ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ;

Γράφει ο Λάμπρος Σκόντζος

Θεολόγος - Καθηγητής

 Όσοι αισθανόμαστε Ορθόδοξοι, δηλαδή, όσοι πιστεύουμε ότι μόνο η Ορθοδοξία μας είναι η αληθινή και ανόθευτη χριστιανική πίστη και πράξη, και η αληθινή Εκκλησία του Χριστού, «εισπράττουμε» από τους «εκσυγχρονιστές της Ορθοδοξίας» την χλεύη του «μονολιθικού», του «φανατικού», του «απαρχαιωμένου». 

Με τον στόμφο του «μόνου ικανού να ερμηνεύσει την ορθόδοξη παράδοση», επιτίθενται σε όλους εμάς που τηρούμε την προσήλωσή μας στην ορθόδοξη παράδοση και τους αγίους Πατέρες, ότι δήθεν δεν έχουμε πραγματική αγάπη προς τους πιστούς των άλλων «εκκλησιών» και προσπαθούμε να «κλείσουμε την πόρτα» σε όσους κάνουν ανοίγματα προς αυτούς. 

 Με άλλα λόγια, μας κατηγορούν ότι δεν συμμεριζόμαστε τα οικουμενιστικά ανοίγματα προς την ποικίλη ετεροδοξία και μας κολλούν τη «ρετσινιά», ότι δήθεν αυτή η εμμονή μας, δεν είναι ορθόδοξη πρακτική και τακτική! 

Μητροπολίτης μάλιστα της Ευρώπης, δήλωσε πρόσφατα απροκάλυπτα πως, όποιος δεν είναι οικουμενιστής δε μπορεί είναι Χριστιανός!  

Αντί για μακρόσυρτες απολογίες προς αυτούς θέλουμε να τους απευθύνουμε μερικά ερωτηματικά, με την επαναλαμβανόμενη (δυστυχώς κουραστική) λέξη: «πειράζει», ίσως να καταλάβουν γιατί επιμένουμε να είμαστε ορθόδοξοι. 

 Πειράζει που θεωρούμε την Εκκλησία του Χριστού μία και αδιαίρετη και την Ορθοδοξία μας ως την μόνη αληθινή Εκκλησία του Χριστού; 

Πειράζει που

θεωρούμε όλες τις άλλες «εκκλησίες» ομάδες, που αποτοιχίστηκαν από την μία και αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού κατά καιρούς και εμμένουν στις κακοδοξίες τους; 

Πειράζει που θεωρούμε την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ως τη μόνη ικανή να απεργάζεται τη σωτηρία των πιστών, ως τη μόνη αληθινή Εκκλησία του Χριστού; 

Πειράζει που πιστεύουμε ότι «εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία» (άγιος Κυπριανός) και κατά συνέπεια: εκτός της Ορθοδοξίας δεν υπάρχει σωτηρία; 

Πειράζει που θεωρούμε πως η χάρις του Θεού διοχετεύεται στα ανθρώπινα πρόσωπα μόνο μέσω της αληθινής Του Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας και άρα θεωρούμε τα «μυστήρια» των αιρετικών άκυρα, απογυμνωμένα της θείας χάριτος; 

Πειράζει που δεχόμαστε το αλάθητο της Εκκλησίας και αρνούμαστε το δαιμονικό, και συνάμα γελοίο αλάθητο του, εμμένοντος πεισματικά στις μύριες κακοδοξίες, πάπα;

 Πειράζει που δεχόμαστε το αρχέγονο δημοκρατικό πολίτευμα της Εκκλησίας και αρνούμαστε το αντίχριστο εωσφορικό παπικό πρωτείο;

Πειράζει που απορρίπτουμε τις φαιδρές και ανιστόρητες ερμηνείες του παπισμού περί της δήθεν «πετρείου διαδοχής του επισκόπου Ρώμης» και πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων τα αποδεδειγμένα πλαστά και χαλκευμένα από τον παπισμό κείμενα «Ψευδοκωνσταντίνειο Δωρεά» και «Ψευδοϊσιδώρειες Διατάξεις», τα οποία αδιάντροπα προβάλλει για να στηρίξει το σαθρό παπικό οικοδόμημα; 

Πειράζει που εμμένουμε στο Σύμβολο της Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως και αρνούμαστε το φιλιόκβε, τη φρικτή κακοδοξία των αιρετικών φράγκων, την οποία είχε καταδικάσει και η Εκκλησία της Ρώμης, όσο ήταν ορθόδοξη; 

Πειράζει που θεωρούμε την ουνία ως την πιο μεγάλη ατιμία του παπισμού κατά της Ορθοδοξίας μας; 

