού ο καινός, ο νέος άνθρωπος, που κτίσθηκε εν Χριστώ, θάπτει τον παλαιό άνθρωπο, νεκρώνει τα πάθη και τις αμαρτίες και πραγματοποιεί το θαύμα της μεταμορφώσεώς του κατά το θέλημα του Θεού και κατ᾽ εικόνα Χριστού. Από την εποχή του Χριστού και των Αγίων Αποστόλων ζούμε αυτό το θαύμα· η άγονη πριν και στείρα ανθρωπότητα γέννησε και καρποφόρησε εκατομμύρια αγίων ανθρώπων, οσίων, ασκητών, παρθένων, νέων και νεανίδων, που κατόρθωσαν με τους πνευματικούς τους αγώνες όχι να αποφύγουν απλώς το παρά φύσιν και να μείνουν στο κατά φύσιν, αλλά να φθάσουν και στο υπέρ φύσιν, εκπλήττοντας ακόμη και τους αγγέλους, που έβλεπαν ανθρώπους συνδεδεμένους με σάρκα να κατανικούν τον άσαρκο Σατανά και να συναγωνίζονται τους αγγέλους. Οι ύμνοι προς τους οσίους ασκητές αυτά τα κατορθώματα εξυμνούν. Διδάσκουν οι όσιοι άνδρες και οι όσιες γυναίκες «υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ, επιμελείσθαι δε ψυχής πράγματος αθανάτου». Έζησαν ως «άσαρκοι» επί της γης, ως «εν σώματι άγγελοι», «των δαιμόνων ώλεσαν τας φάλαγγας, των αγγέλων έφθασαν τα τάγματα, ων τον βίον αμέμπτως εζήλωσαν»1.

Οι σαρκικές πράξεις, εκτός του ιερού μυστηρίου του Γάμου, χωματοποιούν αναπόδραστα την ψυχή του ανθρώπου και καταστρέφουν τις πνευματικές του εφέσεις, σκοτίζοντας τον ανθρώπινο νού, και καταλύουν την δυνατότητα κοινωνίας με τον Πανάγιο Θεό, που διασαλπίζει διαχρονικά «ου μη μείνη το πνεύμά μου εν τοις ανθρώποις τούτοις εις τον αιώνα διά το είναι αυτούς σάρκας»2.

Η σχέση με τον Θεό είναι βέβαια θέμα ελευθέρας επιλογής, κατά την διάρκεια της επιγείου ζωής. Ο Πανάγιος, όμως, Θεός, εις το επέκεινα, εις την άλλη, την αιώνια ζωή, όταν άπασα η ανθρωπότης θα υποστεί την κοινή και καθολική κρίση, όπου «ουκ έστι μετάνοια», θα στηλιτεύσει, όπως αποδεικνύεται μέσω των Ιερών Γραφών, των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, και την αμαρτία και τον αμαρτωλό. Οι φρικώδεις λόγοι του Σαρκωθέντος Θεού Λόγου, «Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένο τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού»3, αποδεικνύουν τα πράγματα.

Δεν έχει καμμία θέση εις την Ορθόδοξη Θεολογία η Ωριγενιστική θεωρία περί αποκαταστάσεως των πάντων, με την οποία ερωτοτροπούν και μερικοί σύγχρονοι «ορθόδοξοι» θεολόγοι. Σύμφωνα μ'αυτή, ο Θεός είναι ο δημιουργός του καλού. Τα πάντα δημιούργησε «καλά λίαν». Το κακό δεν έχει τη βάση του εις τον Θεό, γιατί ο Θεός «ουκ έστιν των κακών αίτιος». Το κακό εμφανίσθηκε μεταγενεστέρως. Δεν είναι δημιούργημα του Θεού. Ο άνθρωπος, εξ αιτίας της κτιστότητος και της τρεπτότητός του, κάνοντας κακή χρήση του αυτεξουσίου του, επινόησε και επέλεξε το κακό. Πρωταίτιος και εφευρέτης της κακίας είναι ο διάβολος, και συναίτιος, θύμα της κακίας είναι ο άνθρωπος. Άρα, το κακό δεν έχει υπόσταση, είναι παρυπόσταση˙ δεν έχει οντολογία, δηλ. δεν είναι δημιουργός του κακού ο Θεός. Τίποτε, όμως, δεν νικά την δύναμη του Θεού και το έλεός Του.

