Η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από το εξωτερικό δεν είναι καταφανώς αντίθετη με τους πιο στοιχειώδεις δημοκρατικούς κανόνες;

Πριν κάμποσες  μέρες, εμφανίστηκε στο διαδίκτυο μια έκκληση συλλογής υπογραφών (petition) που αφορά τις επερχόμενες εθνικές εκλογές τις 17 Ιουνίου. Το κείμενο είναι πολυσέλιδο, συντάχτηκε προς στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις  εκλογές, ξεκίνησε από την Γαλλία, κυκλοφορεί στα αγγλικά, γαλλικά, ελληνικά και γερμανικά και έχει υπογραφτεί έως τώρα από περίπου 2000 ανθρώπουςhttp://www.mediapart.fr/petition_all/14 Συντάκτες του κειμένου (petition) φέρεται να είναι ένας Γάλλος διανοούμενος και δυο Έλληνες και ο τίτλος του είναι “Με την ελληνική αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ εννοεί) για μία δημοκρατική Ευρώπη” ή “Αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ετιέν Μπαλιμπαρ και άλλοι δηλώνουν αλληλεγγύη στην ελληνική αριστερά” (Restore Democracy! Etienne Balibar and Others Declare Solidarity With Greek Left, Stand with the Greek Left for a Democratic Europe! Avec la gauche grecque, pour une Europe démocratique ! κλπ)

Επειδή στο κείμενο αυτό, ο τρόπος περιγραφής της ελληνικής πραγματικότητας των τελευταίων τριών ετών έχει αρκετές ομοιότητες με το ιστορικό της δικής μου έκκλησης συλλογής υπογραφών με αίτημα την παρέμβαση του Εισαγγελέα του ΔΠΔ (ICC) ώστε να σταματήσουν τα εγκλήματα που τελούνται στην Ελλάδα και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, θα ήθελα να εκφράσω μερικές απορίες. Πριν όμως, ας εξηγήσω μερικά πράγματα : από τις αρχές του 2010 όταν καταλάβαμε ότι η κυβέρνηση καταστρέφει την χώρα, αρκετοί από εμάς, από τους Έλληνες πολίτες δηλαδή, προσφύγαμε στην δικαιοσύνη καταγγέλλοντας τα εγκλήματα και ζητώντας την σύλληψη και τιμωρία των ενόχων βάσει του νόμου (δείτε ενδεικτικά Μηνύσεις για έσχατη προδοσία και άλλες πράξεις απείρου κάλους … ) Επειδή η δικαιοσύνη αδράνησε, η κατάσταση χειροτέρεψε μέρα με την μέρα. Φτάσαμε έτσι σε  σοβαρότατα εγκλήματα κατά την ανθρωπότητας και έναρξη της γενοκτονίας των Ελλήνων. Ως ύστατη προσπάθεια σωτηρίας της χώρας απευθυνθήκαμε τότε στο αρμόδιο για τα εγκλήματα αυτά δικαστήριο, ήτοι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC). Για την ώρα, στάλθηκαν  τουλάχιστον δυο  νομικά τεκμηριωμένες προσφυγές, σωρεία επιστολών και παρά πολύ αποδεικτικό υλικό. Επειδή όμως οι διαδικασίες ελέγχου απαιτούν χρόνο  που η Ελλάδα δεν έχει, αποφασίσαμε να ζητήσουμε την στήριξη της κοινής γνώμης. Για την ακρίβεια, επειδή αποδείχτηκε ότι οι προσφυγές έφεραν αποτέλεσμα και δεν αγνοήθηκαν από τους δράστες, σκεφτήκαμε να κινηθούμε πάλι, αυτή τη φορά με την ευρύτερη αποκάλυψη των εγκλημάτων. Έτσι, ελπίζουμε να τα φρενάρουμε μέχρι την διεξαγωγή της προβλεπόμενης αυτεπάγγελτης εισαγγελικής έρευνας που απαιτείται σε τέτοιες περιπτώσεις πριν την έναρξη κάποιας δίκης  (http://www.icc-cpi.int/). Για τον σκοπό αυτό, στις 1 Μαΐου 2012 πήρα το θάρρος και ανάρτησα στο διαδίκτυο μια έκκληση συλλογής υπογραφών, στο ιστορικό της οποίας εξήγησα τους σημαντικότερους λόγους αυτής της πρωτοβουλίας ( βλπ. το ιστορικό http://justiceforgreece.wordpress.com/petitions/ελληνικά/ ).

