Η Γερμανική αυτοκρατορία του ευρώ

Μιχάλης Κάχρης

Η ολοκληρωση των διεθνων αγορων που σταδιακα συντελειται μετα τον Β’Παγκοσμιο Πολεμο και η κατακορυφη αυξηση του εμποριου συνοδευονταν από εξελιξεις που σταδιακα οδηγουσαν στον περιορισμο της κυριαρχιας που τα εθνικα κρατη ασκουσαν στον εδαφικο τους χωρο.Οι εξελιξεις αυτές ενταθηκαν όταν στην διαρκεια της 10ετιας του 1970 και του 1980 μια καινουργια οικονομικη δυναμη εμφανιστηκε στις διεθνεις αγορες και σταδιακα αναλαμβανε πρωτοβουλιες,οι οποιες ολο και λιγοτερο μπορουσαν να ελεγχθουν από τις εθνικες κυβερνησεις

Αυτη η καινουργια οικονομικη δυναμη ηταν οι πολυεθνικες εταιρειες.Οι πολυεθνικες εταιρειες δραστηριοποιουνταν στις διεθνεις αγορες κατά τροπο που τους επετρεπε να αναλαμβανουν πρωτοβουλιες,να διακινουν κεφαλαια και να εγκαθιστανται κατά προτιμηση σε οικονομικες περιοχες που ευνοουσαν την
επιδιωκομενη από τις εταιρειες αυτές διευρυνση του κυκλου και μεγιστοποιηση του κερδους των εργασιων τους (The Econo–mist,1997).

Η σημερινη αναπτυξη των πολυεθνικων ομιλων,αποτελει μια νεα φαση

στην πορεια συγκεντρωσης της παραγωγης και του κεφαλαιου που ξεκι-νωντας από τις πιο αναπτυγμενες καπιταλιστικες χωρες,αγκαλιαζει τις οι-κονομιες ολων ανεξαιρετα των χωρων που ανηκουν στη ζωνη του καπι-ταλισμου,σε ένα νέο σταδιο της παγκοσμιοποιησης της διαδικασιας μο-νοπωλησης της παραγωγης και των ανταλλαγων(Ανρι Κλωντ.Ινστιτουτο ‘Μωρις Τορεζ’ Παρισιου).Τριαντα επτα χιλιαδες πολυεθνικες εταιρειες και τα πλοκαμια τους – 170.000 θυγατρικες – ελεγχουν την παγκοσμια οικονομια.Οι 172 από τις 200 μεγαλυτερες πολυεθνικες εχουν την εδρα τους στις πεντε πιο αναπτυγμενες καπιταλιστικες χωρες μεταξυ αυτων και την Γερμανια (Le Monde diplomatique Dec.1996).

Οι πολυεθνικες εταιρειες υπηρξαν στο τελευταιο τεταρτο του 20ου αιωνα,οι αποφασιστικοι φορεις μιας εξελιξης,η οποια συντομα στην επι-στημονικη και στη συνεχεια στην καθημερινη γλωσσα,συμπυκνωθηκε στην εννοια της παγκοσμιοποιησης.Η παγκοσμιοποιηση,η οποια στην αρχη αναφεροταν στις διευρυμενες οικονομικες δραστηριοτητες στις διε-θνεις αγορες,σε μικρο χρονικο διαστημα συμπεριελαβε εννοιολογικα και δραστηριοτητες οι οποιες υπερεβαιναν τις στενες οικονομικες σχεσεις.

Ηταν το ραγδαια αναπτυσσομενο χρηματοπιστωτικο συστημα,ηταν οι τε-χνολογικες εξελιξεις,ηταν ο πολιτισμος,προ παντων όμως ηταν η πολιτι-κη:ηταν όλα αυτά μαζι που ενσωματωνονταν στην εννοια της παγκοσμι-οποιησης και την διευρυναν σε τετοιο βαθμο,που σημερα η ‘’παγκοσμιο-ποιηση’’να εχει εξελιχθει σε μια καθολικη εννοια.

Ο Robert Gilpin,καθηγητης Πολιτικής και Διεθνων Σπουδων στη Σχολη Woodrow Wilson στο Παν/μιο του Princeton υποστηριζει ότι ‘’από το τε-λος του Ψυχρου Πολεμου και μετα,η παγκοσμιοποιηση υπηρξε το σημαντι-κοτερο χαρακτηριστικο των διεθνων οικονομικων σχεσεων και,σε έναν ση-μαντικο βαθμο,των πολιτικων σχεσεων…..Η παγκοσμιοποιηση εχει κατά-στει το καθοριστικο στοιχειο της διεθνους οικονομιας στις αρχες του 21ου αιωνα….Η οικονομικη παγκοσμιοποιηση επεφερε ορισμενες θεμελιωδεις εξελιξεις στο εμποριο,στη χρηματοδοτηση και στις αμεσες ξενες επενδυσεις μεσω των πολυεθνικων επιχειρησεων…..Πολλοι παρατηρητες πιστεύουν ότι συντελειται μια σημαντικη μετατοπιση από μια διεθνη οικονομια στην οποια κυριαρχει το κρατος σε μια διεθνη οικονομια στην οποια κυριαρχει η αγορα’’(Robert Gilpin:Παγκοσμια Πολιτικη Οικονομια.

