Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Στη σοβαρότερη απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας, πολύ σοβαρότερη από την Τουρκία, τείνει να εξελιχθεί ο βαθμός υποτέλειας κυβερνητικών στελεχών, του πολιτικού συστήματος, θυλάκων στο κράτος και σεβαστού τμήματος των συμβατικών και κοινωνικών μέσων στη χώρα. ‘Όχι μόνο προς τους οικονομικούς Νταβατζήδες μας, αλλά και προς τους Γεωπολιτικούς, δηλαδή τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ.

Η αποδόμηση του ελληνικού κράτους-έθνους είναι η πραγματική επιδίωξη του προγράμματος που εφαρμόζεται εντατικά στη χώρα μας από το 2010 και στην πραγματικότητα από πολύ νωρίτερα. Είναι ένα πρόγραμμα που σχεδίασε το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, ενέκριναν οι ΗΠΑ δια του ΔΝΤ και εφήρμοσαν η Γερμανία και η ΕΕ. Αυτό το σχέδιο περνάει τώρα από την οικονομία στο στάδιο αφαίρεσης από τον ελληνικό λαό της σκληρής κυριαρχίας και των μη οικονομικών μορφών εθνικής ισχύος. Ήδη λεηλατημένη και οικονομικά κατεστραμμένη η Ελλάδα έχει υποστεί εξαιτίας της πανωλεθρίας του 2015 και του τρόπου που την χειρίστηκε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, βαρύτατο ηθικο-ψυχολογικό πλήγμα. Χτυπήθηκε η ίδια η πεποίθηση του έθνους ότι μπορεί να διαθέτει δικό του κράτος, μπορεί να διαφεντεύει τον τόπο του. Εξ ου και είναι σαν ζόμπι οι άνθρωποι στον δρόμο και στο μετρό, εξ ου και δεν αντιδρά σχεδόν κανείς και για τίποτα, και γι’ αυτό τώρα είναι η καλύτερη στιγμή για τους εχθρούς της Ελλάδας να αρχίσουν να της αρπάζουν τα στοιχεία σκληρής κυριαρχίας και ότι απέμεινε από την εθνική της ισχύ.

Η χώρα έχει παραδοθεί στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του Ισραήλ με τον πιο απόλυτο δυνατό τρόπο, και μάλιστα στην περίοδο ακριβώς που αυτές οι δύο δυνάμεις είναι στα προκαταρκτικά παγκόσμιας σύρραξης κατά του Ιράν και της Ρωσίας, την ίδια ώρα που η ΕΕ βυθίζεται στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της και ο Σόρος προβλέπει νέα μεγάλη οικονομική κρίση.

ΗΠΑ και Ισραήλ θέλουν ασφαλώς να εμπλέξουν και την Ελλάδα σε αυτά τα πολεμικά σχέδια, όπως θα κοιτάξουν να την εμπλέξουν και σε πόλεμο με την Τουρκία, αν το απαιτήσει η εξέλιξη των σχέσεών τους με την Άγκυρα. Θα πολεμήσουμε κατά των Γερμανών, μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος των Ινδών, όπως έλεγε κι ο Τσώρτσιλ κάποτε. Με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια. Και τη δουλειά τους θα κάνουν στην περιοχή και θα αποτελειώσουν τους Έλληνες.

Είναι προφανές και στον τελευταίο Έλληνα ότι τα πολιτικά κόμματα της χώρας δεν έχουν απολύτως καμία ιδέα πως να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας, ιδίως αυτά που προκαλεί η μετατροπή της σε αποικία χρέους. Τουλάχιστον όμως, θα περίμενε κανείς να είναι πιο προσεκτικά στα υπόλοιπα ζητήματα, μέσα σε ένα τρομακτικό διεθνές περιβάλλον. Να μην κάνουμε και άλλα πειράματα, στην εξωτερική και τη διεθνή πολιτική μας.

