Το αδιανόητο για το χρέος των ΗΠΑ

Θα ζητήσουν οι ΗΠΑ διάσωση; Θα τη δώσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Με ποιους όρους και προϋποθέσεις; Τι διαγραφή θα χρειαστεί για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους των ΗΠΑ; Τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στις παγκόσμιες αγορές;

Αυτά δεν είναι ερωτήματα που επικρατούν σήμερα, αλλά είναι ζητήματα που αξίζει να σκεφτούμε. Το να σκεφτόμαστε το αδιανόητο είναι ένα από τα διδάγματα της ιστορίας της ευρωζώνης. Ένας άλλος λόγος είναι η ταχύτητα με την οποία ο εφησυχασμός μπορεί να μετατραπεί σε κρίση. Έτσι, υπάρχει μια σειρά από παράγοντες, που οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής όλων των χωρών καλά θα κάνουν να έχουν κατά νου.

Ο πρώτος είναι ότι ένα μικρό ποσοστό ενός μεγάλου αριθμού είναι ένας μεγάλος αριθμός. Στις ΗΠΑ το ανεξόφλητο χρέος υπερβαίνει τα $ 16 τρις. Κάθε ποσοστιαία μονάδα αύξησης των επιτοκίων προσθέτει (κάθε χρόνο) $ 160 δισ για την ετήσια χρηματοδότηση του χρέους. Έτσι, ένα 5 τοις εκατό αύξηση των επιτοκίων προσθέτει $ 800 δις. στο έλλειμμα του προϋπολογισμού και, δεδομένης της σύνθεσης, περισσότερο από $ 8 τρις ανά δεκαετία για το εθνικό χρέος.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι ότι πάνω από το 45 τοις εκατό από το χρέος των ΗΠΑ βρίσκεται στα χέρια ξένων.Οι Ιάπωνες είναι υπόλογοι προς τον ιαπωνικό λαό. Οι ΗΠΑ είναι υπόλογοι - μεταξύ άλλων, και στους Ιάπωνες.

Τρίτον: Τα κρατικά ομόλογα δεν θεωρούνται πλέον ακίνδυνα. Πράγματι, υπάρχει η γενική συνειδητοποίηση ότι σε κάποιο επίπεδο κόστους χρηματοδότησης, το δημόσιο χρέος γίνεται μη βιώσιμο.

Τέταρτον: σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχουν περίπου $ 20 τρις σε περιουσιακά στοιχεία των χρηματοδοτούμενων συντάξεων, $ 60 τρις  επαγγελματικών περιουσιακών στοιχείων υπό διαχείριση και $ 600 τρις διαφόρων παραγώγων. Το σύνολο των σχετικών υποχρεώσεων, οι αναμενόμενες αποδόσεις και αποτιμήσεις συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την απόδοση των αμερικανικών ομολόγων - όλα με βάση την υπόθεση ότι οι αμερικανικοί τίτλοι αντιπροσωπεύουν μια επιλογή μηδενικού κινδύνου. Αφαιρέστε αυτή την υπόθεση και είμαστε σε ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό περιβάλλον χωρίς βαρύτητα.

Ο πέμπτος παράγοντας είναι ότι οι έμπειροι επενδυτές έχουν καταλάβει τους πρώτους τέσσερις παράγοντες. Εκτός από τη ρύθμιση των ανοιγμάτων τους, διερευνούν δύο αλλαγές, η καθεμία με βαθιές επιπτώσεις για τις ροές κεφαλαίων. Κατ 'αρχάς, ζητούν από τους ομίλους επενδύσεων να δημιουργήσουν μια συλλογή τίτλων που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα χωρίς-κίνδυνο αμερικανικά κρατικά ομόλογα του παρελθόντος. Δεύτερον, εξετάζουν μια μετατόπιση από τους δείκτες ομολόγων που σταθμίζονται με βάση την κεφαλαιοποίηση προς δείκτες συγκριτικής αξιολόγησης με βάση την πιστοληπτική ικανότητα.

Έκτον, η λιτότητα μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Εκτός από τις αρνητικές επιπτώσεις στις αποδόσεις τα αποτελέσματα των τριών γύρων ποσοτικής χαλάρωσης και άλλων πράξεων των κεντρικών τραπεζών, δεν έχουν φέρει την αναμενόμενη ρευστότητα. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα κατέχει πλέον σχεδόν όλα, από τα 750 δισ. δολάρια του χρέους των ΗΠΑ με διάρκεια 10 ετών ή περισσότερο. Αυτό σημαίνει ότι η Fed βρίσκεται στο όριο των δυνατοτήτων της σχετικά με το πόσο περισσότερο μπορεί να αγοράσει.

Ο έβδομος λόγος αφορά το σύνδρομο της άσχημης αδελφής. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί το ευρώ είναι τόσο ανθεκτικό έναντι του δολαρίου; Ότι το ευρώ δεν έχει καταρρεύσει μπορεί να λέει περισσότερα για την παγκόσμια αναζήτηση μιας εναλλακτικής στο δολάριο από ότι για την εμπιστοσύνη στην αποφασιστικότητα της Ευρώπης να σώσει το ενιαίο νόμισμα. Γι'αυτό είναι σκόπιμο να εξεταστεί ο βαθμός στον οποίο η πρόοδος του ευρώ θα μπορούσε να προκαλέσει μια κρίση του δολαρίου. Όταν τα φώτα της δημοσιότητας μετατοπιστούν από την Ευρώπη, που θα στραφούν;

Με τις εκλογές των ΗΠΑ πίσω μας, οι προκλήσεις που συνδέονται με τον επικείμενο δημοσιονομικό γκρεμό των προγραμματισμένων αυξήσεων φόρων και περικοπών δαπανών κυριαρχούν τώρα στη συζήτηση. Η βέλτιστη λύση θα απέφευγε υπερβολική λιτότητα βραχυπρόθεσμα σε συνδυασμό με την αξιόπιστη μείωση του ελλείμματος σε μακροπρόθεσμη βάση.

http://www.sofokleous10.gr/