Η διεθνης οικονο-μικη ταξη,Αθηνα).Ωστοσο όπως ο ιδιος συμπεραινει,η οικονομικη παγκο-σμιοποιηση συνυπαρχει σημερα με μια ισχυρη,αναμφιβολα,ταση,οικονο-μικης περιφερειακης ολοκληρωσης η όπως αλλιως λεγεται,περιφερισμου (regionalism),η οποια εκδηλωνεται μέσα από την ολοεν διογκουμενη και αυξημενη και ‘’αυξημενη περιφερειοποιηση των ξενων επενδυσεων της παραγωγης και των οικονομικων δραστηριοτητων’’.Η οικονομικη πε-ριφερειακη ολοκληρωση,με το παραδειγμα της ΕΕ να δεσποζει στην κορωνιδα αυτης της διαδικασιας,σηματοδοτει οπωσδηποτε μια ταση ως ένα εναγωνιο εγχειρημα των μεμονωμενων κρατων να προωθησουν με συλλογικο τροπο τα ζωτικα εθνικα τους συμφεροντα (βλεπε Γερμανια).

Επισης μέσα από όλα αυτά,αναδεικνυεται και η αποψη της ‘’υπερπαγκο-σμιοποιησης (thehyperglobalist thesis).Συμφωνα με τους εκπροσωπους αυτης της θεσης (Ohmae,Wriston,Guehenno),η παγκοσμιοποιηση οριοθε-τει μια νεα εποχη,στην οποια τοσο οι ανθρωποι οσο και,κυριως τα παρά-δοσιακα εθνικα κρατη συνιστουν πλεον αντικειμενα η οικονομικα η επι-χειρηματικα μερη της κυριαρχης παγκοσμιας αγορας.Η θεση αυτή προ-κρινει μια καθαρα οικονομικη λογικη και στη νεοφιλελευθερη εκδοχη της υιοθετει την αντιληψη μιας οικονομικής παγκοσμιοποιησης και μιας οικονομιας χωρις συνορα οπου τα παντα τεινουν να αποεθνικοποιηθουν (denationalization).

Η παγκοσμιοποιηση με την πρωτη εννοια του ορου αναφερεται στην ιστορικη καστασταση στην οποια ο κοσμος είναι μη αντιστρεψιμα αλ-ληλενδετος και σε αυτόν εχει χτισθει ηδη μια βαση για ένα πλανητικο φαντασιακο μέσα από την αναπτυξη της τεχνολογιων και παγκοσμιων οι-κονομικων πρακτικων και θεσμων.Με την δευτερη,πολιτικη της εννοια παγκοσμιοποιηση είναι  το εγχειρημα της απελευθερωσης του κερδοσκο-πικου ιδιωτικου κεφαλαιου απ’ολους τους περιορισμους (Hekki Patomaki

Η Μεγαλη αποτυχια της ευρωζωνης.Εκδοσεις Μεταιχμιο 2013).Η ΕΕ ηταν ενεργος συντελεστης αυτου του εγχειρηματος.

Ένα από τα προβληματα τα οποια η παγκοσμιοποιηση ανεδειξε με εντονο τροπο,ηταν ο ορατος ηδη από τη 10ετια του 1970 ο περιορισμος της ισχυς των εθνικων κρατων,η οποια κατά τον J.Habermas (2003) εκ-δηλωνεται:

– στην απωλεια της δυνατοτητας ελεγχου των εξελιξεων που συντελουν-ται εντος των οριων της δικης του ευθυνης,

– στην αυξανομενη αδυναμια των εθνικων κυβερνησεων να αναλαμβα-νουν πρωτοβουλιες,τις οποιες οι πολιτες αποδεχονται.(Habermas J.’’Ο Μεταεθνικος Αστερισμος’’Αθηνα Εκδοσεις Πολις 2003).

H ιστορια καταδεικνυει την ισχυ των αγορων επι των κρατων.Η εξουσια τους επι της κοινωνιας και της οικονομιας αναπτυσσεται με ραγδαιους ρυθμους.

Αυτές οι εξελιξεις,στις οποιες οι παγκοσμιοποιημενες διαδικασιες προσθετουν νεες,περιοριζουν την ικανοτητα των εθνικων κυβερνησεων να αξιοποιουν τις δυνατοτητες της οικονομιας τους κατά τετοιο τροπο ώστε να τονωνουν τις αναπτυξιακες διαδικασιες που μπορουν να αποφε-ρουν την αναγκαια νομιμοποιηση τους.Ειναι η εξασθενιση της νομιμο–ποιητικης βασης της πολιτικής των εθνικων κυβερνησεων,και συνακο-λουθα του πολιτικου συστηματος,την οποια ο J.Habermas άλλα και αλ-λοι ερευνητες του φαινομενου,θεωρουν ότι προκαλουν οι παγκοσμιουμε-νες διαδικασιες (H.Sassen 2003).Ο D.Held (1999),και ότι η παγκο-σμιοποιηση είναι το κρατουν φαινομενο στη διεθνη πολιτικη.