Η αποδόμηση αρχίζει από το μακεδονικό.

«Λύσσαξε» ο Υπουργός Εξωτερικών, μετά τις συνομιλίες με τους Αμερικανούς ιθύνοντες στην Ουάσιγκτων,  να κλείσει τη συμφωνία για το μακεδονικό, απαραίτητη για να προχωρήσουν τα σχέδια πλήρους ελέγχου των Βαλκανίων και πολέμου κατά της Σερβίας και της Ρωσίας, σχεδόν προαναγγέλλοντάς την και προκαταλαμβάνοντας ουσιαστικά τον Πρωθυπουργό. Ενδεχομένως το έκανε αυτό ο κ. Κοτζιάς γιατί δεν θέλει να αφήσει το παραμικρό περιθώριο στον Τσίπρα ούτε και να σκεφτεί καν να πει  ‘Όχι στα αμερικανικά σχέδια.

‘Όχι ότι θα άρεσε στον κ. Τσίπρα να πει όχι στους Αμερικανούς, αλλά, εκτός από το να γίνεται αρεστός στους Διεθνείς Νταβατζήδες, κάπου-κάπου σκέφτεται ότι θα πάει και σε  εκλογές. Έχει άλλωστε πια αρκετά μεγάλη εμπειρία, χαζός δεν είναι, φανταζόμαστε ότι ξέρει πως έχει κάθε λόγο να φοβάται τους συνεργάτες του.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό ο κ. Κοτζιάς, το έχει ξανακάνει τουλάχιστον άλλες δύο φορές τους τελευταίους μήνες. Τη μία το έκανε το απόγευμα του γιγαντιαίου συλλαλητηρίου στην Πλατεία Συντάγματος για το όνομα της Μακεδονίας, φοβούμενος μήπως ο Τσίπρας αμφιταλαντευθεί βλέποντας τον κόσμο που είχε μαζευτεί και χαλάσει η σούπα. Αρχικά ο φίλος του ο κ. Τόσκας εξέδωσε μια αστεία ανακοίνωση για τον αριθμό των διαδηλωτών και, στη συνέχεια, έβγαλε κι ο ίδιος μια ελαφρώς παραληρηματική ανακοίνωση εναντίον των συγκεντρωθέντων, ώστε να εγκλωβίσει και τον Τσίπρα, που δεν είχε ακόμα αντιδράσει, στη «σκληρή γραμμή», όπως και έγινε τελικά.

Το έκανε και στην περίπτωση της μίνι κρίσης των Ιμίων. Τότε, ο Πρωθυπουργός, μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον Τούρκο Πρωθυπουργό Γιλντιρίμ υποβάθμισε το θέμα του εμβολισμού του ελληνικού σκάφους, λέγοντας μάλιστα ότι ίσως επρόκειτο περί λάθους. 24 ώρες αργότερα, οι Υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας εμφανίσθηκαν συντονισμένοι στο ίδιο μήκος κύματος,  βάλλοντας κατά της Τουρκίας. Ο Γιλντιρίμ εξέδωσε ανακοίνωση λέγοντας ότι ο Κοτζιάς είναι ανεξέλεγκτος και καλώντας τον Πρωθυπουργό να τον βάλει στη θέση του.

Δεν γνωρίζουμε φυσικά και δεν μπορούμε να κρίνουμε τη συμφωνία προς την οποία τείνει η κυβέρνηση. Έχουμε όμως κάθε λόγο να μην πιστεύουμε τίποτα από όσα λέει και θα είμαστε εξαιρετικά αφελείς αν το κάναμε. Η εμπειρία μας και από την ίδια και από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις είναι ότι εξαπατούν συστηματικά, σε όλα τα σοβαρά θέματα, τον ελληνικό λαό, εδώ και μία δεκαετία. Δεύτερον εξαιτίας της διαπιστωμένης σε όλα τα θέματα λύσσας, δεν μπορεί να ονομασθεί αλλιώς, να εξυπηρετηθούν πάση θυσία τα αμερικανικά συμφέροντα. Τρίτον, εξαιτίας της προφανούς αδυναμίας των κυβερνητικών, ακόμα κι αν θέλουν, να πουν ‘Όχι στους Νταβατζήδες.

