ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΤΟΠΩΝ (BLOGS)

Χρήσιμο κείμενο με διαπιστώσεις και συμβουλές (αχρείαστες να ‘ναι). Μην φοβάστε να αναπαράγετε την αλήθεια και μην παίρνετε ως δεδικασμένες κάποιες περιπτώσεις που θα διαβάσετε. Να έχετε κατά νου πάντα:

Όταν απειληθείτε νομικά για δημοσίευμα σας, να φροντίσετε αυτόματα να διαγράψετε ή να τροποποιήσετε την ανάρτηση σας. Αυτό βεβαίως εάν πιστεύετε ότι θα έχετε αναπόφευκτες συνέπειες. Εάν η επίμαχη ανάρτηση έχει κλείσει ήδη τρεις μήνες δημοσιευμένη, κινδυνεύετε μόνο από αγωγή και δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί αυτόφωρη διαδικασία. Διαβάστε περιπτώσεις που ενδιαφέρουν:

Πολλοί εισαγγελείς και δικαστήρια της χώρας εφαρμόζουν αναλογικά τους νόμους περί ποινικής και αστικής ευθύνης του Τύπου (ΑΝ 1092/38 και Ν 1178/81) και μάλιστα με τη διαδικασία του αυτόφωρου (ΚΠΔ 242), για δυσφημιστικά δημοσιεύματα σε ιστοσελίδες του διαδικτύου – ίντερνετ.
Αυτή η τακτική έχει αρχίσει από το 2006 και μερικές περιπτώσεις είναι:
== Σύλληψη (με τη διαδικασία του αυτόφωρου ΚΠΔ 242) το καλοκαίρι του 2006, του μπλόγκερ Αντώνη Τσιπρόπουλου για δυσφήμηση δια του Τύπου, (blogme.gr), και παραπομπή του από την Εισαγγελία Αθηνών στο Τριμελές, και του οποίου η περιπέτεια δεν έχει λήξει ακόμη (επίκειται δίκη στο Τριμελές το Φεβρουάριο του 2009).
== Το Δεκέμβριο του 2006 έγινε η δίκη της ιστοσελίδας www.stray.gr για συκοφαντική δυσφήμηση δια του τύπου.
== Στην Κομοτηνή εκδικάστηκε στις 12/6/08 αγωγή για συκοφαντική δυσφήμηση δια του Τύπου (μπλογκ “πιάτσα ντι ποπολο“).
== Στις 8-7-2008 στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αγρινίου ( σύλληψη με τη διαδικασία του αυτόφωρου ΚΠΔ 242) του μπλόγκερ Νίκου Μουρτζιάπη- πρωτόδικη ποινή για συκοφαντική δυσφήμηση δια του τύπου 8 μήνες και 4 για εξύβριση, 10 κατά συγχώνευση. Εχει κάνει έφεση.
== Για τις 12-11-98 είχε προσδιορισθεί η δίκη του υπευθύνου της ηλεκτρονικής εφημερίδας “Τα νέα της Πετρούπολης”http://www.petroupoli-tk.gr , για συκοφαντική δυσφήμηση δια του Τύπου αλλά αναβλήθηκε για τον Ιανουάριο του 2010.
Δηλαδή απ ότι φαίνεται έχουν γίνει δεκτά τα ακόλουθα:1.- Για την ποινική και αστική ευθύνη από δημοσιεύματα στο διαδίκτυο εφαρμόζεται αναλογικά η νομοθεσία για την ευθύνη όσων ασκούν την ελευθερία αυτή δια του τύπου.
2.- Σύμφωνα με τη νομοθεσία αυτή, ο θιγόμενος έχει το δικαίωμα να εναγάγει (για αποζημίωση-αποκατάσταση) εκτός με τον συντάκτη του δημοσιεύματος και/ή τον διευθυντή-εκδότη του εντύπου. Αντίστοιχα, ως προς την ποινική ευθύνη του τύπου, ενέχεται και ο διευθυντής-εκδότης, αν υπάρχει συμμετοχή στο αδίκημα (η ποινική συνευθύνη δηλαδή δεν είναι “αντικειμενική”, όπως η αστική, αλλά απαιτείται υπαιτιότητα και του εκδότη-διευθυντή, δηλ., δόλος ή αμέλεια).
3.- Τα αδικήματα που τελούνται δια του τύπου είναι αυτόφωρα. (ΚΠΔ 242).
Κάποιοι καθηγητές Πανεπιστημίων και άλλοι έχουν αποφανθεί ότι:
== Γίνεται παγίως δεκτό “έντυπο είναι κάθε κείμενο, κάθε όχι απλώς διακοσμητική εικαστική παράσταση, κάθε εγγραφή μουσικού έργου με κείμενο ή επεξηγήσεις και κάθε ηχητικό αποτύπωμα απλού ή μελωδικού λόγου, εφόσον έχει παραχθεί με μηχανική η φυσικοχημική ηλεκτρονική διαδικασία κατάλληλη για παραγωγή σημαντικού αριθμού αντιτύπων και προορίζεται για διάδοση” (Πρόδρομος Δαγτόγλου , καθηγητής ΠΑ, Ατομικά δικαιώματα, τ.1, 1991, σελ. 451 επ.).
== Με δεδομένο, ότι “οι ιστοσελίδες … περιέχουν συνήθως κείμενα που παράγονται με ένα συνδυασμό μηχανικής, φυσικοχημικής και ηλεκτρονικής διαδικασίας και προορίζονται για διάδοση μέσω του Διαδικτύου, καθώς και το ότι κάθε ανάκληση του συγκεκριμένου υλικού από κάποιον χρήστη ουσιαστικά συνιστά “αντίτυπο”, γίνεται σαφές ότι ένα σημαντικό τμήμα που διακινείται στο Διαδίκτυο συνιστά Τύπο.” (Ι.Καράκωστας, καθηγητής ΠΑ, Δίκαιο & Ίντερνετ, β΄ έκδ. Αθήνα 2003, σελ. 45).Και ιδίου,

Το Δίκαιο των ΜΜΕ, έκδοση 2005, σελίδες 490-491, «Μια προσεκτική παρατήρηση σχετικά με τη φύση του Διαδικτύου θα μας πείσει ότι αυτό,ως προς ένα μεγάλο μέρος του, πρέπει να περιβληθεί με την προστασία του Τύπου».
== Επίσης έχει γίνει δεκτό (υπ αρίθμ 25/2005 απόφαση της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων κ.λ.π) ότι στο προστατευτικό πεδίο του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων Ανθρώπου) του ΕΔΔΑ (Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανδρώπου) που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974, υπάγεται και η διάδοση ειδήσεων ή πληροφοριών δια του Τύπου,ηλεκτρονικού ή έντυπου.
Οι δικαστικές αυτές δραστηριότητες και αποφάσεις αποτελούν δεδικασμένο.
Προσοχή, λοιπόν, σε ότι γράφετε.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ
Παρ όλα τα προηγούμενα:
Ιδιώτης υπέβαλε έγκληση στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά για «δυσφήμησή» του μέσω δημοσιεύματος ηλεκτρονικής εφημερίδας του διαδικτύου – ίντερνετ.
Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδικασμένα, ή αν θέλετε συμβάντα, η δυσφήμηση δια του διαδικτύου, έχει κριθεί ως «δυσφήμηση δια του Τύπου», και οι υποθέσεις εκδικάστηκαν ή πρόκειται να εκδικαστούν σε Τριμελή Πλημμελειοδικεία.
Στην περίπτωση, όμως του Ιδιώτη του Πειραιά, όπως μαθαίνουμε, η υπόθεση της δυσφήμησής του, μετά τη σχετική διαδικασία, παραπέμπεται στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο, παρά το γεγονός ότι ο Εισαγγελεύς που συνέταξε το κατηγορητήριο «αναγνωρίζει» σε αυτό «ηλεκτρονική εφημερίδα» και «δημοσιεύσεις». Δε λαμβάνεται υπ όψη ο Νόμος 1092/38 και ο ΚΠΔ 114γ που αναφέρει ότι τα αδικήματα Τύπου εκδικάζονται σε Τριμελές.
Γιατί άραγε; Γιατί παρακάμπτεται ο Νόμος περί Τύπου; Δεν είναι τελικά αδικήματα Τύπου τα αδικήματα ηλεκτρονικών εφημερίδων στο ίντερνετ; Η δεν υπάρχει ενιαία ενημέρωση των Εισαγγελικών και Δικαστικών Λειτουργών;
Στην περίπτωση του Πειραιώτη, σύμφωνα με τους Νόμους περί Τύπου, το αδίκημα είναι παραγεγραμμένο (άρθρο 47 ΑΝ 1092/38). Και θα μπορούσε να γίνει μια δίκη λιγότερο. Και κάποιοι, δικαστές, μηνυτές, κατηγορούμενοι, μάρτυρες κλπ να μην ασχοληθούν με το θέμα αυτό.
Δεν νομίζουν οι αρμόδιοι ότι πρέπει να υπάρχει ενιαία γραμμή σ αυτά τα θέματα;
http://www.koutouzis.gr/TROIZHNIA-114.htm

ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ
Ιδιώτης υπέβαλε έγκληση στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά για «δυσφήμησή» του μέσω δημοσιεύματος ηλεκτρονικής εφημερίδας του διαδικτύου – ίντερνετ.
Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδικασμένα, η δυσφήμηση δια του διαδικτύου, έχει κριθεί ως «δυσφήμηση δια του Τύπου», και οι υποθέσεις εκδικάστηκαν ή πρόκειται να εκδικαστούν σε Τριμελή Πλημμελειοδικεία.
Στην περίπτωση, όμως του Ιδιώτη του Πειραιά, όπως μαθαίνουμε, η υπόθεση της δυσφήμησής του, μετά τη σχετική διαδικασία, παραπέμπεται στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο, παρά το γεγονός ότι ο Εισαγγελεύς που συνέταξε το κατηγορητήριο «αναγνωρίζει» σε αυτό «ηλεκτρονική εφημερίδα» και «δημοσιεύσεις», προσπερνιέται δηλαδή ο Νόμος που αναφέρει ότι τα αδικήματα Τύπου εκδικάζονται πάντοτε σε Τριμελές.
Γιατί άραγε; Γιατί φαίνεται να παρακάμπτεται ο Νόμος περί Τύπου; Δεν υπάρχει ενιαία ενημέρωση μεταξύ των Εισαγγελικών και δικαστικών Λειτουργών;
Σύμφωνα με το Νόμο περί Τύπου το αδίκημα αυτό είναι παραγραμμένο (άρθρο 47 ΑΝ 1092/38). Και θα μπορούσε να γίνει μια δίκη λιγότερο. Και κάποιοι, δικαστές, μηνυτές, κατηγορούμενοι, μάρτυρες κλπ να μην ασχοληθούν με το θέμα αυτό.
Δεν νομίζουν οι δικαστικοί λειτουργοί ότι πρέπει να τηρούν ενιαία γραμμή;
http://www.koutouzis.gr/dimosiografoi.htm

ΑΠΕΙΛΕΣ, ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ, ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ – ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΠΑΤΗ

Η επιδημία αγωγών κατά δημοσιογράφων που έχει ξεσπάσει κυρίως στην Επαρχία συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Οι αγωγές, πολλών εκατομμυρίων €, γίνονται για εκφοβισμό από άτομα που έχουν «λερωμένη τη φωλιά τους», για να σταματήσουν οι δημοσιογράφοι να κάνουν αποκαλύψεις.
Αλλοι πάλι επικοινωνούν με τους δημοσιογράφους και μιλώντας για το θέμα τους, που συνήθως έχει οικονομικό υπόβαθρο, δήθεν για να ενημερώσουν, αφήνουν πάντα μια υποψία απειλής (ΠΚ 365), μια υποψία εκβιασμού (ΠΚ 365), πως αν δεν στραφούν υπέρ τους τα πράγματα δεν θα πάνε καλά, εννοούν δηλαδή ότι θα ακολουθήσει η έγκληση και η αγωγή. Παράλληλα αγγίζουν και το αδίκημα της απάτης (ΠΚ 386) Άρθρο 386 Απάτη 1. Όποιος με σκοπό να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος, βλάπτει ξένη περιουσία πείθοντας κάποιον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών ή την αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση αληθινών γεγονότων …κλπ
Ομως τελικά η έγκληση και η αγωγή γίνονται, γιατί σπάνια ο σωστός δημοσιογράφος τα παίρνει πίσω, όταν μάλιστα έχει δίκιο. Αλλά και τότε ο μηνυτής- ενάγων διαπράττει και το αδίκημα της Μη Καλής Πίστης (Σύνταγμα 1-1, 5 -1, 25-1)

Σε μερικές περιπτώσεις, όταν πρόκειται για δημοσιεύματα που αναρτώνται στο διαδίκτυο, σε ηλεκτρονικές εφημερίδες, ιστοσελίδες, μπλογκς κ.λ.π, αν τύχει να περάσει η τρίμηνη προθεσμία που μπορεί κάποιος να υποβάλλει έγκληση, τότε οι ενδιαφερόμενοι χρησιμοποιούν σαν ημερομηνία δημοσίευσης την ημερομηνία εκτύπωσης από το κομπιούτερ, κι όχι αυτή που αναγράφει το ηλεκτρονικό έντυπο. Διαπράττουν δηλαδή τα αδικήματα της αλλοίωσης, παραποίησης και πλαστογραφίας εγγράφων (Π.Κ.216).

http://www.koutouzis.gr/strava+anapoda.htm

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΤΥΠΟ;
Είναι αλήθεια ότι μέχρι σήμερα η Πολιτεία, δεν έχει θεσπίσει σαφή νόμο για τον ηλεκτρονικό τύπο, για τις ηλεκτρονικές εφημερίδες του διαδικτύου – ίντερνετ, δεν τις έχει αναγνωρίσει με ιδιαίτερο νόμο ως Τύπο. Ετσι η Δικαστική Εξουσία, Εισαγγελείς, Δικαστές, καλούνται να εκτελέσουν το λειτούργημά τους με τους υπάρχοντες σχετικούς νόμους και γνωμοδοτήσεις(δείτε εδώ), που όμως κάποτε οδηγούν σε διαφορετικές ερμηνείες.
Κάποιες φορές στα δικαστήρια ο εισαγγελέας προτείνει ενοχή και η έδρα αποφασίζει αθώωση.
Από τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει, κάποιοι εισαγγελείς, σε διαφορετικά διαμερίσματα της χώρας κάνουν χρήση του Α.Ν. 1092/38 περί Τύπου και των μετέπειτα τροποποιητικών.
….

To χρήσιμο αυτό κείμενο είναι αναδημοσίευση από την PRESS-BANK

Εμείς το πήραμε από το www.taxalia.blogspot.com

Ο «Γολγοθάς» του ελληνικού blogging

Το μέλλον της επικοινωνίας μέσω των blogs στην Ελλάδα επαφίεται, μεταξύ άλλων, στην εκδίκαση δύο σημαντικών υποθέσεων που αναμένεται να δημιουργήσουν κρίσιμα δεδικασμένα. Το kathimerini.gr συνάντησε δύο εμπλεκομένους σ’ αυτές τις υποθέσεις, τον blogger Αντώνη Τσιπρόπουλο και τον δικηγόρο Βασίλη Σωτηρόπουλο. Για να μην ξεχνάμε, «μέρες που είναι…»
Η πρόσφατη αγωγή του νομάρχη Πειραιά, Γιάννη Μίχα εναντίον του πρώην υφισταμένου του κ. Μιχάλη Αγγελόπουλου, επανέφερε στη μνήμη αρκετών την υπόθεση του Αντώνη Τσιπρόπουλου, ιδιοκτήτη τουwww.blogme.gr που μηνύθηκε από τον Δημοσθένη Λιακόπουλο για δυσφήμιση δια του Τύπου. Και οι δύο δίκες έχουν…

πάρει αναβολή με την υπόθεση Τσιπρόπουλου να μνημονεύεται τόσο σε αρκετές γωνιές της ελληνικής blogo-σφαιρας, όσο και σε ημερίδες που αφορούν τα social media και τις διαδικτυακές προοπτικές τους. Η έκβαση αυτών των υποθέσεων, ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς των διαδίκων και των απαιτήσεων τους, έχει σημασία για το πλαίσιο της επικοινωνίας μέσω των blogs. Που βρίσκονται τα όρια ενός post σε ένα blog, τι σημαίνει φορέας παροχής υπηρεσιών και ποιες οι ευθύνες που φέρει, επωνυμία ή ανωνυμία(;), τι πρέπει να γνωρίζει ο Έλληνας blogger, ποιοι νόμοι εφαρμόζονται στο Διαδίκτυο κλπ…

Αυτές είναι μερικές από τις ερωτήσεις που θέσαμε στον Αντώνη Τσιπρόπουλο και τον νομικό σύμβουλο του Μιχάλη Αγγελόπουλου, κ. Βασίλη Σωτηρόπουλο, ερωτήσεις που χρειάζεται να επανέρχονται και να επαναδιαπραγματεύονται στο εξελισσόμενο διαδικτυακό περιβάλλον. Τόσο η δικαστική όσο και η νομοθετική εξουσία έχει υποχρέωση, νομική και, κυρίως, ηθική να εγγυάται την ποιότητα της «κοινωνίας της πληροφορίας» και των επαγγελιών της.

Εντιμη η υπογραφή στα blogs, μη υπαγορεύσιμη νομικά

Μιλώντας με τον δικηγόρο Βασίλη Σωτηρόπουλο, ο οποίος δραστηριοποιείται σε υποθέσεις που αφορούν διαδικτυακές διενέξεις και διατηρεί το blog νομικού ενδιαφέροντoς elawyer.blogspot.com, καθίσταται σαφές ότι η φύση του Διαδικτύου ως μέσου είναι ιδιαίτερη. «Οι γενικοί νόμοι περί Τύπου δεν έχουν εφαρμοστεί στο Διαδίκτυο. Υπάρχει απόφαση του Αρείου Πάγου που λέει ότι δεν εφαρμόζεται η αντικειμενική ευθύνη που ισχύει για τον Τύπο. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, δεν έχει κριθεί -ακόμη- ότι πρέπει να ακολουθηθούν τα ποσά αποζημίωσης που ισχύουν στη σχετική νομολογία. Τίποτε, ωστόσο, δε σημαίνει ότι στο μέλλον αυτό μπορεί να αλλάξει», εξηγεί ο κ. Σωτηρόπουλος και συνεχίζει: «Επειδή το Διαδίκτυο είναι τηλεπικοινωνιακό μέσο δεν εφαρμόζονται μόνο οι κανόνες ελευθερίας του λόγου αλλά και οι κανόνες που αφορούν στο απόρρητο των επικοινωνιών. Όταν, δηλαδή, κάποιος γράφει ανώνυμα δεν επιτρέπεται να γίνει άρση του απορρήτου, παρά μόνο από τις περιπτώσεις που ρητά προβλέπει ο νόμος -όπως η εκβίαση-».Μέχρι τώρα οι περισσότερες υποθέσεις που αφορούν συκοφαντική δυσφήμιση δεν έχουν «καταφέρει» την άρση του απορρήτου και έχουν καταλήξει στο αρχείο, προσθέτει ο Βασίλης Σωτηρόπουλος και επισημαίνει ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο «θέλει τα κράτη-μέλη σε κάποιες περιπτώσεις να προβλέπουν άρση απορρήτου».

Όταν η συζήτηση στρέφεται στο «δίλημμα» περί ανωνυμίας ή επωνυμίας ο κ. Σωτηρόπουλος απαντά ότι είναι θέμα επιλογής: «Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ έντιμο κάποιος να υπογράφει αυτά που λέει…ωστόσο, η ανώνυμη καταγγελία σε μια δημοκρατική κοινωνία έχει τη λειτουργία της. Υπάρχουν οι τακτικές ‘whistleblowing’ σε διάφορες εταιρείες όπου ο εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα σε μια ειδική εσωτερική επιτροπή, ανώνυμα, -χωρίς να διακινδυνεύει τη θέση του-, να προβεί σε καταγγελία».

Από την άλλη πλευρά η υπόθεση της αγωγής Μίχα κατά Αγγελόπουλου, είναι η πρώτη υπόθεση που (α) εκδικάζεται ως προς το μίνιμουμ αποζημίωσης που ζητείται να εφαρμοστεί (σ.σ: και αφορά τη νομολογία περί Τύπου), (β) ο blogger είναι επώνυμος και δεν χρειάστηκε να γίνει άρση του απορρήτου και τέλος είναι η πρώτη φορά που υπάλληλος ασκεί κριτική στον πρώην εργοδότη του ο οποίος είναι δημόσιος λειτουργός.

«Ο νέος υπαλληλικός κώδικας περιλαμβάνει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης που δίνει το δικαίωμα κριτικής στους δημόσιους υπαλλήλους», συμπληρώνει ο κ. Σωτηρόπουλος και καταλήγει: «Ωστόσο, εναπόκειται στην αυτοσυγκράτηση του καθενός και δεν χρειάζεται να γίνεται εργαλείο εκβίασης αλλά να αποτελεί εργαλείο διαφάνειας».

Τσιπρόπουλος: Η υποστήριξη συνεχίζει να υπάρχει

Αν και η εκδίκαση της υπόθεσης Τσιπρόπουλου έχει αναβληθεί τρεις φορές, ο Αντώνης λέει στο kathimerini.gr ότι η υποστήριξη από την ελληνική κοινότητα των blogs συνεχίζει να υπάρχει και υπομονετικά εξηγεί τι σημαίνει «aggregator» και τι έκανε όταν λειτουργούσε το blogme.gr. H ταξινόμησή των τελευταίων κειμένων ελληνικών blogs, ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμα από τους αναγνώστες, ήταν μία από τις λειτουργίες που επιτελούσε ο συγκεκριμένος ιστοχώρος. Η αναμετάδοση ενός κειμένου που σατίριζε τον θιγόμενο μέσω από το blogme στάθηκε η αφορμή για την μήνυση που επακολούθησε καθώς και για τη διαδικασία της αυτόφωρης σύλληψης, αντίθετης με το νόμο για αρκετούς.

«Nομίζω ότι αν είχε επικοινωνήσει (σ.σ.: η άλλη πλευρά) μαζί μου, θα ήμουν σε θέση να του εξηγήσω για την υπηρεσία αυτή που υπάρχει και στο εξωτερικό, θα καταλάβαινε και θα λυνόταν το πρόβλημα», επισημαίνει o Αντώνης Τσιπρόπουλος και θυμίζει ότι δεν είχε λόγο να κρυφτεί πίσω από την ανωνυμία. «Δεν θεωρώ ότι έκανα κάτι παράνομο, είχα τα στοιχεία μου online και συνήθως αναρτώ τα στοιχεία μου όταν κάνω κάτι παρόμοιο».

Πρόσφατη έρευνα της MRB για τα social media καταδείκνυε την υψηλή για τα ελληνικά δεδομένα επισκεψιμότητα/διάβασμα blogs (57,2%) παράλληλα με τον σχολιασμό σε blogs και site ειδήσεων (33,3%). Την ίδια στιγμή, αξιοσημείωτη ήταν η «κυριαρχία» των ειδήσεων/ενημέρωσης (40,3%) και πολιτικής/κοινωνίας (35%) στη θεματολογία των ιστολογίων που επισκέπτονται και διαβάζουν οι διαδικτυακοί περιηγητές. Η διαδικτυακή κοινωνικοποίηση -χωρίς να είναι εντελώς ξεκάθαρη- δείχνει δείγματα γραφής, γεγονός που δεσμεύει τις όποιες σχετικές δικαστικές αποφάσεις.

Αν και η θέση του Τσιπρόπουλου είναι «λεπτή» λόγω της δικαστικής εκκρεμότητας του, τον ρωτήσαμε αν πιστεύει στη γενίκευση μιας ενδεχόμενης δικαίωσής του. «Είναι σημαντικό να υπάρχει μια θετική έκβαση για τη δίκη. Το αντίθετο θα σταματούσε την πορεία της τεχνολογίας που σχετίζεται με τα social media. Θα αποθάρρυνε τον οποιοδήποτε να κάνει κάτι ‘περισσότερο’ απ’ ότι υπάρχει στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό».

Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ BLOGGERS ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

Σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 44/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης κρίθηκε ότι τα ιστολόγια δεν υπάγονται στην έννοια του ηλεκτρονικού τύπου. Αναλογικά βρίσκει εφαρμογή η νομοθεσία του τύπου στην περίπτωση του ιστολογίου.Παρατηρήσεις-Τα κεντρικά σημεία της απόφασης:

-Ιστολόγιο: Xαρακτηρίζεται ως διαδραστικό μέσο επικοινωνίας αόριστου αριθμού προσώπων-αναγνωστών, που καθορίζουν το περιεχομενο του ιστολογίου.
-Διάκριση ιστολογίου από ιστοσελίδα που διατηρεί μέσο ενημέρωσησης στο διαδίκτυο, το περιεχόμενο της οποίας καθορίζεται από τον κύριο και τους δημοσιογράφους του μέσου.
-Τα ιστολόγια δεν υπάγονται στην έννοια του ηλεκτρονικού τύπου, ο οποίος αφορά τις ιστοσελίδες των ήδη υπαρχόντων μέσων ενημέρωσης.
-Αναλογική εφαρμογή της νομοθεσίας περί τύπου στην περίπτωση του ιστολογίου.
-Αναγνωρίζεται η ανωνυμία των bloggers, διότι άλλωστε και στα γραπτά έντυπα παραδοσιακής μορφής είναι συνήθης η αρθρογραφία με ψευδώνυμο
-Η εταιρία που φιλοξενεί το ιστολόγιο στον παγκόσμιο ιστό, δεν θεωρείται αναλογικά, ιδιοκτήτης, εκδότης ή συντάκτης του εντύπου, μέσω του οποίου εκδηλώθηκε η ζημιογόνος συμπεριφορά.
-Μόνη η χρήση ενός υπαρκτού ονοματεπωνύμου ως υπογραφής  δεν αποτελεί πλήρη απόδειξη για την ταυτότητα του δράστη της προσβολής προσωπικότητας, γι’ αυτό και απαιτείται συμπλήρωση στοιχείων για την ταυτότητα του δράστη από το Τμήμα Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Διεύθυνσης Ασφάλειας…

Ακολουθεί απόσπασμα της απόφασης, όπως δημοσιεύθηκε στο νομικό περιοδικό «Αρμενόπουλος»:
Μονομελές Πρωτοδικείο Ροδόπης 44/2008
«…Κατά τη διάταξη της παρ. 1 του μοναδικού άρθρου του ν.1178/1981 “περί αστικής ευθύνης του τύπου”, ο ιδιοκτήτης κάθε εντύπου υποχρεούται σε πλήρη αποζημίωση για την παράνομη περιουσιακή ζημία και χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που προξενήθηκαν υπαίτια με δημοσίευμα που θίγει την τιμή ή την υπόληψη παντός προσώπου έστω και αν η κατά το άρθρο 914 του ΑΚ υπαιτιότητα, η κατά το άρθρο 919 πρόθεση και η κατά το άρθρο 920 γνώση η υπαίτια άγνοια συντρέχει στο πρόσωπο του συντάκτη του δημοσιεύματος ή, εάν αυτός είναι άγνωστος, στον εκδότη ή το διευθυντή σύνταξης του εντύπου. Εξάλλου, με το άρθρο 4 παρ. 10 του ν.2328/1995 “νομικό καθεστώς της ιδιωτικής τηλεόρασης και της τοπικής ραδιοφωνίας…”, ορίστηκε ότι στο μοναδικό άρθρο του ν.1178/1981, όπως ισχύει, υπάγονται και οι τηλεοπτικοί και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί και στα κατά το άρθρο αυτό “δημοσιεύματα” περιλαμβάνονται και οι τηλεοπτικές και οι ραδιοφωνικές εκπομπές. Προκειμένου για τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, ως “εκδότης” νοείται ο νόμιμος ή οι περισσότεροι νόμιμοι εκπρόσωποι της αδειούχου εταιρίας, ως “διευθυντής” νοείται ο υπεύθυνος προγράμματος και προκειμένου για ειδησεογραφικές εκπομπές ο διευθυντής του τμήματος ειδήσεων, ως “συντάκτης” δε του δημοσιεύματος νοείται ο παραγωγός ή ο δημοσιογράφος συντονιστής ή παρουσιαστής της εκπομπής, αναλόγως του είδους και της δομής της (ΑΠ 195/2007, Ηλεκτρονική τράπεζα δεδομένων Νόμος).

Περαιτέρω, με το άρθρο 681Δ ΚΠολΔ καθιερώνεται ειδική διαδικασία εκδίκασης των διαφορών που αφορούν σε προσβολές από δημοσιεύματα ή ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές. Ειδικότερα, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου αυτού, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666 παρ. 1, 667, 671 παρ. 1-3, 672 και 673-676 ΚΠολΔ δικάζονται από το καθ΄ύλην αρμόδιο δικαστήριο όλες οι διαφορές που αφορούν σε αποζημιώσεις οποιασδήποτε μορφής περιουσιακής ζημίας ή ηθικής βλάβης που προκλήθηκε δια του τύπου ή με ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εκπομπές και οι συναφείς προς αυτές αξιώσεις προστασίας της προσωπικότητας των προσβληθέντων. Από την ευρύτητα της διατύπωσης του άρθρου 681 Δ παρ. 1 ΚΠολΔ συνάγεται ότι στην εν λόγω ειδική διαδικασία  υπάγονται όλες οι αγωγές που αποσκοπούν στην αποκατάσταση κάθε περιουσιακής ζημίας ή στην ικανοποίηση της ηθικής βλάβης, καθώς και οι κάθε μορφής αξιώσεις προστασίας των προσώπων των οποίων η περιουσία ή η προσωπικότητα προσεβλήθη από δημοσίευμα ή τηλεοπτική ή ραδιοφωνική εκπομπή του έντυπου ή ηλεκτρονικού τύπου, ασχέτως της ιδιότητας του εναγομένου, ο οποίος, του νόμου μη διακρίνοντος, μπορεί να είναι οποιοδήποτε πρόσωπο, του οποίου η συμπεριφορά προσέβαλε την προσωπικότητα του ενάγοντος (ΑΠ 1900/2006, ΕφΠειρ 914/2005, Ηλεκτρονική τράπεζα δεδομένων Νόμος, ΕφΘρ 78/2008, ΕλλΔνη 2006.296).

Σημειωτέον ότι ούτε ο ν. 1178/1981 ούτε το άρθρο 681Δ ΚΠολΔ αναφέρουν τον όρο “δημοσιογράφος” ή παράγωγα αυτού κι επομένως για την υπαγωγή ορισμένης συμπεριφοράς στις ανωτέρω διατάξεις απαιτείται μόνον η εκδήλωση της ζημιογόνου συμπεριφοράς μέσω εντύπου, ραδιοφωνικής ή τηλεοπτικής εκπομπής ως πραγματικού γεγονότος και όχι η συνδρομή επιπέον στοιχείων, όπως η επίσημη πιστοποίηση της επαγγελματικής ιδιότητας του δημοσιογράφου με τίτλο σπουδών ή συμμετοχή σε οικεία συνδικαλιστική οργάνωση.

Σε σχέση με το ζήτημα εάν τα ιστολόγια του διαδικτύου, τα οποία είναι περισσότερο γνωστά με τον όρο της αγγλικής γλώσσας blogs, συνιστούν έντυπα ή εκπομπές υπαγόμενες στις ανωτέρω διατάξεις και έτσι οι αγωγές για αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας, ικανοποίηση της ηθικής βλάβης και γενικώς παροχής  έννομης προστασίας στα προσβληθέντα από το περιεχόμενο τους πρόσωπα υπάγονται εξ απόψεως ουσιαστικού δικαίου στο πεδίο του ν. 1178/1981 και εκδικάζονται κατά την ειδική διαδικασία  που καθιερώνεται με το άρθρο 681 ΚΠολ, σημειωτέα είναι τα ακόλουθα: Το ιστολόγιο είναι μια τεχνική εφαρμογή στον παγκόσμιο ιστό (worldwide web) και ειδικότερα μια ιστοσελίδα εν είδει προσωπικού ημερολογίου, ο κάτοχος – διαχειριστής του οποίου (blogger) καταγράφει και ανακοινώνει τις απόψεις του για διάφορα ζητήματα που αυτός επιλέγει. Είναι δημοσίως προσιτό θεωρητικά σε όλους τους χρήστες του διαδικτύου, οι οποίοι ανταποκρινόμενοι στα ερεθίσματα που λαμβάνουν από την ανάγνωση των απόψεων του κατόχου – διαχειριστή του ιστολογίου, δύνανται να απαντήσουν στις απόψεις του γράφοντος και ανακοινώνοντας στο ίδιο ιστολόγιο τα δικά τους σχόλια τα οποία, τα οποία είναι επίσης αναγνώσιμα. Ο κάτοχος – διαχειριστής έχει την τελική δυνατότητα με τη χρήση στοιχείων πρόσβασης να επιλέγει τους αναγνώστες του ιστολογίου του και ακόμη να αποφασίζει αυτός, εάν και ποιοι από τους αναγνώστες επιτρέπεται να ανακοινώσουν τα δικά τους σχόλια σε αυτό. Επομένως το ιστολόγιο είναι διαδραστικό μέσο επικοινωνίας αόριστου αριθμού προσώπων και στο σημείο αυτό διαφέρει από τις ιστοσελίδες που διατηρούν τα μέσα ενημέρωσης στο διαδίκτυο, διότι η διαμόρφωση του περιεχομένου του δεν αποφασίζεται μόνον από τον κύριο και τους δημοσιογράφους του μέσου ενημέρωσης αλλά από όλους τους χρήστες του διαδικτύου οι οποίοι είναι αναγνώστες του ιστολογίου. Τα ιστολόγια ως προϊόντα της εξέλιξης της τεχνολογίας της πληροφορικής εμφανίστηκαν αρχικά ως ιστοσελίδες για πρόσωπα με κοινά ενδιαφέροντα και μετεξελίχθηκαν σε ευρείς χώρους ανταλλαγής ιδεών ενίοτε με μεγάλη επιρροή αναλόγως της θεματολογίας και του μεγέθους του αναγνωστικού κοινού τους. Οι ανακοινώσεις των ιστολογίων αναφέρονται σε ζητήματα της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής, αθλητικής και εν γένει επικαιρότητας και οι γραπτές συζητήσεις που διεξάγονται σε αυτά έχουν δημόσιο χαρακτήρα, δηλαδή τα ιστολόγια παρέχουν ενημέρωση και επικοινωνία ηλεκτρονικής μορφής. Το γεγονός ότι ο κάτοχος – διαχειριστής του ιστολογίου δεν υποχρεούται να χρησιμοποιεί τα αληθινά στοιχεία του αλλά δύναται να εμφανίζεται στους αναγνώστες του χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο, ούτως ώστε κανείς από τους επισκεπτόμενους το ιστολόγιό του να μη γνωρίζει την αληθινή του ταυτότητα δεν αναιρεί το χαρακτηρισμό του ιστολογίου ως ηλεκτρονικού εντύπου, διότι άλλωστε και στα γραπτά έντυπα παραδοσιακής μορφής είναι συνήθης η αρθρογραφία με ψευδώνυμο.

