Η ΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

Θε­ω­ροῦ­με ἀ­ναγ­καῖ­ον νά ὑ­πεν­θυ­μί­σω­με ὅ­τι ἡ Ἱ­ε­ρά Σύνοδος ὁ­μο­φώ­νως, διά τῆς ὑπ᾿ ἀ­ριθμ. 2641/1998 βα­ρυ­ση­μάν­του ἐγ­κυ­κλί­ου της, ἔ­λα­βε σα­φῆ, τε­λε­σί­δι­κον καί ὀρ­θο­το­μοῦ­σαν τόν λό­γον τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας ἀ­πό­φα­σιν ἐ­πί τῶν συ­να­φῶν θε­μά­των. Τήν ἀ­πό­φα­σιν δη­μο­σί­ευ­σεν, στό ἐ­πί­ση­μον δελ­τί­ον της (πε­ρι­ο­δι­κόν »Ἐκκλησία») καί ἀ­πέ­στει­λε πρός ἀ­νά­γνω­σιν πρός ὅ­λους το­ύς Ἱ­ε­ρο­ύς Να­ο­ύς. Ἐ­δῶ πα­ρα­θέ­το­μεν μό­νον τό κυ­ρί­ως ἡ­μᾶς ἐν­δι­α­φέ­ρον ἐν προ­κει­μέ­νῳ ση­μεῖ­ον τῆς ἐγ­κυ­κλί­ου, τό ἀ­να­φε­ρό­με­νον, δη­λα­δή, στίς ταυ­τό­τη­τες μέ 666 :

«… Β. 2. Ἐάν ἑ­πο­μέ­νως καί ἐφ᾿ ὅ­σον οἱ νέ­ες ταυ­τό­τη­τες μέλ­λουν νά χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν σάν κω­δι­κό ἀ­ριθμό ἀ­να­γνώ­σε­ώς τους ἀ­πό ἠ­λε­κτρο­νι­κά μη­χα­νή­μα­τα τό δυ­σώ­νυ­μο καί ἀ­πα­ρά­δε­κτο ἀ­ριθμό 666,τό­τε ἡ Ἱ­ε­ρά Σύνοδος θε­ω­ροῦ­σα ὅ­τι πα­ρα­βι­ά­ζε­ται ἡ θρη­σκευ­τι­κή συ­νε­ί­δη­ση τῶν ὀρ­θο­δό­ξωνπι­στῶν, συ­νι­στᾶ στο­ύς πι­στο­ύς νά μή δε­χθοῦν τίς νέ­ες ταυ­τό­τη­τες».

Ὀ­λί­γον δέ προ­γε­νε­στέ­ρως ἡ Ἱ­ε­ρά Σύνοδος διά τῆς ὑπ᾿ ἀ­ριθμ. 2626/1997 ἐγ­κυ­κλί­ου της εἶ­χεν ἀ­πει­λή­σει ὅ­τι, σέ πε­ρί­πτω­σιν ἐμ­μο­νῆς τῆς Πο­λι­τε­ί­ας, θά με­τε­βάλ­λε­το «ἕ­να τμῆ­μα τοῦ Ὀρ­θο­δό­ξου λα­οῦ, ἄν μήὁ­λό­κλη­ρος, σέ ἀν­τιρ­ρη­σί­ες συ­νει­δή­σε­ως».

Θά πρέ­πῃ νά ἐ­πι­ση­μαν­θῇ ὅ­τι τά ἀ­νω­τέ­ρω δέν ἀ­πο­τε­λοῦν ἁ­πλῶς μί­αν Συ­νο­δι­κήν ἀ­πό­φαν­σιν, ἀλ­λά τήν κα­θο­λι­κήν πί­στιν καί συ­νε­ί­δη­σιν τοῦ πλη­ρώ­μα­τος – ἐ­κτός φαι­δρο­τά­των ἐ­ξαι­ρέ­σε­ων– τῆς το­πι­κῆς μας (καί ὄ­χι μό­νον) Ἐκ­κλη­σί­ας. Αὐ­τό κα­τα­δει­κνύ­ε­ται ἀ­ναν­τιρ­ρή­τως ἀ­πό τίς πλεῖ­στες πα­ρο­μο­ί­ου πε­ρι­ε­χο­μέ­νου συλ­λο­γι­κές καί προ­σω­πι­κές ἀν­τι­δρά­σεις τῆς πε­ρι­ό­δου ἐ­κε­ί­νης ὑ­πό Ἱ­ε­ραρ­χῶν, Ἱ­ε­ρῶν Μο­νῶν, Κλη­ρι­κῶν, Κα­θη­γη­τῶν Πα­νε­πι­στη­μί­ου κ.ἄ. Ἐν­δει­κτι­κῶς ὑ­πο­γραμ­μί­ζο­με : [1]

1. Τήν ἐ­πι­στο­λήν τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Ἐ­παρ­χια­κῆς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Κρή­της πρός τήν Ἑλ­λη­νι­κήν Κυ­βέρ­νη­σιν (22-3-93). Σ᾿ αὐ­τήν, με­τα­ξύ ἄλ­λων, προ­ει­δο­ποι­εῖ :

«… 2. Ὁ ἀ­ριθ­μός τοῦ ἀν­τι­χρί­στου ὡς κω­δι­κός τοι­οῦ­τος διά τάς μα­γνη­τι­κάς ταυ­τό­τη­τας θε­ω­ρεῖ­ται παν­τε­λῶς ἀ­πα­ρά­δε­κτος». (»Ἡ ἀ­λή­θεια­» σελ. 12). 

Ἡ αὐ­τή Ἱ­ε­ρά Σύνοδος, διά τῆς ὑπ᾿ ἀ­ριθμ. 100/11-8-97 με­τα­γε­νε­στέ­ρας ἐγ­κυ­κλί­ου της, κα­λεῖ μά­λι­στα«ὅ­λους το­ύς Ὀρ­θο­δό­ξους Κρῆ­τες… σέ συ­νε­χῆ ἐ­πα­γρύ­πνη­ση καί ἑ­τοι­μό­τη­τα γιά πρω­το­βου­λί­εςκαί νό­μι­μες ἀ­γω­νιστι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις». (Συμ­πλη­ρω­μα­τι­κόν δί­φυλ­λον, τεῦ­χος τοῦ »Ἐν συ­νει­δή­σει­», σελ. 2).