Αλλά το ακόμα πιο σημαντικό θέμα δεν είναι τι είδους συμφωνία θα φέρει η κυβέρνηση. Έχουμε επανειλημμένα υποστηρίξει ότι ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίσει για αυτό το θέμα. Ακόμα πιο σημαντικό από το πως θα ονομάζεται η πΓΔΜ ή αν θα λυθεί τώρα το ζήτημα αυτό, είναι να επαναφέρουμε στον ελληνικό λαό την κυριαρχία στη χώρα του, να αποφύγουμε να τον διχάσουμε σε ένα θέμα πολύ επικίνδυνο, γιατί αγγίζει τον πυρήνα της ελληνικής εθνικής συνείδησης και του εθνικού ασυνείδητου, κάτι που απλώς δεν μπορούν να καταλάβουν οι ανεκδιήγητοι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, να αποφύγουμε μια νέα ήττα, να αποφύγουμε να δώσουμε και σε αυτό το θέμα την εντύπωση διεθνώς ενός κράτους που είναι πια απλή μαριονέττα στα χέρια ξένων δυνάμεων.

Όλοι αυτοί οι λόγοι επιβάλλουν την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, εφόσον η κυβέρνηση καταλήξει σε συμφωνία. Κι αν έχει λίγο κουκούτσι μυαλό στο κεφάλι της αυτή η κυβέρνηση, αν θέλει να επιβιώσει και η ίδια, εκτός από το να εξυπηρετήσει τους Αμερικανούς, πρέπει να πάρει με δική της πρωτοβουλία την απόφαση και τη δέσμευση ότι, όποια συμφωνία κάνει με τα Σκόπια, θα τη φέρει, πριν την επικυρώσει, στην κρίση του ελληνικού λαού με δημοψήφισμα. Αν δεν το κάνει, θα συμβούν σημεία και τέρατα στη χώρα.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και τι συνέπειες θα έχουν

Η επίλυση πάση θυσία του μακεδονικού και η ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με διαδικασίες εξπρές, όπως και η ένταξη και της πΓΔΜ και της Αλβανίας στην ΕΕ, θεωρούνται απαραίτητες για να περικυκλωθεί η Σερβία και να μετατραπεί όλη η χερσόνησος (της Ελλάδας περιλαμβανομένης) σε μια ζώνη ασφυκτικά ελεγχόμενων εξαθλιωμένων προτεκτοράτων, γιγαντιαία στρατιωτική βάση για εξόρμηση κατά της Ρωσίας (δευτερευόντως και του Ιράν, γιατί δια των Βαλκανίων και της Μαύρης Θάλασσας διέρχεται ένας δευτερεύων δίαυλος επίθεσης κατά της Τεχεράνης).

Αυτή η αποστολή έχει ανατεθεί, μεταξύ άλλων, στην κυβέρνηση Τσίπρα-Κοτζιά. ‘Όταν φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει όσα του ζητάνε, ολοκληρώνοντας την προδοσία του 2015, όχι μόνο θα πετάξουν και τον ίδιο και τον αρχηγό του σαν στυμμένες λεμονόκουπες, θα τους επιφυλάξουν και πολύ άσχημη μοίρα, προς ευρύτερο παραδειγματισμό.

Η περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια είναι μια πολιτική που πλήττει καίρια τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, την Ευρώπη, αν είναι κάποτε να γίνει αυτό για το οποίο η Ελλάδα εντάχθηκε και απέβλεψε σε αυτή, και την παγκόσμια ειρήνη. Χωρίς μάλιστα να ωφελεί σε απολύτως τίποτα τους λαούς των χωρών που εντάσσονται, όπως απεδείχθη στη Βουλγαρία και την Ρουμανία, πλέον και στην ίδια την Ελλάδα.

