Να τελειώνουμε με την κοινοβουλευτική δημοκρατία και τους επαγγελματίες πολιτικούς.

Άρθρο του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Για μια ακόμη φορά, η ελληνική κοινωνία, παρακολουθεί το δράμα το οποίο εκτυλίσσεται ενώπιον της, με πρωταγωνιστές τους επαγγελματίες πολιτικούς και κομπάρσο το Λαό. Ένα δράμα, που έντονα θυμίζει προεόρτια, για νέες περιπέτειες στον πολύπαθο Λαό μας, αλλά και στον εθνικό κορμό της Πατρίδας μας.

Παρά του ότι, η σχηματοποιημένη αντιπαράθεση των επαγγελματιών πολιτικών, εναγωνίως επιχειρεί να δώσει χαρακτήρα σύγκρουσης, «αριστεράς-δεξιάς», αυτήν την φορά, στο παιχνίδι της σύγκρουσης των οργανωμένων συμφερόντων τα οποία εκφράζουν οι επαγγελματίες πολιτικοί, έχει εισέλθει δυναμικά τρίτος πόλος: Αυτός του Ισραήλ.

Έτσι, δίπλα στους μέχρι τις τελευταίες εκλογές εκπροσώπους – ατζέντηδες των αμερικανικών και ευρωγερμανικών συμφερόντων, ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, προστέθηκαν (κατά το πρότυπο Χριστόφια-ΔΗΣΥ) και οι εκφραστές των Ισραηλινών συμφερόντων, από το υποτιθέμενο «αντιμνημονιακό μπλόγκ».

Την ίδια ώρα, με την είσοδο των Χρυσαυγιτών στη Βουλή, η επιχείρηση πόλωσης της συσπείρωσης της ελληνικής κοινωνίας σε δύο κεντρικές θεωρήσεις-γκρούπες (κατά το Πράσινοι και Βένετοι, Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί, Εθνικόφρονες και Κομμουνιστές κλπ) σε εθνομηδενιστές και εθνικιστές, δείχνει να βρίσκεται σε καλό δρόμο. Με διαφαινόμενη πια την ρήξη στην εν πολλοίς ενοποιημένη στάση του ελληνικού Λαού, όπως αυτή εκφράστηκε στις περσινές διαδηλώσεις της πλατείας Συντάγματος.

Όλα δείχνουν πως η Ελλάδα και ο Λαός της, οδηγούνται στην «τελική λύση», της κονιορτοποίησης του κοινωνικού της ιστού αλλά του εθνοχώρου της, όπως αυτή έχει εδώ και δεκαετίες προγραμματισθεί από τα think tanks των administrations των ΗΠΑ και της Μ.Β.

Τα think tanks αυτά, πόνταραν συστηματικά, στις ιστορικές αδυναμίες του Έλληνα, τα τελευταία 30 χρόνια. Η πρώτη φάση του «εσύ είσαι και κανένας άλλος, κοίτα να διοριστείς στο δημόσιο, πάρε δάνεια, πάρε καταναλωτικά αγαθά», ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία. Μια ολόκληρη κοινωνία, εκπαιδεύτηκε να ζει χωρίς να παράγει, να εξάγει, να δημιουργεί, να ισοσκελίζει εν τέλει, τα έσοδά της με τα έξοδά της. Τώρα έρχεται η δεύτερη φάση, του «τι σε νοιάζει εσένα για τη Λέσβο, το Καστελόριζο, τη Θράκη, τη Μακεδονία κλπ. Λεφτά να υπάρχουν, έστω κι αν είναι κανα πενηντάρικο».

Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα, ετοιμάζεται να παίξει τον ρόλο του Ναστραντίν Χότζα. Αυτό με τη θεραπεία ανοχής χώρου, όπου ο δυστυχής αρχηγός της πολυμελούς και φτωχής οικογένειας, καλείται να βάλει όλα τα ζώα του στο σπίτι του και μετά από λίγο καιρό να τα βγάλει έξω, έτσι ώστε να καταλάβει, πως «υπάρχουν και χειρότερα».

Κινούμενος στη λογική του ίδιου σούπερ-μάρκετ της Ε.Ε., καλεί τους φίλους του στις Βρυξέλλες να κατεβάσουν τις τιμές στα ληγμένα έστω προϊόντα, λέγοντας ουσιαστικά στον ελληνικό Λαό, «βολευτείτε τώρα με αυτά και βλέπουμε».

Ο κ. Καμμένος επιμένει στο ρόλο του «μοναχικού εκδικητή», δείχνοντας μια έντονη πολιτική ανωριμότητα με τις οργίλες δηλώσεις του και κάποιος πρέπει να τον προειδοποιήσει πως όσο μεγάλες κουβέντες λέει, τόσο πιο οδυνηρή θα είναι η «κωλοτούμπα» που θα κάνει. Ας μη ξεχνά των πρώτο διδάξαντα στις μεγαλοστομίες κ. Καρατζαφέρη, ο οποίος επαξίως και δικαίως, απέκτησε τον τίτλο του «κωλοτούμπα».