Οι ομοιότητες του ιστορικού αυτού, με το κείμενο με το οποίο ουσιαστικά μας ζητούν  να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ, αφορούν τις σφοδρές αντιδράσεις τις κοινωνίας στη θανατηφόρα πολιτική  που εφαρμόστηκε μετά το 2009, την κατάλυση του Συντάγματος, την ηθελημένη καταστροφή της χώρας μέσω μη νομιμοποιημένων κυβερνήσεων και πολιτικών, την  χρήση του δόγματος του σοκ, την διάλυση της ελληνικής οικονομίας, την ανεργία που τρώει τα σπλάχνα της κοινωνίας, την χρήση αστυνομικής βιας κατά των πολιτών,  την εξαθλίωση της πλειονότητας του πληθυσμού, την διοίκηση της χώρας από τους δανειστές  κλπ Το αίτημα (petition) για το ΣΥΡΙΖΑ θα το βρείτε πιο κάτω αλλά και εδώ http://blogs.mediapart.fr/en/edition/english-club/article/080612/stand-greek-left-democratic-europe )

Το αίτημα (petition) που ανάρτησα εγώ στο διαδίκτυο είναι αυτό :

” Ως πολίτης του κόσμου, στηρίζω το δικαστικό αγώνα των Ελλήνων και ζητώ από τον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ICC) να ενεργοποιήσει αμέσως τις διαδικασίες, να εξετάσει τα εγκλήματα που τελέστηκαν στην Ελλάδα και να οδηγήσει σε δίκη όσους ευθύνονται γι΄αυτά. Οι ένοχοι πρέπει να τιμωρηθούν, τα εγκλήματα αυτά πρέπει να αποτραπούν.”

θα το βρείτε εδώ: http://www.gopetition.com/petitions/save-democracy-in-greece-save-the-cradle-of-western-c/sign.html και έχει υπογραφτεί και αυτο έως τώρα από άλλα περίπου 2000 άτομαhttp://www.gopetition.com/petitions/save-democracy-in-greece-save-the-cradle-of-western-c/signatures.html

Οι απορίες τώρα : 

- γιατί γίνεται η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από το εξωτερικό, από μη Έλληνες πολίτες ; Η έκφραση μίας τέτοιας στήριξης στις  εθνικές εκλογές δεν αποτελεί ανάμιξη στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας ; Οι ίδιοι οι συντάκτες του κειμένου χαρακτηρίζουν   την στήριξη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τους δανειστές (ΕΕ και ΔΝΤ ) ως  “καταφανώς αντίθετη με τους πιο στοιχειώδεις δημοκρατικούς κανόνες “  Η εν λόγω στήριξη τους σε κάποιο άλλο κόμμα, δεν είναι αντίθετη με τους πιο στοιχειώδεις δημοκρατικούς κανόνες και δεν επιχειρούν με τις υπογραφές τους να χειραγωγήσουν τη λαϊκή ψήφο ;

- Λένε οι συντάκτες του  κειμένου : “Αυτό που  θέλουμε, λοιπόν, μαζί με τους αγωνιστές, τους εκλογείς και τους ηγέτες του  ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ο αφανισμός  της Ευρώπης, αλλά η επανίδρυσή της.” (Thus, what we want, together with the Greek voters and SYRIZA’s activists and leaders, is not the disappearance of Europe but its refoundation κλπ.) 

ΑΠΑΝΤΑΩ: Δεν ξέρω ποιοι είναι και τι θέλουν οι συντάκτες όπως δεν ξέρω ούτε τι θέλει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ . Ξέρω μόνο τι λέει αυτή ότι θέλει (πολύ αόριστα μάλιστα) και ξέρω ότι σύμφωνα με την τελευταία επίσημη καταγραφή, το  83,22% των εκλογέων δεν εμπιστεύτηκε το ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΡΙΖΑ 16,78 %  http://ekloges-prev.singularlogic.eu/v2012a/public/index.html# 100% – 16,78% = 83,22% )Γιατί μιλάνε λοιπόν εξ’ονόματος μου και των υπόλοιπων εκλογέων;  Μας ρωτήσανε; Πάντως εμένα σίγουρα όχι. Θα το θυμόμουν ! Και για να είμαι ξεκάθαρη, η επανίδρυση της Ευρώπης είναι ένα ενδιαφέρον θέμα προς συζήτηση, αλλά εμένα με καίει η επανίδρυση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Η αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος εδώ και η τιμωρία όλων εκείνων που σφετερίστηκαν την λαϊκή κυριαρχία και τις εξουσίες που απορρέουν από αυτήν. Αλλά ακόμα πιο άμεσα και επειδή η αναγκαστική εκτέλεση κατά της Ελλάδας ξεκίνησε ήδη με την αναγκαστική διαχείριση (την διοίκησή της από τους δανειστές δηλαδή),  με ενδιαφέρει η διάσωση της δημόσιας περιουσίας και του πλούτου της χώρας με την εμπόδιση της αναγκαστικής ικανοποίησης των απαιτήσεων των δανειστών.  Όλα τα άλλα μετά.  Τι να την κάνω την Ευρώπη αν δεν έχω Ελλάδα; Και η Ευρώπη χωρίς Ελλάδα τι νόημα έχει;