Υποστηρι-ζει ότι στα πλαισια της παγκοσμιοποιησης,οι εθνικες κυβερνησεις υποβι-βαζονται σε ένα ειδος διαμεταβιβαστικου ιμαντα για το παγκοσμιο κεφα-λαιο η,τελικα,σε απλους διαμεσολαβητικους θεσμους στριμωγμενους με-ταξυ ενισχυομενων ισχυρων τοπικων και ευρυτερων παγκοσμιων μηχα-νισμων διακυβερνησης.Ετσι τα κρατη συναντουν δυσκολιες στη διατη-ρηση εξουσιας και προνομιων που κατειχαν στο παρελθον,π.χ.τη θεσπι-ση κανονων και τη συσταση θεσμων,την επιβολη φορων κ.λ.π.γεγονος που οδηγει στην αποεδαφοποιηση της εξουσιας των κρατων,προ παντων στον οικονομικο τομεα,και στη μετατοπιση της στους υπερεθνικους οργανισμους όπως για παραδειγμα η ΕΕ.

Κατα τον S.Strange (1989),αυτή η μετατοπιση της εξουσιας από τα κρατη προς τις αγορες αποτελει πιθα–νως τη σοβαροτερη αλλαγη στη διεθνη πολιτικη οικονομια από το δευ–τερο ημισυ του 20ου αιωνα (S.Strange ‘’Towards a Theory of Transnatio–nal Empire’’.LexingtonBook).Στα πλαισια αυτά,η ελευθερια που προσ-φερει στον ανθρωπο η αγορα είναι η ελευθερια της υποταγης (Riccardo Petrella.Καθηγητης στο Καθολικο Παν/μιο της Λουβαιν.Ο νεος μωσαικος νομος.Le Monde Diplomatique.Ελληνικη Εκδοση.Δεκεμβρης 1996).

Οπως ο ιδιος επισημαινει:’’Η αγορα είναι ο μεγαλος ρυθμιστης της οικονομικής ζωης της ανθρωποτητας.Στα πλαισια αυτά πρέπει να απελευθερωθουν οι εθνικες αγορες ώστε να οδηγηθουμε σε μια μεγαλη ενιαια παγκοσμια αγο-ρα….το κρατος πρέπει να περιοριστει στη δημιουργια του ευνοικοτερου δυ-νατου περιβαλλοντος για τις επιχειρησεις ώστε οι τελευταιες να καθορι-σουν τους κανονες του παιχνιδιου και να ακολουθησουν τις επιταγες της ανταγωνιστικοτητας’’(Στο ιδιο).

Τα εδαφικα ορια των κρατων δεν συμπιπτουν πλεον με την εκταση η τα ορια της πολιτικής τους εξουσιας επι της οικονομιας και της κοινω-νιας.Η εξουσια,ασκειται πλεον από εκεινους που μπορουν να προσφε–ρουν η να εμποδισουν τη χρηματοπιστωτικη ροη,άλλα και από εκεινους που ελεγχουν την προσβαση στη γνωση και την πληροφορια,και με αυτή την εννοια είναι σε θεση να καθορισουν τη φυση της ανθρωπινης γνω-σης.Αυτη η εξουσια υπαρχει και στην παραγωγικη δομη,με την εννοια ότι σε αυτην η εξουσια ασκειται όχι μονο στο τι ειδους προιον θα παρά-χθει άλλα και στο που,από ποιον και κατω από ποιους ορους και συνθη-κες θα παραχθει αυτό το προιον (π.χ.Η Κοινη Αγροτικη Πολιτικη).

Οσον αφορα τη δομη της γνωσης και εκεινη της παραγωγης,τα κρατη εχουν απολεσει προ πολλου τον ελεγχο επι της παραγωγης των προιοντων και των υπηρεσιων εντος των οριων τους,άλλα και επι της δημιουργιας και της μεταδοσης της γνωσης και της πληροφοριας.Η εξουσια των περισσο-τερων κρατων εχει μειωθει με τροπο ώστε η εξουσια /κυριαρχια που ασκειται εντος των εδαφικων συνορων δραστηριοτητων τους να εχει εξα-σθενησει.Η αποδυναμωση της κρατικης εξουσιας δεν σχετιζεται με την ποσοτητα της εξουσιας/κυριαρχιας των κυβερνησεων στα εδαφικα προ–σδιοριζομενα κρατη,άλλα με την ποιοτητα της.Η οικονομια της αγορας δεν μπορει να λειτουργησει ομαλα χωρις το πολιτικο πλαισιο,το οποιο παρεχει το κρατος και το οποιο συμπικνωνεται στον ορο ‘’μεταρρυθμιση