Τόσο ο ν.1178/1981, όπως ισχύει, όσο και το άρθρο 681Δ ΚΠολΔ δεν ρυθμίζουν την εξ απόψεως ουσιαστικού και δικονομικού δικαίου, αντίστοιχα, μεταχείριση των νέων μορφών ενημέρωσης που δημιουργήθηκαν λόγω των τεχνολογικών δυνατοτήτων του παγκοσμίου ιστού και του διαδικτύου. Η γραμματική διατύπωση των προαναφερθεισών διατάξεων των δύο νομοθετημάτων δεν προσφέρει το θεσμικό πλαίσιο υπαγωγής των ιστολογίων σε αυτές. Ειδικότερα, η νομολογία χρησιμοποίησε επανειλημμένως τον όρο “ηλεκτρονικός τύπος” (ΕφΠειρ 914/2005 ο.π., ΕφΘρ 78/2003, ο.π. ΕφΔυτΜακ 44/2001, Αρμ 2002.1202), πλην όμως από τη συνεκτίμηση των πραγματικών περιστατικών των συγκεκριμένων υποθέσεων και το χρόνο έκδοσης των αποφάσεων, κατά τον οποίον τα σχετικά με τα ιστολόγια ζητήματα δεν είχαν ακόμη αχθεί προς επίλυση ενώπιον των δικαστηρίων συνάγεται ότι ο όρος “ηλεκτρονικός τύπος” έχει μέχρι τώρα χρησιμοποιηθεί από τη νομολογία αδιακρίτως κατ’ αντιδιαστολή προς το γραπτό τύπο, για να χαρακτηρίσει τα πιο σύγχρονα μέσα ενημέρωσης και ιδίως την τηλεόραση και, συνεπώς, δεν μπορούν να υπαχθούν σε αυτόν τα ιστολόγια παρά μόνον η διαδικτυακή μορφή των ήδη υπαρχόντων μέσων ενημέρωσης, δηλαδή οι ιστοσελίδες των εφημερίδων, των περιοδικών, των ραδιοφωνικών και των τηλεοπτικών σταθμών. Eλλείψει νομοθετικής ρύθμισης και νομολογιακής επίλυσης του υπό έρευνα ζητήματος, η αντιμετώπιση του αναφυέντος κενού νόμου επιτυγχάνεται με αναλογική εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας τόσο σε επίπεδο ουσιαστικού όσο και σε επίπεδο δικονομικού δικαίου (ΕφΑθ 8962/2006 ΕλλΔνη 2006.1515, Π.Κορνηλάκη, Διαδίκτυο και αστικό δίκαιο, Αρμ. 2007.993). Η αναλογική εφαρμογή του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου δεν είναι δυνατό να εμποδιστεί από το γεγονός ότι στο ιστολόγιο δεν υπάρχει η συνήθης ιεραρχική δομή οργάνωσης που απαντάται στα παραδοσιακά έντυπα, δηλαδή δεν υπάρχει ιδιοκτήτης, εκδότης, διευθυντής, συντάκτης ούτε απαντώνται τα αντίστοιχα πρόσωπα που προβλέπει ο ν. 1178/1981 για τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, διότι για να προσδοθεί σε ένα υλικό μέσο δεν είναι απαραίτητη η ύπαρξη όλων των ανωτέρω προσώπων. Στην περίπτωση του ιστολογίου υπάρχει ο κάτοχος – διαχειριστής, ο οποίος μπορεί να ταυτίζεται ή όχι  με το συντάκτη ορισμένου δημοσιεύματος, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, στα ιστολόγια ανακοινώσεις συντάσσουν και οι αναγνώστες τους.

Τέλος, στο άρθρο 14 π.δ. 131/2003, με το οποίο ενσωματώθηκε το ημεδαπό δίκαιο η οδηγία 2000/31 για το ηλεκτρονικό εμπόριο και την κοινωνία της πληροφορίας, ορίζεται ότι οι φορείς παροχής υπηρεσιών στην κοινωνία της πληροφορίας δεν έχουν υποχρέωση γενικού ελέγχου των πληροφοριών που αποθηκεύουν ή μεταδίδουν. Από το συνδυασμό των άρθρων 11 και 14 αυτού του π.δ. συνάγεται ότι η εταιρία που φιλοξενεί σε δικό της χώρο στον παγκόσμιο ιστό το ιστολόγιο δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί, κατ΄ ανάλογη ερμηνεία του μοναδικού άρθρου του ν.1178/1981 ιδιοκτήτης, εκδότης, διευθυντής σύνταξης ή συντάκτης του εντύπου, διότι δεν αποτελεί την αφετηρία της μετάδοσης των πληροφοριών, δεν επιλέγει τον αποδέκτη της μετάδοσης, δεν επιλέγει ούτε τροποποιεί τις μεταδιδόμενες πληροφορίες. Αντιθέτως, ο ρόλος της είναι να παρέχει στους ενδιαφερόμενους χώρο για τη δημιουργία και ενίοτε τεχνικές υποδείξεις για το σχεδιασμό του ιστολογίου τους.

Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό κρίση αγωγή, ο ενάγων ιστορεί ότι ο εναγόμενος έιναι κάτοχος της ιστοσελίδας με την επωνυμία http://www….blogspot.com/ στο διαδίκτυο, όπως αυτή η επωνυμία διορθώθηκε παραδεκτώς αναφορικά με την ακριβή σειρά των χαρακτήρων της με δήλωση των πληρεξουσίων δικηγόρων του, η οποία καταχωρίστηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα δίκη πρακτικά  δημόσιας συνεδριάσεως του δικαστηρίου αυτού, μέσω δε της ιστοσελίδας διατηρεί ηλεκτρονική διαδικτυακή εφημερίδα, στην οποία την 3.5.2007 δημοσίευσε τα αναληθή γεγονότα και τις δυσφημιστικές λέξεις και φράσεις που αναφέρονται στο πρόσωπό του κατά τα εκτενώς αναφερόμενα στο αγωγικό δικόγραφο. Εκθέτει ότι με τη δημοσίευσή τους ο εναγόμενος προσέβαλε την προσωπικότητά του και ειδικότερα την τιμή και την υπόληψή του, προκαλώντας του ηθική βλάβη για τους επίσης αναφερόμενους στην αγωγή λόγους και ισχυρίζεται ότι είναι πολύ πιθανή η επανάληψη της προσβολής στο μέλλον με την καταχώρηση του περιεχομένου του δημοσιεύματος σε άλλους διαδικτυακούς τόπους, λόγω των τεχνικών δυνατοτήτων που προσφέρει το διαδίκτυο. Για τους ανωτέρω λόγους ζητάει να γίνει δεκτή η αγωγή του, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλει ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της προκληθείσας ηθικής βλάβης το χρηματικό ποσόν των 58.694,96 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, να διαταχθεί ηβ άρση ττης προσβολής με τη διαγραφή του επίμαχου δημοσιεύματος και η παράλειψή της στο μέλλον, να απαγγελθεί προσωπική κράτηση δύο μηνών για την περίπτωση μη συμμόρφωσης του με το διατακτικό της απόφασης και να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδά του.

Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή παραδεκτώς εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του δικαστηρίου αυτού, ως καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμοδίου (άρθρα 14 παρ. 2 και 22 ΚΠολΔ), κατά την ειδική διαδικασία που θεσπίζεται με το άρθρο 681Δ ΚΠολΔ, αναλόγως εφαρμοζομένου, είναι ορισμένη ενώ απορριπτέος είναι ο ισχυρισμός του εναγομένου για έλλειψη παθητικής νομιμοποίησης, διότι στο αγωγικό δικόγραφο με σαφήνεια ο εναγόμενος φέρεται ως κάτοχος – διαχειριστής της επίδικης ιστοσελίδας και συντάκτης του επιλήψιμου δημοσιεύματος και επομένως η αγωγή ορθώς στρέφεται κατ’ αυτού, η δε μη απόδειξη των ανωτέρω πραγματικών γεγονότων άπτεται της ουσιαστικής βασιμότητας της αγωγής και όχι της παθητικής νομιμοποίησής του. Tυγχάνει νομικά βάσιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 299, 346, 9145, 920, 932 ΑΚ, 361-363 ΠΚ, του μοναδικού άρθρου του ν.1178/1981, όπως ισχύει, 947 παρ. 1 και 176 ΚΠολΔ και δεδομένου ότι κατεβλήθη για το αντικείμενό της το προσήκον τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ανάλογα επ’ αυτού ποσοστά υπέρ του Τ.Ν. και του ΤΑΧ.ΔΙΚ (…), πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της.

Ο εναγόμενος αφενός αρνείται αιτιολογημένα την αγωγή και αφετέρου ζητάει τη διενέργεια τεχνικής πραγματογνωμοσύνης στη φορητή συσκευή ηλεκτρονικού υπολογιστή του με στοιχεία …. και με σειριακό αριθμό …., προκειμένου να διαπιστωθεί εάν κατά το κρίσιμο χρόνο διέθετε πρόσβαση στο διαδίκτυο και εάν το επίμαχο δημοσίευμα συντάχθηκε στο δικό του ηλεκτρονικό υπολογιστή και απεστάλη από αυτόν στο ιστολόγιο, στο οποίο δημοσιεύθηκε. Το αίτημα αυτό είναι νομικά βάσιμο, στηριζόμενο στο άρθρο 368 παρ. 1 ΚΠολΔ και πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική βασιμότητά του.

Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων αποδείξεως και ανταποδείξεως, που λήφθηκαν νομίμως στο ακροατήριο και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του δικαστηρίου αυτού και από την ανάγνωση όλων ανεξαιρέτως των μετ’ επικλήσεως προσκομισθέντων από τους διαδίκους εγγράφων πλην των εγγράφων δηλώσεων της Β.Μ., της Μ.Ν., του Γ.Σ. και της Κ.Μ., με ημερομηνίες …, αντίστοιχα, διότι, ενώ από τις ημερομηνίες σύνταξής τους αποδεικνύεται ότι συντάχθηκαν με σκοπό να χρησιμοποιηθούν στην παρούσα δίκη, προσκομίστηκαν κατά παράβαση του άρθρου 671 παρ. 1 ΚΠολΔ, δηλαδή δεν περιβλήθηκαν τον τύπο της ένορκης βεβαίωσης και συνεπώς δεν επιτρέπεται να ληφθούν υπ’ όψιν ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 2030/2006, ΑΠ 1056/2005, Ηλεκτρονική τράπεζα δεδομένων Νόμος, ΑΠ 631/2004, ΕλλΔνη 2006.106) αποδείχθηκαν τα ακόλουθα γεγονότα: Ο ενάγων είναι δημοσιογράφος και ειδικότερα διευθυντής σύνταξης του περιοδικού με την επωνυμία “Μ.”, που εκδίδεται στην Καβάλα, συνεργάτης της εφημερίδας “Χ” που εκδίδεται στην Κομοτηνή, πρώην υπάλληλος του γραφείου τύπου της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης και επικεφαλής του γραφείου Τύπου του βουλευτή νομού Ροδόπης και Υπουργού Ε.Σ. Λόγω των ανωτέρω ασχολιών του είναι επαγγελματίας εγκατεστημένος τόσο στην Κομοτηνή όσο και στην Καβάλα και είναι γνωστός στο δημοσιογραφικό και πολιτικό κόσμο της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Παρουσιάζει δυσχέρεια βάδισης λόγω δυσπλασίας του αριστερού ισχίου με οστεοαρθριτικές αλλοιώσεις και για το λόγο αυτόν την … είχε κριθεί ανάπηρος κατά ποσοστό 50% για δύο έτη από την πρωτοβάθμια υγειονομική επιτροπή του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων Καβάλας. Επίσης αποδείχθηκε όιτ στον παγκόσμιο ιστό υπάρχει ιστολόγιο με την επωνυμία http://… blogspot.com/ στο οποίο δημοσιεύονται κείμενα σχετιζόμενα ιδίως με την πολιτική σκηνή του νομού Ροδόπης αλλά και του ευρύτερου πολιτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Οι δημοσιεύσεις αυτές γίνονται υπό τον τίτλο “Piazza Del Popolo” με υπότιτλο τις φράσεις “Αντιπολίτευση και από το διαδίκτυο – μια πρόταση ηλεκτρονικής κουλτούρας”. Την … 2007 δημοσιεύθηκε σε αυτό το ιστολόγιο κείμενο με αρνητικού χαρακτήρα αναφορές στο πρόσωπο του ενάγοντος. Ειδικότερα, ο τίτλος του κειμένου είναι “Ο κουτσός και ο χαζός τον πρώτο χρόνο χαίρονται”, ενώ στην τέταρτη σειρά του κειμένου διευκρινίζεται ότι το κείμενο αφορά στον ενάγοντα με αναφορά του ονοματεπωνύμου του. Ο ενάγων χαρακτηρίζεται υπεύθυνος του γραφείου τύπου του Δημάρχου Κομοτηνής Δ.Κ. Επιπλέον, αναφέρεται ότι στο παρελθόν είχε διωχθεί κακήν κακώς από την πόλη καταγωγής του, την Καβάλα και βρίσκει ευκαιριακά επαγγελματική στέγη στην Κομοτηνή. Επίσης, στο ίδιο κείμενο υπάρχει η φράση “με εκφράσεις σε διάσπαρτες μέσα στο περιοδικό στήλες του τύπου λαμόγια, ξεφτίλα, λάσπη, λύματα καταλαβαίνει κανείς την δημοσιογραφική του δεοντολογία”. Τέλος, το κείμενο κλείνει με την πρόταση “Έτσι κι αλλιώς ο κουτσός και ο χαζός τον πρώτο χρόνο χαίρονται.” Αναφορικά με την αξιολόγηση των ανωτέρω επίμαχων χωρίων του δημοσιευθέντος κειμένου αποδείχθηκε ότι ο τίτλος του, δηλαδή η φράση “ο κουτσός και ο χαζός τον πρώτο χρόνο χαίρονται”, η οποία αποτελεί και την κατακλείδα του κειμένου, συνιστά προσβλητική φράση για τον ενάγοντα, διότι με τη χρήση της λέξης κουτσός επιδιώκεται η υποτίμησή του με αναφορά στην προαναφερθείσα σωματική πάθησή του. Ο συντάκτης του κειμένου υπενθυμίζει στους αναγνώστες του τη χωλότητα του ενάγοντος, για να ενισχύσει τα επιχειρήματά του στην αντιπαράθεση με αυτόν. Πρόκειται για παράνομη και υπαίτια προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος,  διότι προβάλλεται ως όνειδος η σωματική αναπηρία του και επιχειρείται να μειωθεί η αξία της προσωπικότητάς του, επειδή είναι ασθενής. Η χρήση της λέξης χαζός αμέσως μετά από τη λέξη κουτσός στοχεύει στην δημιουργία της εντύπωσης ότι πρόκειται για πρόσωπο όχι μόνο με σωματικά αλλά και με πνευματικά προβλήματα, δηλαδή επιτείνει την ήδη επιχειρηθείσα να δημιουργηθεί εντύπωση ότι ο ενάγων είναι πρόσωπο μειωμένων ικανοτήτων και ότι η κατάσταση αυτή οφείλεται στη σωματική και πνευματική του ανεπάρκεια. Επομένως, η χρήση της λέξης χαζός συνιστά επίσης παράνομη προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος. Το γεγονός ότι η προαναφερθείσα πρόταση αναγράφεται και στο τέλος του κειμένου και μάλιστα οι δύο επίμαχες λέξεις με κεφαλαία γράμματα ενισχύει το συμπέρασμα ότι ο συντάκτης του κειμένου επιδιώκει να υπενθυμίσει στους αναγνώστες του με έμφαση ότι ο ενάγων είναι πρόσωπο μειωμένης ψυχοσωματικής υγείας. Σε ό,τι αφορά τον χαρακτηρισμό του ενάγοντος ως υπεύθυνου του γραφείου τύπου του Δημάρχου Κομοτηνής Δ.Κ., αποδείχθηκε ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις δημοτικές εκλογές του έτους 2006 υπήρξε συνεργασία του ενάγοντος με τον τότε υποψήφιο δήμαρχο Κομοτηνής Δ.Κ. Τη συνεργασία αυτή αναφέρει η εφημερίδα “Χ” την …. 2006 στη στήλη Μικροκομοτηναίικα, στην οποία τον κατονομάζει επιστάτη της επικοινωνιακής ομάδας του Δ.Κ. Άλλωστε ο ίδιος ο ενάγων σε συνέντευξή του στην ίδια εφημερίδα την …. 2007, δέχθηκε ότι βοήθησε στην εκλογή του Δ.Κ. στο Δήμο Κομοτηνής. Η συνεργασία αυτή δεν συνιστά παράνομη δραστηριότητα και από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν αποδείχθηκε οτιδήποτε επιλήψιμο σε σχέση με αυτήν. Επομένως, ο χαρακτηρισμός του ενάγοντος ως υπευθύνου του γραφείου Τύπου του Δημάρχου Κομοτηνής, ακόμη και αν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, διότι ο ενάγων δεν ανέλαβε αυτή τη θέση μετά από την εκλογή του Δ.Κ. στη θέση του δημάρχου δεν είναι προσβλητικός γι’ αυτόν. Το τρίτο επίμαχο χωρίο του κειμένου είναι η αναφορά ότι ο ενάγων είχε διωχθεί κακήν κακώς από την πόλη καταγωγής του, την Καβάλα και βρίσκει ευκαιριακή επαγγελματική στέγη στην Κομοτηνή. Αποδείχθηκε ότι ποτέ δεν συνέβη αυτό το γεγονός, αλλά ότι ο ενάγων λόγω των επαγγελματικών του ασχολιών είναι εγκατεστημένος εν μέρει στην Καβάλα και εν μέρει στην Κομοτηνή. Συνεχίζεται να εργάζεται στην Καβάλα ως διευθυντής σύνταξης του περιοδικού με την επωνυμία “Μ” που εκδίδει εκεί η σύζυγός του Κ.Α…. Η εμφάνισή του στο δημοσίευμα του ιστολογίου ως διωχθέντος από την τοπική κοινωνία της Καβάλας, με συνέπεια να εξαναγκασθεί να αναζητήσει ευκαιριακή απασχόληση στην Κομοτηνή, δημιουργεί γι’ αυτόν την εντύπωση ότι πρόκειται για αποτυχημένο επαγγελματία με συμπεριφορά αντίθετη προς τα κρατούντα κοινωνικά πρότυπα, ώστε να μην είναι ανεκτός ούτε από την τοπική κοινωνία, από την οποία προέρχεται. Η δημοσιεύση αυτού του ψευδούς γεγονότος στο ανωτέρω ιστολόγιο συνιστά συκοφαντική δυσφήμηση του ενάγοντος. Το τελευταίο επίμαχο χωρίο σχετίζεται με την αμφισβήτηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας του ενάγοντος λόγω της εκ μέρους του χρήσης των λέξεων “λαμόγια”, “ξεφτίλα”, “λάσπη” και “λυματα” σε διάφορες στήλες του περιοδικού “Μ”, τεύχος 155 (Ιανουάριος – Μάρτιος 2007). Δεδομένου ότι  η αμφισβήτηση είναι συχνά βασικό στοιχείο του δημόσιου λόγου, δικαιολογείται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης η οξεία κριτική και ειδικότερα η αμφισβήτηση της επαγγελματικής δεοντολογίας  ορισμένων προσώπων. Στην προκειμένη περίπτωση ο συντάκτης του κειμένου, ερειδόμενος στη χρήση των τεσσάρων υβριστικών λέξεων “λαμόγια”, “ξεφτίλα”, “λάσπη” και “λύματα” εκ μέρους του ενάγοντος για μη κατονομαζόμενα πρόσωπα ηττηθέντος εκλογικού συνδυασμού στις τοπικές εκλογές του μηνός Οκτωβρίου του έτους 2006, αμφισβητεί δημοσίως τη δημοσιογραφική δεοντολογία του ενάγοντος. Πρόκειται για δυσμενή κρίση για την επαγγελματική εργασία του ενάγοντος, διατυπωμένη με απόλυτο και παραστατικό τρόπο, η οποία όμως δεν φτάνει έως το σημείο της παράνομης προσβολής της προσωπικότητάς του, διότι από τον τρόπο εκφοράς της δεν αποδείχθηκε σκοπός δυσφήμησής του [σ.σ. εννοεί προφανώς "σκοπός εξύβρισής του"] (άρθρο 367 παρ. 1 α ΠΚ).  Καταληκτικά, εντοπίζεται προσβλητικό για τον ενάγοντα περιεχόμενο στα δύο από τα τέσσερα επίμαχα χωρία , δηλαδή αφενός στο χαρακτηρίζον αυτόν ως κουτσό και χαζό και αφετέρου στο αναφερόμενο στον διωγμό του από την Καβάλα και στην αναζήτηση ευκαιριακής επαγγελματικής στέγης στην Κομοτηνή. Δεδομένου του προσβλητικού περιεχομένου τους, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το ιστολόγιο, ως εκ της ιδιότητάς του, η οποία περιγράφηκε στην ανωτέρω νομική σκέψη, είναι προσιτό σε αόριστο αριθμό χρηστών του διαδικτύο, προκλήθηκε στον ενάγοντα ηθική βλάβη, η οποία χρήζει αποκατάστασης από τον κάτοχο – διαχειριστή του ιστολογίου και το συντάκτη του συγκεκριμένου κειμένου. Ως κάτοχος – διαχειριστής του ιστολογίου φέρεται ο εναγόμενος, διότι το επώνυμό του είναι αναγραμμένο στη θέση του επιλέγοντος τη μουσική του ιστολογίου. Η έλλειψη υπογραφής συντάκτη στο κείμενξο δημιουργεί την πεποίθηση ότι ο κάτοχος – διαχειριστής του ιστολογίου έχει συντάξει το κείμενο. Εντούτοις ο εναγόμενος αρνείται ότι διαθέτει πρόσβαση στο διαδίκτυο και συνεπώς ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με το ιστολόγιο και το συγκεκριμένο κείμενο, αποδίδει την ανάμιξή του στην παρούσα δίκη στο γεγονός ότι είναι υιός του πρώην Δημάρχου Κομοτηνής Α.Β. και ισχυρίζεται ότι άγνωστο σε αυτόν πρόσωπο δημιούργησε το εν λόγω ιστολόγιο χρησιμοποιώντας το δικό του επώνυμο. Οι εκτυπώσεις από διάφορες ιστοσελίδες, τις οποίες προσκομίζει ο ενάγων, από τις οποίες αποδεικνύεται αφενός ότι εντός του έτους 2007 δημιουργήθηκε άλλλο ιστολόγιο με την επωνυμία http://piazzadelpopolo.blogspot.com/ στο οποίο επίσης δημοσιεύει κείμενα ο εναγόμενος, και αφετέρου ότι το ονοματεπώνυμο του εναγομένου εντοπίζεται γενικώς στον παγκόσμιο ιστό με τη χρήση μηχανισμών αναζήτησης, δεν καταρρίπτουν τον ισχυρισμό του εναγομένου ότι δεν σχετίζεται με το επίμαχο ιστολόγιο, διότι δεν αποδεικνύουν εάν αυτός ή άλλο πρόσωπο έθεσε σε κυκλοφορία τα στοιχεία του στον παγκόσμιο ιστό. Δηλαδή δεν αμφισβητείται η εμφάνιση των στοιχείων του εναγομένου στα δύο ανωτέρω ιστολόγια αλλά η πραγματική σχέση του με αυτά, δεδομένου ότι ο κάτοχος – διαχειριστής ενός ιστολογίου δεν υποχρεούται να εμφανίζεται στο αναγνωστικό κοινό του με το αληθινό του όνομα, αλλά δύναται να χρησιμοποιεί ψευδώνυμο. Για τον ίδιο λόγο δεν είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί αποδεικτικά το δημοσίευμα της εφημερίδας “Θ.Α” της …. 2007, σελ. 10, με τίτλο “Στον Παναγιώτη Ελή”, εφόσον κάτω από αυτό δεν υπάρχει μόνον το όνομα του εναγομένου αλλά και η ένδειξη ότι το κείμενο προήλθε από το ανωτέρω ιστολόγιο με το επώνυμο του εναγομένου.