- Λένε επίσης : “μέσα σε τρία χρόνια έριξαν την Ελλάδα στο βάθος του γκρεμού, “… … “Με πρόσχημα τη δημοσιονομική εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας, επιβάλλουν μια δρακόντεια λιτότητα που καταπνίγει την οικονομική δραστηριότητα, οδηγεί στην εξαθλίωση την πλειονότητα του πληθυσμού, αποδιαρθρώνει το εργατικό δίκαιο. Τούτο το νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πρόγραμμα «ανόρθωσης» οδηγεί στη διάλυση της παραγωγικής μηχανής και σε μαζική ανεργία. Για να μπορέσει να περάσει, χρειάστηκε να επιβληθεί ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης χωρίς προηγούμενο στη Δυτική Ευρώπη από τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου: ο κρατικός προϋπολογισμός υπαγορεύεται από την Τρόικα, η Βουλή υποβαθμίζεται σε θεσμό προσεπικύρωσης ειλημμένων αποφάσεων, το Σύνταγμα πολλές φορές παρακάμπτεται. Η έκπτωση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας συμβαδίζει με τον εξευτελισμό μιας ολόκληρης χώρας.”

“Οι Έλληνες κατ’ επανάληψη έκαναν γνωστή την αντίθεσή τους σ’ αυτή την  πολιτική που καταστρέφει τη χώρα με πρόσχημα τη σωτηρία της! ” … “Τι απάντηση έμελλε να δοθεί σ’ αυτή την κραυγή απελπισίας και εξέγερσης; Διπλασιασμός της θανατηφόρας δόσης και αστυνομική καταστολή! “

ΕΡΩΤΗΣΗ : Όταν γινόταν όλα αυτά που ήταν το ΣΥΡΙΖΑ ;  Όταν εμείς, τα θύματα, τρέχαμε στους εισαγγελείς και μέσω μηνύσεων για έσχατη προδοσία, προδοσία της χώρας κλπ, ζητάγαμε την άμεση παρέμβαση της δικαιοσύνης, την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την τιμωρία των ενοχών, που ήταν το ΣΥΡΙΖΑ ; Τώρα που εμείς αναγκαστήκαμε να φτάσουμε στην Χάγη που είναι το ΣΥΡΙΖΑ και οι ένθερμοι υποστηριχτές του;; Αν το ΣΥΡΙΖΑ θα είχε αντιδράσει έγκαιρα,  ή έστω αν θα στήριζε το δικό μας δικαστικό αγώνα, των απλών απροστάτευτων και αδύναμων πολιτών, θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε; Θα χρειαζόμασταν καινούργιους “σωτήρες” και την αποκατάσταση του πολιτεύματος από το ΣΥΡΙΖΑ (!) που μάλιστα δεν εκδήλωσε καν τέτοια πρόθεση;; Θα γινόταν όλα αυτά τα εγκλήματα που εμείς καταγγείλαμε στην Χάγη, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στην τηλεόραση και το εν λόγω κείμενο στο διαδίκτυο;

- γιατί αποκαλούν  “ελληνική αριστερά” το ΣΥΡΙΖΑ; Το ΚΚΕ, το ΕΠΑΜ και η Δημοκρατική Αριστερά λόγου χάριν τι είναι; ” Δεξιά κόμματα” ;;  Τους ενημερώσαν ότι άλλαξαν ταυτότητα ; Χωρίζοντας έμμεσα πλην σαφώς τους πολίτες σε δεξιούς και αριστερούς, και διχάζοντας  έτσι την κοινωνία, θέλουν να ” επανιδρύσουν ” την Ευρώπη; Με τεχνικές ψυχρού πολέμου τι αποτέλεσμα θα βγει;

- στηρίζοντας οι συντάκτες  του κειμένου το ΣΥΡΙΖΑ επειδή όπως λένε θέλουν για όλους μας  μια δημοκρατική Ευρώπη, συμπεράνω εγώ ότι κατά την γνώμη τους κανένα άλλο ελληνικό κόμμα που συμμετέχει στις επόμενες εκλογές δεν θέλει την δημοκρατία. Κάνω λάθος ή υπονοούν ότι είναι όλα τα υπόλοιπα κόμματα αντιδημοκρατικά;