[Δη­μι­ουρ­γεῖ βα­θυ­τά­την θλί­ψιν καί εὔ­λο­γα ἐ­ρω­τη­μα­τι­κά ἡ πρό­σφα­τος συμ­βι­βα­στι­κή δή­λω­σις τῆς Ἱ. Συ­νό­δου τα­ύ­της, ἡ ἔ­χου­σα σα­φῶς ἀλ­λό­τριον πνεῦ­μα].

2. Ἀρ­κε­τές ἀ­να­κοι­νώ­σεις τοῦ Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους. Ἐξ αὐ­τῶν πα­ρα­θέ­το­με τό ἀ­κό­λου­θον ἀ­πό­σπα­σμα τοῦ ἀ­να­κοι­νω­θέν­τος τῆς ΕΔΙΣ Αὐ­γο­ύ­στου 1988 :

«Προ­ει­δο­ποι­εῖ ἀ­κό­μη ἡ Ἱ­ε­ρά Κοι­νό­της ὅ­τι οἱ Ἁ­γι­ο­ρεῖ­ται Μο­να­χοί δέν θά δεχ­θοῦν νά πα­ρα­λά­βουν τίς νέ­ες ταυ­τό­τη­τες, ἐφ᾿ ὅ­σον δι­α­πι­στω­θῆ ὅ­τι φέ­ρουν τό 666».

3. Τό ὁ­μο­λο­για­κόν ἐ­κεῖ­νο κε­ί­με­νον τό φέ­ρον 123 ὑ­πο­γρα­φάς (Κα­θη­γου­μέ­νων Ἱ. Μο­νῶν καί Ἡ­συ­χα­στη­ρί­ων –ἀν­δρώων καί γυ­ναι­κε­ί­ων–, λοι­πῶν ἀ­ξι­ο­λό­γων κλη­ρι­κῶν, ἐξ ὧν ἀρ­κε­τοί νῦν Μη­τρο­πο­λῖ­ται καί Κα­θη­γη­ταί Πα­νε­πι­στη­μί­ου) τό ἀ­πο­στα­λέν πρός τήν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας. Ἀν­τι­γρά­φο­με ἐκ­φρα­στι­κό­τα­τον ἀ­πό­σπα­σμά του, πού δι­α­τυ­πώ­νε­ται μέ τόν πιό κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κό τρό­πον (θερ­μῶς δέ πα­ρα­κα­λοῦ­με νά τό ἀ­να­δη­μο­σι­ε­ύ­σε­τε ὁ­λό­κλη­ρον μα­ζί μέ τάς ὑ­πο­γρα­φάς σέ προ­σε­χές φύλ­λο) :

«Ἡ ἀ­πο­δο­χή ἐκ μέ­ρους τῶν πι­στῶν ταυ­τό­τη­τος, πι­στο­ποι­η­τι­κοῦ δη­λα­δή τῆς προ­σω­πι­κό­τη­τός τους, πού θά φέ­ρῃ τόν ἀ­ριθμό τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου, ὅ­πως κι ἄν ἀ­πει­κο­νί­ζε­ται αὐ­τός, ἀ­πο­τε­λεῖ ἄρ­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ καί προ­σχώ­ρη­ση στήν πα­ρά­τα­ξη τοῦ Σα­τα­νᾶ». (»Ἐν συ­νει­δή­σει­», σελ. 20).

4. Πα­ρο­μο­ί­ου πε­ρι­ε­χο­μέ­νου ἀ­πό­σπα­σμα ἀ­πό τό ἐ­κτε­νέ­στα­το καί λί­αν κα­τα­το­πι­στι­κό κε­ί­με­νον τῶν Ἱ. Μο­νῶν τῶν Ἁ­γί­ων Με­τε­ώ­ρων :

«Ἡ χρή­ση τοῦ ἀ­ριθ­μοῦ 666 στίς νέ­ες ἠ­λε­κτρο­νι­κές ταυ­τό­τη­τες ἀ­πο­τε­λεῖ τό τε­λευ­ταῖ­ο βῆ­μα πρίν ἀπό τό χά­ραγ­μα στό χέ­ρι ἤ στό μέ­τω­πο. Γι᾿ αὐ­τό καί ἡ πα­ρα­λα­βή τους ἀ­πό το­ύς χρι­στι­α­νο­ύς ση­μα­ί­νει ἄρ­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ, πο­λι­το­γρά­φη­ση στήν πα­ρά­τα­ξη τοῦ Σα­τα­νᾶ καί πνευ­μα­τι­κό θά­να­το». (»Ἡ ἀ­λή­θεια­», σελ. 29-30).

5. Δύο ἀ­πο­σπά­σμα­τα ἀ­πό τό κε­ί­με­νον–κα­τα­πέλ­της ὑ­πό τόν τί­τλον : »Ὁ Βε­ελ­ζε­βο­ύλ καί ὁ Ε.Κ.Α.Μ» τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Γέροντος Ἐ­πι­φα­νί­ου Θε­ο­δω­ρο­πο­ύ­λου:

«Ἄν λοι­πόν πράγ­μα­τι εἰς τά νέ­α δελ­τί­α ταυ­τό­τη­τος ἔ­χει ἀ­πο­τυ­πω­θεῖ ἔ­στω καί ὑ­πο­ψί­α τῆς μορ­φῆς τοῦ Βε­ελ­ζε­βο­ύλ, ἀ­σφα­λῶς οἱ πι­στοί ὄ­χι μό­νον δέν θά πα­ρα­λά­βουν τά δι­α­βο­λο­δελ­τί­α αὐ­τά, ἀλλ᾿ οὔ­τε κἄν θά τά ἐγ­γί­σουν!

Τό αὐ­τό θά συμ­βῇ καί ἄν τά δελ­τί­α φέ­ρουν τόν ἀ­ριθμό 666. Ἐάν μέν ὁ ἀ­ριθ­μός αὐ­τός ἐ­τέ­θη ἐ­πί­τη­δες, ὡς σχε­τι­ζό­με­νος μέ τόν ἀν­τί­χρι­στον, θά ἦ­το ἀ­δι­α­νό­η­τον νά φέ­ρω­μεν ἐ­πά­νω μας τά σύμ­βο­λα τοῦ ἀν­τι­χρί­στου! Ἀλ­λά καί ἐ­άν ὁ ἀ­ριθ­μός αὐ­τός δέν ἐ­πε­λέ­γη σκο­πί­μως, ἀλλ᾿ ἁ­πλῶς ὡς ἕ­νας ἀ­ριθ­μός με­τα­ξύ τῶν πολ­λῶν…, καί πά­λιν τά δελ­τί­α ταυ­τό­τη­τος, ὡς προ­κα­λοῦν­τα τήν θρη­σκευ­τι­κήν μας εὐ­αι­σθη­σί­αν μέ τήν χρῆ­σιν ἑ­νός ὑ­πό­πτου καί δι­α­βλη­τοῦ ἀ­ριθ­μοῦ, εἶ­ναι ἀ­πο­λύ­τως ἀ­πα­ρά­δε­κτα. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩΜΕΝ! [2]

