Εδώ Χανιά!

Η δημοτικές αρχές που θα προκύψουν από τις επικείμενες δημοτικές εκλογές, θα διαχειριστούν τις τύχες μας για τα επόμενα πέντε χρόνια και είναι πρόδηλο ότι δεν αντέχουμε πλέον την κοροϊδία, τον φαβοριτισμό, την κακή διοίκηση, την αναποτελεσματική διαχείριση, την έλλειψη οράματος όλων αυτών που τσιμέντωσαν τις ζωές μας και συνεχίζουν να μπαζώνουν τα όνειρά μας τα τελευταία, πολλά χρόνια.

Προς Θεού, όχι άλλα πέντε χρόνια αυτοί οι ίδιοι που τώρα κουκουλωμένοι με την προβιά της πολιτικής τους ανεξαρτησίας (sic) και σε απίθανους συνδυασμούς μεταξύ τους, ετοιμάζονται για μία από τα ίδια!

Δεν τους αντέχουν πλέον οι πόλεις μας, δεν τους αντέχουν τα χωριά μας, δεν τους αντέχουν τα φαράγγια μας, δεν τους αντέχουν οι παραλίες μας!



Κρισιμότερο διάστημα αυτής της πενταετίας θα είναι το πρώτο επτάμηνο μεταξύ Σεπτεμβρίου 2014, οπότε θα αναλάβουν οι νέες δημοτικές αρχές, και Μαρτίου 2015, οπότε πιθανολογείται ότι θα γίνουν οι βουλευτικές εκλογές που θα μας απαλλάξουν από την κυβέρνηση των εθνικών Ολετήρων που μας κυβερνούν σήμερα.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος να χαθεί: Η αιχμή του δόρατος του στρατηγικού σχεδιασμού για την ζητούμενη παραγωγική ανασυγκρότηση και την επιτακτική ανάγκη μιας γρήγορης ανάταξης της χώρας υπό μια αριστερή διακυβέρνηση το δεύτερο μισό του 2015, μπορεί και πρέπει να ξεκινά από την τοπική αυτοδιοίκηση.
Μια δημοτική κίνηση που σέβεται τις αριστερές καταβολές της, πρώτα από όλα σέβεται τον πολίτη, τον άνθρωπο. Σε αυτό όλοι συμφωνούμε. Αυτός είναι ο κοινός τόπος.
Ξεκινώντας από αυτόν τον κοινό τόπο, χωρίς να παραγνωρίζει κανείς, ποιος είναι ο μέσος πολίτης και ποιες είναι οι ανάγκες του, μια έντιμη δημοτική αρχή, μια αριστερή δημοτική αρχή, οφείλει –εν μέσω της κρίσης που προκαλούν οι μνημονιακές πολιτικές- να στοχεύσει κατά προτεραιότητα στην παροχή καλύτερων και φθηνότερων υπηρεσιών για τον δημότη, προκειμένου να υποκαταστήσει όσο επιτρέπουν οι δυνάμεις των τοπικών μας κοινωνιών, την κρατική αναλγησία.
Υπό το πρίσμα της πίεσης που ασκεί η κρίση, λοιπόν, ο διαχειριστικός ρόλος της ερχόμενης δημοτικής αρχής, ανάγεται εν τοις πράγμασι, σε ρόλο εξεχόντως πολιτικό.
Αυτός, αντιλαμβανόμαστε εδώ, είναι ο πρώτιστος στόχος μιας παράταξης που σέβεται τον πολίτη. Ας επικαλεστούμε, προς επίρρωση της αδήριτης ανάγκης να αναχαιτιστεί η προφανής και πρωτοφανής ανθρωπιστική κρίση, τον Ύμνο του ΕΑΜ που ξεκινούσε λέγοντας: «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ' την πείνα…».
Αλληλεγγύη στους πιο αδύναμους, λοιπόν. Το λέμε όλοι. Το λένε και όλες οι δημοτικές παρατάξεις, άλλωστε, άλλες ειλικρινέστερα κι άλλες λιγότερο ειλικρινά. Αλλά το πρώτο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, είναι πώς θα ενισχυθούν οι καταρρέουσες δημόσιες δομές, πώς θα συντονιστούν με τις υφιστάμενες κινηματικές και εθελοντικές δομές και πώς θα μειωθεί το κόστος λειτουργίας όλων αυτών, με αύξηση της ποιότητας και του εύρους των παρεχόμενων υπηρεσιών στους ασθενέστερους, κατά προτεραιότητα, που κάθε μέρα αυξάνονται αριθμητικά.
Ο μέσος πολίτης συμφωνεί με αυτήν τη θεώρηση, αλλά χωρίς να θέλει ή να μπορεί να πληρώσει περισσότερα δημοτικά τέλη. Έτσι, περιμένει ν' ακούσει πώς θα χρηματοδοτηθούν αυτές οι αναγκαίες δομές. Επειδή όμως τα κουκιά είναι μετρημένα, μέλημα πρέπει να δοθεί σε προτάσεις τεκμηριωμένες που θα εξαρτώνται είτε από την περιστολή περιττών εξόδων είτε από την εξεύρεση εσόδων. Εσόδων, βέβαια, άλλων από την αύξηση των δημοτικών τελών!
Προεκλογικά επιδόματα ανεργίας σε δημόσιους υπαλλήλους που απέλυσε ετοιμάζει η κυβέρνηση, μαθαίνομε από την τρέχουσα επικαιρότητα. Εκφράζει έτσι τη μεγαθυμία της, η κυβέρνηση των Ολετήρων, και προς τους επισφαλώς εργαζόμενους στον Δημόσιο Τομέα που σύντομα θα πάρουν κι αυτοί τα παπούτσια στο χέρι.
Αυτές είναι οι διαπιστώσεις και ασφαλώς ανάμεσα στα επόμενα θύματα της πολιτικής των Ολετήρων που μας κυβερνούν, βρίσκονται και πολλές δημοτικές, επικουρικές δομές.

