ΦΥΤΑ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΑ - ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΙΚΑ.

Η ελληνική φύση, με τα εξαιρετικά αρωματικά φυτά και τα άλλα βότανα, βοήθησε πάντα τη λαϊκή θεραπευτική (όπως και στην αρχαιότητα), προσφέροντάς της τα προχειρότερα και πιο ακίνδυνα μέσα. 






Διάφορα Τριγλιανά πρακτικά φάρμακα- γιατρικά

Αγριάδα- διουρητικό, αντισηπτικό στις ουρολοιμώξεις, αντιυπερτασικό.
Αλοιφή από σαπούνι, λάδι, κερί
Αλοιφή από κατράμι για τις μαγουλάδες.
Αλοιφή από μαστίχα, κερί και λάδι(μαστιχαλοιφή)- για τις πληγές.
Ασβεστόνερο με λάδι, μελάνι για τα εγκαύματα
Βαλεριάνα- για το άγχος και την κατάθλιψη . 
Βασιλικός- για το στομάχι, το φούσκωμα και τους πονοκεφάλους
Βατόμουρα- αναιμία
Βδέλλες- για αφαίμαξη
Βεντούζες- για το κρυολόγημα
Γάλα από γαϊδούρα- για τον κοκκύτη, φυματίωση.
Γαρυφαλλόλαδο- πονόδοντος
Γιασεμί- καταπραϋντικό, αντισηπτικό, αντιπυρετικό.
Γλυκάνισο- κοιλιακοί πόνοι
Δεντρολίβανο- θερμαντικό, τονωτικό
Θυμάρι-αντισηπτικές ιδιότητες, πλύση μολυσμένων τραυμάτων, γαργάρες στον ερεθισμένο λαιμό και στον βήχα. 
Κανέλλα βραστή- πόνος από περίοδο
Καρυδόφυλλα-σάκχαρο,φυματίωση
Κομπρέσες ζεστές ή κρύες
Κρεμμύδι κοπανισμένο με αλάτι(τοπικώς). 
Κρεμμύδι ψημένο(τοπικώς)- για τους καλόγηρους (σταφυλόκοκκος)
Λάδι (μια κουταλιά κάθε πρωί)- για την πέτρα στη χολή.
Λιναρόσπορος – κατάπλασμα μαλακτικό του στήθος.
Μαντζουράνα- τονωτικό, ορεκτικό
Μέντα- καταπραϋντικό για στομαχόπονο, πονοκέφαλο και εμετό.
Μολόχα- άσθμα, βήχας, πονόλαιμος.
Παπαρούνα- καταπραϋντικό για το βήχα.
Πεντάνευρο- επουλωτικό για πληγές και μώλωπες.
Πικραγγουριά- για την ιγμορίτιδα, για τα αυτιά, για τα μάτια κ.α.
Ποντικόλαδο- για το πόνο αυτιών
Ρετσινόλαδο-για τη δυσκοιλιότητα
Ρίζωμα πιπερόριζας- ναυτία και κρυολόγημα.
Σαπουνόνερο- νευροκαβαλίκευμα.
Σπαθόλαδο( λάδι με λουλούδια σπαθόχορτου) – για τα τραύματα. 
Σπόροι γλυκάνισου- δυσπεψία, κωλικός εντέρου και βρογχίτιδα.
Τούβλο ή κεραμίδα ψημένη τυλιγμένη σε πανιά- ως θερμοφόρα για το κρυολόγημα.
Τσάι του βουνού- ευστόμαχο αφέψημα για το βήχα, τονωτικό, αντιαναιμικό. 
Φασκομηλιά- γαργάρες και πλύσεις για τις φλεγμονές του στόματος και του λαιμού
Φιδόχορτο-για την αρθρίτιδα και τα ρευματικά
Φύλλα τσουκνίδας- μητρορραγία, ρινορραγία, δυσμηνόρροια και εκζέματα.
Χαμομήλι- αντιβακτηριδιακή και αντιφλεγμονώδη δράση, αϋπνία, γαστρίτιδα και ουλίτιδα.


