Αμερικανός καθηγητής Μάϊκλ Χιούστον: Το ΔΝΤ;΄Οπλο Εθνικής Εξόντωσης Στην Ουκρανία Όπως και στην Ελλάδα

Στόχος η παγκόσμια κυριαρχία

Μ. Στυλιανού
Η συνέντευξη του Αμερικανού καθηγητή Μάϊκλ Χιούστον, στο ρωσικό διεθνές κανάλι Ρ Τ, για το ΔΝΤ στη Ουκρανία, είναι μια άκρως διδακτική, απλουστευμένη παρουσίαση της αποστολής και της δράσης του ΔΝΤ, αυτού του γνωστού μας παρόχου «βοήθειας», τον οποίο ο δρ. Χιούστον χαρακτηρίζει «γονατοθραύστη» και « όπλο μαζικής καταστροφής»

Η περίπτωση της Ουκρανίας αποτελεί άλλωστε την ευκαιριακή αφετηρία αυτής της αποσυναρμολόγησης μιας μηχανής καταλήστευσης χωρών, πού έχουν μεθοδευμένα οδηγηθεί  στην υπερχρέωση -με την Ελλάδα να αναφέρεται ως παράδειγμα κατ’ επανάληψη στην συνέντευξη και με όσα λέγονται να την περιγράφουν πιστά.

Κατά τον δρα Χιούστον αυτό πού κρίνεται από την αντιμετώπιση μεθοδεύσεων όπως του ΔΝΤ, είναι η επιβίωση της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας ή η υποταγή των λαών σε μια παγκόσμια  δυναστεία του χρήματος.

Το ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο των λεγομένων στη συνέντευξη συνίσταται στο
ότι ανατόμος του συστήματος δεν είναι ο Ρώσος Οικονομολόγος Γκλαζίεφ, η ο Γάλλος  Ζακ Σαπίρ, η Μαρίν Λε Πεν, ή ο Δημήτρης Καζάκης, αλλά καθηγητής και ερευνητής των οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μισσούρι…

Ιδού τα κύρια σημεία, της μακράς συνέντευξης του καθηγητή Μάϊκλ Χιούστον ( σε μετάφραση Μιχ. Στυλιανού):

ΡΤ: Μπορείτε να μας συνοψίσετε την δοκιμασμένη διαδικασία με την οποία τα δάνεια του ΔΝΤ γίνονται ιμάντες μεταβίβασης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ουκρανίας στον έλεγχο ιδιωτικών συμφερόντων- αυτό πού έχετε περιγράψει ως τον ρόλο του ΔΝΤ ως «γονατοθραύστη»;

Michel Hudson: Η βασική αρχή πού πρέπει να έχετε κατά νουν είναι ότι τα χρηματιστικά σήμερα είναι πόλεμος με μη- στρατιωτικά μέσα. Ο σκοπός τού να καταστήσεις μια χώρα υπόχρεη είναι να της αποσπάσεις το οικονομικό της πλεόνασμα και τελικά την ιδιοκτησία της. Η βασική ιδιοκτησία προς αρπαγή είναι αυτή που μπορεί να παραγάγει εξαγωγές και να δημιουργήσει ξένο συνάλλαγμα. Για την Ουκρανία αυτό σημαίνει κυρίως τις ανατολικές βιομηχανικές και τις εταιρείες ορυχείων, που σήμερα βρίσκονται στα χέρια ολιγαρχών. Για τους ξένους επενδυτές το πρόβλημα είναι πως θα περάσουν αυτές οι πλουτοπαραγωγικές πηγές και τα κέρδη τους σε ξένα χέρια- σε μια οικονομία της οποίας οι διεθνείς πληρωμές είναι σε χρόνιο έλλειμμα, μετά την αποτυχημένη αναδιάρθρωση του 1991. Και εδώ είναι που μπαίνει στη σκηνή το ΔΝΤ.

Το ΔΝΤ δεν ιδρύθηκε για να χρηματοδοτεί ελλειμματικούς προϋπολογισμούς κυβερνήσεων. Τα δάνειά του είναι ζυγισμένα για να πληρώνουν ξένους δανειστές, κυρίως για να διατηρήσουν τη νομισματική ισοτιμία μιας χώρας. Το αποτέλεσμα είναι συνήθως να επιδοτείται έτσι η φυγή κεφαλαίων από τη χώρα σε υψηλή ανταλλακτική σχέση, προκειμένου επενδυτές και δανειστές να μην εισπράξουν λιγότερα δολάρια και ευρώ.

Το ΔΝΤ μεταφέρει μια πίστωση στον «Λογαριασμό Ουκρανίας», από τον οποίο πληρώνονται οι ξένοι δανειστές. Τα χρήματα ποτέ δεν πηγαίνουν στην Ουκρανία ή σε άλλους οφειλέτες του ΔΝΤ. Πληρώνονται σε λογαριασμούς ξένων δανειστών ή κυβερνήσεων, όπως τα δάνεια του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Αυτά τα δάνεια συνοδεύονται από «δεσμεύσεις», που επιβάλλουν μέτρα λιτότητας. Και αυτά με τη σειρά τους σπρώχνουν την οικονομία ακόμη βαθύτερα στο χρέος –αναγκάζοντας την κυβέρνηση να συμπιέσει ακόμη περισσότερο τον προϋπολογισμό, να περικόψει ακόμη περισσότερο τα ελλείμματα και να πουλήσει τις δημόσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.

