Τροπάριο της Κασσιανής σε μετάφραση Φ.Κόντογλου - ψάλλει ο Λ.Αγγελλόπουλος

Το περίφημο δοξαστικό των αποστίχων του όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης, Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή. Ένα γνωστότατο πλέον μέλος του Πέτρου Πελοποννησίου, λαμπαδαρίου της μεγάλης του Χριστού εκκλησίας.

Το ποίημα είναι της γνωστής υμνογράφου του ενάτου αιώνα Κασσίας. Το μέλος του Πέτρου Λαμπαδαρίου συνυφασμένο με το ποίημα είναι από τις αριστουργηματικότερες σελίδες της βυζαντινής μουσικής, αντάξιο της ποιητικής έμπνευσης της Κασσίας και της μουσικής δεινότητας του Πέτρου Λαμπαδαρίου.

Το τροπάριο αυτό είναι τονισμένο στο δρόμο του αργού στιχηραρίου, και παρουσιάζει μια θαυμάσια ισορροπία δομής και μια ευρηματική σύζευξη μέλους και κειμένου.

Από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης:

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, 

τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, 

ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. 

Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, 

ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας. 

Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, 

ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· 

κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, 

ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει. 

Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, 

ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις· 

ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, 

κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. 

Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους 

τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; 

Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

Μετάφραση από τον Φώτη Κόντογλου:

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, 

σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα 

και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου 

κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη 

και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας. 

Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, 

εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας. 

Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου, 

εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης. 

Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, 

και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· 

αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, 

τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε. 

Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, 

ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου; 

Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος

Ζωντανά από την αγία Ειρήνη της οδού Αιόλου. Ψάλλει χορός ψαλτών υπό τη διεύθυνση του Άρχοντος Πρωτοψάλτη της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως κ. Λυκούργου Αγγελόπουλου.

http://sophia-siglitiki.blogspot.gr/2013/04/blog-post_6343.html#more

Ω Συρία, που οδεύεις;

Μετάφραση από τους αγγλικούς υπότιτλους:

Όταν σκέφτομαι ότι στη Συρία, δε θα γνωρίζεται την πίστη και την σέκτα των Σύριων πολιτών, ένα δάκρυ κυλάει απ’τα μάτια μου.

Όταν σκέφτομαι ότι η Συρία, ναι η Συρία αγκάλιασε ένα εκατομμύριο Ιρακινών προσφύγων, και αγκάλιασε ένα εκατομμύριο Παλαιστινίων προσφύγων, και αγκάλιασε τους μετατοπισμένους Λιβανέζους, και τους συμπεριφέρθηκε σα να είναι παιδιά της, ναι σα να είναι παιδιά της και βλέπω σήμερα τους Σύριους να ψάχνουν καταφύγιο και να μετατοπίζονται, ένα δάκρυ κυλάει απ’τα μάτια μου.

Όταν σκέφτομαι τη Συρία, τους καλούς και φιλόξενους ανθρώπους της, και είδα πριν λίγες μέρες ένα παιδί , ένα παιδί να κόβει το κεφάλι ενός άλλου ανθρώπου, ένα δάκρυ κυλάει απ’τα μάτια μου.

Όταν σκέφτομαι τη Συρία της Αντίστασης, τη Συρία, το σπίτι που αγκάλιασε πολεμιστές της αντίστασης, και πριν μερικές μέρες άκουσα κάποιον από τη Συρία να λέει: “ο (Αριέλ) Σαρόν είναι ένας στενός φίλος”, οι λέξεις “ο Θεός να προστατεύει τη Συρία!” βγήκαν από το στόμα μου, “ο Θεός να προστατεύει τη Συρία και τους ανθρώπους της Συρίας!”, ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια μου.

Ω Θεέ πόσο καίει αυτό το δάκρυ!

Είναι ψέμα ότι η “διευθέτηση” του Κυπριακού θα επιλύσει το πρόβλημα της οικονομίας

April 29, 2013  

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Είναι λόγος για πολύ μεγάλη ανησυχία, η πληροφορία ότι αξιωματούχοι της Βρετανίας και των Ηνωμένων Εθνών, διακινούν ένα «σενάριο», για το οποίο δεν έχουμε μεν ανεξάρτητη επιβεβαίωση, αν και σ’ αυτό το τόπο που κάποιοι ονομάζουν «Νησί των Αγίων», η γνώμη κάποιου παράγοντα –όχι αναγκαστικά κυβερνητικού- μπορεί από το πουθενά να καταστεί θέση του Προεδρικού Μεγάρου μέσα σε δευτερόλεπτα. Ισχυρίζονται, λοιπόν, ότι η εδώ και τώρα «διευθέτηση» του Κυπριακού, θα οδηγήσει και σε γρήγορη λύση του οικονομικού προβλήματος της Κύπρου.

     Δεν είχα ποτέ αμφιβολία ότι η παραγωγή ανοήτων και ταυτόχρονα επικίνδυνων και δουλοπρεπών πολιτικών,είναι ιδιαίτερο γνώρισμα του νησιού. Αλλά δεν πίστευα ποτέ, ότι θα υπήρχε έστω και ένας που θα ενημέρωνε, ας πούμε τον κ. Αλέξανδρο Ντάουνερ, ότι η πολιτική κρίση θα ξεπεραστεί με την άρον-άρον επίλυση του Κυπριακού. Βεβαίως, δεν θα αρνηθούμε στον κάθε κύριο Ντάουνερ εάν καταθέσει στο τραπέζι λύση που προβλέπει αποχώρηση των Τούρκων κατακτητών από τη γη μας, αλλά έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών θα παρουσιάσει σχέδιο που θα έχει διαφορές από το φιλοτουρκικό κείμενο του προηγούμενου γενικού γραμματέα, Κόφι Ανάν;

            Οπως πολύ ορθά υπογράμμισε επανηλειμμένα ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, η λύση του Κυπριακού αναγκαστικά πρέπει να περιμένει. Οχι μόνο επειδή η κυπριακή θέση είναι δεινή λόγω του οικονομικού προβλήματος, αλλά το πλέον σημαντικό αφορά το είδος της λύσης που αναζητεί ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος ενώ είχε αναδειχθεί στον μεγαλύτερο υπέρμαχο του ρατσιστικού σχεδίου Ανάν, προεκλογικά παρουσίασε ένα άλλο, ολίγο διαφορετικό πρόσωπο. Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, είχε μάλιστα στοιχηματίσει ότι ο κ. Αναστασιάδης θα ήταν ένας άλλος άνθρωπος σε ότι αφορά το Κυπριακό, στην περίπτωση που εκλεγόταν. Είναι Πρόεδρος πιά του πολύπαθου αυτού τόπου και οι κινήσεις του γαι το θέμα της οικονομίας, έδειξαν έλλειψη και απουσία κάθε αντίστασης. Μπορεί οι φιλικοί του δημοσιογράφοι να μας τον παρουσίασαν ως «ήρωα» στις Βρυξέλλες, αλλά το αποτέλεσμα απέδειξε πως ούτε να διαπραγματευθεί είχε δυνατότητες και δυνάμεις, ούτε να αντισταθεί στη λαίλαπα που του παρουσίασαν οι σύμμαχοί του στην Ευρωζώνη. Και με την αντιπρότασή του για «κούρεμα» και των ασφαλισμένων καταθέσεων, μας ανάγκασε να ξεχάσουμε την καταστροφή της οικονομίας, που πέτυχε με τους …σπουδαίους χειρισμούς της η προηγούμενη κυβέρνηση του ΑΚΕΛ.

            Ας κάνουμε ένα …άλμα στο μέλλον. Ο κ. Αναστασιάδης σύρεται στη διαπραγμάτευση και του καταθέτουν τη λύση, που «μαγείρεψαν» οι Βρετανοί με τον κ. Ντάουνερ και τους αφελείς Αμερικανούς, οι οποίοι στο Κυπριακό άρονται και φέρονται από τα σαίνια του Λονδίνου. Με βάση την εμπειρία στα δύο Eurogroup, ο σημερινός Πρόεδρος της Κύπρου θα απαντήσει με χίλια «ναι» και η Κύπρος θα παραδοθεί για πάντα στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας και με την υπογραφή του κ. Αναστασιάδη. Μερικοί θα ανταπαντήσουν: «Μα υπάρχει και το δημοψήφισμα». Νομίζετε ότι ο ΟΗΕ και οι Βρετανοί θα ξανακάνουν το ίδιο λάθος και θα επιτρέψουν να αποφασίσουν οι πολίτες για τη τύχη τους; Αλλά, ακόμα και αν αποδεχθούν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, που είναι υποχρέωση τους, οι απειλές και οι εκβιασμοί θα είναι μεγαλύτεροι και χειρότεροι από την προηγούμενη φορά.

            Ο κ. Αναστασιάδης δεν έχει αναστολές στο εθνικό θέμα. Δεινοπάθησε στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου να κρύψει τις προθέσεις του, αλλά προσωπικά πίστευα πάντα, πως ούτε άλλαξε τις θέσεις του, αντίθετα υπό δύσκολες περιστάσεις –όπως συνέβη στα δύο Eurogroyup, μπορεί να καταστεί άκρως επικίνδυνος. Η μοναδική ελπίδα της Κύπρου, εάν ο Πρόεδρος συρθεί σε διαπραγματεύσεις, είναι οι εκλογές. Διότι ο κ. Αναστασιάδης δεν έχει εντολή από το λαό να διαπραγματευθεί αντεθνική λύση, όπως ήταν το σχέδιο Ανάν, το οποίο «κατασκευάστηκε» στα μέτρα της Τουρκίας.

Ιγνατίου

«Ξεπουλήστε ακίνητα για την Εφορία»: Θηριώδεις εισπρακτικές λογικές και η διάλυση του κοινωνικού ιστού

Για όσα κράτη βρίσκονται ήδη σε θέση αδυναμίας αυτό που κρίνεται είναι η εθνική τους ανεξαρτησία. Εάν δεν αποκατασταθεί η εθνική ανεξαρτησία ο φαύλος κύκλος της συμφοράς θα συνεχίσει να τα πλήττει μέχρι ολικής διάλυσης.

 

του Παναγιώτη Ήφαιστου

 

Όταν διαβάζεις μια είδηση περί «υπουργικής εγκυκλίου» που μας καλεί να αυτό-εκποιηθούμε –βλ. την είδηση στο τέλος του παρόντος– ελέγχεις το ημερολόγιο. Μήπως είναι πρωταπριλιά; Η είδηση εν τούτοις δημοσιεύτηκε στις 23.4.2013 σε έντυπο του πολιτικού χώρου της παρούσης κυβέρνησης. Αντί να παρθεί μια πολιτική απόφαση που να γίνει νόμος η οποία θα απαγορεύει την εκποίηση της περιουσίας των Ελλήνων πολιτών μέχρι να τελειώσει η κρίση, η τριμερής εντολοδόχος εξουσία της τρόικας εξωθεί προς εκποιήσεις και εξαθλίωση των Ελλήνων πολιτών. Για καθαρά εισπρακτικούς λόγους. 

Είναι πλέον σαφές ότι στην Ελλάδα, στην Κύπρο και σε πολλά άλλα ευρωπαϊκά κράτη τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο. Οι εξουσιαστές αποθρασύνθηκαν από την αδράνειά μας και ροκανίζουν την κοινωνικοπολιτική βάση της πολιτειακής νομιμότητας. Τολμούν να μας καταναγκάζουν ακόμη και στην εκποίηση των ιερών και οσίων μας, του μόχθου και του κόπου μας, των σπιτιών μας και των υποστατικών μας. Για να τα ρίξουμε μέσα στην μαύρη τρύπα που δημιουργεί η ολοένα μεγαλύτερη ύφεση και για να συντηρήσουμε στην εξουσία ένα κινούμενο από ξένους εντολοδόχο διοικητικό μηχανισμό ο οποίος κατ’ ευφημισμό ονομάζεται κυβέρνηση. Μηχανισμός  ο οποίος εν τέλει κατάντησε να είναι εντολοδόχος της θηριώδους διεθνικής χρηματοοικονομικής ιδιωτείας!

Κανείς εύλογα διερωτάται γιατί η ανεξάρτητη Ελληνική δικαιοσύνη δεν κινείται προς την κατεύθυνση διαφύλαξης των κοινωνικών θεμελίων της πολιτειακής νομιμότητας. Μας καλούν να αυτό-εκποιηθούμε και να εξαθλιωθούμε. Η πολιτειακή νομιμότητα, όμως, αποστολή έχει να υπηρετεί την κοινωνία. Δεν νοείται να υιοθετούνται νόμοι και διοικητικές πράξεις που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό και που εξαθλιώνουν τους πολίτες. Βέβαια, έχουμε και το προηγούμενο της Κύπρου όπου τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα: Εξαρχής προχώρησαν και στην κατάσχεση περιουσίας («κούρεμα καταθέσεων» το ονόμασαν). Καλομελετάτε και έρχονται τέτοιες πρακτικές στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στις Βρυξέλλες ήδη τις προαναγγέλλουν.

Εύλογα πολλοί απορούν; Τι έπεται; Εάν δεν καταναγκαστούμε και αυτό-εκποιηθούμε τι σκέφτονται να κάνουν; Μήπως η τεχνόσφαιρα που τους διατάζει θα τους προμηθεύσει και με αγχόνες για να κρεμάσουν όποιους δεν πληρώνουν τα χαράτσια; Ποιοι θα είναι οι Δήμιοι; Δήμιοι θέλουν να γίνουν όσοι επιμένουν να μας σπρώχνουν στην εξαθλίωση και στον θάνατο; Τι λέει για όλα αυτά η Ελληνική Δικαιοσύνη; Υπάρχουν νόμοι που μπορούν να στρέφονται ενάντια στον πολίτη για λογαριασμό ξένων συμφερόντων; Τι λέει για αυτόν τον κατήφορο ο Αντώνης Σαμαράς;

Εύλογα κανείς διερωτάται, επίσης, εάν τα πιο πάνω και πολλά άλλα ανάλογα και αντίστοιχα γεγονότα θα αποτελέσουν την θρυαλλίδα που θα προκαλέσει τήξη και έκρηξη, ή εάν αντίθετα, τα χειμαζόμενα μέλη των κοινωνιών θα δεχθούν παθητικά και αδιαμαρτύρητα την κατάσχεση των περιουσιών τους, την ανθρωπολογική υποβάθμισή τους και την πολιτική υποδούλωσή τους.

