Επίθεση φιλίας» από τον Ερντογάν!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης* 

«Επίθεση φιλίας» από τον Ερντογάν!

Το αποκρουστικό βαθύ κράτος της  Τουρκίας το οποίο συμμετέχει επίσημα στην κυβερνητική εξουσία μέσω «προσωπικοτήτων» του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ και του «συνεταίρου» Ντεβλέτ Μπαχτσελί, έχει μια πολύ παλιά συνήθεια: Όποτε θέλει να επιφέρει ένα καίριο και αποφασιστικό χτύπημα στην Ελλάδα, αρχίζει τα καλοπιάσματα, τα γλυκόλογα και διακηρύσσει με τον πιο πομπώδη τρόπο την «επιθυμία ειρηνικής συνύπαρξης με την Ελλάδα».

Το έκανε πριν από το πογκρόμ εναντίον του Ελληνισμού της Πόλης το 1955: Ανταλλαγή επισκέψεων σε κορυφαίο επίπεδο  μέσα σε ένα κλίμα
ενθουσιασμού και  φιλοφρονήσεων «αιώνιας φιλίας». Το προπέτασμα καπνού διαλύθηκε απότομα όταν το Τουρκικό κράτος οργάνωσε, ψυχρά και μεθοδικά, το φονικό πογκρόμ εναντίον του Ελληνισμού της Πόληςκαταστρέφοντας μέσα σε λίγες ώρες χιλιάδες σπίτια, καταστήματα, εκκλησίες, σχολεία – ακόμα και νεκροταφεία!

Τα ίδια έκανε και επί χούντας στην Ελλάδα. Πανηγυρική ατμόσφαιρα στην Γέφυρα των Κήπων (9 Σεπτεμβρίου 1967), διακηρύξεις περί «συσφίξεως των δεσμών φιλίας, καλής γειτονίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών» και μάλιστα «εν τω πνεύματι της εγκαρδιότητος το οποίον εδημιούργησαν οι δύο μεγάλοι πολιτικοί άνδρες, Ατατούρκ και Βενιζέλος». Πάλι προπέτασμα καπνού που κατέληξε στην «αποψίλωση» της αμυντικής ισχύος της Κύπρου και στην εισβολή που ακολούθησε, υπό Βρετανική καθοδήγηση, η οποία αποτελεί ένα case study και απροκάλυπτο  εξευτελισμό της νομιμότητας.

Φυσικά δεν ξεχνιέται η πισώπλατη μαχαιριά της Τουρκίας τον Δεκέμβριο του 1942:  Όταν ολόκληρη η Ελλάδα στέναζε κάτω από την Γερμανική κατοχή, η Τουρκία από την «επιτήδεια ουδέτερη» θέση της σχεδίαζε και υλοποιούσε την φυσική και οικονομική εξόντωση του πολυπληθούς Ελληνισμού της Τουρκίας. 

Τα παραδείγματα από το παρελθόν είναι πάρα πολλά. Στις μέρες μας, με την διάσημη ασυναρτησία που διακρίνει τον δημόσιο λόγο της Τουρκίας δεν υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία ότι οι δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν  για «Ελληνοτουρκική φιλία» γίνονται για λόγους τακτικών ελιγμών. 

Ασφαλώς και πρέπει να υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι την μία μέρα να βάζει τα εξαπτέρυγά του να κατηγορούν την Ελλάδα ότι «αποτελεί καταφύγιο τρομοκρατών» και «τόπο συγκέντρωσης εγκληματιών» (Αμπντουλχαμίτ Γκιουλ, Υπουργός Δικαιοσύνης, 21/4/2018) ή «Ασφαλές λιμάνι για τους εχθρούς της Τουρκίας» (Μπιναλί Γιλντιρίμ, Τούρκος πρωθυπουργός, 20/4/2018)  και την επομένη ο ίδιος αυτοπροσώπως να διακηρύσσει «Γιατί να επισκιάζουμε και να κηλιδώνουμε την ειρήνη; Χρειαζόμαστε ειρήνη στον κόσμο. Πόσο μάλλον που η ειρήνη μας με την Ελλάδα δεν μοιάζει με καμία άλλη»! 

