«ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» - ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σύμφωνα με το άρθρο 29 του Συντάγματος οι πολίτες μπορούν να συγκροτούν κόμματα για τη συμμετοχή τους στις εκλογές. Η οργάνωση και η δράση τους πρέπει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η δημοκρατία από την ύπαρξή της έχει εφαρμοσθεί και ερμηνευθεί διαφορετικά. Οι κυριότερες μορφές της είναι η άμεση, η έμμεση, η κοινοβουλευτική, η προεδρική και η λαϊκή. Για τώρα μας ενδιαφέρει η έννοια της δημοκρατίας κατά το Σύνταγμα.

Έτσι θα αναζητηθούν επιχειρήματα μέσα από το Σύνταγμα, τη νομοθεσία που υπάρχει ήδη και τα ιστορικά δικαιοπολιτικά παραδείγματα για το αν κόμματα που δεν υπηρετούν το δημοκρατικό πολίτευμα μπορούν να συμμετέχουν στις εκλογές.

Επίσης θα ασκηθεί πολεμική στην καταρχήν επιστημονική (Βενιζέλος), αλλά στην ουσία πολιτικάντικη άποψη, ότι το Σύνταγμα επιτρέπει αντιδημοκρατικά κόμματα όπως το ΚΚΕ και τώρα ανέχεται και την Χρυσή Αυγή. Η ποινική κατάσταση της Χρυσής Αυγής δεν θα θιγεί, αν και μόνο αυτό καταδεικνύει μια σαφή διάσταση από το ΚΚΕ.

Βιβλιογραφία: Εγχειρίδιο Συνταγματικού Δικαίου του Άλφρεντ Κατς (Staatsrecht Alfred Katz).

Β. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Σύμφωνα με το Σύνταγμα όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό. Η λαϊκή κυριαρχία σημαίνει, ότι η διαμόρφωση της βούλησης στο κράτος διαμορφώνεται από κάτω προς τα πάνω. Αυτό πρέπει να αφορά κάθε κρατική εξουσία και αποτελεί την αναγκαιότητα της νομιμοποίησής της. Οι πολίτες δεν είναι τα αντικείμενα, αλλά τα υποκείμενα της πολιτικής ζωής. Η δημοκρατία πρέπει λοιπόν να εξυπηρετεί την αυτοδιάθεση και την ολοκλήρωση των ανθρώπων. Πώς αλλιώς θα μπορούσε ο πολίτης να είναι υποκείμενο και όχι αντικείμενο; Πώς αλλιώς θα μπορούσε να υπάρχει λαϊκή κυριαρχία; Αποστολή λοιπόν της δημοκρατίας είναι η εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, ο ελάχιστος περιορισμός των ατομικών ελευθεριών, ο περιορισμός εξουσιαστικού καταναγκασμού, η ενίσχυση της αυτοδιάθεσης και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη και ίση συμμετοχή όλων των πολιτών στην ενάσκηση της κρατικής εξουσίας.

Η δημοκρατική μορφή του κράτους και τα ανθρώπινα δικαιώματα ορίζουν τους όρους για να σχηματίζεται η λαϊκή βούληση και να επιλύονται ειρηνικά οι συγκρούσεις μεταξύ των κοινωνικών ομάδων. Το άτομο, η κοινή γνώμη, οι οργανωμένες ενώσεις, τα συνδικάτα και τα κόμματα επιδρούν στη διαμόρφωση της γνώμης και της βούλησης του λαού.