Μερικές Τριγλιανές πρακτικές θεραπείες

-Τσίμπημα κουνουπιού: Βάζανε στο σημείο του τσιμπήματος λίγο ξίδι για να μειώσει την κοκκινίλα και τη φαγούρα.
-Μώλωπας (μελανιά): Βάζανε λίγο κρεμμύδι σε φέτες κοπανισμένες, ώστε να και από πάνω ρίχνανε λίγο αλάτι. Στη συνέχεια, δένανε με ένα πανί και η μελανιά περιοριζόταν.
-Κάψιμο: Βάζανε λίγο πολτό ντομάτας και απαλυνόταν ο πόνος.
-Τσίμπημα σφήγκας ή μέλισσας: Προσπαθούσαν να αφαιρέσουν το κεντρί και βάζανε ξύδι ή λάσπη, ώστε να μειωθεί ο πόνος και να μην πρηστεί.
-Βγάλσιμο (εξάρθρωση):Έβαζαν σαπουνάδα και έκαναν επάλειψη με λάδι από καντήλι.
-Πονόδοντος: αλατόνερο ή ρακί ή τσίπουρο
- Κατάποση αγκαθιού από ψάρι : ψίχα ψωμιού
-Μέθη: πικρός καφές.
- Ευκοιλιότητα: ωμός καφές με λεμόνι
-Στραμπούληγμα: Ψωμί βρεγμένο με κρασί.
-Κρυολόγημα: Τρίψιμο με σπίρτο(οινόπνευμα) και καμφορά 
- Κάλος: ψημένη ντομάτα επάνω του
- Νευρόπονος: τρώγανε πεντάνευρο με αλάτι.
- Ηλίαση: μπάνιο με ελαφρώς χλιαρό νερό.
- Τριχοφάγος: Έβαζαν στο κεφάλι ξυνομαγιά.

Πηγές:1.«Ελληνικό λεξικό», Τεγόπουλος – Φυτράκης, Ελευθεροτυπία 1993.
2. Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής», ΑΠΘ, ΙΝΣ (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη), Θεσσαλονίκη 1998.
3. «Τα οικογενειακά μας ονόματα», Μανόλης Τριανταφυλλίδης, ΑΠΘ, ΙΝΣ (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη), Θεσσαλονίκη 1995
4.«Νεοελληνικά επώνυμα με ιατρική προέλευση», Γεράσιμος Α. Ρηγάτος, Εκδόσεις Βήτα, Β’ Έκδοση 1997. 
5. Εφημερίδα «Τριγλιανά Νέα», Αναμνήσεις Τριγλιανών (δημοσιεύματα σε φύλλα από το 1975).
6.« Λαογραφικά Παλλαδαρίου Προύσας Μ.Ασίας», Κωνσταντίνου Γ.Μαντά, Έδεσσα 1983.
7. «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», Τόμος ΙΑ, «Λαϊκή Θεραπευτική».
8. «Ιστορία Εικονογραφημένη», «Γιατροί της Τουρκοκρατίας», Ι.Μ Χατζηφώτης, τεύχος 120, Ιούνιος 1978.
9. «Επτά Ημέρες» Καθημερινή, «Βοτάνια και αποστάγματα- Για καλό και για κακό…», 26/9/2004.
10. «Ετυμολογικό Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής» Ν.Π.Ανδριώτης, ΑΠΘ, ΙΝΣ (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη), Θεσσαλονίκη 1995.
11. «Εισαγωγή στην Ελληνική Λαογραφία», Δημήτριου Σ. Λουκάτου, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1977.
12. « Γλωσσάρι της Τρίγλιας», Στάθης Δημητρακός, Ηρώ Πιστικού- Παπαγεωργίου, Ηρακλής Ψάλτης, «Τριγλιανά Νέα» (δημοσίευση σε συνέχειες). 
13. Εγκυκλοπαίδεια «Υδρία».
14. Εγκυκλοπαίδεια «Νέα Δομή».