Επαχθές Χρέος:τα καθίκια που το έχτισαν (και πλούτισαν) να το πληρώσουν...(εγχώρια και ξένα)...(Κάτων:Και η Καρχηδόνα (Γερμανία) πρέπει να καταστραφεί)...

 

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Η στάση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ανέκαθεν χαρακτηρίζονταν, πολύ γενικά, από αμυντική διάθεση...

Αυτό με τη σειρά του εμπεριέχει μια σειρά από δυσάρεστες συμπεριφορές.

- Υπακοή (στον «έξωθεν Ισχυρό» είτε των Κρατών είτε των Ελίτ και των Σκιών»)...

- Ενδοτικότητα...

- Δουλικότητα...

- Ετοιμότητα για προδοσία ανά πάσα στιγμή...

Κι αυτά βεβαίως είναι χαρακτηριστικά που στις «κατάλληλες συνθήκες» αμείβονται...

Μια χώρα έχει ανάγκη πάντα από δημόσια έργα, προμήθειες (πάσης φύσεως), φάρμακα, τρόφιμα, ενέργεια, εξοπλισμούς, κλπ

Από κάπου πρέπει να αγοραστούν...

Κι αυτό είναι εμπόριο...

Και στο εμπόριο υπάρχουν «κόμβοι»...ή αλλιώς: «μεσάζοντες», «μεταπωλητές», «ντήλερς», «αντιπρόσωποι»...η επιστήμη του εμπορίου και του Μαρκετινγκ έχει ορολογίες για κάθε δραστηριότητα.

Αυτοί οι «κόμβοι» θα αμειφθούν βεβαίως για την δουλειά τους.

Τι σημασία έχει αν είναι Πολιτικό Πρόσωπο αυτός ο «κόμβος»; Τι σημασία έχει αν είναι Βουλευτής, Υπουργός, Γραμματέας Υπουργείου;

Τι σημασία έχει αν χρησιμοποιεί την Πολιτειακή του θέση για να επηρεάσει έτσι τα πράγματα ώστε την «δουλειά» να την πάρει ο τάδε ή ο δείνα;

Είναι «εργασία» και πρέπει να πληρωθεί...αυτό είναι το «σωστό και το δίκαιο»....

ΕΤΣΙ ΤΟΥ ΛΕΝΕ, τάχαμου για να του «λειάνουν τις αναστολές»...του καινούριου τουλάχιστον...

Που ακόμη (δήθεν) «ψιλοδιστάζει»...όταν «ψιλοδιστάζει»...καθώς, οι άτιμοι οι σιελογόνοι αδένες του κάνουν υπερωρίες...πότε στο «γλύψιμο» και πότε από «αδημονία» για το κόκκαλο...

Η Μιξ(ζ)οπαρθένα

Η φάτσα του συνεπώς λέει στον απέναντί του: «...κοίτα, εγώ θα σου το παίζω δύσκολος, καθ’ ότι είμαι και Παρθενόπη ακόμη (ή τουλάχιστον, οι τύποι αυτό λένε πως πρέπει να παριστάνω) αλλά εσύ μη μασάς, έτσι;...εγώ θα σου λέω όχι, αλλά εσύ θα επιμένεις...θα μου μπαίνεις...ΟΚ;»

«Κανένα πρόβλημα πολιτικαρά μου» – λέει πάντα ο «εργολάβος» και του χώνει «χαρτί» σε κάθε άνοιγμα που βρίσκει πάνω του...

Άπαξ και μπήκε στα κόλπα ο πολιτικαράς, μετά είναι όλα εύκολα...

«δικός μας», λένε οι «αντιπρόσωποι» πάσης φύσεως.... «τα παίρνει κανονικά».... «όποιος του δώσει τα περισσότερα»....ή «αυτός είναι υπάλληλος του τάδε, μόνον σ’ αυτόν δίνει δουλειές, πρέπει ν’ ανεβάσουμε άλλον στην θέση του»...κλπ κλπ

Πλέον αφού εισέρχεται στη φάση της «απληστίας» όλα είναι εύκολα...για τους πάσης φύσεως επίδοξους «εργολήπτες»...ή «πωλητές»...