- που βασίζονται οι δηλώσεις των συντακτών του κειμένου ότι το ΣΥΡΙΖΑ κατασυκοφαντήθηκε, ότι η θέληση του λαού είναι να κυβερνηθεί από το κόμμα αυτό και ότι ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία εγγυάται το δημοκρατικό μέλλον της Ευρώπης ;;; Που είναι η καινοτομία που προτείνει αυτό το κόμμα και που ακριβώς περιγράφεται στο κείμενο; Όπως είδατε, και εγώ έκανα έκλυση προς Έλληνες και ξένους πολίτες να υπογράψουν ένα αίτημα, αλλά δεν το έκανα για να ενισχύσω ένα κόμμα το μέλλον του οποίου τα κριθεί στις εθνικές εκλογές. Και το έκανα αφού συζήτησα και με άλλους την ιδέα μου και αφού καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι έτσι μπορούμε να κερδίσουμε λίγο χρόνο και ότι ενδεχομένως θα σωθούν με αυτόν τον τρόπο μερικές ζωές από το κύμα των αυτοκτονιών και μη φυσικών θανάτων που κατάκλυσε την Ελλάδα  Πρώτα όμως προσέφυγα στην ελληνική δικαιοσύνη, έστειλα επιστολές στους πολιτικούς και έγραψα σωρεία άρθρων επί του θέματος, μετά προσέφυγα σε ένα Διεθνές Δικαστήριο, μετά το συζήτησα και μόνο μετά ζήτησα την στήριξη της κοινής γνώμης, εξηγώντας γιατί και επισυνάπτοντας στο εισαγωγικό – εξηγητικό  κείμενο όλες τις απαραίτητες αποδείξεις των ισχυρισμών μου.  Δηλαδή πρώτα έκανα μόνη μου όσα μπόρεσα, μετά απέδειξα ότι πολλοί άλλοι δοκίμασαν να πετύχουν τα ίδια με εμένα αλλά το σύστημα μας εμπόδισε να φέρουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα και μόνο μετά ζήτησα στήριξη για το δικαστικό άγονα όλων μας. Οι δικές τους αποδείξεις ότι το ΣΥΡΙΖΑ έκανε τα πάντα για ένα καλύτερο μέλλον για την Ευρώπη αλλά για λόγους που δεν εξαρτώνται από το κόμμα αυτό ή/και την λαϊκή βούληση δεν τα κατάφερε, έτσι ώστε να μπορεί να ζητηθεί τώρα η στήριξη του από την διεθνή κοινή γνώμη; Πως αποδεικνύεται καταρχάς ότι στηρίζεται από την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού έτσι ώστε μία τέτοια παρέμβαση να θεωρηθεί θεμιτή και καλοπροαίρετη;  Και μία που ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι μετά τις εκλογές θα γίνει επανίδρυση του κόμματός του, πως ξέρουν εκ των πρότερων η εκ της αλλοδαπής υποστηριχτές τι θα προκύψει μετά την επανίδρυση αυτή ;;; Αν υποθέσουμε βέβαια ότι θα προκύψει οτιδήποτε.

Τέλος, όπως με ενόχλησε η έμμεση στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τους δανειστές,  με ενοχλεί και η στήριξη όποιου άλλου κόμματος από το εξωτερικό, καθώς  δεν είναι το όνομα του πολιτικού συνδυασμού το πρόβλημά μου, αλλά η πράξη. Το τι θα ψηφίσω είναι δική μου δουλειά και δεν χρειάζομαι βοήθεια για να αποφασίσω. Ακόμα περισσότερο μάλιστα, όταν αυτή η βοήθεια προέρχεται  από ανθρώπους που αποδεικνύεται ότι γνωρίζουν πολύ καλά τα εγκλήματα που τελούνται στην Ελλάδα, αλλά ούτε τα καταδικάζουν, ούτε ζητούν την πάψη τους, ούτε την τιμωρία των ενόχων. DIXIT.

Χριστίνα Σαλεμή

Ακολουθεί το προαναφερόμενο αίτημα προς υπογραφή (petition) με τίτλο ” Με την ελληνική αριστερά προς μια δημοκρατική Ευρώπη ” Διευκρινίζω ότι υπογράμμισα τους παραγράφους που σχολίασα.

