Η λεηλασία του πλανήτη

Περί τα 150 διεθνή τέρατα, κτήνη κυριολεκτικά, είναι τόσο καλά δικτυωμένα, ώστε να μπορούν να απομυζούν το αίμα επτά δισεκατομμυρίων ανθρώπων - με τη βοήθεια σήμερα της εκτύπωσης νέων, φθηνών χρημάτων από τις κεντρικές τράπεζες"Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, η αντιξοότητα είναι ο καλύτερος δάσκαλος - αλλά τα μαθήματα της τα πληρώνει κανείς πολύ ακριβά, ενώ συχνά το όφελος που αποκτάει από αυτά δεν αξίζει την τιμή που του κόστισαν.

Πολύ περισσότερο, αυτά τα μαθήματα έρχονται πολύ αργά, με αποτέλεσμα την εποχή που τα μαθαίνουμε καλά να μας είναι πια εντελώς άχρηστα. Όταν ο θάνατος ευρίσκεται ήδη στην πόρτα μας, αξίζει αλήθεια να μαθαίνουμε πως να ζούμε;" (J.J.Rousseau).

Άρθρο

Η ΕΚΤ, όπως και οι υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες, έχουν παγιδευτεί κυριολεκτικά στην πολιτική της νομισματικής επέκτασης και των χαμηλών επιτοκίων - κλεισμένες ερμητικά σε μία φυλακή που οι ίδιες κατασκεύασαν. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται μεταξύ άλλων από το ότι, παρά τη συνεχή εκτύπωση νέων χρημάτων, οι περισσότερες επιχειρήσεις στην Ευρώπη αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα, όσον αφορά τη δυνατότητα δανεισμού τους.

Το σοκ που προκάλεσαν οι δηλώσεις του διοικητή της ΕΚΤ, σε σχέση με το κραχ που απειλεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς επίσης η αναφορά του στη μαζική πιστωτική παγίδα, στην οποία έχουν εγκλωβιστεί οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, δημιούργησαν πάρα πολλά ερωτηματικά - το μεγαλύτερο από τα

οποία ήταν το που οδηγούνται ή το ποιός ωφελείται από τα τρισεκατομμύρια που δημιουργούν από το πουθενά οι κεντρικές τράπεζες.

Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όσο και η αστική τάξη δεν ωφελούνται καθόλου από τα χρήματα αυτά - αφού το ρίσκο να βυθιστούν στη φτώχεια κλιμακώνεται, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, με την Ελλάδα στην τέταρτη θέση.

Συνολικά, οι εμπορικές τράπεζες παρείχαν τον Απρίλιο 1,8% λιγότερα δάνεια, σε σχέση με τον αμέσως προηγούμενο μήνα, σύμφωνα με τις πρόσφατες δηλώσεις της ΕΚΤ. Ειδικά τα εταιρικά δάνεια μειώθηκαν κατά -2,8% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, όταν το Μάρτιο η διαφορά είχε ανέλθει στο -3% (γεγονός που είναι κάπως αισιόδοξο, αν και η διαφορά είναι ελάχιστη).

Την επόμενη εβδομάδα βέβαια αναμένεται ένα μεγάλο πακέτο μέτρων από την ΕΚΤ - το οποίο θα συμπεριλαμβάνει μείωση του βασικού επιτοκίου, καθώς επίσης αρνητικά επιτόκια, για τις καταθέσεις των εμπορικών τραπεζών στην κεντρική. Με τον τρόπο αυτό θεωρείται πως οι εμπορικές τράπεζες θα υποχρεωθούν να αυξήσουν τα δάνεια τους προς την πραγματική οικονομία, αφού δεν θα τις συμφέρει να καταθέτουν τα χρήματα που θα τους περισσεύουν στην κεντρική, πληρώνοντας πρόστιμο (τόκους).

Εκτός των παραπάνω, προβλέπεται πως η ΕΚΤ θα παρέχει ειδικά δάνεια στις τράπεζες, τα οποία θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά και μόνο για τη δανειοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων - έτσι ώστε να καταπολεμηθεί η πιστωτική παγίδα, οπότε να επιστρέψει η Ευρώπη στην ανάπτυξη.