Εκεί γίνονται και τα «λάθη» φυσικά...ξεφεύγουν από κάθε όριο μερικοί μερικοί...αλλά γι’ αυτό υπάρχει το «σύστημα»...για να «ρυθμίζει» τις «παρεκτροπές»...

Να συνετίζει, να προβλέπει, να αλλάζει τους «κόμβους» όταν το «παρακάνουν»...κλπ

Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα...

Οι γνώστες του εμπορίου βεβαίως γνωρίζουν πως πίσω από την σκηνή υπάρχει μια βασική επιστήμη που καθορίζει τα πάντα:

Η Κοστολόγηση...

Είναι αυτή που θα πει πόσο πρέπει να πουληθεί ένα προϊόν ή μια υπηρεσία.

Για να βγει δε η τιμή πώλησης λαμβάνονται ενίοτε υπ’ όψιν τα πιο απίθανα πράγματα.

Πιστεύει κανείς πως δεν θα ληφθούν υπ’ όψιν τα κάθε λογής «μαύρα έξοδα» που γίνονται από την «εταιρεία» για να «προωθηθεί το προϊόν»;

Κάτω από τον λογιστικό τίτλο «έξοδα προώθησης» ή «προωθητικές ενέργειες», όλοι πιστεύουν πως κρύβεται η «αθώα και άδολη Διαφήμιση».

Άντε και με «ψιλά γράμματα» - να πει κάποιος - και οι «Δημόσιες Σχέσεις».

Το τι σημαίνει όμως αυτό το τελευταίο σπάνια μπαίνει κανείς στον κόπο να το σκαλίσει.

Για να βρει δε απάντηση σ’ αυτό αρκεί να κάνει έναν γρήγορο έλεγχο στους Οδηγούς Μάρκετινγκ που κυκλοφορούν (έντυπους ή διαδικτύου) και να βρει πόσα γραφεία/εταιρείες υπάρχουν που «ειδικεύονται στις Δημόσιες Σχέσεις και στην Επικοινωνία».

Είναι πολλά...πάρα πολλά...συνεπώς, είναι «Μεγάλη και η Πίτα»...

Αλλά κανένα βιογραφικό και κανένας τίτλος σπουδών, όσο υψηλός κι αν είναι δεν εξασφαλίζει θέση εκεί μέσα...

«Άλλα προσόντα» απαιτούνται...

Οι Αμερικάνοι έχουν μιαν άλλην λέξη γι’ αυτό...πιο κοντά στην πραγματικότητα...πιο «ρεαλιστική»: Λόμπινγκ... και Λομπίστες...Διαδρομιστές...Η επιστήμη του Διαδρόμου...αυτός που «ξέρει πρόσωπα και πράγματα και που μπορεί να σου κάνει την δουλειά...να σου προωθήσει το προϊόν ή την υπηρεσία...ενίοτε, να σου προωθήσει την ίδια τη μούρη σου...στο κοινό, στα ΜΜΕ, σε ισχυρούς, στην Πολιτεία, παντού...»

Έχετε δει τον «αθώο» τίτλο «Σύμβουλος Επικοινωνίας»;

Ψυλλιαστείτε ελεύθερα για το «τι» (και πόσα πολλά και «περίεργα») δύναται να σημαίνει όταν τον ξαναδείτε.

Το "Κύκλωμα"

Όλοι αυτοί λοιπόν είναι Τμήμα του «Μεγάλου Δικτύου»...ένα δίκτυο περίπλοκο και αχανές....τοπικό αλλά και διεθνές...

Υπάρχουν κι εκεί διαβαθμίσεις φυσικά. Οι Μικροί γνωρίζουν μόνον τμήματα του Μικρού εγχώριου Κυκλώματος.

Όσο πιο ψηλά, όσο πιο ακριβά, όσο πιο διακριτική η διεύθυνση των γραφείων, τόσο πιο μεγάλο το εύρος του διεθνούς – πια – δικτύου που έχει πρόσβαση...

Ο γνωστός του γνωστού κι όλοι μαζί να «γίνει η δουλειά»...

Να ένα πολύ «χονδροειδές» παράδειγμα:

Έρχεται πχ ο «Πελάτης» και λέει:

- «...έχω ένα καλό «πράμα» και θέλω να το προωθήσω στο Κράτος...θα χρειαστώ το δίκτυό σας...να μου το προωθήσετε...» (έτσι, μια «πολύ πολύ γενικόλογη διατύπωση που να μπορεί να ψιλοκαλύπτει τα πάντα»)

- Κανένα πρόβλημα κύριέ μου...

- Πόσα θέλετε;

- Κοιτάξτε...πρέπει να «πληρωθούν» διάφοροι σε όλο το κύκλωμα...θα χρειαστούν «τόσα»...

- ΟΚ...θα τα έχετε....

Πιστεύει τώρα κανείς πως όλο αυτό το «ποσό» θα το επωμιστεί ο παραγωγός/αρχικός πωλητής του προϊόντος;

Επιχείρηση είναι, στο κέρδος στοχεύει...Δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα...το έχετε ξανακούσει αυτό, σωστά;

Φυσικά και όχι λοιπόν. Δεν θα πληρώσει αυτός όλην αυτή την «επιβάρυνση»....πολύ απλά θα το βάλει καπέλο στην τιμή του «εμπορεύματος»...

Όλα αυτά τα «κόστη/καπέλα των ενδιάμεσων» είναι η περιβόητη «μίζα»...

Αυτοί όλοι οι κάθε λογής ενδιάμεσοι παίρνουν την «μίζα» τους και προκειμένου αυτή να «βγει από κάπου» χωρίς να την επιβαρυνθεί ο «παραγωγός» του προϊόντος φορτώνεται στην τελική τιμή...αυτό που θα πληρώσει το Κράτος. Και βεβαίως, φροντίζουν όλοι αυτοί οι «κύριοι ενδιάμεσοι» (πολιτικοί γαρ και ισχυροί Πολιτειακοί παράγοντες) να «εγκριθεί η προσφορά» όσο υψηλή κι αν είναι η τιμή..

Ποιός πληρώνει το "βαρκάρη";

Το τελικό κόστος δηλαδή το πληρώνει ο λαουτζίκος.

Ο οποίος όμως, αν του επιβάλλουν αυτή την πληρωμή μέσω της φορολογίας θα ξεσηκωθεί.

Άρα, η μόνη λύση για να πληρωθούν αυτά τα «υπερ-κόστη» και να «καμουφλαριστούν» κάτω από γενικόλογους αόριστους λογιστικούς τίτλους είναι τα πολυετή δάνεια του Ελληνικού Δημοσίου.

Ποιός νοιάζεται για μια αγορά που έγινε, όσο πανάκριβη κι αν ήταν, αφού θα πάει η εξώφλησή της στον αχανές μέλλον;

Ας το βρουν οι επόμενοι μπροστά τους.

Για να βγάζουν βεβαίως τον σκασμό οι περισσότεροι, φροντίζουν να μοιράζουν – με παρόμοιο τρόπο – δουλειές σε σμήνη ολόκληρα «μικρών μιμητών της λαμογιάς των μεγάλων»...

Ότι έκανε ο Μεγάλος με το υποβρύχιο θα το κάνει και ο μικρός με τις προμήθειες της τάδε υπηρεσίας.

Πχ έρχεται ο «εργολαβάκος» στον τάδε υπηρεσιακό παράγοντα και παίρνει με «απευθείας ανάθεση» μια προμήθεια ή ένα έργο κόστους κάτω των 250,000 ευρώ (για να μπορεί να γίνει απ’ ευθείας ανάθεση) και φυσικά όλοι οι μεσάζοντες παίρνουν τη μίζα τους...κι εξίσου φυσικά, όλο αυτό το «υπερ-κόστος» φορτώνεται και πάλι στον προϋπολογισμό αλλά εξυπηρετείται ΚΑΙ ΑΥΤΟ με ένα δάνειο του Ελληνικού Κράτους....

Τα δάνεια αυτά βεβαίως (έκδοση Ομολόγων) ήταν πάντα με πολύ υψηλά επιτόκια.