Καμία δημοτική αρχή, παρά την όποια ρητορική, δεν μπορεί να διατηρεί δημοτικούς υπάλληλους και προνοιακές δομές, αν δεν γίνονται παράλληλα οι αντίστοιχες μεταβιβαστικές πληρωμές μισθοδοσίας από την κεντρική διοίκηση.
Αλλά ας μην επαναλαμβάνομε τις διαπιστώσεις γιατί δεν έχουν σπουδαία αξία.
Οι επόμενες δημοτικές αρχές, από τη μία έως την άλλη άκρη της Ελλάδας θα πρέπει να μεριμνήσουν προγραμματικά, από τώρα δηλαδή, για το κενό που ήδη έχει αρχίσει να δημιουργείται στους κοινωνικούς μας ιστούς.

Έναν ρόλο απαιτούμε από τις νέες δημοτικές αρχές: να λειτουργήσουν ως πρώτη γραμμή άμυνας των τοπικών μας κοινωνιών. Παντού θα γίνουν απολύσεις και παντού, ως τρωκτικά, θα φυτρώσουν οι εργολάβοι -όπως έχουν τρυπώσει ήδη οι πρώτοι από αυτούς που σήμερα ροκανίζουν τα υπολείμματα του δημόσιου πλούτου, είτε ως Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις είτε ως ιδιώτες έμποροι κεφαλών.
Ένας κύριος στόχος των αυριανών δημοτικών αρχών, πρέπει να είναι το κλείσιμο της δημοτικής θύρας σε όλα αυτά τα τρωκτικά, θέτοντας υπό την αιγίδα των δημοτικών τους συμβουλίων, κοινωνικές επιχειρήσεις που -αφού ο νόμος δεν επιτρέπει να ανήκουν στους ίδιους τους Δήμους, θα πρέπει να ανήκουν στους άνεργους και στους απολυμένους εργαζόμενους, ώστε να προσφερθούν οι καταργημένες και οι υπό κατάργηση δημόσιες δομές και υπηρεσίες: στην καθαριότητα, στις κοινωνικές δομές, στον πολιτισμό, στις παραλίες, που τις ξεπουλάνε με προμήθεια 20% ∙ παντού!
Αυτο-οργάνωση των τοπικών μας κοινωνιών παντού, με «ανοιχτά λογιστικά βιβλία» είναι, λοιπόν, μια σοβαρή απάντηση στην πολυσχιδή κρίση. Αυτή η απάντηση ή μια καλύτερη, αλλά πάντως βιώσιμη, πρέπει να μετουσιωθεί σε πράξη, μόνο αν ξεκινήσει τώρα ο σχεδιασμός της. Σε αυτό έχουν ευθύνη όλοι οι θεσμοί της τοπικής αυτοδιοίκησης!

Αν θέλομε να κάνομε εκείνο το περιπόθητο βήμα προς τα εμπρός και να πάρομε εμείς τη δημαρχία στα Χανιά, αποσπώντας την από τα γαμψά νύχια των ανάξιων, για τα σπουδαία οφείλομε να μιλήσομε και να τα σχεδιάσομε. Τώρα. Όχι μόνον εδώ στα Χανιά, αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα στην οποία στέλνομε τους χαιρετισμούς μας.

Υ.Γ. Η ρητορική κατά του Καλλικράτη, σύντροφε, είναι γνωστή και καταγραμμένη. Όμως ετούτη τη στιγμή αυτή η ρητορική είναι περιττή, όχι γιατί δεν πρέπει να διορθωθούν πολλά, αλλά γιατί τώρα, αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού και σ' αυτούς συνομολογούμε, συμμετέχοντας. Αν αύριο, με μια άλλη κυβέρνηση, επιχειρηθεί να αλλάξουν αυτοί οι κανόνες προς το καλύτερο, τότε θα είναι κι η κατάλληλη ώρα για να διεκδικήσουμε το βέλτιστο. Ο σοβαρότερος, όμως, λόγος, που πρέπει να κατασιγάσει αυτή η ρητορική, είναι επειδή ο μέσος συμπολίτης μας βαριέται να τα ακούει αυτά! Καμιά φορά ξεχνάμε ποιος είναι ο ψηφοφόρος της διπλανής πόρτας.



my-pillow-book.blogspot