ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑΣ

Αγαπητή μου Ολυμπιάδα,

αναρωτιέμαι για κάποια θέματα ηθικής. Θέλω λοιπόν να μοιραστώ μαζί σου τις σκέψεις μου και να μου πεις κι εσύ την γνώμη σου, ίσως.

Ο ορισμός που δίδεται στην λέξη Ήθος, είναι (μεταφέρω αυτολεξί απόh**p://www.livepedia.gr/index.php/%CE%89%CE%B8%CE%BF%CF%82)

Ήθος ονομάζεται η συμπεριφορά του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Έχει σχέση με τα ψυχικά χαρίσματά του και την αντίληψή του ως προς τον κόσμο που τον περιβάλλει. Κάθε άνθρωπος βλέπει τον κόσμο με τα “δικά του μάτια”, τον αξιολογεί δηλαδή όπως αυτός είναι συνηθισμένος, μ’ ένα δικό του τρόπο, ξεκινώντας από μερικές γενικές κατευθύνσεις.

Στον πληθυντικό αριθμό το ήθος (ήθη) σημαίνει το σύνολο των κοινωνικών και ηθικών κανόνων που διέπουν την κοινωνία και που διαφέρουν από λαό σε λαό σ’ εξάρτηση με την παράδοση και το βαθμό ανάπτυξης του καθενός.

Κάθε τομέας, είτε επαγγελματικός είναι είτε άλλου είδους, έχει τα δικά του τα ιδιαίτερα ήθη. Π.χ. στις εμπορικού χαρακτήρα υποθέσεις, στις συναλλαγές, υπάρχουν ορισμένοι τρόποι και κανόνες πάνω στους οποίους υποχρεωτικά πρέπει να βασιστούν οι συνδιαλεγόμενοι.

Επίσης ειδικοί κανόνες διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων διαφορετικού φύλου, η παράβαση των οποίων, όχι σπάνια, δικάζεται από τα πλημμελειοδικεία (αυτό περιλαμβάνεται στο εκκλησιαστικό δίκαιο). Ο ποινικός νόμος δικάζει για αδικήματα προσβολής των ηθών. Τέτοιου είδους είναι εκείνα τα αδικήματα που έχουν σχέση με την πορνογραφία και την ερωτική συμπεριφορά σε δημόσιους χώρους.

​Τι μας λέει λοιπόν ο ορισμός της λέξεως; Πολύ απλά, μας ορίζει ένα πλαίσιο αναφοράς για το τι είναι Ήθος και φυσικά τι δεν είναι Ήθος.

Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά όμως;

Ο λόγος είναι πως εδώ και τόσα χρόνια, έχουμε χάσει κάθε επαφή με την έννοια Ήθος, καθώς και με την Ηθική σαν κατάσταση της Υπάρξεώς μας. Η βαθιά χαλάρωση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής μας ζωής καθώς και σ’ όλες τις βαθμίδες της ανθρώπινης συμπεριφοράς, μάς δίνει όλα αυτά τα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την κινωνία μας σήμερα.

Για να γίνω σαφέστερος, θα επιχειρήσω ν’ αναλύσω κομμάτι-κομμάτι τον ορισμό της λέξεως Ήθος που ανέφερα παραπάνω, ώσπου να φτάσουμε όλοι μαζί στο ίδιο συμπέρασμα.

Ήθος ονομάζεται η συμπεριφορά του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Έχει σχέσημε τα ψυχικά χαρίσματά του και την αντίληψή του ως προς τον κόσμο που τον περιβάλλει. Κάθε άνθρωπος βλέπει τον κόσμο με τα “δικά του μάτια”, τον αξιολογεί δηλαδή όπως αυτός είναι συνηθισμένος, μ’ ένα δικό του τρόπο, ξεκινώντας από μερικές γενικές κατευθύνσεις.