… Τέλος λό­γου : Ἐάν τά δι­α­δι­δό­με­να εἶ­ναι ἀ­λη­θῆ καί τά νέ­α δελ­τί­α ταυ­τό­τη­τος θά φέ­ρουν, ἐμ­φα­νῶς ἤ ἀ­φα­νῶς, εἴ­τε τήν μορ­φήν τοῦ Βε­ελ­ζε­βο­ύλ, εἴ­τε τόν ἀ­ριθ­μόν 666, εἴ­τε ὁτι­δή­πο­τε ἄλ­λο ἀν­τι­χρι­στι­α­νι­κόν σύμ­βο­λον, ἤ ἀ­κό­μη καί ἄν θά ἔ­χουν μό­νον τόν Ε.Κ.Α.Μ, ἄ­νευ προ­η­γου­μέ­νως νο­μο­θε­τι­κῆς δι­α­σφα­λί­σε­ως τῶν δη­μο­κρα­τι­κῶν δι­και­ω­μά­των καί ἐ­λευ­θε­ρι­ῶν τοῦ πο­λί­του, θά εἴ­πω­μεν ΟΧΙ καί πά­λιν ΟΧΙ καί μυ­ρι­ά­κις ΟΧΙ εἰς τά νέ­α αὐ­τά δελ­τί­α, ὁτι­δή­πο­τε καί ἄν πρό­κει­ται νά ἀν­τι­με­τω­πί­σω­μεν… »Ἀκουέτω ταῦ­τα καί Βα­σι­λε­ύς (=Κυ­βέρ­νη­σις)!»». (»Ἡ ἀ­λή­θεια­», σελ. 43-44).

6. Ἀ­πό­σπα­σμα ἀ­πό τό ἄρ­θρον : »Εἴμεθα ἕ­τοι­μοι διά θυ­σί­ας;» τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­του Φλω­ρί­νης κ. Αὐ­γου­στί­νου :

«Τό συμ­πέ­ρα­σμα εἶ­ναι· ὅ­ταν ἴ­δω­μεν νά μᾶς κα­λοῦν διά χά­ρα­ξιν ἐ­πί τῆς δε­ξιᾶς χει­ρός καί ἐ­πί τοῦ με­τώ­που, ἦλ­θε πλέ­ον ἡ ὥ­ρα τῆς πραγ­μα­το­ποι­ή­σε­ως τῆς προ­φη­τε­ί­ας. Φρο­νοῦ­μεν ὅ­μως, ὅ­τι ἡ ἀν­τί­στα­σις δέν πρέ­πει νά προ­βλη­θῇ εἰς τό τε­λευ­ταῖ­ον ἐ­κεῖ­νο στά­διον, δι­ό­τι τό­τε θά εἶ­ναι ἀργά. Διά τοῦ­το ὀρ­θῶς οἱ πι­στοί, αἰ­σθα­νό­με­νοι τόν κίν­δυ­νον πλη­σι­ά­ζον­τα, ἤρ­χι­σαν νά ἀν­τι­δροῦν ἀ­πό ἐ­τῶν ἤ­δη… Ποῦ εὑ­ρι­σκό­με­θα τώ­ρα; Με­τά τήν ψή­φη­σιν τοῦ νό­μου διά τήν προ­στα­σί­αν –δῆ­θεν– τοῦ ἀ­τό­μου ἀ­πό τήν ἐ­πε­ξερ­γα­σί­αν τῶν προ­σω­πι­κῶν δε­δο­μέ­νων καί με­τά τήν κύ­ρω­σιν τῆς Συν­θή­κης Σένγκεν τί μέ­νει; Αἱ νέ­αι ταυ­τό­τη­τες μέ τό 666. Καί πά­λιν οἱ πι­στοί θά ἀν­τι­στα­θοῦν καί θά ἀ­γω­νι­σθοῦν. Ἀ­πό τοῦ 1993 ἤ­δη ἡ Ἱ. Σύνοδος εἶ­πε νά μή λά­βουν οἱ ὀρ­θό­δο­ξοι τάς νέ­ας ταυ­τό­τη­τας, ἀ­νε­νέ­ω­σε δέ τήν ὁ­δη­γί­αν αὐ­τήν καί μέ τήν πρό­σφα­τον Συ­νο­δι­κήν ἐγ­κύ­κλιον. Εἰς τοῦ­το συμ­φω­νεῖ καί ὅ­λο τό Ἅ­γιο Ὄ­ρος. Ἀ­γω­νί­ζον­ται ἐ­πί­σης, καί μά­λι­στα ἐν­το­νώ­τε­ρον ἡ­μῶν, οἱ ὀρ­θό­δο­ξοι χρι­στια­νοί πού ἀ­κο­λου­θοῦν τό πα­λαι­όν ἡ­με­ρο­λό­γιον, συμ­πλέ­ο­μεν δέ μετ᾿ αὐ­τῶν εἰς τόν ἀ­γῶ­να τοῦ­τον. Ἔγ­κυ­ροι τέ­λος φω­ναί χα­ρι­σμα­το­ύ­χων γε­ρόν­των, ὡς τοῦ π. Πα­ϊ­σΐ­ου, καί ἀ­πό τό ὑ­περ­πέ­ραν ἀ­κό­μη φω­νά­ζουν νά φυ­λα­χθῶ­μεν ἀ­πό τό »χάραγμα» τοῦ ἀν­τι­χρί­στου». (»Χριστιανική Σπί­θα­», Ἰ­ο­ύλ. 97, ἀρ. φ. 543 καί »Ἡ ἀ­λή­θεια­», σελ. 50-51).