Αφού ήξεραν οι διάφοροι ξένοι τραπεζίτες και διαχειριστές κεφαλαίων για το «που πήγαιναν» αυτά τα κεφάλαια...για να εξυπηρετήσουν «Μίζες» μέσα στο Ελληνικό Κράτος...αυτοί «δεν θα έβγαζαν»;

Κι έτσι, δεν φτάνει που υπερκοστολογούνταν το έργο, η υπηρεσία, το εμπόρευμα που αγόραζε το Ελληνικό Δημόσιο, κατόπιν υπερκοστολογούνταν ΚΑΙ το εξωτερικό δάνειο για την πληρωμή του.

Όσο για τα περιβόητα αντισταθμιστικά οφέλη, εφευρέθηκαν ακριβώς σαν ένα ακόμη πεδίο όπου θα αναπτύσσονταν και θα κρύβονταν εντέχνως όλα αυτά τα «πονηρά μπαξίσια και καπέλα»...ο λαβύρινθος της μίζας...

Πάνω κάτω, το ίδιο «μοτίβο» χαρακτηρίζει κάθε μα κάθε «μπίζνα» του Δημοσίου.

Ταυτόχρονα με τις μίζες, για να βγάζουν το σκασμό ακόμη περισσότεροι αλλά και για να καλυφθεί με σύννεφα κάθε «σχετική κακοδαιμονία» δημιουργήθηκε το αχανές πλέγμα της γραφειοκρατίας.

Αυτό σημαίνει ένας απίστευτος όγκος αλληλοεμποδιζόμενων υπηρεσιών και κυρίως ανεξέλεγκτων εξόδων.

Έξοδα που φυσικά και αυτά καλύπτονταν με ακόμη περισσότερα εξίσου υψηλότοκα δάνεια.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών – και ακόμη περισσότερων ασχημιών – το λουζόμαστε σήμερα.

Κι αυτό είναι το «ΕΠΑΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ».

Κάποιοι έφαγαν καλά, πολύ καλά και κάποια φτωχαδάκια καλούνται σήμερα να το ξεπληρώσουν.

Πολύ γενικά: κάποιοι «γνώριζαν», κάποιοι είχαν ευθύνη όλης αυτής της κατάστασης...Κάποιοι «επωφελήθηκαν» αυτής της κατάστασης. Εκεί είναι που πρέπει να αναζητηθούν οι ευθύνες. Και τα κεφάλαια εξώφλησης αυτού του «χρέους»...

Όταν μάλιστα μιλάμε για μεγαλοεταιρείες παραγωγής αμυντικών εξοπλισμών, εκεί εύκολα γίνεται αντιληπτό πως η Χώρα προέλευσης της εταιρείας γνώριζε πολύ καλά τι συνέβαινε όταν «παρενέβαινε» στην χώρα πελάτη για να επιλεγεί η δική της βιομηχανία για την προμήθεια πχ του τάδε άρματος μάχης ή του τάδε υποβρυχίου.

Είχε δηλαδή ΠΛΗΡΗ γνώση και συμμετοχή σε αυτό το έγκλημα που λέγεται χτίσιμο «ΕΠΑΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ» ενός μικρού κράτους.

Τι άλλο μπορεί να σημαίνει το ότι τα περιβόητα γερμανικά υποβρύχια «που γέρνουν» είχαν πωληθεί στην Νότια Κορέα στην μισή αξία απ’ ότι στην Ελλάδα;

Αυτή είναι η «περιβόητη ενδοκοινοτική στήριξη» της Γερμανίας στην Ελλάδα;

Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς συνέβη ξανά και ξανά επί δεκαετίες.

Κάποιοι, πολλοί Έλληνες Πολιτικοί πλούτισαν στην πλάτη του Ελληνικού Δημοσίου και του Λαού.

Μαζί με αυτούς και κάμποσα λαμόγια εγχώρια.

Με την ανοχή της Ελληνικής Δικαιοσύνης που έκανε πως δεν τα έβλεπε.

Και χάρη σε όλους αυτούς (τους «εγχώριους»), έκαναν τρελές πωλήσεις ένα κοπάδι ολόκληρο από γερμανικές εταιρείες.

Εταιρείες βεβαίως, που - δικαιούμαστε να υποθέσουμε λογικά σκεπτόμενοι - δεν έκαναν μαύρες «προωθητικές ενέργειες» μόνον προς το ελληνικό πολιτικό σύστημα αλλά και προς το γερμανικό.