Τι καταλαβαίνουμε εδώ; Ο ορισμός μάς λέει για ψυχικά χαρίσματα και για την προσωπική αντίληψη του κόσμου γύρω μας, δηλαδή την προσωπική μας κοσμοθεώρηση. Και ρωτώ εγώ ο αγράμματος: Έχουμε ψυχικά χαρίσματα στις μέρες μας, όταν το πάθος και το κυνήγι του χρήματος και της ύλης, πρωτοστατεί στον καθημερινό μας αγώνα για «επιβίωση»; Όταν όλη η κοινωνία είναι προσανατολισμένη κι έχει μάθει ως «επιβίωση», να εννοεί το πως θα καταφέρει ν’ αγοράσει ένα μεγαλύτερο σπίτι σε μια καλύτερη περιοχή κι ένα τζιπ ή κάμπριο αυτοκίνητο; Πως είναι δυνατόν να έχουμε ηθική, όταν για να κερδίσεις χρήματα πρέπει να δουλεύεις και να είσαι ηθικός, ενώ για να κερδίσεις τον υπερπολούτο και να κατακτήσεις την υπεραξία του χρήματος, πρέπει να είσαι ανήθικος; Διότι δεν μπορείς να συσσωρεύσεις πλούτο, αν δεν αγαπάς τα χρήματα. Αν δεν είσαι σε θέση να κάνεις τα πάντα για να τα καταφέρεις; Δεν μπορείς να κατανοήσεις και «δεν μπορείς» πρακτικά να είσαι ακτήμων

Στον πληθυντικό αριθμό το ήθος (ήθη) σημαίνει το σύνολο των κοινωνικών και ηθικών κανόνων που διέπουν την κοινωνία και που διαφέρουν από λαό σε λαό σ’ εξάρτηση με την παράδοση και το βαθμό ανάπτυξης του καθενός.

Νάμαστε τώρα στο ζουμερό κομμάτι του παραμυθιού του ήθους στις μέρες μας. Οι κοινωνίες έχουν χαρακτηριστεί σήμερα από την έλλειψη ουσιαστικού χρόνου για επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη τους, από την ταχύτητα με την οποία προσπαθεί το κάθε μέλος της εκάστοτε κοινωνίας να επικοινωνήσει με το άλλο, καθώς επίσης κι από την ποιότητα των σχέσεων που δημιουργεί το ένα μέλος με τα υπόλοιπα της κοινωνίας.

Τα ήθη στις ημέρες μας έχουν γίνει βορά των ΜΜΕ και των διαφημιστών, τα οποία υποκινούν μυνήματα που αποξενώνουν, αφαιρούν την ντροπή από τα μέλη τους, τα κάνουν κενά άλλων φιλοδοξιών και στόχων, πέρα από το κυνήγι της εφήμερης φήμης, την απόκτηση υλικών αγαθών κι την αποξένωσή τους από τον κόσμο του πνεύματος.

Τι να περιμένει κάποιος από την κοινωνία που διαμορφώνει τα ήθη της, διαμορφώνοντας το ήθος του κάθε μέλους της ξεχωριστά; Γιατί το κάθε μέλος διαμορφώνει χαρακτήρα κι ήθος σύμφωνα με την κοινωνία που ζει, αλλά κι η κοινωνία διαμορφώνει το ήθος που τα μέλη της έχουν. Ένας φαύλος κύκλος δηλαδή, το αποτέλεσμα του οποίου, είναι δυστυχώς η χαλάρωση κι η ανηθικότητα που παρατηρείτε στις μέρες μας, τόσο σε επίπεδο ανθρώπων – μελών, όσο και στην ίδια την κοινωνία.

Κάθε τομέας, είτε επαγγελματικός είναι είτε άλλου είδους, έχει τα δικά του τα ιδιαίτερα ήθη. Π.χ. στις εμπορικού χαρακτήρα υποθέσεις, στις συναλλαγές, υπάρχουν ορισμένοι τρόποι και κανόνες πάνω στους οποίους υποχρεωτικά πρέπει να βασιστούν οι συνδιαλεγόμενοι.