7. Ἀ­πό­σπα­σμα συ­νεν­τε­ύ­ξε­ως τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Χρι­στο­δού­λου (ὄν­τος τό­τε Μη­τρο­πο­λί­του Δη­μη­τρι­ά­δος) :

«Ἔ­χει ἐ­πι­σή­μως, ἀ­πό ἁρ­μό­δια ἑλ­λη­νι­κά χε­ί­λη, ὁ­μο­λο­γη­θῆ ὅ­τι στίς νέ­ες ταυ­τό­τη­τες ὁ δυ­σώ­νυ­μος ἀ­ριθ­μός 666 θά ἀ­πο­τε­λῇ ὄν­τως τό »κλειδί» γιά τήν ἀ­νά­γνω­ση ἀ­πό τά εἰ­δι­κά μη­χα­νή­μα­τα ἀ­φα­νῶν στοι­χε­ί­ων πού αὐ­τές θά πε­ρι­έ­χουν. Οἱ ἁρ­μό­διοι πρέ­πει νά προ­βλη­μα­τι­σθοῦν ἐμ­πρός στήν ἐ­πι­χει­ρο­ύ­με­νη ἀ­πό ἄ­γνω­στη κα­τε­ύ­θυν­ση ὑ­πο­χρε­ω­τι­κή ὑ­πο­τα­γή ὅ­λων τῶν Εὐ­ρω­πα­ί­ων στό σύ­στη­μα τοῦ ἀ­ριθ­μοῦ αὐ­τοῦ. Ἄ­σχε­τα μέ τό τί πι­στε­ύ­ει ὁ κα­θέ­νας γιά τό 666, ση­μα­σί­α ἔ­χει πώς δέν πρό­κει­ται γιά ἕ­ναν τυ­χαῖ­ο ἀ­ριθμό. Καί κα­λῶς οἱ πι­στοί ἐκ­δη­λώ­νουν ἀ­πο­τρο­πια­σμό πρός αὐ­τόν». (»Ἡ ἀ­λή­θεια­», σελ. 54-55).

8. Ἀ­πό­σπα­σμα ἀ­πό τό λί­αν δι­ευ­κρι­νι­στι­κό θε­ο­λο­γι­κά καί συγ­χρό­νως ὁ­μο­λο­για­κό κε­ί­με­νον : »Ἠλεκτρονικές ταυ­τό­τη­τες. Ὥ­ρα γιά ὁ­μο­λο­γί­α ἤ ἄρ­νη­σι­» τοῦ σε­βα­στοῦ Κα­θη­γου­μέ­νου τῆς Ἱ. Μο­νῆς Ὁσ. Γρη­γο­ρί­ου π. Γε­ωρ­γί­ου.:

«Θέλουν λοι­πόν νά μᾶς ἐ­πι­βά­λουν τό 666, καί μά­λι­στα σέ ἔγ­γρα­φο ἀ­πο­λύ­τως προ­σω­πι­κό μας πού τό φέ­ρου­με πάν­τα μα­ζί μας, ὅ­πως εἶ­ναι τό δελ­τί­ον ταυ­τό­τη­τός μας.

Λέγουν με­ρι­κοί ἀ­φε­λῶς ὅ­τι τό 666 τῆς ταυ­τό­τη­τος ἤ καί τό πι­θα­νο­λο­γο­ύ­με­νο χά­ραγ­μα στό χέ­ρι ἤ στό μέ­τω­πο δέν μπο­ροῦν νά μᾶς ἀ­φαι­ρέ­σουν τήν ἀ­νε­ξί­τη­λη σφρα­γί­δα τοῦ Χρι­στοῦ πού ἐ­λά­βα­με μέ τό Ἅ­γιο Βάπτισμα καί τό Ἅ­γιο Χρί­σμα.

Πράγ­μα­τι δέν μπο­ροῦν νά μᾶς τήν ἀ­φαι­ρέ­σουν, ὅ­ταν βι­α­ί­ως μᾶς τά ἐ­πι­βά­λουν, δη­λα­δή ὅ­ταν μᾶς δέ­σουν καί μᾶς σφρα­γί­σουν, ἤ προ­σαρ­τή­σουν ἐ­πά­νω μας τίς ἠ­λε­κτρο­νι­κές ταυ­τό­τη­τες.

Ὅ­ταν ὅ­μως μέ τήν θέ­λη­σή μας τά ἀ­πο­δε­χθοῦ­με, τό­τε βε­βα­ί­ως θά ἀ­πο­στῇ ἀ­πό ἐ­μᾶς ἡ Χάρις τοῦ Θε­οῦ, δι­ό­τι δέν ὡ­μο­λο­γή­σα­με τόν Χρι­στό καί δι­ό­τι ἀ­πό δει­λί­α ἤ συμ­φέ­ρον ἤ ἀ­δι­α­φο­ρί­α ἤ καί ἀ­πό πνευ­μα­τι­κή ὀ­λι­γω­ρί­α δε­χθή­κα­με τό σύμ­βο­λο τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου.

Ὅ­σοι λέ­γουν στόν εὐ­σε­βῆ λαό »δέν πει­ρά­ζει τό 666, πά­ρε­τε τίς ἠ­λε­κτρο­νι­κές ταυ­τό­τη­τε­ς», δέν σκέ­πτον­ται τί εὐ­θύ­νη ἀ­να­λαμ­βά­νουν. Δέν προ­βλη­μα­τί­ζον­ται μή­πως ἔ­χουν λά­θος καί ἔ­τσι γί­νουν ἠ­θι­κοί αὐ­τουρ­γοί ἀ­πο­στα­σί­ας τῶν Χρι­στια­νῶν.

Δέν θά δε­χθοῦ­με ἠ­λε­κτρο­νι­κή ταυ­τό­τη­τα, δι­ό­τι θε­ω­ροῦ­με ὅ­τι ἐ­ξευ­τε­λί­ζει τά πρό­σω­πά μας. Πῶς θά φέ­ρου­με μα­ζί μας ἕ­να ἔγ­γρα­φο πού θά γρά­φῃ πλῆ­θος πλη­ρο­φο­ρι­ῶν γιά μᾶς, πού θά μπο­ροῦν νά δι­α­βά­σουν Ἕλ­λη­νες καί ξέ­νοι, ἐ­κτός ἀ­πό ἐ­μᾶς, καί μά­λι­στα πού θά μπο­ροῦν ἀ­πό ἐ­πι­τη­δε­ί­ους νά δι­α­στρα­φοῦν εἰς βά­ρος μας; Καί ἀ­κό­μη δι­ό­τι, ἐ­άν πε­ρι­έ­χῃ τό 666, θά τό θε­ω­ρή­σου­με ἄρ­νη­σι τοῦ Χρι­στοῦ. Κα­νε­ίς δέν ἐ­πι­τρέ­πε­ται νά δι­α­κιν­δυ­νε­ύ­ῃ τήν σω­τη­ρί­α του». (»Ἡ ἀ­λή­θεια­», σελ. 86-87).