Επομένως, ούτε και το κακό μπορεί να υπερισχύσει του Θεού. Έτσι, στο τέλος της ιστορίας θα επικρατήσει μόνο το καλό, δηλ. ο Θεός, ενώ το κακό θα εξαφανισθεί παντελώς. Ακόμη και το πυρ της κολάσεως, κατά τον Ωριγένη, είναι καθάρσιο και ιαματικό και όχι τιμωρό. Επομένως, κι αυτή η κόλαση υπάρχει ως θεραπευτήριο και δεν είναι απέραντη. Εφ' όσον το κακό θα σταματήσει να υπάρχει, δεν θα είναι αιώνιο, ούτε και η κόλαση θα είναι αιώνια.

Όμως, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Ωριγένης έχει αναθεματισθεί και καταδικασθεί από την Ε΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδο (653) για τα μισαρά δόγματα, που φλυαρούσε, ανάμεσα εις τα οποία ήταν η θεωρία περί αποκαταστάσεως των πάντων και ότι η κόλαση έχει τέλος. Η Σύνοδος επίσης εξέθεσε εικοσιπέντε αναθεματισμούς εναντίον των Ωριγενιστών1. Άρα, η Ορθόδοξος Εκκλησία, δι’ αλαθήτου αποφάνσεως Οικουμενικής Συνόδου, έχει απορρίψει και καταδικάσει αυτή την θεωρία. Άλλωστε, η εσφαλμένη άποψη ότι η κόλαση έχει τέλος, έρχεται σε σφοδρή σύγκρουση με αγιογραφικά χωρία, όπου οφθαλμοφανώς κηρύττεται ότι η κόλαση είναι αιώνια, όπως τα Mτθ. 25,46, Μρκ. 3,29, Β΄ Θεσ. 1,9 και Αποκ. 14,112 διότι είναι καθαρά θέμα ελευθέρας προσωπικής επιλογής!!! Καί επομένως ο σεβόμενος πλήρως την ελευθερία των κτισμάτων Του Θεός, θα ανέτρεπε την θεόσδοτη ελευθερία του ανθρώπου παρεμβαίνων και ανατρέπων την προσωπική επιλογή. 

Όλα τα προαναφερθέντα έχουν άμεση και άρρηκτη σχέση με την σωτηρία, τον εξαγιασμό, την κατά χάριν θέωση του ανθρώπου. Έχουν δηλ. σωτηριολογικές συνέπειες. Είναι θέμα ζωής και θανάτου, μετοχής του Παραδείσου ή της κολάσεως. Όποιος διακατέχεται από τα αισχρά και άτιμα πάθη και δεν τα καταπολεμά εν μετανοία, αλλά αντιθέτως υπερηφανεύεται γι’αυτά και προσπαθεί να τα νομιμοποιήσει επίσημα και θεσμικά ως φυσιολογικά, δεν σώζεται, χάνει τον Παράδεισο. Ο λόγος του Απ. Παύλου, που είναι το στόμα του Χριστού, είναι σαφέστατος, καθαρός και ξάστερος˙ «μη πλανάσθε˙ ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε πλεονέκται, ούτε κλέπται, ούτε μέθυσοι, ου λοίδωροι, ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι»1.

Από τα ανωτέρω αποδεικνύεται πασίδηλα ότι η δήθεν σχετική πρόοδος και δημοκρατική ευαισθησία, τα δήθεν σχετικά «ανθρώπινα δικαιώματα» και ο δήθεν ελεύθερος αυτοπροσδιορισμός και προσανατολισμός περί το γενετήσιο ένστικτο και την ταυτότητα του φύλου δεν είναι τίποτε άλλο παρά η καταβαράρθρωση και ο καταποντισμός της ανθρωπίνης ελευθερίας και αξιοπρέπειας και ο πλήρης ευτελισμός της εννοίας «άνθρωπος», που εις την ελληνική γλώσσα σύγκειται από το επίρρημα «άνω» και το ρήμα «θρώσκω», που σημαίνει «άνω βλέπω, άνω φέρομαι». Είναι ενδεικτικό της τραγελαφικής αυτής ψευδοπροόδου ότι ιστορικώς μιμείται τα ομοειδή εγκλήματα του παράφρονος Ρωμαίου Αυτοκράτορος Νέρωνος που αναφέρονται εις την έγκριτη Ρωμαική Ιστορία του Κασίου Δίωνος, κατά την οποία ο ανισόρροπος αυτός εγκληματίας συνήψε «γάμο» με δύο Έληνας απελευθέρους τον «ανδρώδη» Πυθαγόρα και τον «γυναικώδη» Σπόρο, τον οποίο κατέστησε εκτομία και ονόμασε Σαβίνα. Τόση πρόοδος λοιπόν!