Πειράζει που θεωρούμε τα παπικά χαμόγελα υποκριτικά και δόλια, εφόσον δεν έχουν υποχωρήσει οι παπικοί συνομιλητές μας, στους ατέρμονες θεολογικούς διαλόγους, ούτε στο ελάχιστο από τις κακοδοξίες τους ως τώρα; 

Πειράζει που θεωρούμε τον πάπα εγκάθετο του Πατριαρχείου της Δύσεως, ως διάδοχος των φράγκων φεουδαρχών καταληψιών του το 1049; 

Πειράζει που θεωρούμε απαράδεκτη την βλάσφημη αξίωση του πάπα να διεκδικεί την αντιπροσωπεία του Χριστού στη γη, εξορίζοντας Τον στον ουρανό, και την «διαχείριση» όλων των εξουσιών; 

Πειράζει που αρνούμαστε την πολιτική εξουσία της Εκκλησίας, σύμφωνα με τη ρητή διαβεβαίωση του Κυρίου ότι η βασιλεία Του «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» (Ιωάν.18,36 ) και απορρίπτουμε το κρατικό δείγμα του Βατικανού; 

Πειράζει που πιστεύουμε ότι ολόκληρο το εκκλησιαστικό σώμα κληρικοί και λαϊκοί συναποτελούμε την Εκκλησία και απορρίπτουμε την κακόδοξη παπική δοξασία ότι Εκκλησία είναι μόνον ο παπικός «κλήρος»; 

Πειράζει που κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού σε αντίθεση με τους πιστούς λαϊκούς του παπισμού οι οποίοι «κοινωνούν» μόνο «σώμα»; 

Πειράζει που θεωρούμε τις χιλιάδες αιρετικές ομάδες του προτεσταντισμού, θλιβερά κακέκτυπα και συμφύσεις του παπισμού; 

Πειράζει που λαμβάνουμε τη σώζουσα χάρη του Θεού, διά των Ιερών Μυστηρίων, όπως έκανε η δισχιλιόχρονη εκκλησιαστική μας παράδοση, τα οποία κατάργησε ο προτεσταντισμός; 

Πειράζει που δεχόμαστε στην ορθόδοξη εκκλησιολογία και απορρίπτουμε τους «εκκλησιαστικούς» αυτοσχεδιασμούς των διαφόρων προτεσταντών αιρεσιαρχών;

Πειράζει που δεχόμαστε την εκκλησιαστική ερμηνεία των Αγίων Γραφών και απορρίπτουμε τις «ατομικές ερμηνείες» των εκκεντρικών παστόρων και των «φωτισμένων» προτεσταντών πιστών, οι οποίες πολλαπλασιάζουν με γεωμετρική πρόοδο τις πλάνες στο χώρο του προτεσταντισμού; 

Πειράζει που αρνούμαστε τη χειροτονία των γυναικών και του «γάμους» των ομοφυλοφίλων, τους οποίους «ευλογούν» προτεστάντες πάστορες;

Πειράζει που θεωρούμε τον οικουμενισμό ως την σατανικότερη πλάνη όλων των εποχών και τον ορίζουμε ως παναίρεση, όπως τον όρισε ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς;

Πειράζει που απορρίπτουμε με βδελυγμία την άκρως βλάσφημη «θεωρία των κλάδων», ότι δηλαδή όλες οι αιρέσεις είναι ένα κομμάτι της δήθεν «αόρατης εκκλησίας»;

Πειράζει που θεωρούμε το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών ως το χωνευτήρι των πλέον ακραίων συνιστωσών και βλάσφημων δοξασιών; 

Πειράζει που θεωρούμε την επιδιωκόμενη, από όλες τις πλευρές, «ένωση των εκκλησιών», χωρίς την επιστροφή των πλανεμένων στην ανόθευτη ορθόδοξη πίστη, ως «δούρειο ίππο» για την απορρόφηση της Ορθοδοξίας στο πανθρησκειακό όραμα του οικουμενισμού; 

Πειράζει που πιστεύουμε στην βιβλική και εκκλησιαστική διδασκαλία, ότι ο μοναδικός Θεός είναι ο, αποκαλυφθείς από τον ένσαρκο Θεό Λόγο, Τριαδικός Θεός; 

Πειράζει που πιστεύουμε ότι «πάντες οι θεοί των εθνών (είναι) δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5) και ως εκ τούτου οι θεοί όλων των θρησκειών του κόσμου δεν έχουν καμιά σχέση με τον αληθινό Τριαδικό Θεό και είναι ανύπαρκτοι, είδωλα ανθρωπίνων επινοήσεων; 

