το κρεματόριο των πλειστηριασμών…

Θα έχετε ακούσει βέβαια για τα πιλάφια και τα ουρί του μωαμεθανικού παραδείσου. Τα οποία θα απολαύσουν-υποτίθεται- όσοι αγωνίζονται και πεθαίνουν στον αγώνα για την επικράτηση του μωαμεθανισμού. Να όμως που στις μέρες μας χτίζεται ένας άλλος παράδεισος. Αυτός του σιωνισμού για όσους αγωνίζονται και θυσιάζονται για την παγκόσμια κυριαρχία του καθεστώτος της τοκογλυφίας. Και σ’ αυτόν τον αγώνα έχουν δώσει τα τελευταία χρόνια το τιμητικό προβάδισμα σε μας τους Έλληνες. Αφού κληθήκαμε, όχι μόνο ν’ αγωνιστούμε, αλλά και να θυσιαστούμε ποικιλοτρόπως, στα κρεματόρια των διαβόητων μνημονίων τα οποία σκηνοθέτησαν οι ντόπιοι και διεθνείς ανθρωποφάγοι «σωτήρες» μας.

Ήδη σ’ αυτόν τον παράδεισο ζουν, όπως θα έχετε καταλάβει, κάποια πρωτοπαλίκαρα του μνημονιακού έπους. Όπως κάποιοι πολυβραβευμένοι πολιτικοί, που παίρνουν πομπώδεις διεθνείς τίτλους (πρόεδρος Διεθνούς Σοσιαληστρικής κλπ) ή πολύφερνες θέσεις σε παγκόσμια οικονομικά φόρα με παχυλούς μισθούς (π.χ. Παπουτσής, κλπ). Αλλά κι εμάς των κοινών θνητών μήπως δεν μας υπόσχονται παρόμοιους παραδείσους; Για κάποιες επερχόμενες γενιές ύστερα από εκατό και βάλε χρόνια, όταν δεν θα υπάρχει τίποτε, που να θυμίζει Ελλάδα. Ή μήπως και τώρα δεν επικαλούνται κάποιες Επιτροπές Ευτυχίας -δικής τους προφανώς έμπνευσης-που μέσα απ’ τα κιτάπια τους προκύπτει ότι τάχα γινόμαστε ολοένα και ευτυχέστεροι! Δεν ακούτε άλλωστε τους επαίνους,

που μας επιδαψιλεύουν οι μεγαλόψυχοι για τις μέχρι τώρα μεγάλες θυσίες μας και την ηρωική δουλοπρέπεια να τους υφιστάμεθα μακαρίως; Γεγονός που τους εμπνέει το θράσος να μας κάνουν τη μεγάλη τιμή να μας ζητούν ολοένα και περισσότερα.

Γι’ αυτό βέβαια και κάνουν με τους πλειστηριασμούς και πάμπολλα άλλα προκρούστεια μέτρα επίδειξη σπορ πάνω στη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας. Άλλωστε τι μας ζητούν οι άνθρωποι; Να τους δώσουμε το κεραμιδάκι μας, που με ιδρώτα και αίμα αποκτήσαμε και να πάρουμε με τα κουτσούβελά μας τους πέντε δρόμους. Για να συναριθμηθούμε στις τόσες χιλιάδες των αστέγων, που μόνο στην Αθήνα ξεπερνούν τις σαράντα χιλιάδες. Και είναι εξόχως αποκαρδιωτικό ν’ ακούει κανείς αξιόλογους-υποτίθεται- ανθρώπους να εξευτελίζονται στην προκειμένη περίπτωση στην προσπάθειά τους ν’ αποδείξουν ότι η πίσσα είναι ξεσξασπρότερα ακόμη κι απ’ το χιόνι. Προβάλλοντας βλακώδεις δικαιολογίες, προκειμένου να παραστήσουν, τα προφανέστατα αυτά εγκλήματα ηθικά και δίκαια. Και μιλούν για νόμιμες υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα συμβολαιογράφων και αστυνομικών, τους οποίους όποιος παρεμποδίζει απ’ το ανοσιούργημα των πλειστηριασμών, εγκληματεί! Για να φορτώνουν έτσι το λαό αισθήματα ενοχής για το δίκιο, που τον πνίγει κι από το άλλο μέρος να ντοπάρουν τους συμβολαιογράφους και τους αστυνομικούς με το αίσθημα ότι επιτελούν τα επαγγελματικά τους καθήκοντα. Γι’ αυτό και, για να ενστερνιστούν ότι το κρατικό έγκλημα είναι καθήκον, αυστηροποίησαν έτι περαιτέρω την εγκληματική νομιμότητα, έτσι ώστε δώσουν στους δήμιους την βεβαιότητα ότι κινούνται μέσα στα πλαίσια της ηθικής τάξης. Και παράλληλα να δείξουν στ’ αφεντικά τους ότι υπερτερούν των προκατόχων τους σε δουλικότητα και συνεπώς είναι αντάξιοι των βραβεύσεων, που τους απένειμαν.

