Μας παρακολουθούν και στην τουαλέτα ανεξέλεγκτοι

Μένω με ανοιχτό το στόμα που η παγκόσμια δικαιοσύνη και κοινή γνώμη εκπλήσσεται και κυνηγάει τον Ζούκεμπεργκ, ιδρυτή του Facebook, γιατί διέρρευσαν προσωπικά δεδομένα από 50 εκατομμύρια χρήστες της εφαρμογής και μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν για ψηφοθηρικούς λόγους στις ΗΠΑ. Εσύ δεν βάζεις τα προσωπικά σου στοιχεία σε κάθε εφαρμογή που χρησιμοποιείς; Και νομίζεις ότι είναι απόρρητα;

Η νέα παγκόσμια κοινωνία, όπου το 80% των μελών της είναι στο internet, δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι έχει παραχωρήσει όλες τις πληροφορίες για κάθε κίνηση που κάνει σε μερικές χιλιάδες εφαρμογές, και φυσικά στους κολοσσούς google, facebook, Instagram, Amazon, eBay, youTube. Οι οποίοι δεν ελέγχονται από κανέναν! Κι εδώ είναι το πρόβλημα.

Γιατί όλες οι δραστηριότητες της ανθρωπότητας ελέγχονται από Αρχές, έτσι ώστε να εξασφαλίζουν τα κράτη ότι οι πολίτες δεν θα πέσουν θύματα εκμετάλλευσης ισχυρών ή απατεώνων σε βάρος ασθενέστερων. Κι αυτό γίνεται έστω και για τα μάτια του κόσμου. Γίνεται όμως.

Ταυτόχρονα, οι Αρχές και οι εξουσίες ελέγχονται από άλλες αρχές και εξουσίες, και στο τέλος από το λαό που ψηφίζει για να εγκρίνει ή να απορρίψει τις πολιτικές αυτών των εξουσιών. Κι αυτό μπορεί να γίνεται για τα μάτια του κόσμου εν πολλοίς, αλλά γίνεται. Είναι μια δικλείδα ασφαλείας.

Ακόμα και οι Τράπεζες, που είναι πρακτικά στο απυρόβλητο, υπόκεινται σε νόμους και σε ελεγκτικούς κανόνες. Δηλαδή, αν αποφασίσει μια κυβέρνηση ή μια Δικαιοσύνη, μπορεί, έχει τα όπλα για να τις νουθετήσει. Κι αυτό μπορεί να μη γίνεται συχνά, αλλά υπάρχουν τα θεσμικά όπλα για να γίνει.

Οι διαδικτυακοί κολοσσοί δεν υπάγονται στους νόμους της Δημοκρατίας. Δεν ελέγχονται από κανέναν στους όρους λειτουργίας τους και στον τρόπο δράσης τους. Καθένας από μας, τους χρησιμοποιεί αποδεχόμενος τους όρους χρήσης, που έχουν μόνο υποχρεώσεις για μας και μόνο προστασία σε όλα γι αυτούς, χωρίς καμιά προστασία για μας. Τους διαβάζετε ποτέ πριν κάνετε αποδοχή;

Όλα τα προσωπικά μας δεδομένα είναι καταγραμμένα εκεί, γιατί εμείς τα βάζουμε οικειοθελώς, και κάθε κίνηση που κάνουμε, ακόμα και όταν πάμε στην τουαλέτα, είναι καταγεγραμμένη. Οι νόμοι του κράτους για προστασία των προσωπικών δεδομένων δεν ισχύουν για τους κολοσσούς. Αλλά, ούτε και για τους hackers!

Οι πολίτες βάζουν μέχρι και τα στοιχεία των τραπεζικών τους λογαριασμών και τα ΑΦΜ και τις κάρτες τους στο διαδίκτυο, νομίζοντας ότι ένα password μπορεί να τους εξασφαλίσει! Ξεχνώντας ότι κι αυτό καταχωρείται κάπου όταν γράφεται! Πάει στο main box της εφαρμογής ή του πάροχου. Είναι αναγνώσιμο.

Όλο αυτό μοιάζει με τις πόρτες ασφαλείας που βάζουμε στα σπίτια, ξεχνώντας το σημαντικότερο: Ό,τι κλειδώνει ο άνθρωπος μπορεί ένας άλλος να το ξεκλειδώσει. Η φαντασία του ανθρώπου τρέχει. Κάθε εφαρμογή είναι αναγνώσιμη από έναν επόμενο μελετητή.

Όμως, ακόμα και οι κλειδαράδες υπόκεινται σε νόμους και διατάξεις. Στο Ελλάντα ο αρμόδιος υπουργός δεν ξέρει ακόμα τι είναι διαδικτυακές εφαρμογές και πώς λειτουργούν! Και στο Ευρώπη ακόμα ψάχνουν να δουν πως θα φορολογήσουν τις εφαρμογές που δρουν από όποια έδρα τις βολεύει!

Το πιο σοβαρό, όμως, που αφορά σε όλους είναι η αυθαίρετη και ανεξέλεγκτη χρήση αυτών των εφαρμογών. Από τους ιδιοκτήτες τους. Ήδη, αυτό το άρθρο θα ανέβει σε μια εφαρμογή. Και θα αναπαραχθεί χωρίς την άδεια ούτε του συγγραφέα, ούτε του μέσου! Και χωρίς την αντίστοιχη αμοιβή! Αμοιβή, ακόμα και για τους σχολιαστές. Γιατί ακόμα και από τα σχόλια, από την ύπαρξή τους, αποκτά υπεραξία η κάθε εφαρμογή.

Έτσι, οι κολοσσοί των εφαρμογών θησαυρίζουν ανεξέλεγκτοι θεσμικά από τα κράτη και χωρίς να πληρώνουν και όσα θα πλήρωναν τα Μέσα αν αναπαρήγαγαν οτιδήποτε γραπτό ή σχέδιο, ή εικόνα ή κινούμενη εικόνα ή ήχο.

Το άρθρο κομίζει γλαύκα στην Αθήνα. Αλλά, φωτίζει τη διεθνή και εγχώρια υποκρισία για τις παρασπονδίες του facebook. Για τις οποίες ο ιδιοκτήτης του έπεσε από τα σύννεφα! Επειδή οι καταχραστές των δεδομένων ηλεκτρονικοί αναλυτές δεν εισάκουσαν, λέει, το 2015 που το έμαθε, την παράκληση του να μην τα εκμεταλλευτούν!

Το πρόβλημα με όλες αυτές τις εφαρμογές είναι ότι δεν ελέγχονται από τις κυβερνήσεις, από τους νόμους και τα κράτη για τη λειτουργία τους. Είναι σαν την Κομισιόν. Εντελώς αυτεξούσια. Και οι χρήστες, παντελώς απροστάτευτοι. Όχι μόνο. Και εντελώς αδιάφοροι να απαιτήσουν από τα οργανωμένα κράτη τους να βάλουν ελεγκτικούς κανόνες. Συνένοχοι έτσι σε μία ακόμα υποχώρηση της Δημοκρατίας. Ο υπόδουλος κόσμος του μέλλοντος χτίζεται πιξελάκι πιξελάκι.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr