Η πορνοποίηση μιας γενιάς

...Σε μία αγορά που πουλάει ψηλοτάκουνες γόβες για μωρά και τάνγκα για προέφηβες, δεν χρειάζεται να είναι κανείς μεγαλοφυΐα για να δει πως το σεξ -για να μην πούμε το πορνό- εισβάλει στις ζωές μας...

Τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια έχουν μπερδευτεί εντελώς σε σχέση με το τι είναι επιτρεπτό και τι όχι. Ίσως να είναι όλο και πιο επείγον να βοηθήσουμε τα παιδιά να κάνουν αυτή τη διάκριση.

Η ιδέα για ένα βιβλίο που να αφορά την κουλτούρα του πορνό ήρθε στον Κέβιν Σκοτ (Kevin Scott) τη μέρα που η κόρη του αποφάσισε πως έπρεπε απαξάπαντος να αποκτήσει ένα πόνι «Μπρατζ».

Επί μήνες το πεντάχρονο κορίτσι τον παρακαλούσε να της πάρει μία κούκλα «Μπρατζ» -με τακούνι-στιλέτο, δικτυωτό καλτσόν, μίνι φούστα, και πελώρια κουταβίσια μάτια στο υπερμέγεθες κεφάλι.

Αλλά το βλέμμα της κούκλας φαινόταν στον Σκοτ κάπως υπερβολικά σέξι για ένα προνήπιο, κι έτσι αποφάσισαν με τη σύζυγό του να πάρουν στην κόρη τους μία άλλη κούκλα, που ικανοποίησε τη μικρή μια χαρά. Μόνο που λίγους μήνες αργότερα, η «Μπρατζ» έβγαλε τη σειρά της «μωρά Μπρατζ». «Αν οι κούκλες Μπρατζ έμοιαζαν με εκπορνευόμενες Μπάρμπι, αυτά τα "μωρά" έμοιαζαν επίσης να εκπορνεύονται!» ξεσπάει ο Σκοτ.

Για μία ακόμα φορά κατάφερε να πείσει την κόρη του να της πάρει ένα «μικρό μου πόνι» και προς στιγμή, κάθε σχετική συζήτηση σταμάτησε. Έως ότου, όπως ήταν αναμενόμενο, η Μπρατζ έβγαλε τα «πόνι Μπρατζ».

Και τότε, λέει ο Σκοτ, που είναι καθηγητής αγγλικών σε ένα μικρό κολέγιο της Τζόρτζια, «συνειδητοποίησα πως η πορνο-κουλτούρα και εγώ βρισκόμαστε σε αγώνα μέχρι θανάτου για την ψυχή της κόρης μου».

Σε μία αγορά που πουλάει ψηλοτάκουνες γόβες για μωρά και τάνγκα για προέφηβες, δεν χρειάζεται να είναι κανείς μεγαλοφυΐα για να δει πως το σεξ -για να μην πούμε το πορνό- εισβάλει στις ζωές μας.

Είτε το θέλουμε, είτε όχι, η τηλεόραση το μεταφέρει στα σαλόνια μας και το διαδίκτυο στις κρεβατοκάμαρές μας. Σύμφωνα με μία έρευνα του πανεπιστημίου της Αλμπέρτα του 2007, το 90% των αγοριών και το 70% των κοριτσιών ηλικίας 13-14 ετών έχουν ήδη έρθει τουλάχιστο μια φορά σε επαφή με ρητά σεξουαλικά περιεχόμενα.

Το πρόβλημα του Σκοτ όμως δεν είναι μόνο το σεξ.

Αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι γιατί η δυτική κουλτούρα υιοθετεί με τόση προθυμία τις πλέον αισχρές και έκφυλες εκδοχές του σεξ, που συχνά έλκουν την καταγωγή τους απ' ευθείας από την πορνογραφία.

Στο βιβλίο του «πορνοποίηση της Αμερικής» που συνέγραψε με τη συνάδερφό του Κάρμιν Σαρακίνο (Carmine Sarracino), καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας, το δίδυμο επιχειρηματολογεί πως διαμέσου καταναλωτικών αγαθών σαν τις κούκλες Μπρατζ κ.ά., η επιρροή του πορνό στην κυρίαρχη κουλτούρα επηρεάζει την αυτοαντίληψη και τις συμπεριφορές μας σχεδόν στα πάντα, από τη μόδα έως τις αντιλήψεις για το σώμα μας ή τη σχέση με τη σεξουαλικότητά μας.