Αναμφίβολα, πολλοί πολίτες δεν αντέχουν πλέον και πολύ θα ήθελαν να υπάρξει μια ομαλή και συντεταγμένη ειρηνική μετάβαση σε μια πιο δημοκρατική δομή. Όσο αργούμε τόσο περισσότερο βυθιζόμαστε. Έπρεπε μήπως εξαρχής να αρνηθούμε τα μνημόνια έστω και εάν θα πληρώναμε υψηλό κόστος; Έτσι θα διαφυλάτταμε την αξιοπρέπειά μας, την ελευθερία μας, την περιουσία μας και την ανεξαρτησία του κράτους μας. Χρηματιστηριακά, εξάλλου, μάλλον θα γίνουμε τελικά πολύ φτωχότεροι σε σύγκριση με τις συνέπειες μιας απόρριψης των μνημονίων. Ακούσαμε πολλούς κινδυνολόγους και πολιτικούς τρομοκράτες αλλά δεν διαβάσαμε μια πειστική συγκριτική μελέτη των δύο αυτών επιλογών.

Πολλοί εύλογα διερωτώνται, επίσης, κατά πόσο διολισθαίνουμε σε κάποιου είδους «μεταμοντέρνα βαρβαρική εποχή». Η ανάγνωση του βιβλίου του Julian Assange, Η Ελευθερία και το μέλλον του διαδικτύου (Εκδόσεις Ποιότητα) που μόλις κυκλοφόρησε πείθει ότι αν δεν μεριμνήσουμε να μην ελεγχθεί το διαδίκτυο από την ιδιωτεία και τις δεσποτικές εξουσίες, θα μπορούσαμε να διολισθήσουμε σε μια κτηνώδη βαρβαρική μεταμοντέρνα εποχή. Ή μήπως ήδη διολισθήσαμε μιας και όλες οι σαπουνόφουσκες περί «προσωπικών δεδομένων», «δικαίωμα περιουσίας» και τα λοιπά εξαερώνονται. Μια αδίστακτη δυναστική εξουσία ξαπλώνεται πάνω από τα κεφάλια μας. Το διαδίκτυο χρησιμοποιείται πλέον ως μέσο του κάθε ιδιώτη για να παρακολουθεί τους λογαριασμούς μας, τα προσωπικά μας δεδομένα και την προσωπική μας ζωή.

Τι σημαίνει όμως «βαρβαρική εποχή»; Στην προ-πολιτική βαρβαρική εποχή οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν αθέσμιστες. Η ισχύς ήταν πολιτικά γυμνή και η φυσική δύναμη ήταν το μόνο διανεμητικό μέσο. Πολιτικοί σκοποί δεν υπήρχαν: Σε φυσική κατάσταση το κριτήριο ήταν αποκλειστικά η βιολογική αυτοσυντήρηση. Για την απόκτηση των αναγκαίων πόρων αυτοσυντήρησης-επιβίωσης ίσχυε το «ο θάνατός σου η ζωή μου».

Ο πολιτικός πολιτισμός κατόρθωσε, κατά κάποιο τρόπο, να θεσπίσει την ισχύ εντός των κρατών. Στην διεθνή πολιτική η ισχύς συνέχισε να είναι αθέσμιστη και η αυτοσυντήρηση-επιβίωση κριτήριο των διεθνών σχέσεων (μερικοί πεισματικά δεν κατανοούσαν το τελευταίο με αποτέλεσμα όσοι δεν πρόσεξαν να υποστούν ακόμη περισσότερες ζημιές). [Διεθνείς θεσμοί σίγουρα πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά όταν υπάρχει πρόβλημα αναπόδραστα αποτελούν εξαρτημένη μεταβλητή των ισχυρών. Όποιος έχει μάτια το βλέπει όποιος είναι τυφλός δεν το βλέπει.]

Ο πολιτικός πολιτισμός μετά την πτώση του κοσμοσυστήματος της Βυζαντινής Οικουμένης, βέβαια, είχε δύο όψεις. Στο υπόβαθρο οι άνθρωποι συγκροτούσαν την ανθρωπολογική ετερότητα της κοινωνίας τους εδραιώνοντας τις οντολογικές προϋποθέσεις της προσδοκούμενης πολιτικής τους ύπαρξης. Μέσα στα επίπλαστα εποικοδομήματα και στις «μεταβατικές» «θεσμικές επιφάσεις», όμως, ένας ακταρμάς ωραιοποιημένων μετά-Μεσαιωνικών εξουσιαστών ονομάστηκε «κράτος».

Επιχείρησαν να μιμηθούν την κλασική Πολιτεία. Όμως, δυστυχώς, όσο και εάν μερικοί ονειρεύονταν να μοιάσει το μοντερνιστικό υλιστικό κράτος στην κλασική Πολιτεία, πόρρω απέχει. Άλλες ήταν οι προϋποθέσεις τότε και άλλες οι προϋποθέσεις της μετά-Μεσαιωνικής Ευρώπης.

Τους τελευταίους αιώνες τα μέλη των κοινωνιών δεν είχαν και πολλές επιλογές. Όσοι δεν βρίσκονταν κάτω από αποικιακό ζυγό και στην συνέχεια κάτω από τον ηγεμονικό ζυγό, πίστεψαν τα ιδεολογικά κινούμενα ελίτ. Τους έριχναν και κάποια κόκκαλα από το αποικιακό πλιάτσικο ή και άφηναν μερικά μέλη των «κατώτερων» τάξεων να περνούν την πόρτα της εξουσίας και του φαγοποτιού. Όπως κάθε γενίτσαρος οι τελευταίοι ήταν και συνεχίζουν είναι οι σκληρότεροι κατεξουσιαστές. Μέσα σε όλα αυτά σίγουρα εξαφανίστηκε η Πολιτική και η Δημοκρατία. Έμειναν μόνο τα συνθήματα, οι μεταμφιέσεις και τα προσωπεία μιας έμμεσης αντιπροσώπευσης η οποία μόνο κατ’ όνομα είναι έμμεση δημοκρατία. Ή μήπως υπάρχει κανείς που αμφισβητεί σοβαρά αυτό το γεγονός!

Μέσα στα εποικοδομήματα της εξουσίας των μοντερνιστικών κρατών αναπτύχθηκε ένας ακταρμάς δρώντων των οποίων η συντρέχουσα κρίση απλά βοήθησε να αφαιρεθούν τα προσωπεία: Παράσιτα κάθε είδους, εναλλασσόμενα στελέχη της έμμεσης αντιπροσώπευσης, πανεπιστημιακοί, διεθνικοί πρωταθλητές της ιδιωτείας και πολλοί άλλοι. Επιδίδονταν στο φαγοπότι, στο κτίσιμο ενός επίπλαστου διεθνούς και διεθνικού κόσμου και στον άκρατο παρασιτισμό. Το εκκρεμές του κατεξουσιασμού κυμαινόταν ανάλογα με τις αντοχές των πολιτών κάθε κράτους. Μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και προβεβλημένοι οργανικοί διανοούμενοι επώαζαν πολλά αυγά πολλών φιδιών που τώρα μόλις εκκολάπτονται. Σήμερα τους αναγνωρίζεις σε όλη την Ευρώπη: Αδιάντροπα ή ανεπίγνωστα στηρίζουν τον κατεξουσιασμό επικαλούμενοι «αναγκαιότητες». Την «συντηρητική» φρονιμάδα διαδέχεται η «προοδευτική» υποκρισία και τώρα που το χτένι έφτασε στο κτένι βράζουν όλοι μέσα στο ίδιο καζάνι. Τα προσωπεία πετάχτηκαν και η πολιτική γύμνια έγινε ορατή σε όλους.