( το κείμενο κυκλοφορεί στα αγγλικά, γαλλικά γερμανικά και ελληνικά. Στο τέλος θα βρείτε και την αγγλική βερσιόν ) 

Με την ελληνική αριστερά προς μια δημοκρατική Ευρώπη 

 Όλοι ξέρουμε ότι οι ευθύνες  των κομμάτων που ήταν στην εξουσία από το 1974, και σε ο,τι αφορά την αλληλουχία των γεγονότων τα οποία μέσα σε τρία χρόνια έριξαν την Ελλάδα στο βάθος του γκρεμού, είναι συντριπτικές. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο διαιώνισαν τη διαφθορά και τα προνόμια, αλλά και επωφελήθηκαν από αυτά και ωφέλησαν τα μέγιστα τους προμηθευτές και τους δανειστές της Ελλάδας, την ώρα που οι κοινοτικοί θεσμοί απέστρεφαν το βλέμμα. Προκαλεί κατάπληξη, λοιπόν, που μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες οι ηγέτες της Ευρώπης ή το ΔΝΤ, μεταμορφωμένοι σε υπόδειγμα αρετής και χρηστής διαχείρισης, επιμένουν να επαναφέρουν στην εξουσία αυτά τα ίδια χρεοκοπημένα και ανυπόληπτα κόμματα, ενώ ταυτόχρονα καταγγέλλουν τον «ερυθρό κίνδυνο» που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει ο ΣΥΡΙΖΑ (ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς) υποσχόμενοι να διακόψουν την «τροφοδοσία», αν οι νέες εκλογές της 17^ης Ιουνίου επιβεβαιώσουν την απόρριψη του Μνημονίου, που εκφράστηκε στις 6 Μαΐου

Αυτή η επέμβαση όχι μόνο είναι  καταφανώς αντίθετη με τους πιο στοιχειώδεις δημοκρατικούς κανόνες,αλλά συνεπάγεται  επί πλέον δραματικές  συνέπειές και για το κοινό μας μέλλον.

Αυτό θα συνιστούσε επαρκή λόγο για  όλους μας για να μην επιτρέψουμε  ως ευρωπαίοι πολίτες να καταπνιγεί η θέληση του ελληνικού λαού. Υπάρχει  όμως κάτι πολύ σοβαρότερο. Εδώ και  δύο χρόνια οι ηγέτες της ΕΕ, σε στενή  συνεργασία με το ΔΝΤ, δραστηριοποιούνται για να απογυμνώσουν τον ελληνικό λαό από την κυριαρχία του. Με πρόσχημα τη δημοσιονομική εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας, επιβάλλουν μια δρακόντεια λιτότητα που καταπνίγει την οικονομική δραστηριότητα, οδηγεί στην εξαθλίωση την πλειονότητα του πληθυσμού, αποδιαρθρώνει το εργατικό δίκαιο. Τούτο το νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πρόγραμμα «ανόρθωσης» οδηγεί στη διάλυση της παραγωγικής μηχανής και σε μαζική ανεργία. Για να μπορέσει να περάσει, χρειάστηκε να επιβληθεί ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης χωρίς προηγούμενο στη Δυτική Ευρώπη από τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου: ο κρατικός προϋπολογισμός υπαγορεύεται από την Τρόικα, η Βουλή υποβαθμίζεται σε θεσμό προσεπικύρωσης ειλημμένων αποφάσεων, το Σύνταγμα πολλές φορές παρακάμπτεται. Η έκπτωση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας συμβαδίζει με τον εξευτελισμό μιας ολόκληρης χώρας. Αλλά η έκπτωση αυτή δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, όπου προσλαμβάνει ακραίες μορφές. Η ΕΕ, όταν πρόκειται να επιβάλει μια λιτότητα αντίθετη σε κάθε οικονομικό ορθολογισμό, να συνδυάσει τις παρεμβάσεις του ΔΝΤ και της ΕΚΤ προς όφελος του τραπεζικού συστήματος ή να επιβάλει μη εκλεγμένες κυβερνήσεις τεχνοκρατών, θεωρεί αμελητέα ποσότητα όλους τους λαούς των ιδρυτικών εθνών.

Οι Έλληνες κατ’ επανάληψη έκαναν γνωστή την αντίθεσή τους σ’ αυτή την  πολιτική που καταστρέφει τη χώρα με πρόσχημα τη σωτηρία της! Αναρίθμητες μαζικές διαδηλώσεις, 17 ημέρες γενικών απεργιών σε δύο χρόνια, καθώς και οι δράσεις πολιτικής ανυπακοής ή το κίνημα των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, ήταν αδιαμφισβήτητα σημάδια άρνησης και αντίθεσης στη μοίρα που τους επιφυλάσσουν, χωρίς να τους ρωτήσουν. Τι απάντηση έμελλε να δοθεί σ’ αυτή την κραυγή απελπισίας και εξέγερσης; Διπλασιασμός της θανατηφόρας δόσης και αστυνομική καταστολή! Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο πλήρους απονομιμοποίησης των κυβερνώντων, η προσφυγή στις κάλπες φάνηκε να αποτελεί τη μοναδική διέξοδο προκειμένου να αποφευχθεί η κοινωνική έκρηξη.

