Οδεύουμε προς τον απόλυτο ευρωπαίο δικτάτορα;

Πολιτικός εξτρεμισμός σαρώνει την Ευρώπη

Το πνεύμα του πολιτικού εξτρεμισμού σαρώνει ολόκληρη την Ευρώπη. Καθώς οι οικονομικές συνθήκες χειροτερεύουν και τα Γερμανικής έμπνευσης και εφαρμογής προγράμματα λιτότητας εγκαθιδρύονται σχεδόν σε όλα τα έθνη της ευρωζώνης, τα ποσοστά των κομμάτων τόσο της ακροαριστεράς όσο και της ακροδεξιάς αυξάνουν.

Αυτές οι ανησυχητικές τάσεις αναμένεται να μεγεθύνονται καθώς η οργή και η αντίδραση των ευρωπαίων πολιτών γίνονται εντονότερες.
Στη Γαλλία, περισσότερο από το ένα τρίτο των ψηφοφόρων ψήφισε είτε τους ακροαριστερούς Τροσκιστές είτε τους ακροδεξιούς εθνικιστές στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών τον περασμένο Απρίλιο. 


Στη χώρα μας, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη, με το 70 τοις εκατό των ψηφοφόρων να στηρίζει είτε τους ριζοσπάστες ακροαριστερούς σοσιαλιστές είτε τους ξενόφοβους ακροδεξιούς.
Τα ακροδεξιά και ακροαριστερά ακραία-εξτρεμιστικά κόμματα ισχυροποιούνται επίσης στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ιταλία, τη Νορβηγία και την Ολλανδία. 
Σύμφωνα με έρευνα του thetrumpet.com που παρουσιάζει για εσάς το pentapostagma.gr πολλοί πολιτικοί αναλυτές προειδοποιούν πλέον για την πόλωση της Ευρωπαϊκής πολιτικής πραγματικότητας. Παρά τις προειδοποιήσεις όμως, τα ακροαριστερά και ακροδεξιά πολιτικά κόμματα τα οποία αυξάνουν τα ποσοστά τους στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή έχουν πολλά περισσότερα κοινά μεταξύ τους από ότι με τους κεντρώους Σοσιαλδημοκράτες οι οποίοι μέχρι πρότινος κυριαρχούσαν στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. 


Τα ακροαριστερά πολιτικά κόμματα της ηπειρωτικής Ευρώπης – όπως και τα αδελφικά τους κόμματα σε άλλα μέρη του κόσμου – υιοθετούν μία πολιτική υψηλών επιπέδων φορολογίας, προγραμμάτων κυβερνητικής κοινωνικής πολιτικής και αναδιανομής πλούτου ως την λύση στα μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα συγκεκριμένα κόμματα είναι αντικαπιταλιστικά με έντονη αντιαμερικανική ρητορική. 
Ένα τυπικό παράδειγμα πολιτικού της ακροαριστεράς αποτελεί ο Γάλλος πολιτικός Jean-Luc Melenchon, ο οποίος δηλώνει ότι η χώρα του θα πρέπει να ισχυροποιήσει τις σχέσεις της με την Κίνα και να αντισταθεί στην ηγεμονία των Η.Π.Α σε μία προσπάθεια να μεταλλαχθεί η Γαλλία σε ένα νέο-κομμουνιστικό κράτος. 
Τα ακροδεξιά πολιτικά κόμματα της ηπειρωτικής Ευρώπης, παρόλα αυτά, διαφέρουν αρκετά από τα κόμματα ίδιας ιδεολογίας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Στην σύγχρονη Αγγλοσαξωνική πολιτική πράξη οι δεξιές πολιτικές αναφέρονται κυρίως στην ιδέα της μινιμαλιστικής κυβέρνησης και του οικονομικού φιλελευθερισμού. Αντιθέτως, τα λεγόμενα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης έχουν οικονομικές ιδέες οι οποίες είναι ακόμη πιο αριστερόστροφες από ότι των κεντρώων πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων.. 
Το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία, του οποίου ηγείται η Marine Le Pen, χαρακτηρίζεται συνήθως ως μία ακροδεξιά πολιτική οργάνωση λόγω της άτεγκτης αντιμεταναστευτικής του ατζέντας και της έμφασης του στο Γαλλικό εθνικισμό. Στην σφαίρα της οικονομίας, όμως, το Εθνικό Μέτωπο συμφωνεί με τις ίδιες κυβερνοκεντρικές και αντικαπιταλιστικές ιδέες των αριστερών αντιπάλων του. 
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Marine Le Pen χαρακτηρίζεται τόσο συχνά ως νέο- Ναζί – ή ακόλουθος του δόγματος του Εθνοσοσιαλισμού – που αποτελεί μία σύνθεση δεξιού εθνικισμού και αριστερού σοσιαλισμού. 


Έτσι, στην πραγματικότητα, τόσο τα ακροαριστερά όσο και τα ακροδεξιά κόμματα τα οποία καταλαμβάνουν κεντρικό ρόλο στη σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή είναι υπέρ του ίδιου τύπου διακυβέρνησης: του απολυταρχικού σοσιαλισμού. Η μόνη πραγματική διαφορά μεταξύ αυτών των δύο πολιτικών ιδεολογιών βρίσκεται στην αντίληψη που έχουν για τον ρόλου του έθνους-κράτους. 
Τα νέο-φασιστικά κόμματα υιοθετούν ένα σοσιαλιστικό μοντέλο το οποίο θα εφαρμόζεται μονάχα στο έθνος τους, ενώ τα ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα υιοθετούν ένα μοντέλο διεθνικού σοσιαλισμού – όπου οι εργατικές τάξεις του κόσμου ενώνονται στην πάλη κατά του Αγγλοσαξωνικού καπιταλισμού. 
Η προφητεία της Βίβλου αποκαλύπτει ότι οι εξτρεμιστικές δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη θα ενωθούν σύντομα υπό την ηγεσία ενός λαικιστή δημαγωγού ο οποίος θα ηγείται της αναβιωμένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αυτός ο μέγας δικτάτορας μπορεί κάλλιστα να ζητήσει την υποστήριξη τόσο των ακροαριστερών όσο και των ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων που βρίσκονται σε άνοδο στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα...

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/05/blog-post_5075.html#ixzz1uqU4S0XK