Έκπληκτοι βλέπαμε μπροστά σα μάτια μας να μετατρέπονται οι κυβερνήσεις σε τροχονόμους της διαφθοράς, του πολιτικού ανορθολογισμού, της ιδιωτείας, των υπερβολών, των εξυπηρετικών λογοτεχνικών σαπουνόφουσκων, της χρηματοοικονομικής ασωτίας και της δημιουργίας μιας υπερεθνικής-διεθνικής κατεξουσιαστικής τεχνόσφαιρας που απλά καιροφυλαχτούσε να έλθει η στιγμή της. Απερίφραστα πλέον ένα μίγμα τεχνοκρατών και «πολιτικών» εντολοδόχων (τους) κατάλαβε τους διοικητικούς μηχανισμούς που μετατρέπονται σε μηχανισμούς καταλήστευσης του πλούτου των κοινωνιών των οποίων τα μέλη με κόπο και μόχθο απέκτησαν τις τελευταίες δεκαετίες.

Πριν εκδοθούν υπουργικά φιρμάνια των εντολοδόχων της Τρόικας που διατάζουν τους πολίτες να αυτό-εκποιηθούν, επί μακρόν ακούγαμε ιδεολογικά παραμύθια κάθε είδους και κάθε απόχρωσης: Έμμεση αντιπροσώπευση (δήθεν έμμεση δημοκρατία), φιλελευθερισμοί (και κατασκευαστικά ελιτιστικά ιδεολογικά δόγματα περί δικαιοσύνης), κομμουνισμοί (και κατασκευαστικά ιδεολογικά δόγματα περί ισότητας και δικαιοσύνης), ενδιάμεσες τραβεστί αποχρώσεις (περήφανα γερατειά, τρίτος δρόμος, κτλ), αεροβατούντα ιδεολογικά δόγματα περί παγκοσμιοποίησης (συνομάδωση και δημιουργία ακταρμά ιδεολογικών δογμάτων που ροκάνισαν την πολιτειακή δημοκρατία), και τα λοιπά.

Θα προσέξατε ότι την λέξη ΕΕ δεν την ανέφερα μέχρι στιγμής. Χωρίς πλέον δυνατότητα αντιστροφής η ΕΕ κατάντησε ένας ανορθολογικός πύργος της Βαβέλ. Αντιφάσεις, αντιθέσεις, άγρια σύγκρουση εθνικών συμφερόντων, θηριώδεις αξιώσεις ισχύος από όλους εναντίον όλων, κυριαρχία μιας αυτονομημένης τεχνόσφαιρας, αρπαγή του πλούτου των αδυνάμων από τους ισχυρούς, στυγνή κοινωνική καταστολή και δημιουργία τεχνοκρατικών μηχανισμών των οποίων ο ρόλος πλέον είναι εξώθηση στην βαρβαρότητα όπως την ορίσαμε πιο πάνω. Οι εγχώριες εξουσίες των αδύναμων κρατών είναι πλέον εντολοδόχοι αυτών των τροχονόμων της κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτης τεχνόσφαιρας. Πόσο θα αντέξει αυτός ο ανορθολογισμός, αυτή η θηριωδία και αυτή βαρβαρότητα! Λογικά όχι πολύ.

Τα ψέματα των ωραιοποιημένων εξουσιών και των κούφιων υποσχέσεων έκαναν τον κύκλο τους. Αφού μας οδήγησαν στο τέλμα οι αδιάντροποι τώρα ομολογούν: «μαζί τα φάγαμε» (μεταξύ τους δηλαδή οι συντελεστές των κομματικών εξουσιών). Για τους δράστες της ημέτερης ελληνικής συνομοταξίας όπως γνωρίζουμε ισχύει ότι φρόντισαν εγκαίρως να υπάρχει νομική … ασυλία». Ασυλία για τα πολιτικά δικαιώματα των μελών της κοινωνίας, όμως, δεν υπάρχει.

Χάος βέβαια και η Ευρώπη, όπως προαναφέραμε. Κοινωνίες όπως η Γερμανική που διαθέτουν ισχυρούς κρατικούς-διοικητικούς μηχανισμούς οι ασκούντες την διακυβέρνηση αρπάζουν ότι μπορούν από τις άλλες λιγότερο ισχυρές κοινωνίες για να πλουτίσει ακόμη περισσότερο το δικό τους κράτος. Σε αδύναμες και εξαθλιωμένες πλέον κοινωνίες όπως η δική μας οι εγχώριοι εξουσιαστές χωρίς να σκεφτούν καν τα αίτια που προκάλεσαν την εξαθλίωση των νοικοκυριών τα διατάζουν τώρα να εκποιηθούν.

Να αυτό-εκποιηθούν τα νοικοκυριά μας προστάζουν τώρα τα ξένα και εγχώρια πολιτικά τρωκτικά. Ξεχνούν, μεταξύ άλλων ποιοι και γιατί έκαναν την ΟΝΕ. Ξεχνούν ότι οι ίδιοι οι πρωτεργάτες ομολογούσαν πως η ΟΝΕ τάχιστα εξελίχθηκε σε ένα εξωπολιτικό ανορθολογικό μηχανισμό που θα προκαλούσε μια κρίση που συχνά προανήγγελλαν. Ότι έβαλαν κράτη όπως η Ελλάδα στον μηχανισμό ενώ γνώριζαν πως δεν μπορούσε να αντέξει στον ανταγωνισμό. Ότι επέτρεψαν στην διεθνή χρηματοοικονομική ιδιωτεία να ασκεί διανεμητική εξουσία. Ότι συγκροτήθηκαν εξωπολιτικές «διεθνικές συμμορίες» που τις αποτελούσαν μεταξύ άλλων τεχνοκράτες, χρηματοοικονομικοί ιδιώτες, χρηματοοικονομικοί κλέφτες («σόροι, σοράκια και κοράκια» που χρηματοδοτούν μάλιστα και εξωπολιτικά «ιδρύματα» «προτάσεων πολιτικής» με επιρροή στα «κράτη θύματα» - επιρροή που συνεχίζεται). Ότι την πρωτοβουλία στο χρηματοοικονομικό πεδίο την είχαν «οίκοι εκτιμητών» που ευλογούν τα γένια τους, αναδεικνύουν όποιον θέλουν και καταποντίζουν όποιον θέλουν εάν και όταν αυτό τους συμφέρει. Ότι σε κράτη-θύματα το πολιτικό πεδίο «καταλήφθηκε» από σπιθαμιαίου αναστήματος «δικά τους» πολιτικά υποχείρια οι οποίοι αντί στήριξης της κρατικής κυριαρχίας αναζητούσαν μια … παγκόσμια κυβέρνηση ή κήρυτταν ότι προτεραιότητά τους ήταν να … σώσουν το Ευρώ. Ότι κυριάρχησαν «δικοί τους» πολιτικάντηδες οι οποίοι αντί χρηστής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης συζητούσαν εν κρυπτώ με υπαλλήλους διεθνών οργανισμών αναγγέλλοντας ταυτόχρονα την βύθιση του Τιτανικού. Ότι έτσι όλοι μαζί λειτουργώντας πυροδοτούσαν ανεξέλεγκτα κερδοσκοπικά ενεργήματα που προκαλούσαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ζημιές.  Ότι «δικοί τους» τεχνοκράτες που στην συνέχεια άσκησαν επιτελικό ρόλο προπαγάνδιζαν την μνημονιακή πειθαρχία πριν καλά-καλά υπάρξει μνημόνιο. Ότι οι ίδιοι κινδυνολογούσαν καλώντας τις κοινωνίες να πειθαρχήσουν στις μεταφυσικές αναγκαιότητες (δηλαδή την ιδιωτεία που κυριάρχησε πάνω στην Πολιτική σε όλα τα επίπεδα).