Από εδώ και πέρα το ζήτημα είναι  ξεκάθαρο: τα αποτελέσματα της 6ης Μαΐου  δεν αφήνουν την παραμικρή  αμφιβολία για τη μαζική απόρριψη της πολιτικής που επιβάλλει  η τρόικα. Και μπροστά στην προοπτική  μιας νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές  της 17ης Ιουνίου έχει ξεκινήσει μια καμπάνια παραπληροφόρησης και εκφοβισμού τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην Ευρώπη. Αποβλέπει στον αποκλεισμό του ΣΥΡΙΖΑ από τον κύκλο των αξιόπιστων συνομιλητών. Τα πάντα επιτρέπονται προκειμένου να απονομιμοποιηθεί, ξεκινώντας από την ταμπέλα του «εξτρεμιστή» και από τον παραλληλισμό του με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Όλα του κόσμου τα κακά έχουν καταλογιστεί στον ΣΥΡΙΖΑ:  δόλια εξαπάτηση και διγλωσσία, ανευθυνότητα και παιδαριώδης διεκδικητισμός. Αν πιστέψουμε αυτή την εμπαθή προπαγάνδα, που παίρνει τη σκυτάλη από τον ρατσιστικό στιγματισμό του ελληνικού λαού, ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει σε κίνδυνο τις ελευθερίες, την παγκόσμια οικονομία και την ευρωπαϊκή οικοδόμηση. Οι ηγέτες μας και οι Έλληνες εκλογείς θα έπρεπε λοιπόν να αναλάβουν από κοινού την ευθύνη να του φράξουν τον δρόμο. Κραδαίνοντας την απειλή μιας αποβολής από την ευρωζώνη και τους γνωστούς οικονομικούς εκβιασμούς, επιχειρούν να χειραγωγήσουν τη λαϊκή ψήφο. Πρόκειται για μια όψη της «στρατηγικής του σοκ», με την οποία οι κυρίαρχες ομάδες προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού,  με βάση τα συμφέροντά τους, που διατείνονται ότι συμπίπτουν με τα δικά μας.

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, δεν θα μπορούσαμε να σωπάσουμε μπροστά  σ’ αυτήν την απόπειρα να στερήσουν  από έναν ευρωπαϊκό λαό την  ίδια του τη κυριαρχία, για την οποία η προσφυγή στις  εκλογές αποτελεί το τελευταίο μέσο. Πρέπει να σταματήσει άμεσα αυτή η εκστρατεία κατασυκοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ και οι απειλές αποκλεισμού από την ευρωζώνη. Εναπόκειται στον ελληνικό λαό να αποφασίσει για την τύχη του απορρίπτοντας κάθε υπαγόρευση, απορρίπτοντας τα θανατηφόρα φάρμακα που του χορηγούν οι «σωτήρες» του, και να δρομολογήσει αυτοβούλως τις απαραίτητες συνεργασίες για την υπέρβαση της κρίσης, μαζί με τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς.

Από την πλευρά μας, θεωρούμε ότι  είναι πια καιρός να αντιληφθεί η  Ευρώπη το μήνυμα που έστειλε η  Αθήνα στις 6 Μαΐου. Είναι καιρός να εγκαταλειφθεί μια πολιτική η οποία, για να σώσει τις τράπεζες, μετατρέπει την κοινωνία σε σωρό ερειπίων και θέτει τους λαούς υπό κηδεμονία. Επείγει να τεθεί τέρμα στην αυτοκτονική εκτροπή ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος, που μεταβιβάζει την κυβερνητική εξουσία στους ειδικούς και θεσμοθετεί την παντοδυναμία των συντελεστών του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη που θα είναι έργο των ίδιων της των  πολιτών, στην υπηρεσία των συμφερόντων τους.