Όσα και αν διανοούνται διεστραμμένα οι άνθρωποι, όσες και αν είναι οι δαιμονικής εμπνεύσεως αστάθειές τους, και όποια θέση κι αν έχουν στον κόσμο της φθοράς και του θανάτου, σύντομα ο καθένας μας θα βιώσει την Αλήθεια του Ζώντος Θεού, και ήδη από αυτής της ζωής προγεύεται του Παραδείσου και της Κολάσεως, όπως μαρτυρεί η φωνή της συνειδήσεως. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι για τον κάθε άνθρωπο η Δευτέρα Παρουσία δεν θα επισυμβεί σε ένα απώτατο απροσδιόριστο μέλλον, αλλά στην οριακή στιγμή του θανάτου του, ο οποίος ως κλέπτης έρχεται «οψέ ή μεσονυκτίου ή αλεκτροφωνίας ή πρωί»
Αντιλαμβανόμενοι ότι η παρούσα Κυβέρνησις άρχεται της υλοποιήσεως του σχεδιασμού διά την μεταχριστιανική Ελλάδα, θέτουσα ήδη και το θέμα του δήθεν «αναστοχασμού» περί του μαθήματος των Θρησκευτικών εις την εκπαίδευση, ταπεινώς φρονώ ότι μετά την σταθεροποίηση των οικονομικών της χώρας θα αρχίσει η κατά μέτωπον επίθεση κατά της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας διά τον κατά τους κυβερνώντας «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό» της κοινωνίας. Εις αυτόν τον αποδομητικόν τους ρόλο που έχει ως εφαλτήριο το αθειστικό τους ιδεολόγημα συναντώνται με την βούλησι του Διεθνούς Σιωνιστικού τέρατος και των διαφόρων μισθάρνων ινστρουκτόρων του στα ΜΜΕ, στην διανόηση, στην πολιτική δράση, στις διάφορες ΜΚΟ, ακόμη και εντός της Θεολογικής επιστήμης, καθώς και με τη βούλησι των κομματικών σχηματισμών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού.

Με δεδομένο ότι η ομόδοξος Εκκλησία της Μολδαβίας με αφορμή ανάλογη νομοθετική πρωτοβουλία της Πολιτείας, προέβη εις τον κατά τους ιερούς Κανόνας και τον Ευαγγελικόν Λόγον αναθεματισμόν των αυτουργών της εγκληματικής αυτής ανατροπής του θείου και του ανθρωπίνου δικαίου, ίνα διασώση το ποίμνιόν Της εκ της πνευματικής αυτής λαίλαπος και της αμβλύνσεως της ηθικής συνειδήσεως των ανθρώπων και του φρικώδους διαμονικής εμπνεύσεως πανηδονισμού, ταπεινώς υποβάλλω την αίτησι ίνα εν τη έμφρονι Υμετέρα κρίσει αποφασίσητε την έκτακτον σύγκλησι της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος διά την επίσημον κατάγνωσι του επιχειρουμένου ανοσιουργήματος, διά το οποίο ήδη ο πνευματικός νόμος ήρχισε να λειτουργή διά τον πρωταίτιο κ. Υπουργό ο οποίος «άρχεται λαμβάνων την ένδικον μισθαποδοσίαν» Του όπως η σοβαρή καταγγελία του τέως ομοτέχνου του Υπουργού κ. Γ. Πανούση αποδεικνύει.

Εν ταυτώ ταπεινώς αναφέρω τη Ιερά Συνόδω ότι ενώ διά του φυλλαδίου «Προς τον λαόν» γνωστοποιήθηκαν αι αποφάσεις της ΙΣΙ του Οκτωβρίου 2014 διά τον πανίερο θεσμό της οικογενείας δεν έχει εισέτι υλοποιηθεί απόφαση της ΔΙΣ περί αποδοκιμασίας του σήμερον επιχειρουμένου τολμήματος ανατροπής της ανθρωπίνης οντολογίας και παρίσταται ευλόγως φρονώ άμεσος ανάγκη υλοποιήσεως της ως είρηται Υμετέρας Σεπτής Αποφάσεως.
Κατασπαζόμενος τας Υμετέρας Σεπτάς Δεξιάς διατελώ,

+ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ» 

agioritikovima.gr