Τα πιο πάνω αίτια, μεταξύ άλλων, παρακάμφτηκαν, αποσιωπήθηκαν, εκλογικεύτηκαν για να κτυπηθεί ο νοικοκύρης πολίτης. Για να υποδουλωθούν οι κοινωνίες και να αρπαχτεί ο πλούτος των λιγότερο ισχυρών κρατών. Ακόμη, τα παπαγαλάκια τους στα διεθνή και εγχώρια «μέσα μαζικής παραπληροφόρησης» επισκιάζουν τα πιο πάνω και άλλα αληθή αίτια και επιδίδονται στο αποκρουστικό έργο της ενοχοποίησης των πολιτών ως δήθεν ενόχων της κρίσης.

Νομίζω η εγκύκλιος ενός από υπουργούς της εντολοδόχου διακυβέρνησης της τρόικας με την οποία εξωθεί τα νοικοκυριά να αυτό-εκποιηθούν, συμβολίζει το γεγονός ότι ο το χτένι έφτασε στον κόμπο. Είτε τα μέλη των κοινωνιών θα δεχθούν να υποδουλωθούν είτε θα βρουν τρόπο να αντιστρέψουν την βαρβαρότητα διαφυλάττοντας συνάμα τον πλούτο τους, την ασφάλεια της οικογένειάς τους και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της πατρίδας τους.

Για όσα κράτη βρίσκονται ήδη σε θέση αδυναμίας αυτό που κρίνεται είναι η εθνική τους ανεξαρτησία. Εάν δεν αποκατασταθεί η εθνική ανεξαρτησία ο φαύλος κύκλος της συμφοράς θα συνεχίσει να τα πλήττει μέχρι ολικής διάλυσης.

Εθνική ανεξαρτησία σημαίνει, μεταξύ άλλων, να περιέλθει η διακυβέρνηση στους εντολείς πολίτες και να αξιωθεί απαράβατα η διακρατική ισοτιμία, η μη επέμβαση και η ισορροπία συναλλαγών και συμφερόντων. Διεθνής συνεργασία μπορεί να υπάρξει μόνο εάν μεταξύ των κυρίαρχων κρατών υπάρχει μια τέτοια ισορροπία που διαφυλάττει τα ζωτικά συμφέροντα των κοινωνιών τους. Δημοκρατία μεταξύ των κρατών, εξάλλου, ιδιαίτερα στην ΕΕ, μπορεί να σημαίνει μόνο ισοτιμία, ισότητα και ισορροπία συναλλαγών.

Η ΕΕ, ολοφάνερα έκανε τον κύκλο της. Τα μεγάλα κράτη ήδη εισήλθαν στις συμπληγάδες των στρατηγικών αντιπαραθέσεων. Το πρόβλημα των λιγότερο ισχυρών κρατών της Ευρώπης είναι να μην συνθλιβούν στις συμπληγάδες των επερχόμενων ηγεμονικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων. Κόστος θα υπάρξει. Το ζήτημα είναι πόσο θα είναι αυτό το κόστος και κατά πόσο εάν το υποστούμε θα αποκαταστήσουμε, τουλάχιστον, την εθνική μας ανεξαρτησία.

 

Η «εγκύκλιος» «Ξεπουλήστε ακίνητα για την Εφορία», Εφημερίδα Δημοκρατία 23.04.2013 http://www.dimokratianews.gr/content/15353/

 

«Πουλήστε το σπίτι σας όσο-όσο και ελάτε να πληρώστε την Εφορία» λέει ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγανης σε όσους έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη από το Δημόσιο! Σε μια περίοδο όπου η αγορά ακίνητων ψυχορραγεί λόγω της κρίσης, το υπουργείο Οικονομικών περιμένει από τους πολίτες να πουλήσουν τα σπίτια τους και να δώσουν, υποχρεωτικά, ζεστό χρήμα στα κρατικά ταμεία... Και μάλιστα να τα πουλήσουν για ένα κομμάτι ψωμί, υπό την πίεση της Εφορίας, που πάει να πάρει κυριολεκτικά ό,τι προλάβει. Ο κ. Μαυραγάνης γνωρίζει καλά ότι το Δημόσιο θα κερδίσει ελάχιστα, αν βγάλει στο σφυρί τα ακίνητα των οφειλετών του Δημοσίου. Ετσι λοιπόν εξέδωσε εγκύκλιο με την οποία ζητά από τους φορολογουμένους που χρωστούν στην Εφορία να τρέξουν οι ίδιοι να πουλήσουν την κύρια κατοικία τους ή το κατάστημα τους ή κάποιο πατρικό σπίτι που μπορεί να έχουν κ.λπ. Εννοείται ότι το τίμημα από την πώληση του ακινήτου θα πάει κατά προτεραιότητα στην πληρωμή των ληξιπροθέσμων οφειλών προς το Δημόσιο. Οι οδηγίες της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου προς τις εφορίες είναι σαφείς. Σε περιπτώσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών οι εφοριακοί θα παρέχουν φορολογική ενημερότητα και βεβαίωση οφειλής στους φορολογουμένους, εφόσον δεχτούν να πουλήσουν τα ακίνητά τους. Ακόμα και αν αναγκαστούν να τα «σκοτώσουν» για να τα πουλήσουν, το Δημόσιο θα εισπράξει, κατά προτεραιότητα, τα χρήματα που αντιστοιχούν στην οφειλή. Τα επισυμβαίνοντα μετά την πώληση είναι δύο: 1.Το τίμημα από την πώληση του ακινήτου να είναι μικρότερο από την οφειλή. Στην περίπτωση αυτή η Εφορία παίρνει από τον φορολογούμενο όσα εισέπραξε από την πώληση Οι εναπομείνασες οφειλές θα διασφαλίζονται είτε από λοιπά περιουσιακά στοιχεία είτε από εγγυήσεις τρίτων. 2.Το τίμημα από την πώληση του ακινήτου να μεγαλύτερο από την οφειλή. Στην περίπτωση αυτή το Δημόσιο εισπράττει εφάπαξ το ποσοστό που χρωστά ο οφειλέτης και ό,τι χρήματα απομείνουν τα κράτα ο φορολογούμενος. Πρόκειται για ακόμη μία τακτική εκβιασμού των φορολογουμένων από την πολιτική ηγεσία του υπουργείο Οικονομικών, που σχεδιάζει νέα ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα, η οποία όμως, από ό,τι φαίνεται, είναι «για τα μάτια του κόσμου». Στην πραγματικότητα αυτό που θέλει το κράτος είναι να εισπράξει -εδώ και τώρα- όσα περισσότερα μπορεί. Υπενθυμίζεται ότι στο τέλος του 2012 περίπου 2.500.000 φυσικά πρόσωπα και 148.500 επιχειρήσεις χρωστούσαν στο Δημόσιο 55,7 δισ. ευρώ!

  

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

www.ifestosedu.gr 

info@ifestosedu.gr 

berlin-athen

Μάχη για το νερό της Θεσσαλονίκης

30/04/2013

Τέσσερις υποψήφιοι στην τελική φάση του διαγωνισμού.

Σε τέσσερα ανέρχονται τα σχήματα που εκδήλωσαν σήμερα αρχικό, μη δεσμευτικό ενδιαφέρον, για το 51% της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ ΑΕ), σύμφωνα με πληροφορίες από στελέχη της εταιρείας, οι οποίες πάντως δεν έχουν ακόμη επιβεβαιωθεί επισήμως.

Συγκεκριμένα, στις 17:00 τη Δευτέρα, όταν και έληγε η δεκαήμερη παράταση για την εκδήλωση μη δεσμευτικού ενδιαφέροντος, που είχε δώσει το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), εμφανίστηκαν τέσσερις υποψήφιοι επενδυτές, κάποιοι από τους οποίους, ωστόσο, δεν πληρούν όλους τους όρους του διαγωνισμού.

Αναλυτικότερα, ενδιαφέρον εκδήλωσαν, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, τα εξής σχήματα:

- Η γαλλική Suez Environment, από κοινού με την Άκτωρ του ομίλου Ελλάκτωρ

- Η ΓΕΚ σε κοινό σχήμα με τον επιχειρηματία Αποστολόπουλο του ομίλου Ιατρικού Αθηνών και με ισραηλινή εταιρεία ύδρευσης

- Ο ομογενής επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης

- Η Κίνηση 136 (πρωτοβουλία πολιτών που εναντιώνεται στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ)

Την ίδια ώρα, την αντίθεσή του στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, αλλά και την επιθυμία του να διεξαχθεί δημοψήφισμα, με το οποίο θα κληθούν οι Θεσσαλονικείς να απαντήσουν αν συμφωνούν ή όχι με την ιδιωτικοποίηση, εξέφρασε ομόφωνα το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Η διαχείριση του νερού να γίνεται από τη Μητροπολιτική Ενότητα Θεσσαλονίκης, πρότεινε ο δήμαρχος, Γιάννης Μπουτάρης, σημειώνοντας πως σε όλη την Ευρώπη εγκαταλείπεται πλέον η ιδιωτικοποίηση στη διαχείριση του νερού.

Πρόσθεσε, ακόμα, πως δεν πρέπει να αντικατασταθεί ένα ιδιωτικό μονοπώλιο από ένα δημοτικό μονοπώλιο και, επίσης, ότι «δεν πρέπει να ξεχνάμε το ζήτημα του βιολογικού καθαρισμού και διαχείρισης λυμάτων».

Υπέρβαση

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

29/4/2013

ΠΑΝΕΠΟΠΤΗΣ ή ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ;

(Προς γνώση και απόφαση)

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

           

            Οι πολιτικοί της κοσμοκρατίας, δεν ακολουθούν ΚΑΜΜΙΑ πολιτική! Έχουν τον έλεγχο του πολέμου ανάμεσα στο καλό και το κακό! Αυτό αποφαίνεται από τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις των τελευταίων ετών! Ο έλεγχος αυτός βρίσκεται στην δικαιοδοσία της Τριμερούς επιτροπής, και αφορά τις τρείς γεωγραφικές περιοχές του πλανήτη, Ευρώπη, Αμερική, Ασία. Η τριμερής επιτροπή μέσα από μυστικές λέσχες, στρατολογεί ισχυρές προσωπικότητες της πολιτικής σκηνής, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των Μ.Μ.Ε. με απώτερο σκοπό, τον απόλυτο έλεγχο της ανθρωπότητας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της γης. Χρησιμοποιούν ως όπλο την παραγωγή του φόβου και το διαχειρισμό του, προς όφελος της κοσμοκρατίας. Ο έλεγχος του φόβου μετατρέπει το εργαλείο που χειρίζεται τις συνειδήσεις, σε μηχανισμό προστασίας. Στην ουσία δηλαδή παράγει τον φόβο, από το οποίο –υποτίθεται- σε προστατεύει. Το εργαλείο που χειρίζεται τις συνειδήσεις είναι πολύπλευρο και πολυδιάστατο. Σχεδιασμένο και προσαρμοσμένο στις βασικές ανάγκες των υλιστικών κοινωνιών, τις οποίες εκπαίδευσαν και προετοίμασαν επί σειρά δεκαετιών, προκειμένου να δεχθούν το τυραννικό καθεστώς, ως προϊόν ασφάλειας. Όλα οργανωμένα στο παρασκήνιο, μέσα από λέσχες που παράλληλα παράγουν την διαμόρφωση μιας επίπλαστης Δημοκρατίας, Μοναρχίας, Χούντας, Σοσιαλισμού, Κομμουνισμού. Τώρα που οι μάσκες πέφτουν, εμφανίζεται η πραγματική τους επιδίωξη, που είναι ο απόλυτος έλεγχος όλων των λαών. Δύο δυνάμεις αντιπαλεύονται την κατάκτηση αυτής της εξουσίας. Η δύναμη Του Φωτός και η δύναμη του Σκότους. Στην Ελλάδα σχηματίζονται ως κυβερνήσεις τα τελευταία 170 χρόνια, κάτω από την επίβλεψη ομάδων –παρατηρητών του «κατεστημένου». Η έρευνα σε βάθος αναδύει στοιχεία που συγκλονίζουν, καθώς «μεγαλόσχημα σκουπίδια» κάθε μορφής την πνίγουν, την συνθλίβουν, την κομματιάζουν, και πωλούν τα κομμάτια της ασύστολα, ασυνείδητα, ανεμπόδιστα, προδοτικά.!!

            Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια ανέλαβαν την κυβέρνηση (ουσιαστικά) οι Άγγλοι, «προστάτες μας», δικάζοντας τον Κολοκοτρώνη και διχάζοντας εφ’ εξής τους Έλληνες σε πραγματικούς πατριώτες, (οπαδούς τους Καποδίστρια) και σε ραγιάδες προσκυνημένους ξενόφερτων διακυβερνήσεων, και αλλότριων συμφερόντων, με σκοπιμότητες σκοτεινές και ζοφερές για την Ελλάδα, αφού επρόκειτο για Δυτικούς παράγοντες, σε αντίθεση με τις καθαρές προθέσεις του προερχόμενου από τον Ανατολικό Ορθόδοξο Κόσμο (της Ρωσίας) Καποδίστρια. Ουσιαστικά η άλλη πλευρά πάντα «πρόδιδε» εκούσια ή ακούσια και εξακολουθεί να προδίδει την Ελλάδα (εκούσια πλέον), ασύστολα, ασυνείδητα, επαίσχυντα, επονείδιστα.

