Οι γόνοι,οι διορισμένοι πολιτικοί και η κατάντια μας.

Μετά από πολυήμερες συζητήσεις, κωμικοτραγικές συμπεριφορές και παλινωδίες ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς συμφώνησαν στο πρόσωπο του νέου τεχνοκράτη πρωθυπουργού της Ελλάδας Λουκά Παπαδήμου, ο οποίος κάνει σήμερα τις προγραμματικές του δηλώσεις στην Βουλή των Ελλήνων. Επίσης σήμερα ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας ανακοινώνει τα μέλη της κυβέρνησης του που όπως έγινε γνωστό, είναι όλοι τεχνοκράτες και κανείς δεν είναι πολιτικός. Και οι δύο πρωθυπουργοί επιστρατεύθηκαν αρων άρων για να βγάλουν τις χώρες τους από τα επικίνδυνα αδιέξοδα που τις οδήγησαν οι πολιτικοί τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο γόνος πολιτικός Γιώργος Παπανδρέου ήρθε στην εξουσία γιατί απλά λεγόταν Παπανδρέου και απεχώρησε λόγω υπέρμετρης βλακείας και ανικανότητας. Ο Σύλβιο Μπερλουσκόνι ήρθε στην εξουσία, γιατί λόγω αμύθητου πλούτου, έλεγχε τα ΜΜΕ και απεχώρησε λόγω διαφθοράς και των ‘’πάρτι οργίων’’ που διοργάνωνε στις πολυτελείς του βίλες. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ιταλία αντιμετωπίζουν το φάσμα της πτώχευσης σαν αποτέλεσμα των αδέξιων χειρισμών, τόσο των πρώην πρωθυπουργών τους όσο και των προκατόχων τους.

Ποία όμως είναι η διαφορά μεταξύ των δύο νέων κυβερνήσεων που προέκυψαν;

Στη περίπτωση της Ελλάδας ο Λουκάς Παπαδήμος αν και είναι ένας ικανότατος τεχνοκράτης - οικονομολόγος θα παραμένει στην εξουσία μέχρι τις 19/2/2012 και θα περιστοιχίζεται από υπουργούς, πολιτικά πρόσωπα που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ την Ν.Δ και το Λάος και σε αριθμό θα ξεπερνούν κατά 5 τα μέλη της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στη περίπτωση της Ιταλίας ο νέος πρωθυπουργός θα κυβερνήσει μέχρι το 2013 και θα έχει πολύ λιγότερους υπουργούς, μόλις 11 (στο ένα 1/3 αυτών της Ελλάδας) και όλοι τους είναι  τεχνοκράτες και όχι πολιτικοί.

Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα οδηγήθηκε στην πτώχευση από το διεφθαρμένο κομματικό κατεστημένο που αντιπροσωπεύει τόσο ο γόνος Παπανδρέου όσο και ο Αντώνης Σαμαράς, ωστόσο και οι δύο τους επιμένουν στην διενέργεια εκλογών στις 19/2/2012 για να αναδειχθεί πάλιν πρωθυπουργός ένας εξ αυτών, να ‘’ τρώγονται’’ πάλι μεταξύ τους όπως και προηγουμένως, και να δώσουν έτσι την χαριστική βολή στην Ελλάδα.

Σε πρόσφατη δημοσκόπηση ο ελληνικός λαός με ποσοστό κοντά στο 80% τάσσεται υπέρ της παραμονής του Λουκά Παπαδήμου για όσο διάστημα διαρκεί αυτή η οικονομική κρίση προκειμένου να βγάλει την Ελλάδα από αυτά τα αδιέξοδα της. Παρά την επιθυμία του ελληνικού λαού ο Τρελλαντώνης επιμένει να γραφτεί και αυτού το όνομα του στην λίστα των πρωθυπουργών της Ελλάδας. Τόσο ο γόνος όσο και ο‘’τρελλαντώνης’’ τρέμουν με την ιδέα ότι ένας μη πολιτικός μπορεί να πετύχει και να σώσει την ελλάδα και αυτοί πλέον, σαν ανειδίκευτοι ‘’επαγγελματίες πολιτικοί’’ να περάσουν στην ανεργία.