9. Ἀ­πό­σπα­σμα συ­νεν­τε­ύ­ξε­ως τοῦ σε­βα­στοῦ καί γνω­στοῦ π. Γε­ωρ­γί­ου Με­ταλ­λη­νοῦ :

«Ἡ χρή­ση τοῦ ἀ­ριθ­μοῦ 666 στό νέ­ο σύ­στη­μα (ἀ­να­πό­φευ­κτη κα­τά το­ύς εἰ­δι­κο­ύς) προσ­δί­δει πραγ­μα­τι­κές δι­α­στά­σεις στά τε­κται­νό­με­να. Δι­ό­τι δέν εἴ­με­θα ἔ­τσι μό­νον ἐ­μεῖς οἱ Χρι­στια­νοί, πού γνω­ρί­ζου­με τή ση­μα­σί­α τοῦ ἀ­ριθ­μοῦ αὐ­τοῦ (πρβλ. σχε­τι­κή με­λέ­τη, πλήν ἄλ­λων, τοῦ κα­θη­γη­τοῦ–ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κοῦ κ. Μάρκου Σι­ώ­του), ἀλ­λά καί ὅ­σοι τόν χρη­σι­μο­ποι­οῦν στό ἠ­λε­κτρο­νι­κό σύ­στη­μά τους! Δέν γνω­ρί­ζω δέ πῶς μπο­ρεῖ Χρι­στια­νός νά ἀν­τι­πα­ρέρ­χε­ται ἐν ἠ­ρε­μί­ᾳ μιά τέ­τοι­α ἐ­νέρ­γεια. Ἐ­δῶ ἀ­κρι­βῶς, ὅ­μως, εἶ­ναι πού φα­ί­νε­ται ἡ πλά­νη κά­ποι­ων »θεολόγων» καί μά­λι­στα »μητροπολιτῶν», πού ἰ­σχυ­ρί­ζον­ται ὅ­τι ὁ ἀ­ριθ­μός 666 ἤ τό »χάραγμα» εἶ­ναι κά­τι τό »ἐσωτερικό», πού ἀ­φο­ρᾶ μό­νο στό φρό­νη­μα τοῦ Χρι­στια­νοῦ καί στήν ἐ­σω­τε­ρι­κή δι­ά­θε­σή του. (»Ἐν συ­νει­δή­σει­», σελ. 10).

Θά ἦ­ταν δυ­να­τόν νά πα­ρα­τε­θοῦν πολ­λά ἀ­κό­μη, ἀλ­λά νο­μί­ζο­με ὅ­τι τά ἀ­νω­τέ­ρω εἶ­ναι ὑ­πε­ρε­παρ­κῆ διά νά κα­τα­δε­ί­ξουν ἀ­ναμ­φι­σβή­τη­τα ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΘΕΣΙΝ, τό­σον διά τοῦ θε­σμι­κοῦ της ὀρ­γά­νου, ὅ­σον καί διά τῆς κα­θο­λι­κῆς ἀ­πο­δο­χῆς τοῦ πλη­ρώ­μα­τος. Καί ἀ­ναν­τίρ­ρη­τα σέ θέ­μα­τα πί­στε­ως –ὡς τό πα­ρόν– δέν χω­ροῦν με­τα­βο­λές, πα­ραλ­λα­γές, πο­λυ­φω­νί­ες, δι­α­φο­ρε­τι­κό­τη­τες, συμ­βι­βα­σμοί κ.τ.τ., ὅ­σες πι­έ­σεις καί ἐ­άν ἐ­ξα­σκοῦν­ται, ὅ­σα ἀν­ταλ­λάγ­μα­τα καί ἐ­άν προ­σφέ­ρων­ται…

Γι᾿ αὐ­τό καί ἡ Ἱ­ε­ρά Σύνοδος καί στό πρό­σφα­το ἀ­να­κοι­νω­θέν της (17-11-2010), εὑ­ρί­σκε­ται σέ πλή­ρη ταυ­τό­τη­τα μέ τήν πρό 12ετίας ἐγ­κύ­κλιό της, δια­­κη­ρύτ­του­σα καί πά­λιν :

«Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νη νά δι­α­φυ­λάτ­τῃ τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ προ­σώ­που καί νά ὑ­πε­ρα­σπί­ζε­ται τήν ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς πί­στε­ως. Γι᾿ αὐ­τό :

α) Ἡ »Κάρτα τοῦ Πο­λί­τη­» δέν πρέ­πει νά πε­ρι­έ­χῃ κατ᾿ οὐ­δέ­να τρό­πο, ἐμ­φα­νῆ ἤ ἀ­φα­νῆ, τόν ἀ­ριθμό »666».

β) Ἐ­πί­σης κατ᾿ οὐ­δέ­να τρό­πο πρέ­πει μέ αὐ­τή νά πα­ρα­βι­ά­ζον­ται οἱ προ­σω­πι­κές ἐ­λευ­θε­ρί­ες».

Πῶς, λοι­πόν, εἶ­ναι δυ­να­τόν νά προ­βάλ­λε­ται ὁ ἰ­σχυ­ρι­σμός ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α δέν ἔ­χει λά­βει ἀ­κό­μη θέ­σιν καί ὅ­τι θά ἀ­να­μέ­νω­με τήν θέ­σιν της γιά νά το­πο­θε­τη­θοῦ­με; (!)

Ἴ­σως προ­χε­ί­ρως δο­θῆ ὡς ἀ­πάν­τη­σις ἡ δή­λω­σις τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου ὅ­τι »ἀναμένει τό κα­ταρ­τι­ζό­με­νο σχέ­διο ἀ­πό τίς ἁρ­μό­δι­ες Ὑ­πη­ρε­σί­ες γιά τήν ἔκ­δο­ση τῆς »Κάρτας» γιά νά το­πο­θε­τη­θῇ ὑ­πευ­θύ­νω­ς». Ὅ­μως :

α) Ὅ­πως κα­τε­δε­ί­χθη ἀ­νω­τέ­ρω, ἡ θε­ο­λο­γι­κή το­πο­θέ­τη­σις –ἤ­τοι : τό ἀ­πα­ρά­δε­κτον τῆς ὑ­πάρ­ξε­ως τοῦ 666 στήν »Κ.τ.Π», ὅ­πως καί τό ἀ­πα­ρά­δε­κτον τῆς πα­ρα­βι­ά­σε­ως μέ αὐ­τήν (»Κ.τ.Π») τῶν προ­σω­πι­κῶν ἐ­λευ­θε­ρι­ῶν– (πού συ­νι­στᾷ καί τό πρω­τεῦ­ον ἔρ­γον τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας) ἔ­χει ἤ­δη ὁ­λο­κλη­ρω­θῆ.