Και δεν σταμάτησε εκεί. Ο Ρ. Τ. Ερντογάν προχώρησε ακόμα παραπέρα, έκανε και αυτοκριτική: «Για πολλά χρόνια, ο αριθμός των Ρωμιών πολιτών στην χώρα μας δεν ήταν μικρός. Υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες. Όμως δυστυχώς λόγω των λαθών που έγιναν και στην χώρα μας οι ρωμιοί πολίτες μας πήγαν στην Ελλάδα. Κι εμείς κάνουμε λάθη και πρέπει να τα βλέπουμε».

Φυσικά, δεν παρέλειψε να επιβεβαιώσει την απόλυτη ασυναρτησία που τον διακρίνει:  Μόλις λίγες βδομάδες νωρίτερα (27/3/2018) στην κοινή συνέντευξη τύπου που δόθηκε μετά την συνάντηση ΕΕ – Τουρκίας στην Βάρνα, ο Τούρκος Πρόεδρος για το θέμα της αδικαιολόγητης κράτησης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών είπε πως «Την απόφαση θα πάρει η ανεξάρτητη Τουρκική Δικαιοσύνη». 

Τώρα (21/4/2018), τα ακριβώς αντίθετα: «Μας ζήτησαν να επιστρέψουμε τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς κι εμείς τους είπαμε ότι υπάρχουν 8 στρατιωτικοί που προσπάθησαν να κάνουν πραξικόπημα. Πρώτα αυτούς πρέπει να μας δώσετε –  αν μας δώσετε αυτούς τότε μπορούμε να βάλουμε στο τραπέζι τους δύο!». Ανατολίτικο παζάρι με τόσο απεριόριστη ανεξαρτησία της Τουρκικής δικαιοσύνης που δεν την συναντάς ούτε στην Ουγκάντα της Αφρικής!

Οι λόγοι προκήρυξης πρόωρων εκλογών μπορεί να είναι οικονομικοί ή η πιθανή υποψηφιότητα του τέως «αδελφού» του ψευτο-σουλτάνου και συνιδρυτή του ΑΚΡ Αμπντουλάχ Γκιούλ, σύμφωνα με τον Αϊχάν Ακτάρκ καθηγητή κοινωνιολογίας του Πανεπιστηµίου Μπιλγκί της Κωνσταντινούπολης.

Σε κάθε περίπτωση, η Τουρκία σήμερα βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση. Τεράστιο πρόβλημα στην οικονομία παρά τις φανφάρες για υψηλή ανάπτυξη. Εισβολές σε Ιράκ και Συρία με υψηλό τίμημα ανθρώπινων ζωών και μηδενικά οφέλη. Κοστοβόρα «συντήρηση» της εισβολής στην Κύπρο, με εντεινόμενες αντιδράσεις από τους Κύπριους μουσουλμάνους εναντίον των στρατευμάτων κατοχής. Εμφύλιο πόλεμο και αντιπαράθεση μέσα στην Τουρκία με τα δεκάδες εκατομμύρια των Κούρδων (όλοι οι ηγέτες του τρίτου μεγαλύτερου –φιλοκουρδικού- κόμματος ΗDP βρίσκονται στις Τουρκικές φυλακές και οι βουλευτές του καταδιώκονται συστηματικά). Μεγάλος διχασμός της Τουρκικής κοινωνίας και αιφνιδιασμός από μια εσπευσμένη «εκλογική» διαδικασία που θα γίνει υπό καθεστώς «έκτακτης ανάγκης».

Η κοινή λογική λέει πως είναι απόλυτα φυσικό να επιδιώκεται από την Τουρκία μια συγκυριακή ηρεμία στις σχέσεις της με την Ελλάδα. Αυτό όμως έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την «άγρα ψήφων» των αμόρφωτων πληθυσμών της ανατολής που έλκονται από πιθανό πλιάτσικο σε Ελληνικά νησιά του Αιγαίου τα οποία στην φαντασία τους αποτελούν τους θησαυρούς του Σολομώντος.

Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η διεθνής απομόνωση της Τουρκίας με την συνεχιζόμενη, οξεία αντίθεση της με την Δύση γενικά (ήδη Γερμανία, Ολλανδία και Αυστρία απαγόρευσαν προεκλογικές συγκεντρώσεις Τούρκων στις χώρες τους), με ισχυρές αραβικές χώρες (Αίγυπτος, Σ. Αραβία κ.α.),  αλλά ακόμα και με τους πρόσκαιρους «συμμάχους» της (Ρωσία και Περσία), αντιλαμβάνεται κανείς πως τα αδιέξοδα στα οποία οδήγησε ο διάσημος  Γκαιμπελίσκος ολόκληρη την Τουρκία αποτελούν πολύ επικίνδυνα ναρκοπέδια.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσει σε μακροπρόθεσμη βάση τον επίσημο, Τουρκικό επεκτατισμό. Στο Τουρκικό κοινοβούλιο που διαλύεται, τρία στα τέσσερα πολιτικά κόμματα διακηρύσσουν «επίθεση στην Ελλάδα». Μετά τις εκλογές και την εξαιρετικά πιθανή, ταχυδακτυλουργική «εξαφάνιση» του φιλοκουρδικού HDP, τέσσερα στα τέσσερα πολιτικά κόμματα του Τουρκικού κοινοβουλίου θα έχουν στο πρόγραμμα τους «πόλεμο με την Ελλάδα», αφού και το νέο κόμμα των Γκρίζων Λύκων (İYİ Parti,  Μεράλ Ακσινέρ) μιλάει νεφελωδώς για «χαμένες πατρίδες» στην πλευρά της Ελλάδος! 

Για να αποκλειστεί μάλιστα το ενδεχόμενο απαγόρευσης συμμετοχής του νέου κόμματος στις Τουρκικές εκλογές (αποκτά δικαίωμα συμμετοχής στις 26 Ιουνίου 2018 και οι εκλογές προκηρύχτηκαν δύο μέρες νωρίτερα), δεκαπέντε βουλευτές του Ρεπουµπλικανικού Λαϊκού Κόµµατος (CHP), του Κεµάλ Κιλιτσντάρογλου, μεταπήδησαν στο «Καλό Κόμμα» (İ.P.) της Μεράλ Ακσενέρ, με σύμφωνη γνώμη του κόμματός τους!

Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει μακροπρόθεσμα η Ελλάδα τον Τουρκικό επεκτατισμό είναι η άμεση σύσταση και λειτουργία ενός διακομματικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας το οποίο θα καθοδηγεί συμβουλευτικά την εκάστοτε κυβέρνηση σε όλα τα Ελληνοτουρκικά θέματα. Όχι μόνο για την απόκρουση των εκάστοτε Τουρκικών ενεργειών, αλλά και για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση δικών μας πρωτοβουλιών.

Δεν μπορεί ο κάθε πολιτικός, είτε σαν πρωθυπουργός, είτε σαν ΥΠΕΞ, είτε σαν ΥΠΕΘΑ, όσο καλός και αν μπορεί να είναι, να φορτώνεται το τεράστιο βάρος της μόνιμης και διαχρονικής Τουρκικής επιθετικότητας. Είναι δεδομένο και απόλυτα φυσικό, πως κάποια περίοδο, κάποιοι πολιτικοί είναι πιθανόν να αποδειχτούν «ανεπαρκείς». Στην εποχή μας –πολύ περισσότερο στο μέλλον- δεν υπάρχει πλέον καμιά πιθανότητα να κάνουμε λάθη που ΔΕΝ θα έχουν συνέπειες. Και πρέπει να προετοιμαστούμε. Τώρα, πριν είναι πολύ αργά!

* Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα έφθασε το 1964 με τις μαζικές απελάσεις των Ελλήνων από την Τουρκία. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε για 30 χρόνια σε Ελληνική οινοβιομηχανία. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (1992, μεταφράστηκε στα Αγγλικά), «Αποχαιρετισμός» (1997), «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1998) και «Η Τουρκία στις φλόγες» (2017) (ξεφυλλίστε το στο Amazon). 

ΠΗΓΗ