Η φούσκα της ΑΟΖ και τα παπαγαλάκια της. Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου

Αθήνα, 19 Δεκεμβρίου 2012.

Η φούσκα της ΑΟΖ και τα παπαγαλάκια της.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου

Όταν πριν μερικά χρόνια, κλήθηκα ως εισηγητής, σε ημερίδα στο Πολεμικό Μουσείο, με θέμα την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, ως πολιτικός επιστήμονας που διδάχθηκε διεθνές δίκαιο σε ένα από τα «σπουδαιότερα» (κατά τους νεοταξίτες φυσικά!) Πανεπιστήμια των ΗΠΑ, το Georgetown University, από τους πρώτους κιόλας ομιλητές, διαισθάνθηκα πως στην υπόθεση της ΑΟΖ, κάποιο «λάκκο έχει η φάβα».

Στην ημερίδα, εισηγητές εκτός από τον υπογράφοντα ήταν πανεπιστημιακοί, πρώην υπουργοί και «άτομα με υψηλό… iq».

Η κατ’ αρχήν δυσάρεστη εντύπωση που αποκόμισα ήταν ο προσανατολισμός της συζήτησης, όχι σε αυτό που ετέθη ως αντικείμενο στην ημερίδα, στη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας δηλαδή, που περιελάμβανε την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων στα 12 Ναυτικά Μίλια από την κοντινότερη ξηρά, αλλά στην οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). 

Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως η ημερίδα στην οποία συμμετείχα ως εισηγητής, ήταν στημένη. 

Αμέσως μετά την έναρξη των εισηγήσεων, αντιλήφθηκα «που το πήγαιναν οι… ποιητές», ακαδημαϊκοί, πολιτικοί και υψηλοiqούδες: Στην εγκατάλειψη του Διεθνούς Δικαίου, που από το 1982 σαφώς ορίζει τα 12 ναυτικά μίλια ως χωρικά ύδατα σε όλα τα νησιά μας και η εφεύρεση ενός «τερτιπιού» των πολυεθνικών. Της ΑΟΖ.

Μοιράζομαι μαζί σας τα παρακάτω ερωτηματικά:

1. Γιατί η χώρα μας δεν εφαρμόζει το Διεθνές Δίκαιο για τη Θάλασσα από το 1982, επεκτείνοντας τα χωρικά ύδατα στα 12 Ναυτικά Μίλια, όπως εξ’ άλλου όλες οι χώρες του κόσμου συνυπέγραψαν στο πλαίσιο του ΟΗΕ;
2. Γιατί ενώ δεν έχουμε εφαρμόσει τον Διεθνή Νόμο, συζητάμε σήμερα για κάτι άλλο, το οποίο επικοινωνιακά μάλλον, ονομάζεται Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη;

Και απαντώ με την απλή λογική του σκεπτόμενου πολίτη και όχι με την πολύπλοκη και συνήθως διπλή γλώσσα των πολιτικών, των διπλωματών και των ακαδημαϊκών:

Αν η χώρα μας είχε εφαρμόσει από το 1982 το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, το Αιγαίο, θα ήταν μια «κλειστή ελληνική θάλασσα». Κάτι το οποίο κανείς δεν μας το αρνήθηκε, παρά μόνον οι Τούρκοι.

Υπό αυτήν λοιπόν την έννοια, όλο το Αιγαίο, θα ήταν υπόθεση σαφούς εφαρμογής των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και η υπόθεση της εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου υπεδάφους (υφαλοκρηπίδας), όπως και των όποιων κοιτασμάτων του, αλλά και της θαλάσσιας κολώνας (των θαλασσίων υδάτων, της αλλιείας κλπ), θα ήταν μια απλή υπόθεση διαχειριστικού/οικονομικού σχεδιασμού των ελληνικών κυβερνήσεων.

