Η καμπύλη Laffer είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες οικονομικές θεωρίες. Όπως όλες οι σημαντικές ανακαλύψεις, προήλθε από μια στιγμή μοναδικής απλοποίησης της πραγματικότητας. Η βασική της αρχή είναι απολύτως κατανοητή και στον τελευταίο μη οικονομολόγο.Σκεφθείτε ένα απλό διάγραμμα που στον κάθετο άξονα μετρά το ύψος του φορολογικού συντελεστή και στον οριζόντιο το ύψος των φορολογικών εσόδων. Μπορούμε με βεβαιότητα να προσδιορίσουμε δύο σημεία στην καμπύλη αυτή, τα οποία παραδόξως καταλήγουν στο ίδιο τελικό ύψος φορολογικών εσόδων. Το πρώτο είναι στην αρχή της καμπύλης όταν ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής είναι μηδέν, οπότε ευλόγως και φορολογικά έσοδα δεν υπάρχουν. Το δεύτερο είναι στο τέλος της καμπύλης, όπου αν κάποιος επιδιώξει να επιβάλει πραγματικό φορολογικό συντελεστή 100%, τα έσοδα πάλι μηδενίζονται. Ο λόγος είναι απλός. Αν το κράτος συλλέγει όλα τα έσοδα από μια δραστηριότητα, τότε κανείς δεν έχει κίνητρο για εργασία και παραγωγή, οπότε έσοδα υπάρχουν μόνο σε περίπτωση δουλοκτητικών κοινωνιών.
Ο Laffer κατά τον αστικό μύθο είχε σχεδιάσει την καμπύλη του σε μια χαρτοπετσέτα. Άραγε που έχουν σχεδιάσει οι κυβερνώντες των τελευταίων ετών τη δική τους φορολογική πολιτική;
Το αυτονόητο αυτό συμπέρασμα οδήγησε στην επόμενη διαπίστωση ότι αν τα φορολογικά έσοδα στην πρώτη φάση της καμπύλης (όταν αρχίζεις να επιβάλεις δηλαδή χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές) ανεβαίνουν, τότε από κάποια στιγμή και πέρα, όταν ο φορολογικός συντελεστής ξεπεράσει ένα όριο τότε θα πρέπει να αρχίσουν και πάλι να κατεβαίνουν, για να μπορέσουν να επανέλθουν στο μηδέν όταν ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής φτάσει στο 100%.
Η καμπύλη αυτή –με απολύτως καλή θεωρητική αιτιολόγηση- ήταν πρακτικά δύσκολο να επαληθευτεί εμπειρικά, γιατί ακόμα και οι πιο παράλογες κυβερνήσεις απέφευγαν να ανεβάσουν τόσο τους συντελεστές ώστε να καταλήξουν σε απώλεια φορολογικών εσόδων, αλλά και γιατί άλλοι παράγοντες (μαύρη οικονομία κ.λπ.) μείωναν τον πραγματικό φορολογικό συντελεστή, μόλις αυτός ξεπέρναγε κάποια όρια.
Στην Ελλάδα, σε κάποιους κλάδους, με χαρακτηριστικούς αυτούς των προϊόντων καπνού, των καυσίμων και των αλκοολούχων ποτών, οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών έχουν βαλθεί να προσφέρουν στους οικονομολόγους πεδίο εμπειρικής επιβεβαίωσης της καμπύλης Laffer. Στον κλάδο των ποτών για παράδειγμα, η συνεχής αύξηση της φορολογίας σε συνδυασμό με την κρίση έχει οδηγήσει σε μια μείωση της κατανάλωσης σε όγκο κατά 47%, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ, αλλά και στην υποκατάσταση των νόμιμων αλκοολούχων ποτών σε πολύ μεγάλη έκταση με παράνομα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει έκρηξη της (υποτιθέμενης) ιδιοπαραγωγής τσίπουρου, τσικουδιάς, ρακής κ.λπ. με παραγωγή δεκάδων εκατομμύριων λίτρων, τα οποία έχουν βεβαίως ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με τα άλλα αλκοολούχα ποτά, με μια μικρή ουσιώδη διαφορά: Δεν φορολογούνται καθόλου και κυκλοφορούν παράνομα.