 

Είναι πολύ νωρίς για να εκτιμήσει κανείς πώς ακριβώς θα επηρεάσει μακροπρόθεσμα τα παιδιά μας η ανατροφή τους σε αυτό το υπερσεξουαλικό περιβάλλον. Αλλά ο Σκοτ και η συνεργάτης του διατυμπανίζουν πως στα σίγουρα δεν είναι αρκετά νωρίς να σημάνει κάποιος το κουδούνι του συναγερμού και να αντιμετωπίσει κριτικά όλη αυτή τη σεξουαλικότητα στην οποία εκτιθέμεθα καθημερινά.

Μολοταύτα, οι συγγραφείς δεν ζητούν να ξαναγυρίσει το πορνό στην παρανομία. Είναι αμφότεροι παιδιά της γενιάς που διαδήλωνε για σεξουαλική απελευθέρωση. Και παραδέχονται ευχαρίστως πως το πορνό συνέβαλε στη σεξουαλική αυτή απελευθέρωση.

Η διαφορά μεταξύ του τότε και του τώρα είναι πως κάπως έγινε και το πορνό -ή η θεματολογία του- υπερέβησαν τα όρια της ψυχαγωγίας «μόνο για ενήλικους» και εισέβαλαν σε κάθε σχεδόν πλευρά της καθημερινής λαϊκής κουλτούρας.

Οι Σαρακίνο και Σκοτ ορίζουν ως «πορνοποίηση» την υιοθεσία από τη διαφήμιση αλλά και ολόκληρη την κοινωνία ορισμένων κεντρικών θεμάτων της αμερικανικής πορνογραφίας: το σεξ ως διασκέδαση, η απερίφραστη εκδήλωση της σεξουαλικότητας, η «στενή» αντίληψη για το περιεχόμενο των σχέσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών, η εξιδανίκευση των «κακών» κοριτσιών και των «βρώμικων» αγοριών, η κυριαρχία και η υποταγή.

Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις φωτογραφίες που αναρτούν οι έφηβοι στο «μάι σπέις»: αν δε μιμούνται σκηνές πορνό που έχουν δει, μιμούνται στα σίγουρα εμπνευσμένες από το πορνό εικόνες και πόζες που αφθονούν αλλού: δερμάτινα εσώρουχα, κορσέδες και φανταχτερές γόβες-στιλέτο, που άλλοτε αποτελούσαν σήμα κατατεθέν των πορνοστάρ, αφθονούν σήμερα στα γυμνάσια και τα λύκεια.

Μία διαφήμιση για το αποσμητικό «Αξ», που απευθύνεται σε έφηβα αγόρια, χρησιμοποιεί το σλόγκαν «πώς καθαρίζουν τα βρώμικα αγόρια», ενώ η «Μπάρτον» η εταιρεία κατασκευής σκέιτμπορντ, συνεργάστηκε με το «πλειμπόι» για να παράγει μια νέα σειρά σανίδων, που ονομάστηκε «λαβ», με σήμα αισθησιακά κόκκινα χείλη καταμεσής στο παιχνίδι.

Πάνω στα σκέιτμπορντ γράφεται το σύνθημα «μου αρέσει να κυλιέμαι στα πάρκα· μου αρέσουν τα μακριά, σκληρά παιχνίδια στα παγκάκια ιδίως αν ακολουθούνται από ένα ωραίο, ζεστό τρίψιμο». Σε ένα από τα πιο δημοφιλή παιδικά βιντεοπαιχνίδια, το «γκιτάρ χίρο», απεικονίζονται ψηφιακοί αστέρες του ροκ ενώ πίσω τους μία στριπτισέζ λικνίζεται σε ένα στύλο. Οι στριπτισέζ είναι «εντάξει», σε βαθμό να περνούν σχεδόν απαρατήρητες.

Αλλά και πολλές διασημότητες μεταλλάσσονται σε ερασιτέχνες πορνοστάρ: κινηματογραφούν σεξουαλικές τους συναντήσεις -Κόλιν Φάρελ (Colin Farrell), Κιμ Καρντασιάν (Kim Kardashian)- προσλαμβάνουν παραγωγούς πορνοταινιών για να γυρίσουν τα βίντεό τους –Μπρίτνεϊ Σπίαρς (Britney Spears)- ή γυρίζουν απευθείας καθαρά πορνό -Σνουπ Ντογκ (Snoop Dogg).

Εντωμεταξύ πραγματικοί πορνοστάρ σαν τους Ρον Τζέρεμι (Ron Jeremy) ή την Τζένα Τζέιμσον (Jenna Jameson) αποκτούν ευρύτατη διασημότητα, εμφανίζονται ως γκεστ σταρ σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές και βλέπουν τις εισπράξεις τους να εκτοξεύονται στα ύψη.

Σε μία δίκη στη Φλόριντα, ένας δικηγόρος πρόβαλε το επιχείρημα πως απόδειξη για το ότι το πορνό έχει γίνει πλέον στοιχείο της καθημερινότητας είναι πως στο «γκουγκλ» η λέξη «όργιο» (orgy) δίνει διπλάσια αποτελέσματα από ότι η λέξη «μηλόπιτα» (apple pie).

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικηγόρου, ο πελάτης του, ένας διαχειριστής μιας πορνό ιστοσελίδας που κατηγορούνταν για προσβολή της δημοσίας αιδούς, εκβιασμό, μαστροπεία και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, συμπεριφερόταν σύμφωνα με τους αποδεκτούς κοινωνικούς κανόνες (ο κατηγορούμενος πράγματι αθωώθηκε για το αδίκημα της προσβολής της δημοσίας αιδούς και καταδικάστηκε μόνο για το αδίκημα του «ξεπλύματος βρώμικου χρήματος»).

«Αρκεί να περιφέρεσαι στην πόλη, και πέφτεις συνεχώς πάνω στο πορνό, σε κάθε διαθέσιμο μέσο επικοινωνίας», λέει η Σαρακίνο, που διδάσκει στο κολέγιο Ελίζαμπεθ τάουν της Πενσιλβάνια. «Είναι πια τόσο πανταχού παρόν, που σχεδόν δεν μπορείς να το ξεχωρίσεις από το υπόλοιπο πολιτιστικό περιβάλλον».

Αυτή η κυριαρχία του πορνό προκαλεί στα παιδιά αρκετή σύγχυση και πάμπολλες παρεξηγήσεις, λέει η Λιν Μίκελ Μπράουν (Lyn Mikel Brown), συγγραφέας του βιβλίου «πακετάροντας την παιδικότητα», που αναφέρεται στην επίδραση της διαφήμισης στα έφηβα κορίτσια. «Όλη αυτή η υπερέκθεση στο σεξ, διαστρεβλώνει το περιεχόμενο της ενηλικίωσης».

Υπάρχουν έρευνες που δείχνουν πως τα παιδιά που εκτίθενται σε τέτοιου είδους σεξουαλικές σκηνές διαμορφώνουν πιο παραδοσιακές αντιλήψεις για το ρόλο των φύλων (συνδέοντας την κυριαρχία με το ανδρικό φύλο και την υποταγή με το γυναικείο) -και όχι μόνο στην κρεβατοκάμαρα (μία έρευνα του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν σε 244 μαθητές γυμνασίου, έδειξε πως τα παιδιά που παρακολουθούσαν τακτικά προγράμματα με έντονο σεξουαλικό περιεχόμενο, ασπάζονταν περισσότερο στερεοτυπικές εικόνες για τα φύλα).

Τα παιδιά επίσης, όπως είναι λογικό, ελέγχουν πολύ λιγότερο από άλλες κατηγορίες την εκδήλωση της σεξουαλικότητάς τους, και δε γνωρίζουν ποιες συμπεριφορές συνιστούν σεξουαλική κακοποίηση. Ως τμήμα της έρευνας για το βιβλίο τους, οι συγγραφείς της «πορνοποίησης» αναφέρονται σε ιστορίες που άκουσαν από δασκάλους και καθηγητές για κορίτσια που έστελναν με το κινητό ημίγυμνες φωτογραφίες τους σε συμμαθητές τους που μόλις είχαν γνωρίσει, ή που «παρέλαυναν» σε όλους τους χώρους του σχολείου με αποκαλυπτικές εμφανίσεις, με σκοπό να προκαλέσουν.

Οι συγγραφείς του «τόσο σέξι, τόσο νωρίς», που εκδόθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα, θεωρούν πως το πρόβλημα εν μέρει οφείλεται στο ότι τα παιδιά δε διαθέτουν την ωριμότητα να ερμηνεύσουν ή να κατανοήσουν το πλαίσιο των εικόνων που βλέπουν.

Πέρσι, η «αμερικανική ψυχολογική εταιρεία» (AΡΑ) εξέδωσε μία εξαιρετική έκθεση για την εικόνα που έχουν τα νέα κορίτσια για την ενηλικίωση, που παρουσιάζεται ως μία διαδικασία που δεν έχει άλλο περιεχόμενο από τα σεξουαλικά «οφέλη» από τα οποία συνοδεύεται. Σύμφωνα με ορισμένους ψυχολόγους, από τη στιγμή που θα δεχθούν αυτή την αντίληψη, τα κορίτσια «αυτο-αντικειμενικοποιούνται», με συνέπειες που ποικίλουν από τα μαθησιακά προβλήματα έως την κατάθλιψη ή τα διατροφικά προβλήματα.

«Δεν λέμε πως τα παιδιά μαθαίνουν τι είναι το φιλί ή το σεξ απ' ευθείας από τα πορνό», διευκρινίζει η Σάρον Λαμπ (Sharon Lamb), ψυχολόγος στο κολέγιο «Σεντ Μάικλ» στο Μπάρλινγκτον του Βερμόντ, που συμμετείχε στη σύνταξη της έκθεσης της ΑΡΑ. «Πάντως βλέπεις μιμήσεις σεξουαλικών πράξεων που άλλοτε τις έβρισκες μόνο στα πορνό. Μοιάζει λες και τα παιδιά να έχουν εκπαιδευτεί σε μία αντίληψη για το σεξ, πριν καν τους μιλήσει κανένας γι' αυτό».

Σε αυτήν την «εκπαίδευση» περιλαμβάνονται και οι χιλιάδες εικόνες με ρητό σεξουαλικό περιεχόμενο που βλέπουν τα παιδιά μας πριν φτάσουν στην εφηβεία. Σύμφωνα με τους ειδήμονες, αυτή η έκθεση μπορεί να καταστήσει απογοητευτική την εμπειρία του πραγματικού σεξ, ιδίως σε νεαρούς άνδρες που κυριαρχούνται από φαντασιώσεις πορνικής έμπνευσης.

Στα πορνό οι γυναίκες απεικονίζονται ως ακόρεστες για σεξ και πρόθυμες να υποστούν κάθε είδους λεκτική, φυσική ή σεξουαλική βία. Πολλά νεαρά κορίτσια, μη γνωρίζοντας τίποτα διαφορετικό, πέφτουν με τα μούτρα στη μίμηση αυτού του κυρίαρχου πολιτιστικού κώδικα.

Σήμερα πολλές έφηβες αυτοαποκαλούνται «τσούλες» και «πουτ...». Κι είτε είναι το πορνό ή ένα ευρύτερο σύνολο επιρροών, το απρόσωπο, χωρίς δεσμεύσεις ευκαιριακό σεξ, η λεγόμενη «αρπαχτή» αποτελεί ένα από τα καθοριστικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά μιας ολόκληρης γενιάς εφήβων -αυτή η υποκουλτούρα αποτελεί ήδη αντικείμενο πολλών δημοσιεύσεων, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το «αρπαχτή», της κοινωνιολόγου Καθλίν Μπογκλ (Kathleen Bogle).

Μία από τις βασικές ιδέες της πορνοβιομηχανίας είναι πως το σεξ δεν είναι παρά ένα ακόμα αγαθό, προς εμπορία σε μία ανοικτή αγορά-μια αντίληψη που απεικονίζεται ωραιότατα σε ένα βίντεο κλιπ όπου ο ράπερ Νέλι (Nelly) ακυρώνει την πιστωτική του κάρτα σε μία γυμνή γυναικεία πλάτη.

Στο σεξ το αυθεντικό αντικαταστάθηκε από το κραυγαλέο και το τεχνητό. Δεν είναι τυχαίο πως η «πλαστική» Μάιλεϊ Σάιρους (Miley Cyrus) αναδεικνύεται στο κυρίαρχο προεφηβικό σεξουαλικό πρότυπο -στο διαδίκτυο κυκλοφορούν όχι μόνο φωτογραφίες της Σάιρους τυλιγμένης μέσα σε σεντόνι, λες και μόλις έκανε σεξ (η ίδια ισχυρίζεται πως παγιδεύτηκε από το φωτογράφο) αλλά και αποκαλυπτικές φωτογραφίες της, που τις τράβηξε η ίδια ή φίλοι της.

«Τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια έχουν μπερδευτεί εντελώς σε σχέση με το τι είναι επιτρεπτό και τι όχι», λέει η Μπράουν. Ίσως να είναι όλο και πιο επείγον να βοηθήσουμε τα παιδιά να κάνουν αυτή τη διάκριση.

  

Της Jessica Bennett, συντάκτης του «Newswek»

Πηγή: antifono.gr

Από το: yiorgosthalassis.blogspot