Μία από τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας είναι η αντιπαράθεση με διάλογο ανάμεσα στα συμφέροντα και στις πολιτικές ιδέες που συγκρούονται. Η συσπείρωση και η εκπροσώπηση κοινών συμφερόντων και των πολιτικών ιδεών γίνονται μέσα από ένα κόμμα. Αυτό το κόμμα διεκδικεί την εξουσία και την πλειοψηφία του κοινοβουλίου με σκοπό οι ιδέες του και τα συμφέροντα των μελών του να αποτελέσουν την κυρίαρχη βούληση, δηλαδή βούληση του κράτους. Τα συμφέροντα και οι πολιτικές ιδέες πρέπει να έχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν σχετικά με τη λαϊκή κυριαρχία, την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, τον ελάχιστο περιορισμό των ατομικών ελευθεριών, την ενίσχυση της αυτοδιάθεσης του ατόμου, την ισότητα κτλ. Το κόμμα δεν μπορεί να παρεκκλίνει από την εξυπηρέτηση του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Με τη λαϊκή κυριαρχία κατοχυρώνεται το πλειοψηφικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο η μειοψηφία δέχεται τις αποφάσεις της πλειοψηφία και η πλειοψηφία εγγυάται την προστασία της μειοψηφίας.

Τα σύγχρονα κράτη των μαζών δεν ευνοούν την άμεση συμμετοχή και παρουσία του συνόλου του λαού στη λήψη των αποφάσεων και την άσκηση της εξουσίας. Για αυτό η δημοκρατία, κατά το Σύνταγμα, χρειάζεται συγκεκριμένα όργανα, όπως είναι η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο, τα οποία πρέπει να είναι νομιμοποιημένα δημοκρατικά από την πλειοψηφία. Με αυτό το Σύνταγμα οι πολίτες συμμετέχουν άμεσα στην άσκηση της εξουσίας μέσω εκλογών και δημοψηφίσματα. Μεταξύ των εκλογών ο πολίτης περιορίζεται στην άσκηση της εξουσίας με τη συμμετοχή στα κόμματα, στα συνδικάτα και στη με κάθε τρόπο διαμόρφωση της κοινής γνώμης και άποψης.

Γ. ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥΣ

Έχει ευρέως διαδοθεί, ότι τα κόμματα δεν περιορίζονται για τις πολιτικές ιδέες και πεποιθήσεις τους. Αυτό δεν είναι σωστό. Η εκλογική νομοθεσία προβλέπει περιορισμούς στα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές. Ένας γνωστός περιορισμός είναι η ποσόστωση συμμετοχής για κάθε φύλο που πρέπει να υπάρχει στο σύνολο των υποψηφίων του κόμματος για τις εκλογές. Ένας άλλος περιορισμός που μας διευκολύνει στο συμπέρασμά μας είναι η απαγόρευση ορισμένων συμβόλων και εμβλημάτων του κόμματος που συμμετέχει στις εκλογές. Σύμφωνα με αυτόν τον περιορισμό απαγορεύεται στα κόμματα να χρησιμοποιούν ως όνομα, έμβλημα ή σήμα το στέμμα και σύμβολα ή εμβλήματα του δικτατορικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 ή φωτογραφιών προσώπων που έχουν καταδικαστεί για τη συμμετοχή τους σ’ αυτό. Και βέβαια αυτός ο περιορισμός βασίζεται στη γενικότερη υποχρέωση του κόμματος να εξυπηρετεί τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, που αποτελεί συνταγματική υποχρέωση. Το «στέμμα» και το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου σηματοδοτούν τις μοναδικές απειλές της δημοκρατίας της χώρας στη νεότερη ιστορία. Ο νομοθέτης από το 1975 που ισχύει η διάταξη σχετικά με τα εμβλήματα δεν ήθελε να αποφύγει μόνο τα σύμβολα, αλλά να απαγορεύσει στους εχθρούς της δημοκρατίας να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στις εκλογές. Έτσι λοιπόν η εξυπηρέτηση του δημοκρατικού πολιτεύματος από το κόμμα που συμμετέχει στις εκλογές είναι μια συνταγματική υποχρέωση, της οποίας η παραβίαση αποτελεί λόγο αποκλεισμού από τις εκλογές. Ο αποκλεισμός από τις εκλογές κρίνεται από τα δικαστήρια κατά την ανακήρυξη των υποψήφιων και των πολιτικών κομμάτων. Ως λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος εννοείται, ό,τι αναφέρθηκε παραπάνω για την έννοια της δημοκρατίας.