Για να τους «πείσουν να παρέμβουν» στην Ελλάδα «υπέρ εκείνων και όχι των ανταγωνιστών τους».

Και όχι, σύμφωνα με τα στοιχεία που πρόσφατα παρουσίασε η ελληνική κυβέρνηση, δεν είναι λίγες αυτές.

Το 80 – 90% των εταιρειών που εμπλέκονται σε μίζες με το ελληνικό δημόσιο είναι γερμανικές!

Κι αυτές οι εταιρείες είναι ένα κουβάρι με τα γερμανικά ΜΜΕ, το γερμανικό (αλλά και διεθνές) χρηματοπιστωτικό σύστημα (που χρηματοδοτούσε με υπερκοστολογημένα δάνεια τους υπερκοστολογημένους ελληνικούς εξοπλισμούς) και το γερμανικό πολιτικό σύστημα που ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ φωνάζουν σήμερα εναντίον της Ελλάδας και της κουνάνε το δάχτυλο απειλητικά.

Η Ελλάδα θα έπρεπε να πάψει να κρατάει αμυντική/ενδοτική/δουλική στάση και να περάσει στην επίθεση.

Να αντιστρέψουμε το φοβερό «Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί» του Κάτωνα (που πρόσφατα μας θύμισε ο Κρούγκμαν μετατρέποντάς το σε «Η Αθήνα πρέπει να καταστραφεί» - ως άλλη μια γερμανοναζιστική εκτέλεση αθώων για παραδειγματισμό των υπολοίπων ευρωπαϊκών λαών) και να τους το επιστρέψουμε κάνοντάς το:

«Η Γερμανία πρέπει να καταστραφεί».

Η Γερμανία εξακολουθεί να είναι ο εφιάλτης της Ευρώπης αιώνες τώρα.

Σαν Πρώσσοι παλιότερα, σαν Γότθοι/Αλαμανοί πιο παλιά.

Ήταν πολύ σωστοί οι βαρύτατοι όροι που της επέβαλλαν οι σύμμαχοι μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο.

Το λάθος τους ήταν που δεν έδωσαν σημασία στην άνοδο του Ναζιστικού κόμματος και στην ραγδαία στρατιωτικοποίησή της.

Στο ξεκίνημα εκείνης της γερμανικής ανόδου έπρεπε να συντριβεί ολοκληρωτικά προτού ορθοποδήσει και γίνει ξανά επικίνδυνη.

Δεν το έκαναν.

Την άφησαν, θέριεψε και αιματοκύλισε τον κόσμο στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Νικήθηκε.

Είχαν πάλι την ευκαιρία να την συντρίψουν ολοκληρωτικά.

Και πάλι δεν το έκαναν. Της χάρισαν όλα τα χρέη. Εις βάρος κατεστραμμένων θυμάτων της όπως η μικρή Ελλάδα.

Την άφησαν ατιμώρητη, την στήριξαν και θέριεψε πάλι.

Για να απειλεί ξανά σήμερα, για μια φορά ακόμη να κάνει τα ίδια.

Η Ελλάδα έχει πληρώσει βαρύτατο φόρο αίματος εξ’ αιτίας της Γερμανίας από το 1908 και τους γερμανοκίνητους Νεότουρκους (αυτοί εν πολλοίς ήταν πίσω από τις γεννοκτονίες Ελλήνων και Αρμενίων το 1915 στην Τουρκία) μέχρι το Β’ παγκόσμιο πόλεμο για τον οποίο δεν λάβαμε ποτέ τις πρέπουσες αποζημιώσεις.

Αντεπίθεση τώρα...

Η Ελλάδα σήμερα πρέπει να σταματήσει τα παρακάλια και να περάσει στην αντεπίθεση.

Να σύρει το «πρότερο» χρέος της (προς εκείνους που οφείλονταν προτού αυτό χρηματοδοτηθεί από ΕΕ και ΔΝΤ με το ξεκίνημα των Μνημονίων) στα διεθνή δικαστήρια ζητώντας τους BRICS ως «εγγυητές» της διαδικασίας ελέγχου και να αποδείξει το ΕΠΑΧΘΕΣ του.