που σημαινει περιστολη των κρατικων δραστηριοτητων,συρρικνωση της γραφειοκρατιας και επιβολη μετρων λιτοτητας και εξοικονομισης πορων στις δημοσιες υπηρεσιες.Σημερα οι διαφοροι διακρατικοι οργανισμοι απότελουν,όπως για παραδειγμα η ΕΕ ένα εργαλειο στα χερια των ‘απ-ροσωπων’’δυναμεων των αγορων το οποιο χρησιμοποιουν για την επιδι-ωξη των συμφεροντων των.Οι ‘’απροσωπες’’ δυναμεις των παγκοσμιων αγορων,οι οποιες κατά την μεταπολεμικη περιοδο ενοποιηθηκαν κυριως από την ιδιωτικη πρωτοβουλια στις χρηματοπιστωτικες δραστηριοτητες το εμποριο και τη βιομηχανια,εχουν περισσοτερη ισχυ από τα κρατη,στα οποια υποτιθεται ότι ανηκει ο κυριος ρολος στην κοινωνια και την οικο-νομια.

Καποτε ηταν τα κρατη οι κυριοι των αγορων,ενώ σημερα είναι οι αγορες οι οποιες κυριαρχουν επι των κυβερνησεων.Οι εκαστοτε πρωθυ-πουργοι,οι υφυπουργοι κ.λ.π.εχουν απολεσει την εξουσια που ειχαν κα-ποτε επι των εθνικων κοινωνιων και οικονομιων.Η αποδυναμωση της κρατικης εξουσιας/κυριαρχιας αποτυπωνεται στην αυξανομενη διαχυση της εξουσιας αυτης σε αλλους οργανισμους,ιδρυματα κ.α.καθως και στην αυξανομενη ασυμμετρια μεταξυ των μεγαλυτερων κρατων με δομικη εξουσια και των ασθενεστερων.Για παραδειγμα,οι εξι μεγαλες λογιστικες εταιρειες (Price Waterhouse,Peat MarwickMcClintock,Coopers & Lyb–rand,Eernst & Young,Deloitte Toche Tohmatsu,ArthurAndersen),δια-δραμματιζουν σημαινοντα και πρωταγωνιστικο ρολο στην παγκοσμια οι-κονομια.Το οικονομικο εντυπο The Economist αποκαλεσε τις εξι μεγαλες ελεγκτικες εταιρειες ‘’τον λυκο που φυλαει τα προβατα’’.(Susan Strange:

Η Υποχωρηση του Κράτους:245-253).

Οπως επισημανε ο John Stopford ο ανταγωνισμος για τα μεριδια στην παγκοσμια αγορα αντικατεστησε τον ανταγωνισμο για τα εδαφη η για τον ελεγχο των πλουτοπαραγωγικων πηγων μιας περιοχης και αυτό είναι ‘’το ονομα του παιχνιδιου’’μεταξυ των κρατων.Σε αυτό το νέο παιχνιδι η αναζητηση συμμαχων μεταξυ των κρατων συνεχιζεται,άλλα όχι για την προστιθεμενη στρατιωτικη τους ισχυ.Ο λογος είναι η προστιθεμενη δια-πραγματευτικη τους δυναμη,που τους παρεχεται από μια ευρυτερη οικο-νομικη ζωνη όπως π.χ.η ΕΕ.Αυτη η αναζητηση συμμαχων δεν περιοριζε–ται σε άλλες χωρες η διακρατικους οργανισμους,άλλα συμπληρωνεται με την αναζητηση συμμαχων μεταξυ των ξενων εταιρειων.

Η εξουσια των κυβερνησεων σε όλα τα κρατη,μεγαλα και μικρα,ισχυ-ρα και αδυναμα,εχει εξασθενησει ως συνεπεια των τεχνολογικων και οι-κονομικων αλλαγων,καθως και της επιταχυνομενης ενοποιησης των εθνικων οικονομιων και της συγκλισης τους σε μια ενιαια οικονομια της αγορας.Η αδυναμια τους να διαχειριστουν την εθνικη οικονομια,να συν-τηρησουν την απασχοληση και να στηριξουν την οικονομικη αναπτυξη να αποφυγουν τις ανισομερειες στο ισοζυγιο πληρωμων με τα άλλα κρα-τη,να ελεγξουν τα επιπεδα των επιτοκιων δεν συνιστα ένα ζητημα τεχνι-κης ανεπαρκειας ουτε ηθικης εξαχρειωσης,ουτε πολιτικής αδεξιοτητας.

Απλως αποτελουν τα θυματα της οικονομιας της αγορας.O Johan Van Overtveldtαρχισυντακτης και γενικος διευθυντης του Trends,του κορυ-φαιου εβδομαδιαιου επιχειρηματικου και οικονομικου περιοδικου του Βελγιου στο βιβλιο του The End of theEuro,The Uneasy Future of Euro–pean Union,Chicago 2011,ειπε ότι ‘’Ο Αντερς Μποργκ,σουηδος υπουργος Οικονομικων,καταφερθηκε κατά των αγορων,παρομοιαζοντες τες με μια αγελη λυκων που κυνηγουν απανθρωπα τα ευκολα θυματα σε μια λυσασμε-νη προσπαθεια να γκρεμισουν τις πιο αδυναμες χωρες’’.