β) Τό ἀ­πο­μέ­νον –ἤ­τοι ἡ ἐ­ξέ­τα­σις τῆς »Κ.τ.Π» διά τήν ἐ­ξα­κρί­βω­σιν τῶν ἀ­νω­τέ­ρω (ὕ­παρ­ξις 666 καί πα­ρα­βί­α­σις ἐ­λευ­θε­ρί­ας)– εἶ­ναι οὐ­σι­α­στι­κῶς ἁρ­μο­δι­ό­της τῶν εἰ­δι­κῶν ἐ­πι­στη­μό­νων πού ἔ­χουν ὁ­ρι­σθῆ διά τόν σκο­πόν αὐ­τόν, ἡ δέ ἐ­πι­σφρά­γι­σις τῶν πο­ρι­σμά­των τους ὑ­πό τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου συ­νι­στᾷ δευ­τε­ρεῦ­ον ἔρ­γον αὐ­τῆς.

γ) Ὅ­πως θά δει­χθῇ σέ ἑ­πο­μέ­νην ἑ­νό­τη­τα, ὑ­πάρ­χουν πολ­λές ἐν­δε­ί­ξεις, πού ἐγ­γί­ζουν τά ὅ­ρια τῆς ἀ­πο­δε­ί­ξε­ως, ὅ­τι τά προ­α­να­φερ­θέν­τα ἀ­πα­ρά­δε­κτα θά ὑ­πάρ­χουν στήν »Κ.τ.Π» τῆς ὁ­πο­ί­ας τό ὑ­πό τῶν κρα­τι­κῶν Ὑ­πη­ρε­σι­ῶν ὑ­πο­σχε­θέν καί ὑ­πό τῆς Ἱ. Συ­νό­δου ἀ­να­με­νό­με­νον σχέ­διον ἔ­χει πρό πολ­λοῦ ἤ­δη δο­θῆ πρός δη­μο­σί­αν δι­α­βο­ύ­λευ­σιν.

δ) Τό κυ­ρι­ώ­τε­ρον : Τά πε­ρί ὧν ὁ λό­γος κα­κό­δο­ξα δη­μο­σι­ευ­ό­με­να κε­ί­με­να σχε­δόν κα­θό­λου δέν ἀ­σχο­λοῦν­ται μέ ὅ­σα ἀ­να­μέ­νον­ται νά ἐ­ξα­κρι­βω­θοῦν ὑ­πό τῆς Ἱ. Συ­νό­δου – μᾶλ­λον τά θε­ω­ροῦν δε­δο­μέ­να. Αὐ­τό τό ὁ­ποῖ­ον ἀ­πορ­ρί­πτουν, ἀλ­λά καί εἰ­ρω­νε­ύ­ον­ται, εἶ­ναι ἡ θε­ο­λο­γι­κή το­πο­θέ­τη­σις (ἡ ὁ­πο­ί­α, ὡς ἐ­λέ­χθη, ἔ­χει ὁ­λο­κλη­ρω­θῆ) πε­ρι­γε­λών­τας μέ ἔ­παρ­σιν καί πε­ρι­φρό­νη­σιν πάν­τας το­ύς ἀ­πο­δε­χο­μέ­νους αὐ­τήν.

Ἡ δι­δα­σκα­λί­α τοῦ Γέροντος Πα­ϊ­σί­ου.

Δέν θά ἐ­πε­κτα­θοῦ­με πο­λύ ἐπ᾿ αὐ­τῆς, δι­ό­τι στο­ύς πε­ρισ­σο­τέ­ρους εἶ­ναι γνω­στή, καί λό­γῳ τῆς κυ­κλο­φο­ρή­σε­ως σέ ἑ­κα­τον­τά­δας χι­λι­ά­δων τοῦ γνω­στοῦ κει­μέ­νου του »Σημεῖα τῶν και­ρῶ­ν», ὅ­πως ἐ­πί­σης καί τῶν ἀ­πο­μα­γνη­το­φω­νη­μέ­νων ἀ­πο­σπα­σμά­των σχε­τι­κῆς συ­νο­μι­λί­ας του, ἀλ­λά καί λό­γῳ τῆς κα­τα­γρα­φῆς τῶν θέ­σε­ών του στά αὐ­θεν­τι­κά βι­βλί­α πού ἀ­να­φέ­ρον­ται στόν Βίο ἤ το­ύς λό­γους του. Ἐ­πι­γραμ­μα­τι­κῶς μό­νον ἀ­να­φέ­ρο­μεν ὅ­τι ὁ μα­κα­ρι­στός Γέρων :

1. Τόνιζε ἀ­πε­ρί­φρα­στα ὅ­τι ὁ δε­χό­με­νος τό 666 στό σῶ­μα του, δέ­χε­ται τήν σφρα­γί­δα (χά­ραγ­μα) τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου καί ὅ­τι μέ τήν ἐ­νέρ­γειά του αὐ­τήν ἀρ­νεῖ­ται τό »Ἅγιο Σφρά­γι­σμα τοῦ Χρι­στοῦ πού τοῦ δό­θη­κε στό Ἅ­γιο Βάπτισμα», ἀ­πο­δι­ώ­κει ἀ­πό μέ­σα του »τήν Θε­ί­α Χάρη τοῦ Χρι­στοῦ­» –ἔ­στω καί ἄν αὐ­τα­πα­τώ­με­νος μπο­ρεῖ νά ἰ­σχυ­ρί­ζε­ται »ὅτι ἔ­χει μέ­σα του τόν Χρι­στό­»–, καί ἀ­πο­γυ­μνώ­νε­ται ἀ­πό »τήν δύ­να­μη τοῦ Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ τοῦ Ἁ­γί­ου Συμ­βό­λου­» κα­θι­στών­τας την ἀ­νε­νερ­γόν δι᾿ ἑ­αυ­τόν.

2. Ἀλ­λά καί στήν ταυ­τό­τη­τά μας θε­ω­ροῦ­σε ἀ­δι­α­νό­η­τη τήν ὕ­παρ­ξιν τοῦ δαι­μο­νι­κοῦ συμ­βό­λου. Τήν τοι­α­ύ­την ἀ­πο­δο­χήν της ἐ­χα­ρα­κτή­ρι­ζεν ὡς »εἰσαγωγήν στό σφρά­γι­σμα­» καί ἄρ­νη­σιν· καθ᾿ ὅ­σον δέν πρό­κει­ται γιά ἕ­να ἁ­πλό ἔγ­γρα­φον, ἀλ­λά γιά τό κυ­ρί­ως προ­σω­πι­κόν μας ἔγ­γρα­φο, πού ταυ­τι­ζό­μα­στε δι᾿ αὐ­τοῦ καί πού ἡ ὑ­πο­γρα­φή μας σ᾿ αὐ­τό δη­λώ­νει τήν ἀ­πο­δο­χή μας.