Στο δεύτερο τώρα ζητούμενο της ΑΟΖ: Τι κερδίζουμε με την περίεργη τουλάχιστον «εμμονή» των διαχειριστών της εξουσίας, πολιτικών, ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων κλπ, για τον ορισμό ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης; Και ένα ακόμη – ίσως το σημαντικότερο ερώτημα – ποια η διαφορά του Διεθνούς Δικαίου για τη Θάλασσα του ΟΗΕ για τα χωρικά ύδατα και τον καθορισμό της ΑΟΖ;

Εδώ είναι το «τυρί στη φάκα»: 

Η εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου περί χωρικών υδάτων στα 12 Ναυτικά Μίλια, δεν αμφισβητείται από κανέναν κράτος διεθνώς, παρά μόνο από την Τουρκία. Την ίδια ώρα, παραμένει ως απλή υπόθεση εφαρμογής του Διεθνούς Νόμου, στα χέρια της Ελλάδας.

Εντελώς αντιθέτως, ο ορισμός της ΑΟΖ, αμφισβητείται από πολλά κράτη. Όπως για παράδειγμα ο «Πόλεμος του μπακαλιάρου» μεταξύ Αγγλίας και Ισλανδίας, οι διαφορές στο Αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ μεταξύ Νορβηγίας και Ρωσίας, οι συγκρούσεις για τη Νότια Κινεζική Θάλασσα μεταξύ όμορων κρατών, οι διαφορές ΗΠΑ και Καναδά στη Θάλασσα Μποφόρ,  η διαμάχη για τη νήσο Rockall μεταξύ Ιρλανδίας και Ισλανδίας κλπ, κλπ.

Ακόμη χειρότερα:

Ενώ η υπόθεση των χωρικών υδάτων είναι Νόμος, η υπόθεση του ορισμού της ΑΟΖ, είναι υπόθεση ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ. Μια εντελώς επικίνδυνη για την Ελλάδα επιλογή, δεδομένου ότι όποιος προχωρήσει ΚΑΤ’ ΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΟΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΟΖ ΤΙΝΑΖΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ 12 ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΜΙΛΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ΤΕΜΑΧΙΖΟΝΤΑΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΣΤΑ ΔΥΟ.

Δείτε τους παρακάτω χάρτες (σ.σ. χάρτες κατά προσέγγιση χωρίς λεπτομέρειες) για να καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει:

Κλείνοντας, ξεκαθαρίζω: Δεν έχω καμία αντίρρηση για τον καθορισμό της ΑΟΖ. Με μια και μόνη προϋπόθεση όμως: Να προηγειθεί η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 Ναυτικά Μίλια, όπως ορίζει ο Διεθνής Νόμος.

Και μια πατριωτική αν θέλετε, παρότρυνση: Αν κληθείτε στις πάμπολλες ημερίδες με θέμα την ΑΟΖ, ρωτήστε τους εισηγητές της, αν θεωρούν προϋπόθεση για τον ορισμό της, την πριν από κάθε συζήτηση για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας, στα 12 Ναυτικά Μίλια.

Αν σας απαντήσουν ΝΑΙ, χειροκροτείστε τους.

Αν σας απαντήσουν ΟΧΙ, εκτιμώ πως δικαιούστε να τους πείτε μεγαλοφώνως, αυτό που έλεγε κάποτε η αείμνηστη Μαλβίνα Κάραλη: Έξω π…. απ’ την παράγκα.

Έκλεψαν το Λαό, υποθήκευσαν το μέλλον των γενεών που έρχονται, έκαναν κουρελόχαρτο το Σύνταγμα, ας μην τους αφήσουμε να διανέμουν τα ιμάτια ενός εθνοχώρου, για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του οποίου, μάτωσαν και έδωσαν τη ζωή τους, γενεές επί γενεών.

Το χρωστάμε στους Νεκρούς και στα Αγέννητα μας.

Εστάλη από το: Πατριωτικό Μέτωπο