Δηλαδή η προέλευση του ανωτέρω κειμένου από το επίδικο ιστολόγιο δεν αποτελεί αξιόπιστο συνδετικό στοιχείο του ιστολογίου με τον εναγόμενο. Το περιεχόμενο της κατάθεσης του μάρτυρα αποδείξεως, ότι οι δημοσιογράφοι …. του ανέφεραν ότι ο εναγόμενος συνέταξε το εν λόγω κείμενο δεν είναι δυνατό να οδηγήσει στην απόδειξη της ουσιαστικής βασιμότητας της αγωγής, διότι γι’ αυτούς τους δημοσιογράφους ισχύει επίσης το πέπλο της πιθανής χρήσης του επωνύμου του εναγομένου από άγνωστο πρόσωπο, το οποίο είναι ο πραγματικός κάτοχος – διαχειριστής του ιστολογίου και δεν αποδείχθηκε ότι χρησιμοποίησαν τεχνικά μέσα για την άρση του, ώστε να είναι αξιόπιστα όσα ανέφεραν στο μάρτυρα. Από την άλλη πλευρά, το υπ’ αρ. πρωτ. … έγγραφο της εθνικής επιτροπής τηλεπικοινωνιών και ταχυδρομείων, με το οποίο η επιτροπή βεβαιώνει ότι ο εναγόμενος ουδέποτε κατέστη οφορέας ονόματος χώρου (domain name) με την κατάληξη .gr δεν συνιστά πρόσφορο αποδεικτικό στοιχείο υπέρ του εναγομένου, διότι κανένα από τα δύο προαναφερθέντα ιστολόγια δεν είναι ιστοσελίδα με τελική κατάληξη ονόματος .gr. Επίσης δεν έχουν αποδεικτική αξία το φωτοαντίγραφο του λογαριασμού τηλεπικοινωνιακών τελών του εναγομένου που εξέδωσε ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος με ημερομηνία …. 2007 από τον οποίο αποδεικνύεται ότι δεν προαγματοποίησε κλήσεις μέσω διαδικτύο και η υπ’ αρ. …. βεβαίωση του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού, Τοπικό Υποκατάστημα Κομοτηνής, ότι ο εναγόμενος ήταν άνεργος κατά το έτος 2007, διότι η πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν είναι απαραίτητο να έχει πραγματοποιηθεί από την οικεία και ειδικά από την τηλεφωνική σύνδεση για την οποία εκδόθηκε ο προσκομισθείς λογαριασμός τηλεπικοινωνιακών τελών ή απο το χώρο εργασίας του εναγομένου. Υπάρχει επίσης το ενδεχόμενο να πραγματοποιήθηκε μέσω άλλης εταιρίας παροχής υπηρεσιών σύνδεσης διαδικτύου και όχι μέσω του ΟΤΕ και για το λόγο αυτό να μην εμφανίζονται οι σχετικές κλήσεις στον προσκομισθέντα λογαριασμό. Μετά ταύτα δεν είναι δυνατή η κατάληξη σε ασφαλές αποδεικτικό πόρισμα σχετικά με την ουσιαστική βασιμότητα της αγωγής, διότι αφενός η συστηματική αρθρογραφία του κατόχου – διαχειριστή του επίμαχου ιστολογίου και η συχνή και όχι σποραδική εμφάνισή του στον παγκόσμιο ιστό με το ονοματεπώνυμο του εναγομένου συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι πρόκειται για τον ίδιο τον εναγόμενο και όχι για άλλο πρόσωπο, όμως αφετέρου η αδυναμία να συνδεθεί με αποδεικτική ασφάλεια το ίδιο το πρόσωπο και όχι απλώς το όνομα του εναγομένου με το επίμαχο ιστολόγιο εμποδίζει το σχηματισμό πλήρους δικανικής πεποίθησης και συνεπώς την αποδοχή της αγωγής ως ουσιαστικά βάσιμης. Πρόκειται για κενό που παρουσιάστηκε κατά τη μελέτη της υπόθεσης και χρειάζεται συμπλήρωση (άρθρο 254 παρ. 1 ΚΠολΔ). Η συμπλήρωση αυτού του κενού πρέπει να γίνει με την προσκομιδή εγγράφου από το Τμήμα Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, οδός Μοναστηρίου αρ. 326, Θεσσαλονίκη, στο οποίο θα περιέχονται τα στοιχεία του φυσικού προσώπου το οποίο είναι ο κάτοχος – διαχειριστής του ιστολογίου με την επωνυμία http://….blogspot.com/. Η επιλογή της ανωτέρω αστυνομικής υπηρεσίας είναι επιβεβλημένη, διότι δεν υπάρχει εγγύτερη αστυνομική υπηρεσία, διαθέτουσα τμήμα εξιχνίασης αξιόποινων πράξεων που διαπράττονται μέσω του διαδικτύου. Αντίθετα, η διενέργεια τεχνικής πραγματογνωμοσύνης που αιτήθηκε ο εναγόμενος να πραγματοποιηθεί επί του ηλεκτρονικού του υπολογιστή με στοιχεία …. και με σειριακό αριθμό …., δεν θα οδηγήσει στην εξακρίβωση της αλήθειας, διότι δεν αποδείχθηκε ότι η ως άνω συσκευή ηλεκτρονικού υπολογιστή είναι η ίδια με αυτήν που κατείχε καθ’ όλο το χρόνο διαμόρφωσης του επίμαχου ιστολογίου έως και την … 2007, οπότε και δημοσιεύθηκε το δυσφημιστικό για τον ενάγοντα κείμενο, με συνέπεια να είναι αβέβαιο επί ποίου ακριβώς πραγματικού υλικού θα διεξαχθεί η αιτούμενη τεχνική πραγματογνωμοσύνη. Περαιτέρω, ακόμη και αν η ανωτέρω συσκευή βρισκόταν στην κατοχή του εναγομένου καθ’ όλον τον ανωτέρω χρόνο, πρόκειται για μεγάλο χρονικό διάστημα και μάλιστα μεγαλύτερο του ενός έτους, κατά τη διάρκεια του οποίου ήταν δυνατή η διενέργεια τεχνικών επεμβάσεων σε αυτήν με σκοπό την εξαφάνιση των πιθανών επιβαρυντικών για τον εναγόμενο στοιχείων. Τέτοιες τεχνικές επεμβάσεις, τις οποίες η τεχνολογική πρόοδος κατέστησε εφικτές ακόμη και στους φορητούς υπολογιστές συνιστούν ενδεικτικά η αλλαγή της κάρτας μνήμης και του σκληρού δίσκου και με την πραγματοποίησή τους θα έχουν εξαφανιστεί τα τυχόν υπάρχοντα στοιχεία για τη δημιουργία ιστολογίου και την επίσκεψη ιστοσελίδων εκ μέρους του εναγόμενου.  Επομένως, λόγω των τεχνικών ιδιαιτεροτήτων των ηλεκτρονικών υπολογιστών, η διενέργεια τεχνικής πραγματογνωμοσύνης επί του φορητού ηλ/κου υπολογιστή  του εναγομένου είναι εν προκειμένω απρόσφορη για την εξακρίβωση της αλήθειας και το σχετικό αίτημα ουσιαστικά αβάσιμο..».

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ: http://olympia.gr/2009/01/08/legislation-greece-blogs/