3. Ἀ­ναι­ροῦ­σε ὅ­λες τίς »γνωστικές» – σο­φι­στι­κές ἑρ­μη­νεῖ­ες καί τίς »Ἰησουΐτικες» – συμ­βι­βα­στι­κές με­θό­δους, χρη­σι­μο­ποι­ών­τας ἁ­γι­ο­γρα­φι­κά καί πα­τε­ρι­κά ἐ­πι­χει­ρή­μα­τα καί πα­ρα­δε­ίγ­μα­τα Ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων. Καί

4. Πα­ρη­γο­ροῦ­σε καί ἀ­νε­πτέ­ρω­νε τό ὁ­μο­λο­για­κό καί μαρ­τυ­ρι­κό φρό­νη­μα, ὄ­χι μό­νον ἀ­να­φε­ρό­με­νος στήν τε­λι­κήν νί­κην τοῦ Ἀρ­νί­ου καί τήν ἐ­ξόν­τω­σιν τοῦ Θη­ρί­ου, ἀλ­λά καί βε­βαι­ώ­νον­τας ὅ­τι καί κα­τά τήν σύν­το­μη δαι­μο­νι­κή μπό­ρα θά δο­θῇ ἄ­φθο­νος ἡ Θε­ί­α συ­ναν­τί­λη­ψις πρός ὅ­σους δέν ὑ­πο­κύ­ψουν, ἐ­νῶ, ἀν­τι­θέ­τως, ὅ­σοι δε­χθοῦν τό σφρά­γι­σμα, θά ὑ­πο­φέ­ρουν καί ψυ­χι­κῶς, ἀλ­λά καί σω­μα­τι­κῶς, πα­ρά τίς ψευ­δεῖς ἐ­παγ­γε­λί­ες, πού θά το­ύς ἔ­χουν δο­θῆ ἀ­πό τόν Ἀν­τί­χρι­στο ἤ τά ὄρ­γα­νά του πε­ρί δῆ­θεν ἐ­ξυ­πη­ρε­τή­σε­ως καί ἀ­σφα­λε­ί­ας.

Στήν δι­δα­σκα­λί­α τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Γέροντος εἶ­ναι ἐμ­φα­νέ­στα­τος ὁ φω­τι­σμός τοῦ Ἁ­γί­ου Πνε­ύ­μα­τος πού κι­νοῦ­σε τήν χεῖ­ρα καί τήν γλῶσ­σα του. Γι᾿ αὐ­τό καί ταυ­τί­ζε­ται ἀ­πό­λυ­τα μέ τήν δι­α­χρο­νι­κή δι­δα­σκα­λί­α καί ζωή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί ἰ­δί­ως μέ τήν ἁ­γί­αν εὐ­αι­σθη­σί­αν τῶν Ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων. Γι᾿ αὐ­τό καί »πληροφόρησε» καί »πληροφορεῖ» ἀ­νεν­δο­ί­α­στα τίς καρ­δι­ές τῶν πι­στῶν. Γι᾿ αὐ­τό συ­νε­τέ­λε­σε τά μέ­γι­στα στήν ἀ­πλα­νῆ το­πο­θέ­τη­σιν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἐ­πί τοῦ θέ­μα­τος. Γι᾿ αὐ­τό καί πο­λε­μή­θη­κε καί συ­κο­φαν­τή­θη­κε ὑ­περ­βαλ­λόν­τως ἀ­πό ὅ­σους εἴ­τε ἐξ ἰ­δι­ο­τε­λε­ί­ας, εἴ­τε ἐξ ἐ­γω­ϊ­σμοῦ καί ὀρ­θο­λο­γι­σμοῦ –στοι­χοῦν­τες τῇ ἰ­δί­ᾳ κρί­σει (»ἑρμηνεύοντας μέ τό μυα­λό του­ς» κα­τά τόν Γέροντα)– ὑ­πε­στή­ρι­ξαν πε­πλα­νη­μέ­νες ἀ­πό­ψεις. Ψευ­δό­με­νοι ἀ­συ­στό­λως, εἶ­παν καί ἔ­γρα­ψαν, λέ­νε καί γρά­φουν :

α) Ὅ­τι, δῆ­θεν, πα­ρε­ποι­ή­θη ἀ­πό ἄλ­λους τό χει­ρό­γρα­φό του καί ὅ­τι, δῆ­θεν, γρα­φο­λό­γος ἀμ­φε­σβή­τη­σε τόν γρα­φι­κόν του χα­ρα­κτῆ­ρα! Παρ᾿ ὅ­λον πού πλεῖ­στοι γνω­ρί­ζο­με ὅ­τι ὁ ἴ­διος τό εἶ­χε γρά­ψει –πέ­ραν ἀ­πό τό ἐμ­φα­νέ­στα­το τοῦ γρα­φι­κοῦ του χα­ρα­κτῆ­ρος–, ὁ ἴ­διος, προ­βλέ­πον­τας τήν κα­κο­ή­θειαν με­ρι­κῶν, εἶ­χε δώ­σει ἐν­το­λήν νά δι­α­δο­θῇ φω­το­τυ­πι­κά καί ὄ­χι δι᾿ ἐ­κτυ­πώ­σε­ως καί ὁ ἴ­διος τό μο­ί­ρα­ζε σέ πολ­λο­ύς.

β) Ὅ­τι δῆ­θεν τόν πα­ρέ­συ­ραν ἄλ­λοι, καί αὐ­τός ἀ­πό ἀ­φέ­λεια καί ἄ­γνοι­α ἐ­πε­ί­σθη! Ἀλ­λά μό­νον κά­ποι­ος πού δέν εἶ­χε γνω­ρί­σει κα­θό­λου τόν Γέροντα θά μπο­ροῦ­σε νά ἰ­σχυ­ρι­σθῇ κά­τι τέ­τοι­ο!

γ) Ὅ­τι δῆ­θεν ἀρ­γό­τε­ρα με­τά­νοι­ω­σε καί ἄλ­λα­ξε το­πο­θέ­τη­σιν. Παρ᾿ ὅ­λον πού ὑ­πάρ­χει ἡ κασ­έ­τα μέ τήν σχε­τι­κήν συ­νο­μι­λί­αν του πε­ρί τό τέ­λος τῆς ζω­ῆς του, μέ τίς ἴ­δι­ες θέ­σεις καί σέ αὐ­στη­ρό­τε­ρο μά­λι­στα ὕ­φος!