ΡΤ: Μπορεί να περιμένει και η Ουκρανία το γνωστό «σύνδρομο ΔΝΤ», της μετανάστευσης του φτωχοποιημένου πληθυσμού σε αναζήτηση εργασίας, και ποιες συνέπειες θάχει για τη χώρα να χάσει τα καλύτερα μυαλά της;

Μ.Η: Η Ουκρανία απορροφά ήδη από μεταναστευτικά εμβάσματα το 4% του εθνικού της εισοδήματος, (περίπου 10 δις. δολάρια τον χρόνο). Και το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρημάτων έρχεται από τη Ρωσία. Η συνέπεια των σχεδίων λιτότητας του ΔΝΤ θα είναι να αναγκάσουν περισσότερους Ουκρανούς σε μετανάστευση, σε αναζήτηση δουλειάς. Θα στείλουν μέρος των αποδοχών τους πίσω στις οικογένειές τους, ενισχύοντας το ουκρανικό νόμισμα στη σχέση του με το δολάριο και το ευρώ.

ΡΤ: Πως γίνονται στην πραγματικότητα τα εργαλεία του ΔΝΤ «όπλα μαζικής καταστροφής», όπως τα χαρακτηρίζετε;

Μ.Η: Μικρότερα ελλείμματα προϋπολογισμού σημαίνουν βαθύτερη λιτότητα και ανεργία. Το αποτέλεσμα είναι ένα σπιράλ πτώσης. Μικρότερα εισοδήματα σημαίνει μικρότερα φορολογικά έσοδα. ΄Ετσι στις κυβερνήσεις συνιστάται να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό τους πουλώντας τη δημόσια περιουσία –κυρίως φυσικά μονοπώλια, στα οποία οι αγοραστές

μπορούν να αυξήσουν τις τιμές για να αποσπάσουν οικονομικά κέρδη. Το αποτέλεσμα είναι να μεταβληθεί η οικονομία σε ένα «ταμείο εισπράξεως φόρου χρήσης». Οι μέχρι τότε ελεύθεροι δημόσιοι δρόμοι γίνονται δρόμοι με πληρωμή διοδίων, το σύστημα μεταφορών, το νερό και η αποχέτευση γίνονται όλα ιδιωτικά. Αυτό αυξάνει το κόστος της ζωής και επομένως το κόστος της εργασίας – ενώ το γενικό επίπεδο των ημερομισθίων συμπιέζεται από την πολιτική της λιτότητας, η οποία συρρικνώνει τις αγορές και αυξάνει την ανεργία.

ΡΤ: ΄Ολοι ξέρουν τις συνέπειες της λιτότητας στην Ελλάδα και αλλού. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι Ουκρανοί δεν θέλουν αυτή τη πολιτική. Ακόμη και το ίδιο το ΔΝΤ ομολογεί τώρα ότι η λιτότητα δεν αποδίδει. Γιατί οι ηγέτες της Ουκρανίας να το επιτρέψουν να εφαρμοστεί, τους έχουν υποσχεθεί κάποια παχυλή θέση στη Δύση, όταν ανατραπούν στις εκλογές, ή τι άραγε;

Μ.Η: Οι ηγέτες της Ουκρανίας είναι κυρίως κλεπτοκράτες. Σκοπός τους δεν είναι να βοηθήσουν τη χώρα τους, αλλά να στερεώσουν την εξουσία τους. Ο Τζωρτζ Σόρος είπε πως ο καλύτερος τρόπος να το επιτύχουν είναι να βρουν Δυτικούς συνεταίρους. ΄Ετσι θα εξασφαλίσουν οι κλεπτοκράτες την αμερικανική και ευρωπαϊκή στήριξη στον έλεγχο της οικονομίας.  Η Δυτική στήριξη θα εξασφαλίσει περισσότερα δάνεια από το ΔΝΤ και τις ευρωπαϊκές τράπεζες, για να βγάλουν με ασφάλεια οι κεπτοκράτες τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, σε αμερικανικές και βρετανικές τράπεζες.

ΡΤ: ΄Εχετε κάτι άλλο να προσθέσετε;

Μ.Η: Αυτό πού κρίνεται είναι εάν οι οικονομίες σε όλο τον κόσμο θα επιτρέψουν την χρηματοπιστωτική μόχλευση να καταλύσει την εξουσία των εκλεγμένων κυβερνήσεων και επομένως την δημοκρατία. Καμιά κυβέρνηση δεν οφείλει σήμερα να πληρώνει εξωτερικά χρέη και να υποτάσσεται σε πολιτικές που εκμηδενίζουν τους τρεις ορισμούς του κράτους: Δυνατότητα να κόβει δικό του νόμισμα, να εισπράττει φόρους και να κηρύσσει πόλεμο.

Αυτό που κρίνεται είναι ποιος θα κυβερνήσει τον κόσμο: Η αναδυόμενη ολιγαρχία του 1% ή οι εκλεγμένες κυβερνήσεις;

Τα δυο συστήματα στόχων τελούν σε πλήρη αντίθεση:  Ανερχόμενο επίπεδο διαβίωσης και εθνική ανεξαρτησία, ή οικονομία ραντιέρηδων, λιτότητα και διεθνής εξάρτηση.

Για την μετάφραση: Μ.Σ.

infognomonpolitics.blogspot