Από πού προέρχεται ο χαρακτηρισμός ‘’Τραλλαντώνης’’ που χρησιμοποίησα πιο πάνω; Η Πηνελόπη Δέλτα, γιαγιά του Αντώνη Σαμαρά, τον Απρίλιο του 1941 αυτοκτόνησε όταν οι γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα και αφού προηγουμένως έδωσε στον εγγονό της το βιβλίο της, ‘’Ο Τραλλαντώνης’’. Ενδεχομένως η γυναίκα να μην αυτοκτόνησε λόγω των Γερμανών αλλά ίσως το έκανε βλέποντας στο μέλλον, δηλαδή οραματίστηκε τον εγγονό της επίδοξο πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Η Ελλάδα καταστράφηκε κυρίως από τους γόνους των πολιτικών της. Από τον Γεώργιο Παπανδρέου στο Ανδρέα Παπανδρέου (‘’Τσoβόλα δώστα όλα’’ – ‘’Gamikos of Universe) στον Γιωργάκη Παπανδρέου (Λεφτά υπάρχουν). Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στον Κώστα Καραμανλή( Δώστε μου φαί και Play Station). Από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στην Ντόρα(Δεν λέγω τίποτα για να μην με καταραστεί το Μητσοτακαίηκο). Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Ευάγγελο Βενιζέλο. Ούτε σε μοναρχικά καθεστώτα δεν βρίσκεις τέτοια διαδοχή.

Και τώρα στους δικούς μας. Σαν γνήσια τέκνα της μητέρας πατρίδας, οι δικοί μας πολιτικοί δεν θα μπορούσαν να υστερήσουν σε εγκλήματα από τους ελλαδίτες συναδέλφους τους. Πραξικόπημα 1974, Χρηματιστήριο 1999, αεροπορικό δυστύχημα 2004, έκρηξη στο Μαρί 2011, Φυσικό αέριο 2011, σκάνδαλα, διαφθορά, ρουσφέτι, αναξιοκρατία, λαϊκισμός, προστυχιά, χειραγώγηση δικαιοσύνης, είναι μόνο μερικά από τα ‘’επιτεύγματα’’ που έχουν να επιδείξουν οι δικοί μας πολιτικοί.

Σε ότι αφορά τους δικούς μας γόνους, μόνο ένας πρόλαβε να πάρει εξουσία στα χέρια του(ο τέως υπουργός εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού) και είδαμε πώς χειρίστηκε τα εκρηκτικά στο Μαρί και την τραγωδία που μας έφερε μαζί με τον πολιτικό του προϊστάμενο. Φανταστείτε ακόμη τι μας περιμένει αν πάρουν εξουσία στα χέρια τους ο Νικόλας Παπαδόπουλος και ο ετεροθαλής αδελφός του Κωνσταντίνος Γιωρκάτζιης; Η φιλοδοξία του Νίκου Αναστασιάδη να γίνει Πρόεδρος, φαίνεται ότι θα μπορούσε να υλοποιηθεί καλύτερα με τον αμύθητο πλούτο των δύο γόνων επ αμοιβαίο όφελος.

Στην μικρή μας μπανανία φαίνεται να διαφοροποιείται κάπως το σκηνικό σε σχέση με τα ‘’επιτεύγματα’’ των γόνων πολιτικών και τούτο γιατί εσχάτως ο Δημήτρης Χριστόφιας, πήρε όλους τους πολιτικούς, γόνους και μη στην στροφή και τους ‘’έβαλε όλους τα γυαλιά’’. Ο άνθρωπος μπορεί να μην είναι γόνος (‘’διορισμένος’' από τον Εζεκία Παπαιωάνου) αλλά δυστυχώς η έκρηξη στο Μαρί μάς έδειξε πόσο άγονο μυαλό διαθέτει. Ο άνθρωπος πραγματικά δεν παίζεται. Από τότε που έγινε πρόεδρος μας θυμίζει παραστάσεις του καραγκιόζη. Βλέπουμε συνεχώς φαυλότητα, λαϊκισμό, μειωμένη αντίληψη, κόμπλεξ, έπαρση, μονολιθικότητα, κλαμουρούθκια, φιλούτια, ατάκες, ττόκκες, αμπαλατοσύνη και γενικά το σύνδρομο ΄΄ούλλα ξέρει τα τζιέ ούλλοι τζυνηούν τον.