Να αποδείξει επίσης την ΑΜΕΣΗ σχέση και (ενεργό εμπλοκή/ευθύνη) του Γερμανικού Δημοσίου και του Γερμανικού Πολιτικού Συστήματος με αυτό μέσω της διαπλοκής του με τις γερμανικές εταιρείες προμήθειας του Ελληνικού Δημοσίου.

Να σύρει επίσης στα Διεθνή δικαστήρια (και πάλι ζητώντας την παραπάνω διεθνή εγγύηση) την Γερμανία για το σύνολο των ελληνικών απαιτήσεων γερμανικών αποζημιώσεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μέχρι να βγει απόφαση για το τμήμα του χρέους που είναι επαχθές να σταματήσει κάθε πληρωμή εξώφλησής του.

Όλοι γνώριζαν γι’ αυτό το «επαχθές (τοξικό) τμήμα του χρέους». Ας αναλάβει την εξώφλησή του αυτή που «σε μεγάλο μέρος του το γέννησε». Η Γερμανία.

Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να γίνει σαφής και γνωστή παντού η Μέγιστη ευθύνη και ο ρόλος της όλες αυτές τις δεκαετίες στην καταστροφή του παραγωγικού ιστού της Ελλάδας.

Θα πρέπει και αυτή να αναλάβει τις σχετικές ευθύνες της.

(πχ μεθοδεύτηκε η καταστροφή της Ελληνικής βιομηχανίας ζάχαρης και η μεταφορά αυτού του «πακέτου» στην Γερμανία. Γιατί επετράπη από την ΕΕ; Παρομοίως μεθοδεύτηκε η καταστροφή γενικότερα της Ελληνικής Αγροτοκτηνοτροφικής Αλιευτικής παραγωγής και της Βιομηχανίας. Γιατί; Ζητούν ευγνωμοσύνη γι’ αυτό; Που ήταν οι περιβόητες προστατευτικές πολιτικές τους; Αυτό λέγεται αφαίμαξη και καταστροφή χώρας μέλους και όχι ανάπτυξη).

Ναι, μ’ αυτά και μ’ αυτά θα βρεθεί εκτός Ευρωζώνης η Ελλάδα.

Ας βρεθεί.

Αρκετά πια με την υποτέλεια στους Βαρόνους του Βορρά.

Έτσι κι αλλιώς, είναι λίγα τα ψωμιά τόσο της ευρωζώνης όσο και της «συγκεκριμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Η ώρα των "Πολλών Ευρωπαϊκών Ενώσεων"

Σύντομα, θα υπάρχουν πολλές και διάφορες Ευρωπαϊκές Ενώσεις.

Η επικείμενη έξοδος της Βρετανίας το «επισημαίνει» αυτό όσο πιο ηχηρά γίνεται.

Αυτό σημαίνει πως «σύντομα» θα κληθούμε να συμμετάσχουμε σε μια από όλες αυτές τις «άλλες» Ευρωπαϊκές Ενώσεις.
Και κείνη τη μέρα, ο Αγγλοσαξονικός Άξονας θα διεκδικήσει την «δική του Ευρωπαϊκή Ένωση».

Πιστεύει κανείς ότι θ’ αφήσει την (παραδοσιακά «δική του») Ελλάδα να παραμείνει στην σφαίρα επιρροής της Γερμανίας;

Την άφησε ποτέ;

Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις λοιπόν και ας εκμεταλλευθούμε όσο γίνεται καλύτερα το «μεσοδιάστημα» μέχρι τότε για να «καθαρίσουμε τις ακαθαρσίες του Ελληνικού πολιτικοοικονομικού συστήματος» και των "εξωτερικών του προβληματικών συνάψεων".

Είναι η κατάλληλη ευκαιρία γι’ αυτό.

Παρατηρήσαμε άραγε πόσο «περίεργα ήσυχη είναι η Βρετανία» στο «ελληνικό ζήτημα» και μαζί με αυτήν και οι ΗΠΑ;

Μπορεί να «δείχνουν ψιλοανήσυχοι» αλλά δεν μοιάζει "αρκετό" αυτό.
Δεν "πείθει".

Ε, λοιπόν, βλέπουν θετικά την «Ελληνική Έξοδο».

Θα πέσει έτσι σαν «ώριμο φρούτο» στην δική τους «ζώνη (αποκλειστικής) επιρροής» ξανά.

