ΑΠΕΡΓΙΑ, ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, ΦΑΣΙΣΜΟΣ

[Πολύ σωστά ο αρθρογράφος βάζει το θέμα του Φασισμού. Φασισμός δεν είναι μόνο οι αγκυλωτοί σταυροί ατυχώς…]

newsbomb.gr Γιώργος Ε. Χριστοφορίδης

1. Το Σύνταγμα είναι ξεκάθαρο. Στο άρθρο 22, εδάφιο 4 ξεκαθαρίζει πότε η κυβέρνηση μπορεί να προχωρήσει σε πολιτική επιστράτευση. 

2. Το Σύνταγμα της Ελλάδος, λοιπόν, δίνει το δικαίωμα στους κυβερνώντες να επιτάξουν τις προσωπικές υπηρεσίες του Ελληνα (να τον υποχρεώσουν να προσέλθει στην εργασία του παρά τη θέλησή του, δηλαδή) σε τρεις πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις: πόλεμος, θεομηνία, κίνδυνος της δημόσιας υγείας.

3. Πόλεμο δεν έχουμε. Εκτός κι αν έχουμε, οπότε να μας ενημερώσει σχετικά ο κ. Χατζηδάκης

4. Θεομηνία δεν έχουμε. Εκτός κι αν ο κ. Χατζηδάκης φοβήθηκε από το λίγο χαλάζι που έπεσε τις προάλλες έξω από το πολιτικό του γραφείο στη Φιλελλήνων. Αν φοβήθηκε, να μας το πει.

5. Με ποια λογική κινδυνεύει η δημόσια υγεία επειδή δε λειτουργεί το μετρό; Παλιότερα, όταν απεργούσαν τα λιμάνια, είχαν επικαλεστεί ότι δεν έφταναν φάρμακα στα νησιά. Τώρα; Τι επικαλείται ο κ. Χατζηδάκης; Ότι δε φτάνουν τα φάρμακα από το Μοναστηράκι στη Δουκίσσης Πλακεντίας; Ας μας πει κάτι τουλάχιστον.

Ορισμένες φορές τα πράγματα είναι απλά. Και η συγκεκριμένη είναι μία από αυτές. Το Σύνταγμα αναφέρει τρεις πολύ συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους επιτρέπεται σε μια κυβέρνηση να προχωρήσει στην πολιτική επιστράτευση των απεργών. Στην περίπτωση του Μετρό δεν ισχύει κανένας από τους τρεις. Με καμία λογική, με καμία ερμηνεία. Η κυβέρνηση, αποφασίζοντας με το «έτσι θέλω» την πολιτική επιστράτευση των εργαζόμενων στο Μετρό, κατέλυσε το ιερό δικαίωμα στην απεργία, παραβιάζοντας το Σύνταγμα.

Ποιος είναι ο ορισμός της παραβίασης του Συντάγματος; Ο φασισμός.

Ακόμη κι αν κάποιος προσωπικά τάσσεται κάθετα εναντίον των απεργών και της απεργίας, ακόμη κι αν ταλαιπωρήθηκε από το κλειστό Μετρό, εδώ η επιλογή είναι απλή: με τους –έστω «κακούς»- απεργούς ή με το φασισμό; Ε, δεν τίθεται θέμα: όταν η μια πλευρά είναι ο φασισμός της εξουσίας, ο κάθε δημοκρατικός πολίτης είναι με την άλλη.

Κι όμως. Ακούω πολλούς να λένε: «ε, δεν πήγαινε άλλο με αυτή την απεργία –καλά κάνανε και τους επιστράτευσαν». Κι όταν τους εξηγείς ότι η επιστράτευση ήταν αντισυνταγματική, εξίσου αφοπλιστικά σου απαντάνε: «ε, αφού δεν γινόταν κάτι άλλο, ας είναι –επιστράτευση, ακόμη κι αν καταλύει το Σύνταγμα»! Τόσο πολύ έχουν καταφέρει να στρέψουν τον έναν Ελληνα εναντίον του άλλου.

Αμα ξεκινήσει η φάμπρικα του «καταλύω το Σύνταγμα όποτε το κρίνω εγώ σκόπιμο», πόσο νομίζετε ότι απέχουμε από τις μαύρες περιόδους που η ασφάλεια συνελλάμβανε όποιον έλεγε πράγματα που δεν άρεσαν στην κυβέρνηση; Που οι γείτονες εξαφανίζονταν χωρίς κανείς να μάθει πού πήγανε; Και τότε, φίλε μου καλέ, τι θα λες; Θα λες ότι «ε, κι αυτός… τα ‘θελε ο κώλος του… μιλούσε πολύ»;..

Σκέψου, μόνο, ότι μπορεί να είσαι εσύ το επόμενο θύμα του φασισμού της εξουσίας. Και να φωνάξεις στους άλλους: «γιατί δε μιλάτε, ρε;». Εκείνοι, όμως, θα κοιτάνε μόνο και θα σκέφτονται «φασισμός, δε λέω… αλλά κι αυτός  προκαλούσε»…

delindadakis.blogspot.gr