Πειράζει που πιστεύουμε ότι «πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει» (Α Ιωάν.2,23) και κατά συνέπεια, εκτός του αποκαλυφθέντος δια του Υιού του Θεού, άλλος Θεός δεν υπάρχει;

Πειράζει που θεωρούμε τις διαθρησκειακές συντήσεις, τύπου Ασίζης, βλάσφημες κατά του αληθινού Θεού, αφού ο απόστολος των Εθνών μας παραγγέλλει: «μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; …διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε» (Β΄Κορ.6,14-17); 

Πειράζει που δε βρίσκουμε καμιά δικαιολογία για τη συμμετοχή ορθοδόξων σε αυτές τις φρικτές συναντήσεις;

 Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε και άλλα, άπειρα ερωτήματα στους επικριτές μας, διότι οι διαφορές μας με τις άλλες νομιζόμενες «εκκλησίες» ουκ έστιν αριθμός! 

Όμως σταματάμε εδώ, διότι νομίζουμε ότι δώσαμε ένα ικανοποιητικό δείγμα της πίστης μας, η οποία φαίνεται ότι πειράζει τους «εκσυγχρονιστές» της Εκκλησίας. 

Πιστεύουμε, όμως, πως η εμμονή μας στην ορθόδοξη πίστη, όπως την περιχαράκωσαν οι θεοφόροι Πατέρες, είναι ο οφειλόμενος σεβασμός μας στο Πανάγιο Πνεύμα, το οποίο οδηγεί την Εκκλησία «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν.16,13). 

Απορρίπτουμε την προβαλλόμενη (όντως περίεργη και ακατανόητη σε μας) αγάπη των οικουμενιστών προς τους ετεροδόξους, χωρίς την προϋπόθεση της αλήθειας. 

Οι άγιοι Πατέρες μας δίδαξαν πως η αγάπη χωρίς τη ζεύξη της αλήθειας είναι ολέθριο συναισθηματικό σχήμα, χωρίς καμιά πρακτική χρησιμότητα για τον πλανεμένο. 

Δε νομίζουμε ότι αγαπούν περισσότερο τους παπικούς οι σύγχρονοι οικουμενιστές, από τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, ο οποίος δε δίστασε να αποκαλέσει τους, εμμένοντες στις φρικτές τους πλάνες, παπικούς, «φίδια» προς αποφυγή! Ποθούμε, προσευχόμαστε και προσπαθούμε για την ένωση όλων των χριστιανών, ίσως περισσότερο από τους οικουμενιστές! 

Κλαίμε και οδυρόμαστε που η πλειονότητα των χριστιανών δεν είναι οργανικά μέλη της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, δηλαδή δεν είναι Ορθόδοξοι. Αλλά αυτός ο οδυρμός μας και η μόνιμη λύπη μας δεν μας οδηγεί στην χωρίς προϋποθέσεις ένωση, διότι αυτό θα ήταν τραγικό και για κείνους και για μας. 

Ως ένωση δεχόμαστε μόνον την επανένωση, τη συσσωμάτωση, των πολυάριθμων αιρετικών συντριμμάτων στην αληθινή Εκκλησία του Χριστού, την Ορθοδοξία, ήτοι των ομάδων, που αποκόπηκαν από Αυτή. 

Δε δεχόμαστε «μέσες λύσεις» και «συμβιβασμούς», ώστε δια της συνενώσεως να δημιουργηθεί μια νέα «εκκλησία» κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του οικουμενισμού, η οποία θα «βαπτίσει» τις επί μέρους κακοδοξίες, ως δήθεν «πλουραλιστικές παραδόσεις» και θα χαθεί, σε αυτή την χοάνη, η σώζουσα αλήθεια της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού. 

Δηλώνουμε κατηγορηματικά πως μιας τέτοιας τερατώδους «εκκλησίας», δαιμονικής, κατά τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, δε θα δεχτούμε ποτέ να είμαστε μέλη της, και ομολογούμε πως θα παραμείνουμε εδραίοι στην Ορθοδοξία μας, την αληθινή, την αεί αδιαίρετη Καθολική Εκκλησία του Χριστού, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση. 

Όσο για τον μητροπολίτη, ο οποίος αρνείται τη χριστιανική μας ιδιότητα, επειδή δεν είμαστε οικουμενιστές, θλιβόμαστε, και τον παρακαλούμε να ψάξει καλλίτερα, προκειμένου να διαπιστώσει, ποιος δεν είναι Χριστιανός, και δει Ορθόδοξος!http://klassikoperiptosi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_423.html