Όσο Μπορείς...
Απο χθές το βράδυ σκεφτόμουν έντονα τη σημερινή ανάρτηση. Ποίηση, και αυτή τη φορά, απο τον εκλεκτό Καβάφη (όχι δεν έχω και δεν επιθυμώ καμία σχέση με τον προδότη Καρατζαφέρη), τον οποίο χρησιμοποιώ για να εκδηλώσω το αποτύπωμα της σημερινής ημέρας κι όχι μόνο. Οι σκέψεις πολλές και διάφορες, η Θεία Λειτουργία ηχούσε κατά τρόπο ιαματικό στην οργισμένη απο θλίψη και βιασμό ψυχή...
Αδέλφια, τα σημερινά μας όπλα ας είναι η Αγάπη του Χριστού, η Ειρήνη, η Πραότητα και όχι η Βία. Ξέρω, είναι δύσκολο αλλά αξίζει ενωμένοι μια γροθιά να πολεμήσουμε ειρηνικά για το αύριο της πατρίδας, των παιδιών μας, που μας κοιτάζουν με απορία, αγνά κι αθώα από τη διεφθαρμένη καθημερινή Ζωή μας. Υπάρχει ελπίδα...
Ο λόγος στον Ποιητή...
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
TELEIO!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή