ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ.

Γιατί τώρα θυμήθηκα αυτό το παλιό σύνθημα, με το οποίο άρχιζαν και τέλειωναν οι εκπομπές του ραδιοσταθμού της Μόσχας, που ακούγαμε κρυφά, στην Κατοχή, από παράνομα ραδιόφωνα;

Διότι, όπως φαίνεται, η φράου Μέρκελ και οι γερμανοί ηγέτες που συντάσσονται μαζί της, το έχουν βάλει αμέτι μουχαμέτι να ξανακάνουν τη Γερμανία μισητή στην υπόλοιπη Ευρώπη. Άρχισαν με τους οικονομικούς μετανάστες, κατηγορώντας τους πως δεν ενσωματώθηκαν στη γερμανική κουλτούρα. Αποκήρυξαν κατόπιν την πολύ-πολιτισμικότητα, που ήταν η κατευθυντήρια γραμμή της γερμανικής πολιτικής από τον καιρό του Αντενάουερ και του Βίλυ Μπραντ. Και τέλος, πάνε να φτιάξουν δύο Ευρώπες στη συσκευασία της μιας: Μια Ευρώπη των ισχυρών που θα διοικεί και μια Ευρώπη των φτωχών χωρών, που θα υπακούει.

Συμπεριφέρονται σα να ξέχασαν πως κατά στον 20ον αιώνα η Γερμανία εξαπέλυσε δυο παγκόσμιους πολέμους, για να τους χάσει και τους δύο, προκαλώντας όμως καταστροφές ασύλληπτου μεγέθους και τον χαμό εκατομμυρίων ανθρώπων. Παλαιός ευρωπαίος πολιτικός, που δε θυμάμαι πια το όνομά του, έλεγε για τους Γερμανούς,  πως είναι άριστοι στρατιώτες αλλά κάκιστοι διπλωμάτες. Δε φαίνεται να αλλάξανε πολύ από τότε. Βέβαια τώρα δεν τους παίρνει να κατακτήσουν στρατιωτικά την Ευρώπη, προσπαθούν όμως να την υποδουλώσουν οικονομικά.

Φυσικά, στην πραγματικότητα πίσω από τη Μέρκελ και τη γερμανική κυβέρνηση κρύβονται οι γερμανοί τραπεζίτες, οι πραγματικοί κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Βλέπετε στη φάση αυτή του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού και της ασύδοτης αγοράς, οι τράπεζες, από οργανισμοί διευκόλυνσης των συναλλαγών μεταλλάχθηκαν σε κυρίαρχους και ρυθμιστές της οικονομίας. Φαινόμενο νοσηρό και επικίνδυνο.

Παλαιότερα ο πλούτος έβγαινε από την Εργασία και το Κεφάλαιο. Στα εργοστάσια, στα εργοτάξια, στα μεγάλα αγροκτήματα, στα εμπορικά καταστήματα, οι μισθωτοί βάζανε τη δουλειά τους και οι κεφαλαιούχοι τα λεφτά τους (ιδιοποιούμενοι φυσικά τη δημιουργούμενη υπεραξία) και το αποτέλεσμα ήταν η παραγωγή χρήσιμων προϊόντων (μηχανών, ρούχων, επίπλων, τροφίμων κλπ…κλπ).

Σήμερα, όμως, ο μεγάλος πλούτος παράγεται στις τράπεζες με τη μεταφορά κεφαλαίων από χώρα σε χώρα, με χρηματιστηριακά κόλπα, με κομπίνες και σκάνδαλα και το αποτέλεσμα είναι η παραγωγή τοξικών προϊόντων.

Όμως ένα τέτοιο οικονομικό σύστημα, που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ανάγκες των ανθρώπων, που διχάζει την κοινωνία και καταστρέφει το περιβάλλον, όση προσαρμοστικότητα και να δείχνει, δεν είναι βιώσιμο. Πολύ πιο σύντομα από όσο φανταζόμαστε θα μπει επί τάπητος το ζήτημα της αντικατάστασής του με κάποιο άλλο, όπως έγινε δυο φορές ως τώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Όπως κάποτε αποδείχτηκε πως η δουλική εργασία έγινε ασύμφορη  και πως πηγή πλούτου δεν ήταν πλέον η κατοχή δούλων, αλλά η κατοχή γης, όπως αργότερα διαπιστώθηκε πως η κατοχή γης έπαψε να είναι πηγή πλούτου, αλλά η κατοχή κεφαλαίων και μηχανών, έτσι και στο ορατό μέλλον, θα γίνει κοινή συνείδηση πως πηγή πλούτου είναι η γνώση και η πληροφορία και πως οι κεφαλαιούχοι είναι περιττοί.

Στο ξεκίνημα της Γαλλικής Επανάστασης, που έκλεισε οριστικά τη φεουδαρχία στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας», για να μεταχειριστώ μια φράση-κλισέ, οι πιο ριζοσπάστες δημοκρατικοί αστοί (το σημειώνω: αστοί όχι εργάτες) ονειρεύονταν «να πνίξουνε τον τελευταίο δούκα με τα έντερα του τελευταίου καρδινάλιου» (ή σε πιο γενικευμένη εκδοχή «τον τελευταίο βασιλιά με τα έντερα του τελευταίου πάπα»).

Εμένα δε μ΄ αρέσουν τέτοιες άγριες λύσεις. Ονειρεύομαι όμως τη μέρα που θα χώσουν στη φυλακή τον τελευταίο τραπεζίτη, ας πούμε κάποιον μεγαλομέτοχο της Lehman Brothers,  με βάση τις επιβαρυντικές καταθέσεις του τελευταίου κεφαλαιούχου ή κάποιου μεγαλομέτοχου της Siemens…

Και να το δείτε πως κάτι τέτοιο δε θα αργήσει να γίνει…

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ: http://sarantakos.wordpress.com