Η αλλαγή φύλου αλλάζει πολιτικό φύλλο;

Του Γιώργου Θεοχάρη
Tί θα συμβεί εάν η Κυβέρνηση δεν αλλάξει φύλλο πορείας…
Είναι γνωστό ότι το 2004 το ΠΑΣΟΚ έχασε τις βουλευτικές εκλογές μετά τον μεγάλο θόρυβο που ξέσπασε για το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες επί Κυβέρνησης Κώστα Σημίτη. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος σήκωσε το «λάβαρο της επανάστασης» και κατάφερε να συλλέξει εκατομμύρια υπογραφές, οι οποίες, παρότι δεν μπόρεσαν να αλλάξουν την κυβερνητική τακτική ως προς την αναγραφή του θρησκεύματος, όμως ήταν αρκετές να αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό.

Αυτήν την στιγμή οι σκηνές που διαδραματίζονται στην χώρα μας στις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας θυμίζουν αρκετά το τότε σκηνικό, αλλά παρουσιάζουν και μεγάλες διαφορές.

Βασική διαφορά είναι ότι τα θέματα, τα οποία έχουν καταθορυβήσει σήμερα την Ιεραρχία και τον κόσμο της Εκκλησίας, δεν έχουν καμία σχέση σε βαρύτητα με το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Το τελευταίο φαντάζει μπροστά τους ένα ασήμαντο και ανάξιο λόγου προβληματάκι, μπροστά στα νέα τεράστια και σοβαρότατα προβλήματα που εμφανίζονται.

Δεν είναι μόνο η αλλαγή του φύλου και τα νέα βιβλία των θρησκευτικών του Δημοτικού Σχολείου. Είναι σίγουρα ένας μεγάλος αριθμός θεμάτων, που προβλημάτισαν τον θρησκευόμενο κόσμο της χώρας μας και τα οποία δεν είναι του παρόντος να απαριθμηθούν. Απλά η αλλαγή του φύλου και τα νέα βιβλία των θρησκευτικών ήταν η αφορμή να ξεχειλίσει το ποτήρι της αγωνίας και της οργής του θρησκευόμενου κόσμου της χώρας μας και να έχει ως αποτέλεσμα μία άνευ προηγουμένου λαϊκή κινητοποίηση, η οποία στο διάβα της συμπαρέσυρε την πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία και ανάγκασε πολλἀ από τα μέλη της, μπροστά στην λαϊκή πίεση, είτε να αλλάξουν γραμμή πλεύσης (τα πρώτα) είτε να δραστηριοποιηθούν (τα δεύτερα).

Το νομοσχέδιο για το φύλο έκρουσε δυνατά το καμπανάκι κινδύνου για την κοινωνία μας, ενώ τα βιβλία των θρησκευτικών, όπου ο θεάνθρωπος Χριστός εξισωνόταν με έναν από τους «μεγάλους μύστες» της ανθρωπότητας, θέτουν σε κίνδυνο το πνευματικό μέλλον των παιδιών μας.

Ποιο είναι όμως το πραγματικό πρόβλημα με τον νόμο για την αλλαγή φύλου; Είναι πάνω από όλα ότι η κοινωνία μας εθίζεται προκαταβολικά από την Πολιτεία στο να σκέπτεται ότι η αλλαγή φύλου δεν είναι κάτι ενάντια στην ανθρώπινη φύση, δεν είναι κάτι που μπορεί να προαλέσει σοβαρές διαταραχές στην ανθρώπινη προσωπικότητα, αλλά κάτι που μπορεί να το επιλέγει οποιοσδήποτε, σαν να πρόκειται για επιλογή τού αν θα πίνει καφέ ή τσάι. Εάν το νομοσχέδιο είχε ως στόχο να οικονομήσει τους 500-1.000 συμπολίτες μας (ασφαλώς δεν είναι περισσότεροι), που έχουν ένα πραγματικό πρόβλημα, το οποίο είναι αποτέλεσμα ενός πολύπλοκου συνδυασμού διαφόρων παραγόντων, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όμως ο συγκεκριμένος νόμος θα δημιουργήσει πολύ σοβαρότερα και πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που πάει να λύσει. Η επίκληση από την αριστερά μιας μεταπολεμικής ευχής για την αλλαγή φύλου δεν έχει καμία αξία, διότι αυτή σαφέστατα έχει γραφεί για να καλύψει κάποιες πολύ ειδικές κατηγορίες ανθρώπων, στις οποίες δεν περιορίζεται ο νόμος που ψηφίστηκε. Το πρόβλημα λοιπόν είναι στην πραγματικότητα η ιδεολογία, την οποία πάει να περάσει ο συγκεκριμένος νόμος.