Από την πλευρά του ο ελληνικός Λαός, παραζαλισμένος και κουρασμένος, δείχνει να είναι έτοιμος να βάλει σαν τη στρουθοκάμηλο το κεφάλι στην άμμο και να υποθέσει ως σωτήριους, τους όποιους σχεδιασμούς της «ανανεωτικής αριστεράς» του κ. Τσίπρα ή ακόμη τις φωνασκίες του κ. Καμμένου περί «τιμωρίας των ενόχων». Κάποιοι μάλιστα – είτε ιδιαίτερα αιθεροβατούντες, είτε ιδιαίτερα αφελείς - παρομοιάζουν τον κ. Τσίπρα με τον Κίρχνερ. «Ξεχνώντας» φυσικά να αναφέρουν, πως ο συγκεκριμένος ηγέτης, προέκυψε από μία επανάσταση με χιλιάδες Αργεντινούς πολίτες νεκρούς. Κάποιοι άλλοι παρουσιάζουν τον κ. Καμμένο ως τον άνθρωπο που θα τιμωρήσει τους ενόχους, «ξεχνώντας» πάλι φυσικά να σημειώσουν πως αυτό είναι αδύνατο, δεδομένου ότι, με τη νέα Βουλή, τα πολιτικού τύπου αδικήματα έχουν ήδη παραγραφεί, σύμφωνα με το διάτρητο και ανεπαρκέστατο ελληνικό Σύνταγμα.

Δυστυχώς το μέλλον της Πατρίδας είναι σκοτεινό και οι συνθήκες επιβίωσης του Λαού μας, θα χειροτερέψουν με γεωμετρική πρόοδο. Όσοι ελπίζουν σε μια Ευρώπη «φιλέσπλαχνη», η οποία θα «μας λυπηθεί και θα ξαναστήσει πακέτα Ντελόρ, ΚΑΠ, Ατζέντες 2000, Μεσογειακά Ολοκληρωμένα κλπ», είτε είναι αφελείς, είτε είναι κακοπληρωμένα – πλέον γιατί λεφτά δεν υπάρχουν - παπαγαλάκια.

Είναι πια, ιστορική υποχρέωση του ελληνικού Λαού, να «περάσει στην επόμενη φάση». Μια φάση που πρόσφατα έζησε ο Λαός της Ισλανδίας, δίνοντας στην παγκόσμια κοινότητα των ανθρώπων, το ωραιότερο παράδειγμα αξιοπρεπούς και περήφανης συμπεριφοράς, υπεράσπισης των ζωτικών συμφερόντων του. Περνώντας στην Άμεση Δημοκρατία, διώχνοντας τους τοκογλύφους και φυλακίζοντας τους απατεώνες Πρωθυπουργούς τους.

Σε αυτήν τη νέα ιστορική του φάση, ο ελληνικός Λαός, θα πρέπει να καταλάβει πως κανείς δεν πρόκειται να τον σώσει, παρά μόνο ο εαυτός του. Και αυτό γίνεται μόνο με έναν τρόπο: Να αποδεχθεί ως μοναδική διέξοδο, το πέρασμα όλων των εξουσιών στα χέρια του, μέσω του Αμεσοδημοκρατικού Συντάγματος που έχει παραδώσει στα χέρια του εδώ και ένα χρόνο, το Πατριωτικό Μέτωπο.

Όσο ο ελληνικός Λαός αναζητά «σωτήρες», μέσα σε σοροχρηματοδοτούμενες πορτοκαλί σημαίες, σε φωνασκίες περί «προδοτών», άνευ περιεχομένου και σε ακραία σχήματα με τη λογική του τύπου «να μπουν στη βουλή να τους δείρουν», θα πρέπει να γνωρίζει πως χαράζει τη δική του πορεία, βαθύτερα στο πηγάδι του αδιέξοδου. Που στον πάτο του δυστυχώς, δεν υπάρχει δροσερό νερό για να ξεδιψάσει, αλλά αίμα και μάλιστα το δικό του.

Ο Λαός αλλά και κυρίως οι ενεργοί πολίτες και τα έντιμα πατριωτικά-δημοκρατικά κινήματα, έχουν μία και μόνη διέξοδο: Την Άμεση Δημοκρατία, που με τους διαυγέστερους όρους, προτείνει το Πατριωτικό Μέτωπο.

 

Πατριωτικό Μέτωπο

(Εστάλη από Πατριωτικό Μέτωπο) 


Σχόλιο ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ:
στα πλαίσια της ενημέρωσης και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, το ιστολόγιο μας προβάλλει άρθρα από κόμματα και απόψεις τους που μας αποστέλλουν. Διευκρινίζουμε ότι δεν είμαστε υποστηρικτές κάποιου κινήματος, εκτός από το να είμαστε ενάντια σε όσους υπέγραψαν τα μνημόνια.