Καθιέρωσαν στην συνέχεια, οι Εβραϊκής καταγωγής διαχειριστές της εξουσίας, σε συνεργασία με την εκάστοτε κεφαλή της εκκλησίας, ως δογματικό το χαρακτήρα του εκκλησιαστικού σώματος επισημοποιώντας την τυπολατρεία, κάτι το  οποίο Το γνήσιο Ορθόδοξο πνεύμα απορρίπτει.               

Αποτέλεσμα όμως αυτής της καθιέρωσης ήταν, ο Ελληνορθόδοξος Χριστιανισμός, να εκλαμβάνει την υπομονή και την ανεκτικότητα καθώς και την ταπείνωση προς Τον Θεό, ως υποταγή σε κάθε πολιτική εξουσία ανεκτικότητα σε κάθε δόλια συμπεριφορά του κράτους και ταπείνωση στη βούληση των ανθρώπων και όχι στο θέλημα Του Θεού! Το έγκλημα των αρχόντων της εκκλησίας επάνω στην ορθοδοξία, είναι τεράστιο!! (Βλέπε συμπροσευχή Βαρθολομαίου με Παππικούς). Τι κοινό έχουμε με αιρετικούς όπως ο Πάπας;

 Εκείνο που Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΛΕΙ είναι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου να υποστηρίζει το δίκαιο, και την αλήθεια.

Είναι η ομολογία της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, και η παλικαριά να αντιμετωπίζει τα πράγματα με δύναμη και θάρρος.

Δίδαξε την ταπείνωση, πλένοντας τα πόδια των μαθητών Του, έναντι της αλαζονείας και του εγωισμού και όχι προτείνοντας την υποταγή, όπως ερμηνεύουν αυτή την πράξη Του οι φυγόπονοι. Δίδαξε την ανοχή, με το χαστούκι που Του έδωσαν γυρίζοντας και από την άλλη μεριά Του προσώπου Του, προκειμένου η στωικότητα να ελέγχει τις εκρήξεις μας, έναντι της ολοκλήρωσης Του Ιερού σκοπού που είναι η διαρκής προσπάθεια ομοίωσης με ΕΚΕΙΝΟΝ!

Ως Άνθρωπος πονεμένος, και ταλαιπωρημένος  αφάνταστα από τα βασανιστήρια τα οποία είχε υποστεί, αρνήθηκε στον Πιλάτο την απαλλαγή από αυτά, αρνούμενος κάθε επίγεια  εξουσία, απαντώντας σε αυτόν: «ΚΑΜΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ!»

Ως άνθρωποι λοιπόν δεν πρέπει να δεχόμαστε καμμιά εξουσία από άλλους ανθρώπους.

            Ολόκληρο το νόημα της Ορθόδοξης Πίστεώς μας, καθώς και Τη Σοφία περί Αρετής των αρχαίων προγόνων μας, επισφράγισε ο Ιησούς Χριστός, δια της πράξεως Του, μέσω της Σταύρωσης! Γι’ αυτό και η Ορθόδοξη Πίστη μας επιβεβαιώνει, όσα προείπαν οι Έλληνες σοφοί, και ΔΕΝ επιβεβαιώνεται από αυτούς. Γιατί Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΞΗ!!! Η πράξη του να είσαι ενάρετος, να μην ψεύδεσαι, να μην φοβάσαι, να μην ραδιουργείς, να μην αδικείς. Είναι καιρός να θυμηθούμε τις βασικές μας αρχές. Και αν δεν τις γνωρίζουμε, μα τις μάθουμε. Μόνον με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε ως μάχημοι, την διαχρονική σκλαβιά στην οποία έχουμε περιέλθει, μετά το τέλος της επανάστασης του 1821.         

Γιατί η Ελλάδα, ουδέποτε ελευθερώθηκε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ! Ο προηγούμενος αιώνας καθώς και αυτός που διανύουμε υπήρξε ο φρικτότερος της Ιστορίας μας καθώς μέσα από αυτά τα χρόνια αναδύθηκε το τέρας του φασισμού, μαζί με όλες τις βλαβερές του συνέπειες. Η σχιζοφρενής αυτή νοοτροπία, μόνο ως ασθένεια μπορεί να ερμηνευτεί, με πολλαπλές υποτροπιάζουσες μορφές. Ορισμένες από αυτές φέρουν και την ευθύνη για την κατάντια της σημερινής Ελλάδας.

Οι πάσχοντες έπαψαν πλέον να είναι τα απροσδιόριστα πρόσωπα μιας αόρατης αρχής. Έχουν ονόματα. Είναι γνωστοί. Έχουν Εβραϊκά ονόματα, και :

Α) Είναι πολιτικοί αρχηγοί κομμάτων.

Β) Είναι η συμμορία του K.I.S. (Κεντρικό Ισραηλινό Συμβούλιο)

Γ) Είναι οι σιωπηλοί ηγέτες της Εκκλησίας –με εξαιρέσεις ασφαλώς- οι οποίοι συναινούν με τα της σιωπής των, αποδεχόμενοι τα δεινά, στα οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα. Όμως «το σιωπείν, εστί συναινείν» ως γνωστόν

Δ) Είναι ο τύπος και τα Μ.Μ.Ε. που διατηρούν και συντηρούν «το σύστημα».

            Εστιάζοντας σε σημεία καίριας σημασίας όσο αφορά το σήμερα, πρέπει να γίνει γνωστό ότι:

Καθώς, η Κοσμοκρατία του άρχοντα του σκότους κατάφερε να λειτουργεί η ανθρωπότητα βάση των δικών του κανόνων, όρισε ως αρχηγούς αυτής, σε οικονομικό, στρατιωτικό, θρησκευτικό και πολιτικοκοινωνικό  πλαίσιο τους: Rothschild μαζί με άλλες 9 οικογένειες (οικονομικό), την Ουάσιγκτον (στρατιωτικό), το City της Αγγλίας (οικονομικό), Βατικανό (θρησκευτικό).

            Στην Ελλάδα το ίδρυμα Rocfeler και ο George Sorros φέρουν την ευθύνη για:

Α) Το άνοιγμα της εταιρείας monsato, η οποία εισάγει μεταλλαγμένα διατροφικά προϊόντα, γεννόσημα φάρμακα, και τροποποιημένα εμβόλια.

Β) Την ίδρυση της eliamep: [Ελληνικό ίδρυμα Ευρωπαϊκής και εξωτερικής πολιτικής]

Γ) Την ίδρυση του C.D.R.S.E.E. Τα αρχικά της οποίας ερμηνεύονται ως: [Κέντρο για την Δημοκρατία και τη συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη].

Πρόκειται για έναν μη κυβερνητικό οργανισμό του οποίου τα μέλη «εκπαιδεύονται» για τη διάβρωση της γλώσσας μας, της Ιστορίας μας, τον αφελληνισμό μας, μέσω σεμιναρίων, ερευνητικών προγραμμάτων, προγραμμάτων ανταλλαγών και δημοσκοπήσεων. Στην πραγματικότητα είναι μια οργάνωση «στοά», παρακλάδι της ΕΛΙΑΜΕΠ: (eliamep). H Εliamep λειτουργεί ως «ο Δούρειος Ίππος του Ελληνισμού».