Πρόκειται ουσιαστικά για έναν νόμο επιβολής μιας «ανατρεπτικής» ιδέας στην κοινωνία μας και όχι για έναν νόμο που θέλει να επιλύσει ένα πρόβλημα κάποιων ανθρώπων.

Και αυτό είναι που έχει καταταράξει την Εκκλησία. Για μία ακόμη φορά πρόκειται για την αυθαίρετη γενίκευση μίας μη φυσιολογικής συμπεριφοράς ως δήθεν προβλήματος που αφορά το σύνολο του ελληνικού λαού και αυτό δεν μπορεί παρά να προβληματίσει σοβαρά όλον τον θρησκευόμενο κόσμο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χωρίς Χριστό δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ανατροπή (με την έννοια της πραγματικής αλλαγής προς το καλύτερο) ούτε πρόοδος, αλλά μόνο κατάπτωση και καταβαράθρωση και αυτοκαταστροφή.

Όσον αφορά τα θρησκευτικά, για μία ακόμη φορά επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τα ελληνόπουλα στερούνται το δικαίωμα να διδάσκονται την Ορθόδοξη παράδοση και παιδεία, εν ονόματι πάλι μιας μειονότητας παιδιών που δεν είναι Ορθόδοξα.

Πρόκειται αναμφίβολα για δύο ενέργειες της Κυβέρνησης βαθύτατα αντιδημοκρατικές, οι οποίες παραβιάζουν την βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, όσο και αν ενδύονται τον μανδύα της προόδου και του ενδιαφέροντος για μικρές μειοψηφίες ανθρώπων.

Δεν είναι δυνατόν, ενώ οι Ελληνικές Κυβερνήσεις επικαλούνται συνεχώς την λαϊκή βούληση σε ένα σωρό άλλα θέματα, σε θέματα θρησκευτικής συνείδησης να καταπατούν συνεχώς τα δικαιώματα της πλειονότητας.

Αρκετοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι κατηγορούν την Εκκλησία ότι θεωρεί τον εαυτό της δομή εξουσίας, ότι ονειρεύεται λαοσυνάξεις, ότι επεμβαίνει στα πράγματα της Πολιτείας κ.λπ.

Όμως στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Όσο και εάν η Εκκλησία αποφεύγει να πολιτικολογεί, αυτήν την φορά δεν μπορεί να σιωπήσει, διότι η Κυβέρνηση επέλεξε να ηθικολογήσει και να περάσει στα δικά της χωράφια. Επέλεξε να περάσει στον κόσμο ένα ήθος, μία ιδεολογία.

Και αυτό δεν είναι δυνατόν να περάσει απαρατήρητο από την Εκκλησία ούτε να μην έχει πολιτικό κόστος.
Διότι στο κάτω κάτω Δημοκρατία είμαστε. Ο θρησκευόμενος κόσμος έχει τα ίδια δικαιώματα με τον μη θρησκευόμενο και, όπως ένας οποιοσδήποτε αναρχικός έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται (ή και να τα σπάει) για ψύλλου πήδημα, έτσι και οι Ορθόδοξοι χριστιανοί έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται (χωρίς να τα σπάνε), όταν καταπατείται και καταρρακώνεται το Ορθόδοξο ήθος και η Ορθόδοξη συνείδησή τους.

vimaorthodoxias.gr