Και μάλιστα χωρίς καν να κατηγορηθούν πως κι αυτοί «έβαλαν το χεράκι» τους για όλη αυτή την «εκρηκτική κατάσταση ευρωπαϊκής αποσύνθεσης».

Δεν πειράζει...

Καλοδεχούμενη η «αποχή τους» απο την Σκηνή...

Αυτό σημαίνει πως "δεν θα παρέμβουν με τρικλοποδιές"...

Το σωστό "Timing"...

Σημαίνει επίσης πως έχουμε – κατεξοχήν – έναν αντίπαλο στο τεραίν...

Την Γερμανία...

Η Γαλλία ήδη έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί πως ο Γαλλογερμανικός Άξονας ήταν μια "ψευδαίσθηση" και πως οι Πρώσσοι παραμένουν Πρώσσοι...

Ανεξέλεγκτοι...ανεπίδεκτοι συνεργασίας...κατακτητικοί...

Αναγκαστικά θα βρεθεί, για μια ακόμη φορά στην ιστορία της, στην Αγγλοσαξονική πλευρά.

Στα «κρίσιμα σημεία» της «κόντρας» θα έχουμε (ήδη έχουμε) «σιωπηρή ενίσχυση» από τον Αγγλοσαξονικό άξονα...

Και όχι βεβαίως γιατί μας αγάπησαν ξαφνικά...

Απλά, γιατί την Ελλάδα την θέλουν για το «επικείμενο Αγγλοσαξονικό τμήμα της Νέας Ευρωπαϊκής Ένωσης» αλλά ταυτόχρονα δεν θέλουν να κατηγορηθούν πως ρίχνουν λάδι στη φωτιά της Ελληνογερμανικής κόντρας....

Άλλωστε τρέχουν πολλά γεωστρατηγικά project ταυτόχρονα και δεν θα ήθελαν να διακινδυνεύσουν ρήξεις του ενιαίου Νατοϊκού Μετώπου.

Εν πάση περιπτώσει, είναι το σωστό timing για την Μεγάλη Κόντρα....

Με την Γερμανία, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Κακό εαυτό μας και την εγχώρια (και μη) διαπλοκή...

Η Γερμανία πρέπει – επιτέλους - να Καταστραφεί...

...αυτοί και όχι εμείς...
Ή, αν θέλετε....ή αυτοί ή εμείς...

Διαλέγουμε και παίρνουμε...

Και είναι η κατάλληλη ευκαιρία τώρα που μαζεύονται πολλά, πάρα πολλά σύννεφα εναντίον της...

Μπορεί και πρέπει να αρχίσει η Ελλάδα το «ξήλωμα του γερμανικού πουλόβερ»...θ’ ακολουθήσουν κι άλλες δυνάμεις εναντίον της...

Πρώτη απ’ όλους η μεγάλη ιστορική ανταγωνίστριά της, η Ρωσία.

Η Ρωσία ετοιμάζεται να καταθέσει και αυτή αίτημα Πολεμικών Αποζημιώσεων.

Μπορούμε και είναι η κατάλληλη ιστορική ευκαιρία η Ελλάδα να επιτεθεί με όλες της τις δυνάμεις αναβαθμίζοντας την αντιπαράθεση σε άλλη διάσταση...

Κι αυτό σημαίνει, ναι και «Γεωπολιτική, στρατιωτική εμπλοκή» - με την έγκριση των Συμμάχων μας - στα γύρω μας μέτωπα...

Μόνον έτσι θα προκληθούν οι «κατάλληλες ανατριχίλες» εκεί που πρέπει...
Μόνον τότε θα πειστούν για το αν όντως έχουμε την διάθεση και την αποφασιστικότητα να «το κάνουμε Κούγκι»...

Αλλιώς, τα λόγια δεν μετράνε στ’ αυτιά τους...

Και όταν λέμε στρατιωτική εμπλοκή, εννοούμε μια πολιτικά ορθή εμπλοκή πχ στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική.

Στα πλαίσια των Συμμαχιών μας και του ΟΗΕ...

Αλλά αυτό είναι ένα άλλο επόμενο θέμα...

Γιώργος Ανεστόπουλος

 aegeanhawk.blogspot.gr