Η στοά αυτή είναι ιδιοκτησία του George Sorros (επιχειρηματία) και το «μεγάλο χέρι» των Rothschild στα Βαλκάνια. Σκοπός της ίδρυσης ήταν:

α) Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, (κάτι το οποίο έγινε)

β) Η δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας, (κάτι το οποίο γίνεται)

γ) Η διάλυση της Ελλάδας, (η οποία επιχειρείται) σε τέσσερα κομμάτια.

Η Θράκη, να πάει στην Τουρκία, η Βουλγαρία και τα Σκόπια να πάρουν ένα κομμάτι της Μακεδονίας, ένα κομμάτι από την Ήπειρο να πάρει η Αλβανία, και να αποκοπεί η Κρήτη.

Το διοικητικό συμβούλιο της Εliamep αποτελείται από τον Λουκά Τσούκαλη, καθηγητή της Ευρωπαϊκής οργάνωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και αντιπρόεδρος είναι ο Θάνος Βερέμης. Μέσα σ’ αυτή την ομάδα ανήκει και η Κα Διαμαντοπούλου, η Κα Ρεπούση, ο Κος Μπαμπινιώτης, οι οποίοι επιθυμούν και επιδειώκουν ν’ αλλάξουν την Ελληνική γλώσσα και παιδεία.                       

Από την έντυπη ενημέρωση, ο Κος Παπαχελάς, (Διευθυντής εφημερίδας Καθημερινή) υπηρετεί αυτήν την οργάνωση καθώς και τους μηχανισμούς που βάλλουν κατά του Ελληνισμού και κατά της Ελλάδας. Ανήκει στην κάστα των ιθυνόντων για την διαρροή ψευδών και διεστραυλωμένων αναφορών, τηρώντας με αυτόν τον τρόπο όχι βεβαίως τους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αλλά εκείνους του Χένρι Ρεϊμοντ, ιδρυτή της εφημερίδας «New York Times», οποίος σε ερώτημα δημοσιογράφου περί τήρησης την ηθικών κανόνων κατά την άσκηση του λειτουργήματος της δημοσιογραφίας, εκείνος απήντησε:   

                        -«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Ανεξάρτητος τύπος δεν υπάρχει.

                           Ούτε ένας ανάμεσα σας, θα τολμούσε να εκστομίσει έντιμη

                           γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε, γνωρίζεται εκ

   των προταίρων, οτι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο

                           χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψη

   μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφουμε. Επίσης

   παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς, για παρόμοιες υπηρεσίες. Εάν

   κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός, ώστε να γράψει την τίμια άποψη

   του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο. Είναι δουλεία και καθήκον

   κάθε δημοσιογράφου να καταστρέψει την αλήθεια, να ψεύδεται, να

   διαστρευλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής τον Μαμμωνά,

   και να πουλά την πατρίδα του, για τον άρτον τον επιούσιον. Είμαστε

   υποτελλείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο.

    Είμαστε Καραγκιόζηδες !!»-  [ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΧΕΝΡΙ ΡΕΪΜΟΝΤ]

Αυτά ειπώθηκαν στο Μανχάταν το 1880 (πριν από 130 χρόνια). Η σάπια δημοσιογραφία καλά κρατεί και στις μέρες μας, χωρίς ασφαλώς αυτό να αφορά συλλήβδην όλους τους δημοσιογράφους.

            Επίορκοι λειτουργοί υπάρχουν παντού. Σημασία έχει αν καταφέρνουν τους υπόλοιπους, λειτουργούς και πολίτες να παραδειγματίζονται με βάση τα δικά τους σαθρά δεδομένα, ή αν εμείς οι πολίτες αντιλαμβανόμαστε οτι είναι απαραίτητο να καθαρίσουμε το μυαλό μας και να μιλήσει η ψυχή μας, η ψυχή του Έλληνα πολίτη.

 Να ενδιαφερόμαστε για τα κοινά, παραδειγματιζόμενοι από την αρχαία Ελλάδα, και όχι από τον οποιονδήποτε Παπαχελά ή άλλο παρόμοιο «κατασκεύασμα». Τότε που κατά τον Χρυσούν Αιώνα του Περικλή, η Δημοκρατία θεωρείτο από τους Έλληνες ως το πολυτιμότερο των αγαθών. Και σ’ αυτήν πίστευαν με πάσα ευγένεια και σεβασμό. Ο ήσυχος και ανενεργός πολίτης, θεωρούνταν «άχρηστος πολίτης». Η συμμετοχή του στα κοινά, υπολογίζονταν ως αρετή. Η γέννηση της ρήσης: «Δεν δύναται να έχει ελευθερία όστις δεν διαθέτει αρετή», βρίσκεται στις ρίζες του δένδρου της Δημοκρατίας που φύτεψαν οι πρόγονοι μας. Μιας Δημοκρατίας όπου η ηθική υπερείχε του νόμου, η δε πληρωμή του ηθικού ατοποίματος, ήταν αυστηρότερη, από εκείνη του οικονομικού.   

Δεν νοείται όμως Δημοκρατία χωρίς ελευθερία. Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τη κοσμοκρατορία των  Μασόνων – των Illuminati και των Εβραίων. Η κοσμοκρατορία όμως αυτή, αφορά (και κατά την ερμηνεία της λέξης) ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Εκείνο δηλαδή που αντιλαμβανόμεθα, με τις αισθήσεις μας. Ο Παντοκράτορας όμως έχει τα εξής γνωρίσματα για εμάς τους θνητούς:

-«Είναι ο Δημιουργός του κτιστού, από το ΑΚΤΙΣΤΟ και ο Δημιουργός, άρα και προϋπάρχων, του εκπεσώντα αρχαίου εχθρού. Είναι άχρονος, και έχει ως δεδικασμένο τον αφανισμό του εκπεσώντα και αυτό ο εκπεσών το γνωρίζει»-.

            Όσο για την Ελλάδα: αυτή «ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!!». Γιατί η Ελλάδα είναι οικοδόμημα της ορθής Δόξας προς Τον Παντοκράτορα! Είναι το χέρι Του Θεού στον Πλανήτη. Και «εί Ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών!!»

Η Ευλογημένη Πατρώα γη, που η γέννηση της μετράει δεκάδες χιλιετιών σε βάθος χρόνου, γνωρίζει καλά, πως οι Εφιάλτες και οι προδότες φτιάχνονται με μεγάλη ταχύτητα, αλλά είναι κατασκευασμένα υποπροϊόντα, ευτελή, ατελή, και αναλώσιμα.  Η αρετή και το περί δικαίου συναίσθημα όμως, είναι αρχές αυτούσιες. Προϋπάρχουσες παντός άλλης, καθώς κινούνται στον αιθέρα, διατείνουν την ανάσταση του πνεύματος για απόκτηση την Ελευθερίας γιατί Ελευθερία = Ανάσταση.       

ΚΑΛΗ  ΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΛΟΙΠΟΝ!!!

Κωνσταντινίδου

                                       Ανθή