δ) Ὅ­τι δῆ­θεν δέν εἶ­χε γιά τίς θέ­σεις του αὐ­τές βε­βαι­ό­τη­τα πε­ρί »τοῦ ἐν αὐ­τῷ λα­λοῦν­τος Χρι­στοῦ­» καί ὅ­τι γι᾿ αὐ­τό προ­έ­τρε­πε σέ τυ­φλῆν –δῆ­θεν ἀ­προ­ϋ­πό­θε­τα– ὑ­πα­κο­ήν σέ ὅ,τι πεῖ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α. Καί τά λέ­νε καί τά γρά­φουν αὐ­τά, ἐ­νῷ γνω­ρί­ζουν, ἀφ᾿ ἑ­νός μέν, ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α καί τό 1998 καί πρό­σφα­τα ἀ­πο­δέ­χθη­κε καί ἐ­πι­σφρά­γι­σε τίς πε­φω­τι­σμέ­νες θέ­σεις του, ἀφ᾿ ἑ­τέ­ρου, ὅ­τι ὁ μα­κα­ρι­στός Πα­τήρ τίς ὑ­πε­στή­ρι­ζε μέ αὐ­στη­ρό­τη­τα, ὁ­μι­λών­τας μέ ἐν­το­νώ­τα­το τρό­πο κα­τά τῶν δι­α­φό­ρων »γνωστικῶν» –καί φη­μι­σμέ­νων πνευ­μα­τι­κῶν καί ἐ­πι­σκό­πων– πού »φάσκιωναν» τά πνευ­μα­τι­κά τους παι­διά, ἐκ τρί­του δέ ὅ­τι ἦ­το ἡ μο­να­δι­κή φο­ρά στήν ζωή του, πού εἶ­χε δώ­σει ἐν­το­λήν γιά φω­το­τυ­πι­κή (μέ τά ὀρ­θο­γρα­φι­κά του λά­θη) δι­ά­δο­σιν χει­ρο­γρά­φου του!

Ἀλλ᾿ ὅ­σον καί ἐ­άν συ­κο­φάν­τη­σαν καί συ­κο­φαν­τοῦν »πρός κέν­τρα λα­κτί­ζου­ν». Ὁ Γέροντας καί ἡ δι­δα­σκα­λί­α του πο­λε­μο­ύ­με­νοι ἀ­στρά­φτουν πε­ρισ­σό­τε­ρο καί φω­τί­ζουν καί στη­ρί­ζουν ὅ­σους μέ κα­θα­ρή καί ἀ­νι­δι­ο­τε­λῆ ἀ­γά­πη ἀ­γα­ποῦν τόν Χρι­στόν. Μόνον ὅ­σοι ζη­τοῦν φί­λαυ­τα τό βό­λε­μά τους εὑ­ρί­σκουν ἔ­ρει­σμα στίς συ­κο­φαν­τί­ες, γιά νά δι­και­ο­λο­γή­σουν τήν πτῶ­σιν τους καί νά κα­τα­σι­γά­σουν τήν δι­α­μαρ­τυ­ρο­μέ­νη συ­νε­ί­δη­σίν τους. Μόνον οἱ βλαμ­μέ­νοι βλά­πτον­ται, ὅ­πως ἔ­λε­γε ὁ Γέροντας.

Πηγή: Περιοδικό «Ἐρῶ», ΑΠΡ-ΙΟΥΝ/2011

---

1. Ὅ­λα σχε­δόν τά κε­ί­με­να, στά ὁ­ποῖ­α θά γί­νῃ ἀ­να­φο­ρά κα­τω­τέ­ρω, εὑ­ρί­σκον­ται στό: »Ἡ ἀ­λή­θεια γιά τίς ἠ­λε­κτρο­νι­κές ταυ­τό­τη­τες καί τήν συν­θή­κη Σένγκεν» (Συλ­λο­γή ἐγ­γρά­φων καί κει­μέ­νων), Ἔκ­δο­ση Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κοῦ Συν­δέ­σμου »Ἅγιος Κο­σμᾶς ὁ Αἰ­τω­λό­ς», Θεσ­σα­λο­νί­κη (στό ἑ­ξῆς: »Ἡ ἀ­λή­θεια­»). Ἐ­πί­σης ἀρ­κε­τά ἐξ αὐ­τῶν εὑ­ρί­σκον­ται στήν ἔ­κτα­κτη ἔκ­δο­σιν τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου »Ἐν συ­νει­δή­σει­», Ἅ­για Με­τέ­ω­ρα, Αὔ­γου­στος 1997 (στό ἑ­ξῆς: »Ἐν συ­νει­δή­σει­»). Προ­τε­ί­νο­μεν, ὡς λί­αν ἐ­πω­φε­λῆ, τήν ἀ­να­δη­μο­σί­ευ­σιν στόν »Ο.Τ» ἀρ­κε­τῶν ἐξ αὐ­τῶν· ἰ­δί­ως ὅ­σον θά ἐ­πι­ση­μά­νω­με κα­τω­τέ­ρω.

2. Θέσιν τήν ὁ­πο­ί­αν λο­γο­κρί­νει ὁ π. Βασ. Βο­λου­δά­κης, πα­ρου­σι­ά­ζον­τας ψευ­δῶς ὅ­τι δῆ­θεν ὁ π. Ἐ­πι­φά­νιος συμ­φω­νεῖ μα­ζί του.

http://www.enromiosini.gr

Σχόλιο ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ:

οι αποφάσεις την Ιεράς Συνόδου είναι αμετάκλητες ιδιαίτερα στα ευαίσθητα θέματα που αφορούν την ελευθερία του ανθρώπου, για αυτό είναι απαράδεχτο να περιμένουμε ξανά μια νέα απόφαση για την κάρτα του πολίτη (αστυνομική - ηλεκτρονική ταυτότητα). Η απόφαση της Συνόδου είναι εμφανή και δεν δημιουργεί κανένα σημείο ασάφειας προς νέα συζήτηση. Δεν παραλαμβάνουμε καμία ταυτότητα που χρησιμοποιεί το 666 ή εάν εάν αναπρογραμματίζεται ώστε να τοποθετηθεί το 666 αργότερα.
Το ιστολόγιο μας δεν δίνει μεγάλη έμφαση στο 666 αλλά στο ότι μια ηλεκτρονική κάρτα -ταυτότητα θα έχει την δυνατότητα να ελέγχει την ζωή μας, να μας μετατρέπει σε αριθμό και να χαθεί η ελευθερία μας.