Και για να μας αποδείξουν ότι το οργανωμένο κρατικό έγκλημα είναι εξόχως εφευρετικό, επινόησαν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς! Κάτι, δηλαδή, σαν εκείνες τις βόμβες, που σκοτώνουν τους ανθρώπους, αλλά αφήνουν ανέπαφη την υλικοτεχνική υποδομή. Έτσι ώστε να εγκληματούν ασύστολα, αρκεί να μην προκαλούν με το ξυλοφόρτωμα του λαού εκ μέρους των αστυνομικών. Με κίνδυνο να εξεγείρουν την κοινή γνώμη και αφυπνίσουν όλους εκείνους, που ροχαλίζουν μέσα στην παχυδερμία τους και απολαμβάνουν τη ραστώνη και την τρυφή του κατεστημένου. Γιατί φοβούνται μήπως ακόμη και μέσα σ’ αυτούς τους αναίσθητους και συνειδητά ασυνείδητους μπορεί να ξυπνήσουν αισθήματα ανθρωπιάς και ευαισθησίας. Με αποτέλεσμα να συναισθανθούν τι σημαίνει τόσες οικογένειες να διώχνονται απ’ τα σπίτια, που έχουν στεγάσει τα παιδιά τους και τα όνειρά τους και να παίρνουν τους πέντε δρόμους. Όπως συμβαίνει και με τόσους άλλους, που, όπως ειπώθηκε, τουλάχιστο στην Αθήνα ξεπερνούν τις σαράντα χιλιάδες.

Για να καταλάβετε τη στάθμη της πολιτισμικής μας βαρβαρότητας, σκεφθείτε ότι ακόμη και οι προφήτες πριν εικοσιοχτώ ()28) αιώνες εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους γι’ αυτούς, που διώχνουν μανάδες και παιδάκια απ’ τα σπίτια τους. Δεδομένου ότι πρόκειται για απροκάλυπτο κανιβαλισμό. Και, για να το καταλάβετε αυτό λάτε, στη θέση των οικογενειών αυτών. Λάτε στη θέση των παιδιών, που βλέπουν τις οικογένειές τους να υφίστανται μια τέτοια απάνθρωπη μεταχείριση. Και προσπαθήστε να συνειδητοποιήσετε την αγανάκτηση για όλους αυτούς, που έχουν κρεμάσει πάνω απ’ τα κεφάλια τους τη δαμόκλειο σπάθη του ξεσπιτώματος και των οδυνηρών συνεπειών της. Βιώματα που θα χαραχτούν στις παιδικές και νεανικές τους ψυχές σαν σε γρανίτινες πέτρες και θα τα συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή. Και προσπαθήστε να βρείτε, αν μπορείτε, έστω και το ελάχιστο ελαφρυντικό για τους αρχιτέκτονες του απάνθρωπου βιολογικού, ψυχικού και ηθικού μαρτυρίου τους. Αλλά και για όλους αυτούς, που αναλαμβάνουν να παίξουν ρόλο πληρωμένων δολοφόνων και δημίων σε βάρος αθώων ανθρώπων, αδιαφορώντας για την άβυσσο της απελπισίας τους. Πολύ περισσότερο μάλιστα, αφού οι σκηνοθέτες της δολοφονίας τους φρόντισαν να τους παγιδεύσουν οικονομικά με την υπερχρέωση και την κατακρεούργηση των αποδοχών τους.

Μπορεί όλοι αυτοί οι πωρωμένοι να διαθέτουν ίχνος ανθρώπινης ευαισθησίας; Όταν μέσα απ’ το ναρκισσισμό της δικής τους ευμάρειας αντιμετωπίζουν το ρεσιτάλ αυτό κανιβαλισμού με απάθεια και αδιαφορία! Σε τι μπορεί να όλοι αυτοί να διαφέρουν απ’ τους ναζί, που εμπνεύστηκαν τα κρεματόρια!

papailiasyfantis.wordpress