Συμφωνα με τον Charles Kindleberger (1973),η παγκοσμια οικονο-μια αποδιδει τα μεγιστα,όταν μια ισχυρη χωρα λειτουργει ως οικονομικος αρχηγος η ηγεμονας.Ο αμερικανος θεωρητικος της πολιτικής οικονομιας οριζει την ισχυ των κρατων-ηγεμονων με βαση ‘’τον ελεγχο επι των πρω-των υλων,τον ελεγχο επι των πηγων του κεφαλαιου,τον ελεγχο επι των αγο-ρων και τα ανταγωνιστικα πλεονεκτηματα στην παραγωγη αγαθων υψηλης αξιας…’’.Ο ελεγχος της προσφορας χρηματος σημαινει να τεθει ένα ανω-τατο οριο στις κρατικες δαπανες και τα δημοσιονομικα ελλειμματα.   Σημερα,η νομισματικη πολιτικη ως μεσο κρατικης παρεμβασης από-τελει παρελθον.Καθοριζεται κατά ένα μερος από τις ιδιωτικες τραπεζες.

Σε αντιθεση με την ελλειψη δημοσιων πορων,η ‘’δημιουργια χρηματος’’

που προυποθετει τον ελεγχο των πραγματικων πορων,συμβαινει σημερα στα πλαισια του διεθνους χρηματοπιστωτικου συστηματος,με μοναδικο στοχο τον πλουτισμο ιδιωτων.Οι πιστωτες των κρατων εχουν μεταβληθει στους πραγματικους κατοχους της εξουσιας.Ο καθηγητης Michel Chos–sudovsky (Παν/μιο Οτταβας Καναδα),σε άρθρο του στην Le MondeDi–plomatique Dec.1996),αναφερει ότι ‘’το κυριαρχο στοιχειο της κρισης ει-ναι η συσσωρευση χρεων και οι πιεσεις που ασκουν στο κρατος οι δανει-στες του).Και συνεχιζει στο ιδιο :’’από την στιγμη που τα χρηματοπιστωτι-κα συμφεροντα εχουν διεισδυσει παντου,η δημοκρατια περιοριζεται σε ένα απλο τελετουργικο’’.Αυτο που αποκαλειται δημοκρατια και ελευθερια εχει καταντησει στην πραγματικοτητα μια δαιμονια,αορατη μορφη οικο–νομικης δικτατοριας των χρηματοπιστωτικων κεντρων.

Ο τεως διευθυν-της της Μπουντεσπανκ Τιτμαιερ ειχε πει καποτε ότι ‘’θεωρει αστειο το ότι οι περισσοτεροι πολιτικοι δεν εχουν ακομα συνειδητοποιησει ποσο βρι-σκονται σημερα κατω από τον ελεγχο των χρηματαγορων η ακομα κυριαρ-χουνται από αυτές.Αυτο διευκολυνε στην δημιουργια της ΕΕ,αφου οι χρη-ματαγορες θα αξιοποιουσαν την ευκαιρια να επιβαλλουν πειθαρχια στους πολιτικους εξαιτιας της αυξανομενης πολιτικής και οικονομικής ενσωμα-τωσης’’(Περιοδικο Το Στιγμα.τ.4 Οκτωβριος-Νοεμβριος 2000).Ο Thomas Jefferson,ο συγγραφεας της Διακηρυξης της Ανεξαρτησιας των ΗΠΑ ει-χε πει ότι ‘’Οι Τραπεζες είναι πιο επικινδυνες από τους μονιμους στρα-τους’’.Η οικονομια του πλανητη μας,κυριαρχειται πλεον από την απολυ-τη ισχυ ενός παγκοσμιοποιημενου χρηματοοικονομικου συστηματος.Η χρηματοοικονομικη σφαιρα καθισταται πανισχυρη χαρη στην οικονομια της αγορας.Η πιστωση ειναι ”ενα απο τα καλυτερα εργαλεια εκμεταλλευ-σης που επινοησε ο ανθρωπος”(G.Ardent,Histoire financiere de l‘antiuque a nos jours,Paris ,Gallimard,1976).

Μεταξυ των χαρακτηριστικων της οικονομικής ισχυς ο Gilpin (The Political Economy ofInternational Relations) παραθετει την κατοχη μιας μεγαλης αγορας καθως και στην κατοχη μιας μεγαλης κεφαλαιαγορας η οποια παρεχει εξουσια μεσω του ελεγχου των πιστωσεων και της αξιας του νομισματος του ηγεμονα.Σημερα η διεθνης οικονομια επηρεαζεται ολο και περισσοτερο από τα οικονομικα συμφεροντα των ΗΠΑ και οσον αφορα σε ευρωπαικο επιπεδο από τα συμφεροντα της Γερμανιας.Η Γερ-μανια ασκει ένα ειδος ‘’οικονομικου ρατσισμου’’.

Η γερμανικη επιμονη στην αυστηρη τηρηση των κριτηριων συγκλισης στοχευει στην μετατροπη της ΕΕ σε εργαλειο για την ενισχυση της γερ-μανικης κυριαρχιας στην ευρωπη και την μετατροπη του ευρω σε νεα μορφη μεσω της οποιας το μαρκο θα γίνει ενας πραγματικος αντιπαλος του δολαριου των ΗΠΑ (Guglielmo Carcchedi 1995).Παρ’ότι το ευρω ξεκινησε ως ένα προτζεκτ με κυριο στοχο τον περιορισμο της Γερμανιας μέσα από ένα κοινο ευρωπαικο νομισμα,εντουτοις το ευρω στηθηκε μετα από εντονες προσπαθειες και διαβουλευσεις,στην γερμανικη οικονομια.

Μελετη αποχαρακτηρισμενων απορρητων εγγραφων που χρονολογουν-ται στα τελη της δεκαετιας του 80’,αποκαλυπτει ότι στον σχεδιασμο της ευρωπαικης νομισματικης ενωσης τα ιδιοτελη συμφεροντα των ισχυροτε-ρων κρατων,επεσκιασαν εξ αρχης αυτά των υπολοιπων και η δημιουργια του ενιαιου νομισματος εξελιχτηκε σε μια πραξη συνδιαλλαγης η οποια ελαχιστα ελαβε υποψη και την πραγματικη οικονομικη κατασταση και τις ρεαλιστικες προοπτικες αναπτυξης και προοδου των ευρωπαικων κρατων εντος μιας νομισματικης ενωσης.

Ο γνωστος οικονομολογος Τζορτζ Μαγκνους επισημαινει ότι η Γερμανια προσπαθει να επιβαλει ένα οικονομικο μοντελο το οποιο λειτουργει αποτελεσματικα μονο για την δικη της οικονομια (εφ.Καθημερινη 10/04/-2014).Η Ευρωπη η οποια υποτιθεται ότι διεπεται από την αρχη της ισοτητας των λαων,βρισκεται σημερα κατω από την κυριαρχια ενός μονο εξ’αυτων – με τη σιωπηρη ανοχη,του ‘’ισοτιμου εταιρου της’’,της Γαλλιας.Ετσι σημερα διαμορφωνεται η παρουσα θλιβερη ευρωπαικη πραγματικοτητα.Συμφωνα με άρθρο του Lordon Fredericστην Monde Diplomatique 2013,’’όταν μιλαμε για την Γερμανια δεν μιλαμε για την κυριαρχια της Γερμανιας – Εθνους άλλα της Γερμανιας – Κεφαλαιου δηλ.του γερμανικου κεφαλαιου,το οποιο δινοντας μαχη για την κατακτηση του μεγαλυτερου μεριδιου της αγορας,όπως υπαγορευει η απλη λογικη του κεφαλαιου,αναζητα συστηματικα το συγκριτικο πλεονεκτημα που του εξα-σφαλισει την οικονομικη υπεροχη.

Και στο ιδιο άρθρο συνεχιζει:’’όπως οι ΗΠΑ βρεθηκαν στην θεση του ‘’reluctant sheriff’’(του απροθυμου σεριφη) ….συνεχιζαν να εχουν de facto την ευθυνη δια την διατηρηση της παγκο-σμιας ταξης,γεγονος που τις υποχρεωνε να συναινουν με πρακτικες ‘’αστυ-νομικης κυριαρχιας,ετσι υπαρχει και η ιδεα αυτή της ασκησης κυριαρχιας της Γερμανιας μέσα από το ιδιαιτερο πλαισιο της Ευρωπαικης Νομισμα-τικης Ενωσης’’(monde – diplomatique.gr).Η ΟΝΕ αναπαραγει στη δικη της κλιμακα το γερμανικο μοντελο.Ανεξαρτητη κεντρικη τραπεζα ακρι-βες αντιγραφο της Μπουντεσμπανκ,αποκλειστικος προσανατολισμος της νομισματικης πολιτικής προς την διαχειριση του πληθωρισμου (άρθρο 127 της ισχυουσας συνθηκης της Λισσαβωνας),απαγορευση της νομισματικης χρηματοδο-τησης των δημοσιων ελλειμματων (άρθρο 123),ποικιλες διευθετησεις του πλαισιου των δημοσιονομικων οικονομικων (άρθρο 126 και Συμφωνο Σταθεροτητας)