Εν τούτοις, με δεδομένο το ότι όλα τα μέχρι σήμερα χρήματα, τα οποία «τύπωσε» η ΕΚΤ, δεν έχουν βοηθήσει καθόλου, γιατί θα έπρεπε να ελπίζει κανείς πως τα καινούργια θα επιλύσουν το πρόβλημα; Γιατί να θεωρούμε πως οι χώρες που υποφέρουν περισσότερο από έλλειψη ρευστότητας, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιταλία, θα διευκολυνθούν, όταν κάθε χρόνο η οικονομική τους κατάσταση επιδεινώνεται;

Περαιτέρω, όλες οι μέχρι σήμερα ενδείξεις υποδηλώνουν πως η Ευρώπη εισέρχεται σε μία μακρά περίοδο αποπληθωρισμού, όπως η Ιαπωνία μετά το 1990 - γεγονός που σημαίνει ότι τόσο οι καταναλωτές, όσο και οι επιχειρήσεις θα περιορίζουν τις δαπάνες και τις επενδύσεις τους, περιμένοντας πως οι τιμές θα μειώνονται διαρκώς. Επομένως, τα φθηνότερα και περισσότερα χρήματα που σχεδιάζει να κυκλοφορήσει η ΕΚΤ, πιθανότατα δεν πρόκειται να κατευθυνθούν στην πραγματική οικονομία - οπότε το πρόβλημα θα συνεχιστεί.

Ειδικότερα, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων θα οδηγηθεί στην αγορά ομολόγων δημοσίου από τις εμπορικές τράπεζες - οι οποίες θα δανείζονται από την κεντρική με 0,10% για παράδειγμα, θα αγοράζουν ομόλογα με απόδοση πάνω από 3% κερδίζοντας τη διαφορά, θα καταθέτουν τα ομόλογα αυτά στην ΕΚΤ ως εγγύηση δανειζόμενες ξανά και στη συνέχεια θα τα επενδύουν κερδοσκοπικά στα διεθνή χρηματιστήρια

Επομένως, το «πάρτι μέχρι τελικής πτώσης» στις αγορές θα συνεχιστεί - ενώ το τέλειο σύστημα χιονοστιβάδας, το οποίο έχει δημιουργηθεί, κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα θάψει μεγάλα μέρη του πλανήτη.

Πριν όμως συμβεί κάτι τέτοιο, η χρηματιστηριακή φούσκα θα συνεχίσει δυστυχώς να τροφοδοτείται από τις κεντρικές τράπεζες - οι οποίες θα εντείνουν τις προειδοποιήσεις τους για ένα επερχόμενο κραχ, μήπως γίνουν πιστευτές και πάψει να ανατροφοδοτείται η χιονοστιβάδα.

Τα πολυεθνικά κτήνη

Σε τελική ανάλυση βέβαια, τα χρήματα «απορροφώνται» από τους πολύ μεγάλους πολυεθνικούς ομίλους οι οποίοι, μέσω των κεντρικών τραπεζών, λεηλατούν κυριολεκτικά τον πλανήτη. Το γεγονός αυτό έχει επιβεβαιωθεί από την έρευνα ενός Ελβετού φυσικού, ο οποίος αποτύπωσε τη δομή 43.000 πολυεθνικών ομίλων, καθώς επίσης το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς.

Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας του, μία μικρή ομάδα της τάξης του 0,123% των ιδιοκτητών των διεθνών ομίλων, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μέλη της λέσχης του διαβόλου (Bilderberg), ελέγχει το 80% της αξίας τους. Απλούστερα, το 0,123% των μετόχων των πολυεθνικών (Trans National Corporations), έχει στην ιδιοκτησία του το 80% των μετοχών τους - ελέγχοντας τες πλήρως.

Οι μέτοχοι αυτοί είναι κυρίως οι μεγάλες τράπεζες και οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που εδρεύουν στις Η.Π.Α. και στη Μ. Βρετανία - στους οποίους ανήκει ουσιαστικά ολόκληρος ο πλανήτης, όπως φαίνεται από ένα βίντεο του Ελβετού (Who controls the world) που θα έπρεπε να δει κανείς.

Σχεδόν όλα τα νέα χρήματα δε που «παράγονται» από τις κεντρικές τράπεζες χρησιμοποιούνται από τους 150 περίπου τερατώδεις αυτούς ομίλους, για την περαιτέρω δικτύωση τους - έτσι ώστε να μπορούν να απομυζούν καλύτερα το αίμα των 7 δις κατοίκων του πλανήτη μας.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Ελβετό, τα 1,2 τρις $ που έδωσε η Fed μεταξύ των ετών 2008 και 2010, οδηγήθηκαν κατά 75% σε 22 μόλις διεθνείς τράπεζες - οι οποίες είναι σχεδόν τέλεια δικτυωμένες (γράφημα), έχοντας τη δυνατότητα να αντιστέκονται απέναντι σε κάθε κίνδυνο ή επίθεση εναντίον τους.

