Ζεὺς καὶ αἰσχύνη [Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα πόρνον.]

(Αρχαία Ελληνική Γραμματεία)

Ζεὺς πλάσας ἀνθρώπους τὰς μὲν ἄλλας διαθέσεις εὐθὺς αὐτοῖς ἐνέθηκε, μόνης δὲ αἰσχύνης ἐπελάθετο. Διόπερ ἀμηχανῶν πόθεν αὐτὴν εἰσαγάγῃ, ἐκέλευσεν αὐτὴν διὰ τοῦ ἀρχοῦ εἰσελθεῖν. Ἡ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἀντέλεγε καὶ ἠναξιοπάθει. Ἐπεὶ δὲ σφόδρα αὐτῇ ἐπέκειτο, ἔφη· Ἀλλ᾿ ἔγωγε ἐπὶ ταύταις ταῖς ὁμολογίαις εἴσειμι ὡς, ἂν ἕτερόν μοι ἐπεισέλθῃ, εὐθέως ἐξελεύσομαι. Ἀπὸ τούτου συνέβη πάντας τοὺς πόρνους ἀναισχύντους εἶναι.
Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα πόρνον.

Στα νέα Ελληνικά 

Όταν ο Δίας έπλασε τους ανθρώπους, έβαλε μέσα τους διάφορες αρετές και ευαισθησίες. Ύστερα είδε ότι κάτι ξέχασε: την ντροπή ξέχασε να βάλει μέσα στους ανθρώπους. Αλλά δεν είχε κάποια "πόρτα" από την οποία να βάλει την ντροπή μέσα στον άνθρωπο. Τότε πρόσταξε την ντροπή (προσωποποιημένη) να μπει στον άνθρωπο από τον πρωκτό του. Η Ντροπή δεν το δεχόταν! "Όχι!" φώναζε, "δε θα περάσω από τέτοια τρύπα! Είμαι η ρίζα των αρετών και δε μου αξίζει τέτοια μεταχείριση! Ντρέπομαι! Δεν μπορώ να μπω από εκεί!". Αλλά του Δία η εντολή ήταν άκαμπτη: "πρέπει να μπεις, και μάλιστα από τον πρωκτό, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δεν κάνει να μείνουν οι άνθρωποι δίχως ντροπή. Και αν ακόμα εσύ ανέχεσαι να μείνουν οι άνθρωποι δίχως ντροπή, σε προστάζω εγώ να μπεις στους ανθρώπους, από τον πρωκτό τους!". Αναστέναξε η ντροπή, δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, "εντάξει" είπε, "θα μπω, αλλά με μια συμφωνία: αν μετά από εμένα μπει από την ίδια οπή κάτι άλλο, και προπάντων αν μπει ερωτικό όργανο, εγώ θα φύγω από εκείνον τον άνθρωπο!" - "Σύμφωνοι", είπε ο Δίας.

Έτσι, η ντροπή μπήκε και κατοίκησε στους ανθρώπους, αλλά όποιος "σοδομίζεται" χάνει για πάντα την αίσθηση της ντροπής!

el.wikisource.org

(Εστάλη από αναγνώστη)