Δ. ΚΚΕ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Το ΚΚΕ δεν έχει χαρακτηριστεί από κανένα Σύνταγμα και κανένα νόμο ως αντιδημοκρατικό κόμμα σε περιόδους δημοκρατίας. Η επιστήμη για πολιτικά οφέλη υιοθετεί την άποψη, ότι το Σύνταγμα δεν απαγορεύει αντιδημοκρατικά κόμματα για να γίνει ανεκτό το ΚΚΕ. Είναι όμως το ΚΚΕ αντιδημοκρατικό κόμμα;

Το ΚΚΕ νομιμοποιήθηκε με την κατάργηση των νόμων 4229/1927, όπως τροποποιήθηκε από τον Α.Ν. 509/1947. Αυτοί οι νόμοι μάλλον δεν διέπονται από τα δημοκρατικά τους στοιχεία. Καταρχήν φαίνεται, ότι θεσπίστηκαν από το βασιλικό καθεστώς που έχει καταργηθεί. Να θυμηθούμε και τα παραπάνω, ότι απαγορεύεται στους οπαδούς του βασιλικού καθεστώτος να συμμετέχουν στις εκλογές. Το ΚΚΕ ως συλλογικός φορέας των κομμουνισμού δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντιδημοκρατικό κόμμα με βάση το Σύνταγμα που έχουμε. Το Σύνταγμα έχει θεσπισθεί μετά από μια διαταραγμένη πολιτική κατάσταση πολλών χρόνων λόγω των παρεμβάσεων ξένων συμφερόντων στην χώρα και μετά από ένα πραξικόπημα που είχε  την στήριξη των Αμερικάνων. Παράλληλα είναι ένα Σύνταγμα εμπνευσμένο από τη νίκη των λαών κατά του φασισμού με το τέλος του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου. Ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου χωρίς διακρίσεις  λόγω φυλής, φύλου, θρησκείας, καταγωγής, πολιτικών πεποιθήσεων, σωματικών ιδιαιτεροτήτων και σεξουαλικής επιλογής στέκεται ως κάστρο κατά του οποιουδήποτε φασίστα και νοσταλγού των κρεματορίων και των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Οι κομμουνιστές ήταν από τους πρώτους που θυσιάστηκαν στον αγώνα κατά του φασισμού. Παράλληλα η αναγνώριση του κοινωνικού κράτους και των κοινωνικών δικαιωμάτων για εργασία, κοινωνική ασφάλιση, δημόσια υγεία, δημόσια παιδεία και κοινωνικές παροχές για τους αδύναμους μαζί με τα συλλογικά δικαιώματα της συνάθροισης, της ίδρυσης σωματείων, της απεργίας, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας δεν αποτελούν παρά κατακτήσεις του εργατικού κινήματος και των κομμουνιστών που συμμετείχαν σε αυτό με θυσίες. Οι κομμουνιστές είναι η συνέχεια των αγώνων του ανθρώπου για παιδεία, μόρφωση, καλύτερο βιοτικό επίπεδο, ελευθερία και δημοκρατία κατά του σκοταδισμού της εκκλησίας, της δουλείας, της αρπαγής του πλούτου από τους λίγους και του αυταρχισμού της εξουσίας. Οι επιστημονικές απόψεις του Βενιζέλου είναι αστείες και απηχούν μόνο τα συμφέροντά του. Δεν έχουν καμία σχέση με τη νομοθεσία, το Σύνταγμα και τα ιστορικά γεγονότα.

Ε. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η Χρυσή Αυγή δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία. Η ιδεολογία της είναι ο εθνικοσοσιαλισμός, δηλαδή ο φασισμός του Χίτλερ με κύριο σκοπό την κατίσχυση του έθνους κατά οποιουδήποτε άλλου που διαφέρει με κάθε μέσο μέχρι και δολοφονίες. Δεν αναγνωρίζει τη λαϊκή κυριαρχία, αλλά την απόλυτη κυριαρχία του ηγέτη (Φύρερ), δεν σέβεται την αξία του ανθρώπου, αλλά τη συντριβή κάθε διαφορετικού ατόμου. Εξάρει τη βία ως μέσο κατάκτησης της εξουσίας και όχι το διάλογο και την ειρηνική σύγκρουση των ιδεών. Χρησιμοποιεί ναζιστικά σύμβολα τα οποία κατονομάζει ελληνορωμαϊκά και  εμβλήματα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967. Δεν έχει σημασία, αν δεν χρησιμοποιεί αυτά τα εμβλήματα για τις εκλογές και τα ψηφοδέλτια. Προφανώς επιδιώκει να αποφύγει τον αποκλεισμό από τις εκλογές. Οι δικαστές θα έπρεπε να δείξουν μεγαλύτερο ζήλο προς τον πονηρό ενδιαφερόμενο.

ΣΤ. ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ολοφάνερο, ότι τα κόμματα που είχαν την εξουσία δεν σεβάστηκαν τη δημοκρατία. Η λαϊκή κυριαρχία έχει παραγκωνιστεί από την κυριαρχία των τραπεζιτών. Τα δικαιώματα του ανθρώπου έχουν παραμεριστεί για τη διάσωση των τραπεζών και επιχειρήσεων που έχουν προκαλέσει την οικονομική κρίση. Αυτοί που προκάλεσαν τη χρεοκοπία των τραπεζών έχουν παραμείνει ατιμώρητοι. Αυτά έχουν γίνει με ψέματα και τα κόμματα της μέχρι τώρα εξουσίας δεν έχουν σεβαστεί ούτε το πολίτευμα ούτε τους νόμους. Αυτό δεν ελέγχεται κατά την ανακήρυξη των υποψηφίων και των συνδυασμών για τις εκλογές. Αυτό ελέγχεται κατά την άσκηση της εξουσίας. Αν η εξουσία  δεν είναι νόμιμη, συνταγματική και δικαιοκρατική τότε πρέπει επιβάλλονται οι αντίστοιχες κυρώσεις.

Αυτό που θα μπορούσε να ελέγξουν οι δικαστές κατά την ανακήρυξη των υποψήφιων και των κομμάτων είναι αν ο όρος «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ» αποτελεί ειδική έννοια του όρου «ΕΘΝΙΚΟΣ» και αν τελικά το «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ» σημαίνει «ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ».

Κατάλαβαν τα εναπομείναντα πασόκια ποιος γίνεται ανεκτός και ποιος όχι;

Ζ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Το σύνταγμα και οι νόμοι δεν απαγορεύουν κόμματα. Τα δικαστήρια όμως με την υπάρχουσα συνταγματική και απλή νομοθεσία μπορούν να απαγορεύουν τη συμμετοχή στις εκλογές των κομμάτων που δεν εξυπηρετούν το δημοκρατικό πολίτευμα είτε αυτό είναι φανερό μέσω συμβόλων και εμβλημάτων είτε αυτό είναι κρυφό, αλλά να συνάγεται από την οργάνωσή τους και τη ρητορική τους.

Είναι ένα καλό βήμα για να εμποδιστεί η ανάπτυξη των φασιστικών κομμάτων από την κατάληψη της εξουσίας με δημοκρατικό άλλοθι. Εξάλλου οι φασίστες δεν έχουν καμία άλλη δύναμη ούτε στην αντιπαράθεση ιδεών, ούτε στα σωματεία ούτε στους αγώνες. Αντίθετα η συμμετοχή τους στις εκλογές και στο κοινοβούλιο τούς δυνάμωσε με την προβολή από αντιδημοκρατικά αστικά ΜΜΕ και με την κρατική χρηματοδότηση.

Γράφει ο Γιώργος Πάσογλου, δικηγόρος

Νομικά Ανάλατα http://nomika-analata.blogspot.com/2014/03/blog-post.html#ixzz2vlf81XQA