Προφανώς, η ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ θα αποτελέσει και ένα ακόμα σοβαρό πλήγμα στο οποιοδήποτε κεφάλαιο συμπάθειας έχει ακόμα, λόγω αδράνειας, ο ελληνισμός στη Ρωσία, κρίσιμο πάντα παράγοντα. Θα ξυπνήσουμε καμιά ώρα οι Έλληνες και δεν θα έχουμε γύρω μας παρά μόνο τους γνωστούς «φίλους» μας, τα αποδεδειγμένα δηλαδή σε όλη την ιστορία μας φίδια.

Και επειδή η λύση θα εκφράζει, το πιθανότερο, τη βούληση του πολεμοχαρούς Ηγεμόνα και όχι την πραγματική, ειλικρινή βούληση των δύο λαών, δεν θα συμβάλλει στην αυθεντική επίλυση της διαφοράς Σλαβομακεδόνων και Ελλήνων, αλλά στη διαιώνισή της, αφού προηγουμένως θα έχει αποτελέσει ένα νέο βαρύ πλήγμα στην ήδη βαριά πληγωμένη αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού, αλλά και στην διεθνή εικόνα μιας χώρας-Καραγκιόζη, που δεν σέβεται τον εαυτό της και κανείς δεν την σέβεται.

ΥΓ. Η ικανότητα να λες ‘Όχι, είναι η πιο βασική ιδιότητα που ορίζει τον ‘Ανθρωπο και κάθε αυτόνομο υποκείμενο. Οι βάρβαροι υποτάσσονται στους ‘Ελληνες, δια το μη δύνασθαι την ου συλλαβήν λέγειν, γιατί δεν μπορούν να πούνε ‘Όχι, έλεγε ένας Αρχαίος ποιητής. Το ‘Όχι είναι στον πυρήνα του ελληνικού εθνικού σχεδίου, από τότε που άρχισε να σχηματίζεται, με την πρώτη Άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους.

Αλλά το να πεις ‘Όχι δεν είναι εύκολο πράγμα, όπως απεδείχθη περίτρανα με την πανωλεθρία του 2015. Χρειάζεται σοβαρή προετοιμασία και κατανόηση ενός προβλήματος και των παραμέτρων του, δεν μπορείς να το κάνεις τελευταία στιγμή, χωρίς να έχεις αναζητήσει συμμάχους, με την προχειρότητα και την έλλειψη σοβαρότητας που έχει καταστρέψει την Ελλάδα και που θεωρείται, παρόλα αυτά, περίπου εθνική αρετή, από κοινού με το θράσος, την απάτη, την αγραμματοσύνη και την αμορφωσιά. Και φυσικά προϋποθέτει να έχεις Ψυχή, μια ευρύτερη ηθική και ιδεολογική αναφορά.

Το πιο κρίσιμο σημείο, εκεί που σου παίρνουν το σκαλπ σε μια διαπραγμάτευση αν δεν είσαι αποφασισμένος να πεις εν ανάγκη ‘Όχι, είναι προς το τέλος. Ρώτησα μια μέρα τον μακαρίτη τον Γιάννο Κρανιδιώτη γιατί δέχτηκαν αναγνώριση τουρκικών ζωτικών συμφερόντων  στη συμφωνία της Μαδρίτης. Σκοτείνιασε και μου απάντησε: «Εμείς λέγαμε νόμιμα, η Τουρκία έλεγε ζωτικά, είπε κι η Ολμπράιτ στο τέλος, έ, βάλτε και τα δύο να τελειώνουμε».

Έτσι η Ελλάδα αναγνώρισε ζωτικά συμφέροντα στην Τουρκία στο Αιγαίο.

Πηγή: Ιστολόγιο Δ. Κωνσταντακόπουλου

infognomonpolitics.blogspot