Αντίθετα, τα νόμιμα αλκοολούχα (περιλαμβανομένων και των νόμιμων εγχώριων προϊόντων που προαναφέραμε), συρρικνώνονται ιδίως όταν από τη φύση του εμπορίου (εισαγωγές ή ασφυκτικοί φορολογικοί έλεγχοι), δεν μπορούν να αποφύγουν την φορολογία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο την συρρίκνωση της συγκεκριμένης αγοράς, αλλά και σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα και στην ανταγωνιστικότητα του τουριστικού προϊόντος, το οποίο επιβαρύνεται από αυτές τις ανωμαλίες. Ο Laffer κατά τον αστικό μύθο είχε σχεδιάσει την καμπύλη του σε μια χαρτοπετσέτα. Άραγε που έχουν σχεδιάσει οι κυβερνώντες των τελευταίων ετών τη δική τους φορολογική πολιτική;
Marketing Week (T. 1426)
Εστάλη από τον κύριο Γεώργιο Δ.
Σχόλιο ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ:
Η υπερφορολόγηση στην Ελλάδα είναι ένα γεγονός, αυτή είναι η βασική αίτια που δεν πέφτουν οι τιμές των Ελληνικών προϊόντων και ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν μειωθεί δραματικά, το κόστος ζωής έχει ανοδική τάση μη λαμβάνοντας υπόψη το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών.
Πρόσφατα ο υπουργός οικονομικών είχε αναφέρει ότι δεν μπορεί να δεχθεί ότι οι συνταξιούχοι δεν μπορούν να ζήσουν με 500 ευρώ, αφού με τόσα ζουν οι γονείς του και τα πεθερικά του, γεγονός όμως που δεν αληθεύει καθότι το κόστος ζωής είναι πολύ υψηλότερο για να αποδεχθούμε την θέση του. Ακόμα πιο πρόσφατα ο κύριος Στουρνάρης ανάφερε ότι η φορολόγηση στην Ελλάδα δεν είναι υψηλή, προφανώς και στην μία περίπτωση και στην άλλη δεν του απαντήσαμε να πάρει ένα κομπιουτεράκι και να μας εξηγήσει πως ζουν οι γονείς του αλλά και να προσθέσει τα ποσά που αρπάζει το κράτος, εμάς πάντως δεν μας βγαίνουν τα νούμερα, του Στουρνάρη πως του βγαίνουν είναι ένα μεγάλο ερώτημα.
Καθίστε αναπαυτικά και υπολογίστε:
Α. Σχεδόν 50% του μισθού σας πάει στο ΙΚΑ ή σε οποιαδήποτε άλλο ασφαλιστικό ταμείο και που το ΕΟΠΠΥσας εξαναγκάζει να πληρώσετε από την τσέπη σας τα φάρμακα διαλογής (γεννόσημα, από τριτοκοσμικές χώρες).
Β. Οι φόροι χωρίζονται σε άμεσους και έμμεσους φόρους, από αυτούς έχουμε:
Φόρο ακίνητης περιουσίας,
Φόρο ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης,
Φόροι στον καπνό, στα καύσιμα, στην θέρμανση, στα ποτά που ξεπερνούν το 100% της αρχικής τους τιμής,
Φόρο των ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ (Ενιαίο Ειδικό Τέλος Ακινήτων),
Φόρο εισοδήματος με κατάργηση των φοροαπαλλαγών,
Φόρο τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων,
Φόρος πολυτελείας κλπ
Και από όλα αυτά ότι περισσέψει το πληρώνουμε στον φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) 23% (σχεδόν το 1/4) για κάθε μας αγορά και με λίγο μικρότερο συντελεστή για τα τρόφιμα.
Πραγματοποιήστε τους απαραίτητους υπολογισμούς και πείτε μας αν μένει κάτι στην τσέπη του φορολογούμενου πολίτη.
Το κράτος μετατράπηκε σε δυνάστη, πλέον δεν είναι συνέταιρος αλλά του αποδίδουμε περισσότερο από το 70% των καθαρών μας εσόδων, αν αυτό δεν είναι υπερφορολόγηση τότε τι είναι;
Αξιοσημείωτο είναι πως οι νέοι αυξημένοι φόροι επιβάλλονται σε διαρκώς μειούμενα εισοδήματα με αποτέλεσμα οι φορολογούμενοι να μην μπορούν να ανταποκριθούν, αλλά και που το κράτος δεν προσφέρει την παραμικρή ανταπόδοση.