Λίγο πριν, αναλύσαμε το γενικό, τώρα ας πάμε στο ειδικό. Πώς είναι δυνατόν τα μέλη μιας αποσαθρωμένης κοινωνίας, τα οποία έχουν εκπαιδευθεί να λειτουργούν με κάποιον συγκεκριμένον τρόπο, να καταφέρουν την υπέρβαση; Είναι κάτι τέτοιο δυνατόν; Ο λόγος που αναρωτιέμαι κάτι τέτοιο, είναι διότιαν δεν υπάρχει επαγγελματικό ήθος, τότε παρατηρούμε φαινόμενα όπως η κα Μπακογιάννη, η οποία ενώ είναι σε δεκάδες φωτογραφίες με τον κο Χριστοφοράκο, ενώ απασχόλησε ολόκληρο το κοινοβούλιο για το γνωστό εκατομμύριο, ενώ έχει δηλώσει δημοσίως πως αν το κόμμα της δεν καταφέρει να εισέλθει στην Βουλή, εκείνη θα αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική και παρ’ όλ’ αυτά, εκείνη προτίμησε να πουλήσει τους ψηφοφόρους που (τελικά) κορόιδεψε κι υφάρπαξε τις ψήφους των, καθώς και τα στελέχη του κομματιδίου της.

Από τέτοια παραδείγματα, είναι δυστυχώς γεμάτη η πολιτική ζωή του τόπου μας. Σαμαράς, Τσίπρας, Καρατζαφέρης, Βενιζέλος, Παπανδρέου, Σημίτης κι όλα τα υπόλοιπα πολιτικά ανδρείκελα, που έχουν καταφέρει πάντως να επιβιώνουν επί σειρά ετών, μόνο και μόνο επειδή μπορούν κι υφαρπάζουν ψήφους με δολιότητα κι ανηθικότητα, βασιζόμενοι πάντως και στην ανηθικότητα των ψηφοφόρων τους. Όμοιος μεθ’ ομείω, λέει ο σοφός λαός.

Επίσης ειδικοί κανόνες διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων διαφορετικού φύλου, η παράβαση των οποίων, όχι σπάνια, δικάζεται από τα πλημμελειοδικεία (αυτό περιλαμβάνεται στο εκκλησιαστικό δίκαιο). Ο ποινικός νόμος δικάζει για αδικήματα προσβολής των ηθών. Τέτοιου είδους είναι εκείνα τα αδικήματα που έχουν σχέση με την πορνογραφία και την ερωτική συμπεριφορά σε δημόσιους χώρους.

Αυτήν την παράγραφο, την αφιερώνω σε όλους όσοι διετέλεσαν Υπουργοί Προσασίας του Πολίτη, Υπουργοί Πολιτισμού, Υπουργοί Παδείας κι Υπουργοί Υγείας. Ντροπή σας κυρίες και κύριοι. Ντροπή μας κιόλας. Διότι ένα Έθνος χαρακτηρίζεται από τους άρχοντές του, όπως ακριβώς η δόξα του νικητή, χαρακτηρίζεται από την αξία του νικημένου.

Εμείς χάσαμε προσωρινά. Η ΖΩΗ έχει χάσει προσωρινά. Το Ήθος έχει χάσει προσωρινά. Η Ελλάδα και το μέλλον της έχει χάσει προσωρινά. Εσείς όμως, χάσατε εις τον αιώνα τον άπαντα. Έχετε χάσει τον αγώνα του αύριο, διότι ο κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί πως το κυνήγι της ύλης, δεν μπορεί να γίνεται αυτοσκοπός. Έτσι, όταν θα σταματήσει να τρέφει το θηρίο, αυτό θα πεθάνει κι εσείς θα είστε στην κοιλιά του τέρατος.

Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν

σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά.

Με κανόνια τις πόλεις χαλάσαν,
μας ανάψαν φωτιές στα χωριά.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά.

Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά.

Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν
και ξανάρθε σε μας λευτεριά.

Για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν,
ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.

ΑΝΑΞ

ΠΗΓΗ:http://www.inews.gr/