Μια πανισχυρη παγκοσμια χρηματοπιστωτικη ολιγαρχια καθοριζει εξαλ-λου το μελλον όχι μονο της Ελλαδας άλλα και της Ευρωπης.Οι μεγαλυτε-ροι τραπεζικοι ομιλοι βρισκονται προφανως στον πυρηνα του χρηματο-οικονομικου συστηματος.Οι τραπεζες που συναλλασσονται στον κοσμο είναι 45.000.Αναμεσα τους είναι και εκεινες που σχηματιζουν το ολιγο-πωλιο,οι αποκαλουμενες ‘’primary Dealers’’.Ο Γκαμπριελ Αρνταν (Hi–stoirefinanciere de l‘antiquite a nos jours,Paris,Gallimard 1976) ελεγε οτι το χρηματιστικο συστημα οπως και το νομισματικο συστημα της πι-στωσης,ειναι ενας ισχυρος μηχανισμος εκμεταλλευσης.Το χρηματοπι-στωτικο συστημα,οι τραπεζες,οι θεσμικοι επενδυτες,δεν ειναι απλοι κε-ρδοσκοποι,αλλα εκπροσωπουν τους ιδιοκτητες του κεφαλαιου (MaurizioLazzarato:Η Κατασκευη του Χρεωμενου Ανθρωπου.Εκδοσεις Αλεξανδ-ρεια 2014).

Ο Κ.Μαρξ ελεγε οτι οταν αναγουμε το χρηματοπιστωτικο συστημα στην κερδοσκοπικη του λειτουργια,παραγωριζουμε τον πολιτι-κο του ρολο ως εκπροσωπου του ”κοινωνικου κεφαλαιου”.,τον οποιο οι βιομηχανικοι καπιταλιστες δεν μπορουν τελικα να τον αναλαβουν,και τη λειτουργια που ασκει ως ”συλλογικος καπιταλιστης”(Λενιν),μεσω τεχνι-κων διακυβερνησης,επι της κοινωνιας στο συνολο της.Αυτο που απο-καλειται ”κερδοσκοπια”,αποτελει μια μηχανη αρπαγης η λεηλασιας της υπεραξιας,μεσα στις συνθηκες της σημερινης καπιταλιστικης συσσωρευ-σης,στην οποια ειναι αδυνατο να διακριθει η προσοδος απο το κερδος (Maurizio Lazzarato:Η κατασκευη του χρεωμενου ανθρωπου).

Οι διαρθρωτικες αλλαγες που συντελουνται τοσο βιαια γυρω μας,δεν είναι συγκυριακες ουτε παροδικες,εστω και αν δρομολογηθηκαν με αφορμη μια πρωτοφανη κριση χρεους σαν αποτελεσμα μιας οικονομικής κρισης της Ελλαδας εστω και αν υπαγορευονται από μια δογματικη και ακαμπτη νέοφιλελευθερη φιλοσοφια.Οι στοχοι της ΟΝΕ δεν είναι στενα οικονομικοι άλλα εξασφαλιζουν,δυναμωνουν την πολιτικη κυριαρχια των μονοπωλιων,ενισχυουν την εξουσια τους και μεσω αυτης επιτυγχανωνται ευκολοτερα τα πολιτικοοικονομικα τους συμφεροντα,που δεν είναι άλλα από την εξασφαλιση οσο το δυνατον μεγαλυτερων κερδων,η επιβιωση του συστηματος.Η ΕΕ είναι βαθια συνυφασμενη με τις παγκοσμιες οικο-νομικες διαδικασιες.Η Ευρωπαικη Κοινοτητα ειχε από την αρχη σκοπο της να συνεισφερει στην παγκοσμια οικονομικη φιλελευθεροποιηση και ο στοχος αυτος περιλαμβανε την ελευθερη διακινηση και λειτουργια των χρηματοπιστωτικων κεφαλαιων.

Κατω από αυτην την οπτικη γωνια πρέπει να εξεταζεται η ενταξη της Ελ-λαδας στην ΕΕ.

Το συστημα της οικονομιας της αγορας,η πεμπτουσια της πολιτικής της ΕΕ,ωθουμενο βιαια από την ακορεστη διψα για κερδη,για δυναμη και εξουσια των ελιτ,δηλ.των κερδοσκοπων και των εξουσιαστων,καταστρε-φει τελικα την κοινωνια.’’To μυστικο της κερδοσκοπιας είναι να αγορα-ζεις όταν το αιμα κυλαει στους δρομους’’(Βαρωνος Ροτσιλντ 1840-1915.

Βρετανος τραπεζιτης).Την ισχυ των χρηματαγορων περιγραφει ευγλωτα μια παρατηρηση του James Carville συμβουλου του τοτε προεδρου των ΗΠΑ,Bill Clinton:’’Καποτε πιστευα ότι εάν υπαρχει μετεμψυχωση θα ηθε-λα να επιστρεψω ς προεδρος η ως  Παπας.Τωρα όμως επιθυμω να επιστρ-εψω ως αγορα ομολογων:μπορεις να τρομοκρατεις τους παντες’’.

Νομιμοποιημενη από την φιλελευθερη ιδεολογια,μορφοποιημενη από μια νεα κυριαρχη ταξη,η ηγεμονικη καπιταλιστικη ταξη πραγματων που χαρακτηριζεται από την παγκοσμιοποιηση των αγορων,τη συγκεντρ-ωση της οικονομικής και χρηματιστικης εξουσιας και τον ελεγχο των τε-χνολογιων,απλωνεται σε ολο τον πλανητη.

