«ΚΙ ΑΥΤΗ Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΗ, ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΡΟΜΗΝΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

 Ἀπὸ τὸν πρόλογο στὸ βιβλίο τοῦ Παναγιώτη Κανελλόπουλου
«Ὁ χριστιανισμὸς καὶ ἡ ἐποχή μας»

 .        Ἔχω γράψει πολλὰ στὴ ζωή μου. Χιλιάδες εἶναι οἱ τυπωμένες σελίδες ποὺ ἔχουν συνδεθεῖ μὲ τὸ ὄνομά μου. Γιατί τάχα αἰσθάνθηκα τὴν ἀνάγκη, προλογίζοντας εἰδικὰ τὸ βιβλίο μου τοῦτο, νὰ μιλήσω μὲ τρόπο ἐξομολογητικό;  Ἴσως γιατί κανένα βιβλίο μου δὲν εἶναι τόσο δικό μου ὅσο εἶναι αὐτό. Ὁ Ἰησοῦς, ἡ σταύρωση, ὁ θάνατος, τὸ ἄγνωστο, ἡ πίστη – εἶναι τάχα ὅλα αὐτὰ δικά μου; Ναί, εἶναι πολὺ δικά μου, περισσότερο ἀπὸ ὅλα τὰ θέματα ποὺ ἔχω πραγματευθεῖ ὡς τώρα. Εἶναι δικά μου καὶ εἶναι ὁλονῶν, γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι καὶ πολὺ δικά μου. Γιὰ πρώτη φορὰ μετράω τὴν ἐποχή μου –ἀλλὰ καὶ τὸ παρελθὸν καὶ τὸ μέλλον- μὲ μέτρα τόσο μεγάλα ὅπως εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ἡ σταύρωση, ὁ θάνατος, τὸ ἄγνωστο, ὁ πόνος, ἡ πίστη. Τὰ μέτρα αὐτὰ εἶναι σχεδὸν ἀσύλληπτα. Πῶς τόλμησα νὰ τὰ χρησιμοποιήσω, γιὰ νὰ μετρήσω μ᾽ αὐτὰ τὴν ἐποχή μου;  Δὲν ἔχω τὸ αἴσθημα ὅτι χρειάσθηκε τόλμη γιὰ νὰ τὸ κάνω. Ἦταν χρέος μου, ἕνα ἁπλὸ καὶ αὐτονόητο χρέος, νὰ χρησιμοποιήσω τὰ πιὸ μεγάλα μέτρα ποὺ ὑπάρχουν στὸν κόσμο. Μὲ τί νὰ μετροῦσα τὸν ἄνθρωπο, ἂν δὲν τὸν μετροῦσα μὲ τὸν Ἰησοῦ; Μὲ τί νὰ μετροῦσα τὴ γνώση καὶ τὰ γνωστά, ἂν δὲν τὰ μετροῦσα μὲ τὸ ἄγνωστο καὶ μὲ τὴν πίστη; Ἀλλὰ καὶ ἂν ὑποτεθεῖ ὅτι χρειαζόταν ἰδιαίτερη τόλμη γιὰ νὰ κάμω ὅ,τι ἔκαμα, τὴν τόλμη αὐτὴ θὰ τὴ γεννοῦσε μέσα μου ἡ ἔντονη συνείδηση τῆς παιδαγωγικῆς ἀποστολῆς μου.

.        Οἱ μέρες μας εἶναι δύσκολες. Ἡ ἱστορία φυλλοροεῖ. Ποτὲ δὲν εἶχαν τόσο γυμνωθεῖ τὰ δέντρα της. Κάποια πολὺ μεγάλα γεγονότα σημειώνονται ἢ πλησιάζουν. Γεγονότα τέτοια, ποὺ γιὰ τὴν ὑποδοχή τους πρέπει νά ᾽ναι οἱ ἄνθρωποι πολὺ προετοιμασμένοι. Καὶ φοβοῦμαι ὅτι ποτὲ δὲν ἦταν ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου τόσο ἀπροετοίμαστη, ὅσο εἶναι στὶς μέρες μας… Στὴν ἐποχή μας κλονίσθηκαν ὅλα. Ἡ ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων ἔχει πολὺ ἀδειάσει. Οἱ πιστοὶ εἶναι λίγοι. Κι αὐτὴ ἡ πίστη τῶν πιστῶν εἶναι ἐπίσης λίγη… Καὶ τὸ μεταφυσικὸ κενὸ ἐκτείνεται καὶ ἐντείνεται, τὴν στιγμὴ ποὺ προμηνύονται οἱ πιὸ μεγάλες ἐξελίξεις,ἴσως καὶ οἱ πιὸ μεγάλες ἀνθρώπινες δοκιμασίες στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Τὰ προμηνύματα εἶναι πραγματικὰ πολὺ βαρειά. Δὲν ὑπάρχουν μόνο προμηνύματα. Ἔχουν ἀρχίσει τὰ μεγάλα γεγονότα. Καὶ ἡ ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀπροετοίμαστη. Εἶναι ἀδειανή. Πῶς θὰ ἀνθέξει στὰ γεγονότα ποὺ ἔρχονται ἢ ποὺ ἄρχισαν νὰ σημειώνονται;

by Siglitiki στο http://christianvivliografia