Μετά την τραγωδία στο Μαρί και τις επακόλουθες συνέπειες στην οικονομία, μία έπρεπε να είναι η επιλογή, η παραίτηση Χριστόφια και η εκλογή ενός υπερκομματικού τεχνοκράτη ως Προέδρου που θα άμβλυνε τα πάθη και τις έριδες και θα έδινε ελπίδα και προοπτική και όχι να βλέπουμε καθημερινά τους πολιτικούς να ερίζουν μεταξύ τους, ποίος φταιει λιγότερο η περισσότερο.

Καλώ τις εταιρείες δημοσκοπήσεων να κάνουν μια αξιόπιστη δημοσκόπηση θέτοντας το εξής ερώτημα: ‘’Για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές τι πιστεύετε ότι είναι η καλύτερη επιλογή για τον τόπο, μια κομματική η μια υπερκομματική υποψηφιότητα;’’ Να είστε βέβαιοι ότι ο λαός θα απαντήσει με ένα συντριπτικό ποσοστό υπέρ της υπερκομματικής υποψηφιότητας. Φαίνεται όμως δυστυχώς ότι ο Χριστόφιας, ο Αναστασιάδης και ο Κάρογιαν εκτός από την φιλοδοξία τους να αναδειχθούν οι επόμενοι πρόεδροι της Δημοκρατίας, δεν πρέπει να μένουν αδιάφοροι για τις τεράστιες μίζες που θα τους αποφέρει η διαχείριση του φυσικού αερίου.

Ο φόβος των πιο πάνω επίδοξων προέδρων αν και εκφράζεται δημοσίως ως αγωνία για το μέλλον της Κύπρου, έχει διαφορετικά αίτια και σχετίζεται άμεσα με την στρέβλωση της ιδιότητας του πολιτικού, μιας ιδιότητας που μετατρέψανε από λειτούργημα σε επάγγελμα. Φοβούνται τελικά για την δουλειά τους γιατί σαν επαγγελματίες πολιτικοί δεν γνωρίζουν να κάνουν τίποτα άλλο.

Καλώ τα υπόλοιπα μικρότερα κόμματα να αδράξουν την ευκαιρία και να προτάξουν έναντι στη διχαστική υποψηφιότητα των πιο πάνω πιθανών τριών υποψηφίων, μια υπερκομματική υποψηφιότητα ενός ικανού τεχνοκράτη που θα μπορέσει να βγάλει τον τόπο από τα τραγικά αδιέξοδα που τον έχουν οδηγήσει  τα μεγάλα κόμματα εξουσίας.  

Οι πολιτικοί ηγέτες μας δυστυχώς ανδρώθηκαν πολιτικά και έμαθαν να πολιτεύονται πάνω στην τακτική της αντιπαλότητας της πόλωσης και του πολιτικού χουλικανισμού. Δεν γνωρίζουν κανέναν άλλο τρόπο να παράξουν πολιτική, πέρα από την στείρα αντιπολίτευση, τον μηδενισμό των πάντων και τον λαϊκισμό που τους επιτρέπει να επικαλούνται το κοινό αίσθημα όταν ζορίζονται

Ας τελειώνουμε λοιπόν με το αμαρτωλό κομματικό κατεστημένο δεν το αντέχει άλλο ο τόπος.

Όμηρος Αλεξάνδρου

Εγκεκριμένος Λογιστής - Ελεγκτής