Σημερα η ΕΕ,αποτελει ένα ακομη παραδειγμα αυτου που ο Habermas (Για ενα Συνταγμα της Ευρωπης.Εκδοσεις Παττακη),εχει ονομασε ‘’ιδιο-μορφο εκτελεστικο φεντεραλισμο’’,στο πλαισιο του οποιου οι εθνικες κυ-βερνησεις και οι κοινοβουλευτικες δομες αποψιλωνονται εκτελωντας απ-λως αποφασεις που λαμβανονται με συνοπτικες διαδικασιες σε κλειστα κεντρα αποφασεων στις πρωτευουσες κρατων που συναποτελουν ένα ει-δος ευρωπαικου διευθυντηριου.

H συνεχιζομενη απωλεια της οικονομικής κυριαρχιας που αντιμετω-πιζει το κρατος-εθνος στην διεθνοποιημενη οικονομια της αγορας φανε-ρωνεται επισης και από την δημιουργια τεραστιων οικονομικων μπλοκ, στο πλαισιο των οποιων ο οικονομικος ρολος των επιμερους εθνων-κρα-των,υποβαθμιζεται προοδευτικα προς οφελος υπερεθνικων θεσμων.Αυτο ισχυει ιδιαιτερα για την ΕΕ.

Πολλοί αξιωματουχοι της ΕΕ,κανουν λογο για την δημιουργια των Ηνω-μενων Πολιτειων της Ευρωπης.Μαλιστα ο Ουινστων Τσωρτσιλ,πρωην στρατιωτικος,πολεμικος ανταποκριτης και πρωθυπουργος της Βρετανιας (1940-1945 και 1951-1955),ηταν από τους πρωτους που υποστηριξαν την δημιουργια των ‘’Ηνωμενων Πολιτειων της Ευρωπης’’.Στοχος του ηταν η ριζικη αντιμετωπιση των ευρωπαικων ασθενειων της πολεμοκαπηλιας και του εθνικισμου.Αυτος ο στοχος του Τσωρτσιλ αναβιωσε δια του στο-ματος της Ευρωπαιας Επιτροπου Βιβιαν Ρεντιγκ.

Ο Βρετανος ιστορικος Nial Ferguson,σε συνεντευξη του που δοθηκε στην Sunday Times20/05/2012 με τιτλο ‘’Ενα Εθνος (Υπο την Γερμανικη Ηγεμονια–One Nat–ion (UnderGermany),δηλωσε ότι:’’Η Ευρωζωνη δημιουργηθηκε εξαρχης ώστε να πραγματοποιηθει μια κριση και ως αποτελεσμα αυτης τελικα να αποσταθεροποιηθει.Ολα τα σημαδια δειχνουν ότι η ιδια η δημιουργια της Ευρωζωνης εχει δυο σημαντικους στοχους:την προκληση μιας οικονομικής κρισης που θα διαλυσει την Ευρωζωνη και παραλληλα την δημιουργια μιας Ομοσπονδιακης Ευρωπης υπο τον απολυτο ελεγχο της Γερμανιας’’.

Ειναι φανερο ότι η Γερμανια επιδιωκει την δημιουργια του πρωτου σταδιου των Ηνωμενων Πολιτειων της Ευρωπης,επιδιωκοντας μια αυτοκρατορια του ευρω.Στοχος της,η προωθηση του Γερμανικου οραματος της πολιτι-κης ενοποιησης της Ευρωπης κατω από την γερμανικη επιρροη.Η εξελι-ξη αυτή,αναγορευει εκ των πραγματων τις αγορες σε κυριαρχο στοιχειο της ευρωπαικης ενοποιησης.Αντι δηλ.να είναι κινητηρας της ευρωπαικης ενοποιησης η κυριαρχη θεληση των λαων,υποκαθισταται από την οικονο-μικη ενοποιηση και την δυναμικη των αγορων που κυριαρχουνται από τις χρηματιστικες ολιγαρχιες.Στο ονομα αυτης της ενοποιησης απαιτειται συνεχως μεγαλυτερη μεταφορα εθνικης κυριαρχιας στους ευρωπαικους υπερεθνικους θεσμους.

Οταν ο Λενιν εκανε λογο για τις Ηνωμενες Πολιτειες της Ευρωπης,τονιζε ότι:’’Οι Ηνωμενες Πολιτειες της Ευρωπης,μέσα σε καπιταλιστικο καθεστως,είναι ειτε αντιδραστικες ειτε απραγματοποιητες…..Οι Ηνωμενες Πολιτειες σε συνθηκες καπιταλισμου,ισοδυναμουν με συμφωνια για το μοιρασμα των αποικιων..Με την εννοια αυτή,μπορει να δημιουργηθουν και οι Ηνωμενες Πολιτειες της Ευρωπης για την περιφρουρηση των ληστεμενων αποικιων…(Λενιν-Απαντα.τ.26.σελ.360-362).Ποσο δικαιο ειχε και εχει!!!.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΧΡΗΣ

16/11/2018

odosdrachmis.gr