Αυτή η νέα Ευρώπη,  στην οποία  προσβλέπουμε από κοινού με τις αναδυόμενες  δημοκρατικές δυνάμεις στην Ελλάδα, και  για την οποία είμαστε διατεθειμένοι  να αγωνιστούμε, είναι η Ευρώπη όλων των λαών της. Σε κάθε χώρα βρίσκονται αντιμέτωπες δύο Ευρώπες ηθικά  και πολιτικά αντιθετικές:  αυτή που αποστερεί τους ανθρώπους  από δικαιώματα προς όφελος των τραπεζιτών και η εκείνη που επιβεβαιώνει το δικαίωμα όλων σε μια ζωή άξια του ονόματός της παρέχοντας στους  ανθρώπους σε συλλογική κλίμακα  τα μέσα για να τη ζήσουν. Αυτό που  θέλουμε, λοιπόν, μαζί με τους αγωνιστές, τους εκλογείς και τους ηγέτες του  ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ο αφανισμός  της Ευρώπης, αλλά η επανίδρυσή της.Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός είναι  εκείνος που υποδαυλίζει την  άνοδο των εθνικισμών και της  άκρας δεξιάς.  Στην πραγματικότητα, αυτοί που όντως διασώζουν  την ιδέα της Ευρώπης, είναι εκείνοι  που προασπίζονται μια Ευρώπη ανοιχτή, βασισμένη στην ενεργό συμμετοχή των πολιτών της, οι υπερασπιστές μιας Ευρώπης όπου η λαϊκή κυριαρχία δεν καταλύεται, αλλά επεκτείνεται και προσφέρεται στη συμμετοχική της άσκηση.

Ναι, στην Αθήνα κρίνεται το μέλλον της δημοκρατίας στην Ευρώπη και  το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης. Κατά μία αξιοθαύμαστη ειρωνεία της  ιστορίας, οι πτωχευμένοι και στιγματισμένοι Έλληνες ξαναβρίσκονται στην πρώτη  γραμμή της μάχης που δίνουμε  για το κοινό μας μέλλον.

Ας τους ακούσουμε, ας τους στηρίξουμε, ας τους υπερασπιστούμε!

Etienne BALIBAR, φιλόσοφος, Vicky SKOUMBI (περιοδικό αληthεια,), Michel VAKALOULIS, φιλόσοφος και κοινωνιολόγος

Συνυπογράφουν : Giorgio AGAMBEN, Tariq ALI, Elmar ALTVATER, Daniel ALVARO, Alain BADIOU, Jean-Christophe BAILLY, Fethi BENSLAMA, Fernanda BERNARDO, Jacques BIDET, Claude CALAME, Thomas COUTROT, Albano CORDEIRO, Yannick COURTEL, Costas DOUZINAS, Roland ERNE, Roberto ESPOSITO, Elisabeth GAUTHIER, François GEZE,  Max GRATADOUR, Jean-Pierre KAHANE, Jason KARAÏNDROS, Jean-Marc LEVY-LEBLOND, Michael LOWY, Philippe MARLIERE, Ariane MNOUCHKINE, Jean-Luc NANCY, Toni NEGRI, Bertrand OGILVIE, Ernest PIGNON-ERNEST, Anastassia POLITI, Mathieu POTTE-BONNEVILLE, Jacques RANCIERE, Judith REVEL, Rossana ROSSANDA, Bernard STIEGLER, Michel SURYA, Bruno TACKELS, André TOSEL, Gilberte TSAÏ, Eleni VARIKAS, Dimitris VERGETIS, Jérôme VIDAL, Heinz WISMANN, Frieder Otto WOLF και πολλοί άλλοι.

Restore Democracy! Etienne Balibar and Others Declare Solidarity With Greek Left 

It is time to end the system of corruption, privilege and bank-driven austerity that is crushing the Greek people.

June 7, 2012  |

Photo Credit: shutterstock

Editor’s Note: The declaration below was issued by philospher Etienne Balibar and signed by over 170 international public figures in solidarity with the struggle for political and economic democracy in Greece and beyond. Giorgio Agamben, Tariq Ali, Alain Badiou and Judith Butler are among the signers. A shorter version was published in the French periodical Liberationon June 5.

Following on the chain of events that, in just three years have plunged Greece into the abyss, everyone knows that the responsibility of the parties in office ever since 1974 is overwhelming. New Democracy (the Right) and PASOK (the Socialists) have not only maintained the system of corruption and privilege — they have benefitted from it and enabled Greece’s suppliers and creditors to profit considerably from it, while the European Community institutions looked the other way.

In these conditions, it is astonishing that the European leaders and the IMF, posing as paragons of virtue and severity, should busy themselves in trying to restore to office those same bankrupt and discredited parties by denouncing the “red peril” as embodied by SYRIZA (the radical Left coalition) and threatening to cut off food supplies if the new 17 June elections confirm the rejection of the “Memorandum” that was clearly shown on 6 May last.

Not only is this intervention in flagrant contradiction with the most elementary rules of democracy but also its consequences would be terrible for our common future. That alone is a sufficient reason for us, as European citizens, to refuse to allow the will of the Greek people to be stifled. However, the situation is even more serious.

For the last two years, the European Union, in close collaboration with the IMF, has been working to strip the Greek people of their sovereignty. On the grounds of stabilizing public finances and modernizing the economy, they have been imposing a draconian system of austerity that is stifling economic activity, reducing the majority of the population to poverty and demolishing the right to work. This neo-liberal style “rectification” program has ended up by liquidating the instruments of production and creating mass unemployment. Pushing it through needed nothing less than the establishing of a State of Emergency unparalleled in Western Europe since the end of the Second World War.

The State’s Budget dictated by the Troika, the Greek Parliament is reduced to acting as a rubber stamp; the Constitution has been bypassed several times. This stripping away of the principle of people’s sovereignty goes hand in hand with the humiliation of the whole country.

Here, indeed, it has reached its peak — but this does not only apply to Greece. All the peoples of all the member countries of the European Union are considered of no account when it is a matter of imposing a system of austerity that runs counter to all economic rationality, of combining the operations of the IMF and the ECB in support of the banking system and imposing governments of unelected technocrats on them.

The Greeks have, on several occasions, make clear their opposition to this policy that is destroying the country while pretending to save it. Innumerable mass demonstrations, 17 days of general strikes in the course of the last two years, actions of civil disobedience like the movement of the “indignant ones” in Synatagma have shown their rejection of the fate to which they were being doomed, without any consultation. What response could be expected from this cry of despair and revolt? A doubling of the lethal dose and of police repression! It was then, in a context where the government had completely lost all legitimacy, that it was decided that a return to the ballot box seemed the only way of avoiding a social explosion.

However, the situation is now very clear — the results of the 6 May elections leave no doubt about the mass rejection of the policy being imposed by the Troika. Now, faced with the perspective of a SYRIZA victory at the 17 June elections, a campaign of disinformation and intimidation has been launched both inside the country and at European level. It aims at excluding SYRIZA from being considered a trustworthy political representative.

All means are used to disqualify it, starting by labelling it as “extremist” like the neo-Nazi Golden Dawn. SYRIZA has been accused of all the vices: swindling, double speech, irresponsible or infantile demands. If we were to believe this hate-filled propaganda, which is taking up a racist stigmatization of the whole Greek people, SYRIZA is endangering freedom, the world economy and the building of Europe. Therefore is it the joint responsibility of the Greek electors and of our leaders to block its way.

Brandishing the threat of an exclusion from the euro and other forms of economic blackmail, a manipulation of the people`s vote is being set up. It is a “shock strategy” whereby the dominant groups are making every effort to turn the vote of the Greek people to serve their interests — that they pretend are also ours.

We, the signatories of this text are unable to stay silent faced with this attempt to deprive a European people of their sovereignty, of which elections are the last resort. This campaign of stigmatizing SYRIZA must cease at once as well as the blackmail of exclusion from the euro zone. It is up to the Greek people to decide their fate, rejecting any diktat, rejecting the poisons that their “saviours” were giving them and committing themselves freely to the forms of cooperation indispensible to overcoming the crisis together with the other European peoples.

We, in turn affirm that: it is time for Europe to understand the signal sent out from Athens on the 6 May last. It is time to abandon a policy that is ruining society and placing the people under ward-ship so as to save the banks. It is most urgent to put an end to the suicidal drift of a political and economic construction that is transferring government to “experts” and institutionalizes the omnipotence of the financial operators. Europe must be the work of its citizens themselves so as to save their own interests.

This new Europe for which we, like the democratic forces that are emerging in Greece, hope and for which we intend to fight is that of all the peoples. In every country, there are two politically and morally antithetical Europes in conflict: that which would dispossess the people to benefit the bankers and that which affirms the right of all to a life worthy of the name and that, collectively, gives itself the means to do so.

Thus, what we want, together with the Greek electors and SYRIZA’s activists and leaders, is neither the disappearance of Europe but its refoundation. It is ultra-liberalism that provokes the rise of nationalisms and of the extreme right. The real saviours of the European idea are the supporters of openness, and of the participation of the citizens, the defenders of a Europe where popular sovereignty is not abolished but extended and shared.

Yes — Athens is indeed the future of democracy in Europe and it is the fate of Europe that is at stake. By a strange irony of history, the Greeks, stigmatized and impoverished are in the front line of our struggle for a common future.

Let us listen to them, support them and defend them!

Étienne Balibar is professor of philosophy at the Université de Paris-X. His books include “Reading Capital,” “The Philosophy of Marx” and “Race, Nation, Class.” Vicky Skoumbi is chief editor of Aletheia (Athens). Michel Vakaloulis is a philosopher and sociologist. http://www.alternet.org/economy/155791/restore_democracy!_etienne_balibar_and_others_

declare_solidarity_with_greek_left/?page=entire

image source : kayteri-piperia.blogspot.com

ΠΗΓΗ:http://justiceforgreece.wordpress.com/