Βέβαια, εάν τυχόν το δίχτυ αυτό σπάσει σε κάποιο σημείο του, από κάποιο απρόβλεπτο γεγονός, τότε η κατάσταση θα μπορούσε να ξεφύγει από τον έλεγχο - με επακόλουθα που αδυνατούμε εντελώς να φανταστούμε.

Επίλογος

Είναι προφανές πως η μοναδική προστασία των ανθρώπων απέναντι στα υπερμεγέθη αυτά κτήνη είναι η Πολιτική - η οποία όμως, συμπεριλαμβανομένων όλων των Θεσμών, έχει δυστυχώς εξαγορασθεί, με αποτέλεσμα να υπηρετεί πιστά την παγκόσμια ελίτ.

Στα πλαίσια αυτά οι προσδοκίες, σύμφωνα με τις οποίες κάποια άλλα πολιτικά κόμματα, αριστερά ή ακραία, θα μπορούσαν να αντισταθούν στη νέα τάξη πραγμάτων που έχει επιβληθεί στον πλανήτη από τους εντολοδόχους των τεράτων (κυβερνήσεις, κεντρικές τράπεζες, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, εταιρείες αξιολόγησης κλπ.), είναι «όνειρα θερινής νυκτός».

Κατά την άποψη μας λοιπόν, η μοναδική προστασία μας απέναντι στα τέρατα και στους υπηρέτες τους, είναι η άμεση δημοκρατία - όπου οι ίδιοι οι Πολίτες ψηφίζουν τους νόμους και ελέγχουν την εξουσία, συμπεριλαμβανομένων όλων των Θεσμών της.

Η αιτία είναι το ότι οι Πολίτες, στο σύνολο τους, είναι αδύνατον να εξαγοραστούν - ενώ δεν θα ψήφιζαν ποτέ «ανίερες συμφωνίες», όπως η TTIP ή η TISA, οι οποίες έχουν αποκλειστικό και μόνο στόχο την ολοκληρωτική εκμετάλλευση και υποδούλωση τους.

Ολοκληρώνοντας, δεν είμαστε φυσικά καθόλου αισιόδοξοι, όσον αφορά την υιοθέτηση της άμεσης δημοκρατίας - αφού δεν πρόκειται να επιτραπεί ποτέ κάτι τέτοιο από τους κυρίαρχους του σύμπαντος, οι οποίοι μπορούν κάλλιστα να χειραγωγούν τις μάζες, οδηγώντας τες προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Μοναδική εξαίρεση θα μπορούσε να είναι ίσως κάποιο κρίσιμο λάθος της ελίτ, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει ξαφνικά το χρηματοπιστωτικό σύστημα - οπότε να υπάρξει ανάγκη οικοδόμησης του από την αρχή.

ΕΙΔΗΣΗ

Παρά το ότι τα επιτόκια των ομολόγων του δημοσίου στο Νότο μειώνονται συνεχώς, ενώ οι τιμές των μετοχών «ξεφαντώνουν», η απασχόληση περιορίζεται - μεταξύ άλλων στην Ισπανία, στην οποία η μακροχρόνια ανεργία αυξήθηκε περισσότερο από 500%, σε σχέση με το 2007 (γράφημα).

Σύμφωνα με το «Spain Report», περί τα 1,2 εκ. Ισπανοί είναι άνεργοι από το 2010, με την κατάσταση να επιδεινώνεται συνεχώς. Η μακροχρόνια ανεργία δε υπολογίζεται στο 23,1% του συνόλου - ένα μέγεθος κάτι περισσότερο από τρομακτικό. 

Το κόστος της κρίσης λοιπόν «αναδιανεμήθηκε» πολύ άδικα, μεταξύ των Πολιτών της Ισπανίας - όπως συμβαίνει επίσης σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πιθανόν εδώ να οφείλονται οι πρόσφατες αναταραχές στη Βαρκελώνη - οι οποίες σίγουρα θα συνεχιστούν και αλλού.


www.analyst.gr – Βασίλης Βιλιάρδος

awakengr.com