Ωδή στο συναίσθημα, την λογική, την ουτοπία..

     Το blog δεν έχει σκοπό να σχολιάσει σε βάθος τα όσα μέσα σ' αυτή την καινούργια χρονιά διαδραματίζονται στην πατρίδα μας.
     Όχι πως δεν έχει άποψη, ατού κι επιχειρήματα.
     Αλλά δεν θέλει.
     Τα λόγια ωχριούν μπροστά στα συναισθήματα. 

     Πώς μπορούν τα λόγια να περιγράψουν αυτό που αισθάνεται κάποιος βλέποντας την Βουλή να μπορεί πιά να παρομοιαστεί
μόνον με τον υπόκοσμο και της πρακτικές της μαφίας;
     Πώς μπορεί το στόμα, η
πέννα, το πληκτρολόγιο να περιγράψει την οργή, το μπούκωμα που σου φέρνει το άδικο, την αίσθηση ανημποριάς κι απελπισίας,
     ..όταν ένα ολοκληρωτικού τύπου καθεστώς μέσα στην πραξικοπηματική του αυθάδεια διασύρει συλλήβδην όσους έλληνες αντιστέκονται και αντιδρούνστις επιλογές του, ονομάζοντάς τους  "φασίστες", "εθνικιστές", "ακροδεξιούς";
     Ποιά λόγια να περιγράψουν την μνημονιακή προδοσία  ΟΛΩΝ των δωσιλόγων που κυβέρνησαν σε όλα τα μνημονιακά χρόνια μέχρι και σήμερα,
     ..μεταλλάσοντας τήν έστω και κουτσή αντιπροσωπευτική δημοκρατία σε διακοσμητική ταπετσαρία, σε σκηνικό, ντεκόρ, για την δικτατορική επιβολή των συμφερόντων των τραπεζών, των ισχυρών του χρήματος, του συστήματος;
     Ξεδιάντροπα, κυνικά και αλλαζονικά, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, αδίστακτα,
     ..με την αυθάδεια της βίαιης εξουσίας,
     ..απροκάλυπτα,
     ..χρησιμοποιείται κάθε ανήθικο και μαφιόζικο μέσο προκειμένου να επιτευχθούν τα συμφέροντα του χρήματος και της παγκόσμιας νεοναζιστικής επιβολής.


     Πώς να περιγραφεί με λόγια η αηδία κάθε απλού, τίμιου, δίκαιου και δημοκράτη πολίτη μπροστά στους αρουραίους του αντιπροσωπευτικού μας κοινοβουλευτισμού;
     Μπροστά στο αδιάκοπο πήγαινε-έλα των τρωκτικών αυτών, από κόμμα σε κόμμα και απόκομμα, από ιδέα σε ιδέα, από γνώμη και "άποψη" σε άλλη γνώμη και άλλη "άποψη", απ' την κοπριά στα σκ@τά,
     ..προκειμένου να εξασφαλίσουν εκεί την τροφή τους, την εξουσία τους, την επιβίωσή τους,
     ..αδιαφορώντας για το σύνολο, την κοινωνία, την πατρίδα.
     Έχει φροντίσει άλλωστε το σύστημα καλά με φασιστικούς και παράνομους νόμους για την ασυλία, την ασυδοσία, την ατιμωρησία τους.
     Είναι σίγουροι για την "νομική" κάλυψη και τον πνευματικό και αγωνιστικό ευνουχισμό του λαού μετά από τόσα χρόνια ανομίας, ανηθικότητας, καταπάτησης κάθε έννοιας δικαίου και ανθρωπισμού,
     ..που τους επιτρέπει αυτήν την αδιαφορία και περιφρόνηση της κοινωνίας και του πολίτη.
     Άλλωστε κάθε τόσο, σε τακτά χρονικά διαστήματα στήνεται η "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" για τα πολιτικά τους εγκλήματα, 
     ..η κάλπη,
     ..που τους εξαγνίζει, είτε χάσουν είτε κερδίσουν, αφού τους νομιμοποιεί με την συμμετοχή και την ψήφο μας.
     ( ναι, η συμμετοχή μας στό συστημικό παιχνίδι των εκλογών τους, νομιμοποιεί τα εγκλήματά τους, είτε μας αρέσει είτε όχι. Γι αυτό άλλωστε και γίνονται ακόμη.
     Θα πηγαίναμε ποτέ να ψηφίσουμε τον δολοφόνο, τον βιαστή, τον παιδεραστή, τον καταχραστή, τον βασανιστή, τον ληστή, δίνοντάς του το δικαίωμα να μας αντιπροσωπεύσει αναγνωρίζοντάς τον ως όμοιό μας, ως αντάξιό μας; 
      Οι εκλογές έχουν νόημα μόνο σε περιβάλλον πραγματικής δημοκρατίας, άμεσης, ή έστω αντιπροσωπευτικής με ισχυρούς όμως όρους δυνατότητας άμεσης ανάκλησης και τιμωρίας των επίορκων-προδοτών του λαού πολιτικών.
     Σε κάθε άλλη περίπτωση γινόμαστε συμμέτοχοι-συνένοχοι. )

     Σε δύσκολες και ανώμαλες ιστορικές καταστάσεις η λύση που δίνεται είναι πάντα δύσκολη και μη ομαλή. 
      Το πιό πρόσφατο παράδειγμα που το blog μπορεί να θυμηθεί είναι το τέλος του ζεύγους Τσαουσέσκου,
     ..στην εποχή των οποίων η σαπίλα, η παντελής έλλειψη ηθικών κανόνων, και η βίαιη επιβολή του "δίκιου του ισχυρού" έφερε την βίαιη επαναστατική αφύπνιση του λαού,
     ..με τις όποιες υπερβολικές -δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες- αντιδράσεις.
     ( από την άλλη, το blog δεν φαντάζεται μετά από όσα συνέβηκαν τότε εκεί, να τολμήσει να εμφανιστεί σύντομα στην Ρουμανία άλλο, καινούργιο "ζεύγος Τσαουσέσκου" )

     Η οιονεί κατοχική Ελλάδα των μνημονίων θυμίζει σε πολλά εκείνη την περίοδο στης ρουμανικής ιστορίας.
     Καλό για όλους μας όμως είναι να μην φτάσουμε εκεί.

     Ας ελπίσουμε στην αυτοσυγκράτηση, αλλά και στην πίεση του λαού,
     ..όπως και στο έσχατο απόθεμα λογικής του πολιτικού μας κόσμου.
     Ουτοπία;..

mandatoforos.blogspot