Πως οι φόροι και οι κρατήσεις φουσκώνουν έναν μισθό €40.000 στα... €94.000

Του Γιώργου Φιντικάκη

Ποινικό αδίκημα θα αποτελεί σε λίγο καιρό η εργασία στην Ελλάδα. Μετά και τις τελευταίες αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών, το κράτος στην Ελλάδα παίρνει το 57% του εισοδήματος ενός εργαζόμενου, έναντι 52% στην Γερμανία, 43% στην Ισπανία, 38% στην Ολλανδία, και μόλις… 27% στην Κύπρο.

Αδιάψευστος μάρτυρας μια απλή σύγκριση ανάμεσα στα στοιχεία της μισθολογικής εκκαθάριση μεγάλων εταιρειών για τον Ιανουάριο του 2017, έπειτα δηλαδή και τις πρόσφατες αλλαγές στο ασφαλιστικό, και της βάσης δεδομένων του ΟΟΣΑ για τις απολαβές σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Taxing Wages 2016). 

Η άσκηση που επιχείρησε να λύσει ο ΣΕΒ είναι απλή. Για να πάρει καθαρά στο χέρι ένας εργαζόμενος 40.367 ευρώ το χρόνο, τι ύψους φόρους, εισφορές και κρατήσεις πρέπει να καταβάλει ο ίδιος και ο εργοδότης του, σε 14 διαφορετικές χώρες της Ε.Ε.;

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η απάντηση είναι 93.795 ευρώ. ‘Η για να το πούμε διαφορετικά, ένας υψηλά αμειβόμενος εργαζόμενος στην Ελλάδα των 40.000 ευρώ, έχει συνολικό κόστος πάνω από 90.000 ευρώ. Η διαφορά των 50.000 ευρώ αναλύεται σε: 12.000 ευρώ οι ασφαλιστικές του εισφορές, 22.632,8 ευρώ ο φόρος του, ενώ τα υπόλοιπα 18.795 ευρώ αφορούν τις εισφορές που πρέπει να καταβάλει ο εργοδότης, ο οποίος και τον απασχολεί.

Σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα επιβάλλονται τέτοιες κρατήσεις για ασφαλιστικές εισφορές και φόρους; Σε καμία, είναι η απάντηση, πλην του Βελγίου. Σκεφτείτε ότι ενώ οι φόροι και οι κρατήσεις του συγκεκριμένου στελέχους στην Ελλάδα ανέρχονται σε 53.423 ευρώ, (συν τις εργοδοτικές εισφορές), ένα στέλεχος με αντίστοιχες καθαρές απολαβές στην Γαλλία επιβαρύνεται με 47.645 ευρώ, στην Γερμανία με 43.279 ευρώ, στην Ισπανία με 30.388 ευρώ, στην Ιρλανδία με 26.253 ευρώ, και στην Ολλανδία με 24.733 ευρώ. Όσο για την Κύπρο, όλες οι παραπάνω κρατήσεις δεν ξεπερνούν τα...15.173 ευρώ!

Έτσι, εξηγείται και το γεγονός ότι ένας εργαζόμενος στη Γερμανία για να πάρει καθαρά στην τσέπη ακριβώς τα ίδια χρήματα με τον Έλληνα του παραδείγματός μας (40.367 ευρώ), θα πρέπει ο εργοδότης του να πληρώσει συνολικά 83.645 ευρώ. Έλα όμως που στην Ελλάδα το ίδιο κόστος φτάνει στα 93.795 ευρώ. Το αντίστοιχο κόστος στην Φιλανδία είναι 78.315 ευρώ, στην Ισπανία 70.755 ευρώ, και στην Ολλανδία 65.100.

Η πιο εντυπωσιακή περίπτωση είναι της κοντινής μας Κύπρου, όπου και έχουν μεταναστεύει τα τελευταία χρόνια πολλά στελέχη επιχειρήσεων, αφού για να πάρει καθαρά στο χέρι ένας εργαζόμενος 40.367 ευρώ, κοστίζει συνολικά μόλις 55.540 ευρώ! Υπάρχει και φθηνότερη από την Κύπρο χώρα, η Βουλγαρία, όπου για να βάλει κάποιος στην τσέπη το παραπάνω ποσό, το συνολικό κόστος σε εισφορές, φόρους και κρατήσεις, δεν ξεπερνά τα 52.000 ευρώ.

Ούτε το Οθωμανικό κράτος

Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα πληρώνουμε φόρους και εισφορές… Σκανδιναβίας, προκειμένου να απολαμβάνουμε παροχές τριτοκοσμικές. “Η για να το πούμε διαφορετικά, ποτέ κανένα κράτος, συμπεριλαμβανομένου του Οθωμανικού, δεν επιχείρησε να εισπράξει το 60% του μισθού ενός εργαζόμενου, δίνοντας σε αντάλλαγμα τόσα λίγα", όπως λέει άνθρωπος της αγοράς με γνώση των φορολογικών συντελεστών σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ούτε φυσικά είναι τυχαίο γιατί η Ελλάδα έχει τόσο χαμηλές επιδόσεις στην προσέλκυση ικανών και υψηλά αμειβομένων ξένων στελεχών, αφού φτάνουν να κοστίζουν πανάκριβα στις επιχειρήσεις, δίχως τελικά οι ίδιοι να εισπράττουν στο χέρι τα χρήματα που μπορούν να βρουν αλλού. Επίσης δεν είναι τυχαίο, ότι ανάμεσα στις εκατοντάδες χιλιάδες όσων έχουν επιλέξει στα χρόνια των μνημονίων να φύγουν για το εξωτερικό, συγκαταλέγονται υψηλά αμειβόμενα στελέχη, γιατροί, μηχανικοί και επιστήμονες.

Χώρια που σύμφωνα με μια ερμηνεία, το μεγάλο κούρεμα των εισοδημάτων είναι μπροστά μας. Πρόσφατη έκθεση της Credit Suisse παρουσίαζε την Ελλάδα, να διατηρεί συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά ενηλίκων με περιουσία από 10.000 έως και 100.000 δολάρια, και αντίστοιχα το μικρότερο ποσοστό ενηλίκων με περιουσία κάτω από 10.000 δολάρια.

Τα στοιχεία της μελέτης παρουσίαζαν τους Έλληνες πλουσιότερους από άλλους ευρωπαίους. Η ειρωνεία όμως είναι ότι όλοι οι παραπάνω εργαζόμενοι προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα, και ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που πληρώνουν τους περισσότερους φόρους, δίχως να εντάσσονται στη σφαίρα της παραοικονομίας. Έχουν υψηλές καταναλωτικές δαπάνες, που γίνονται στα πλαίσια της επίσημης οικονομία, και επομένως συντηρούν με τον τζίρο που κάνουν άλλες θέσεις εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών, κ.ο.κ. Στην μανία του πάνω το ελληνικό κράτος, να εισπράξει 50.000 ευρώ φόρους και εισφορές, δίχως να προσφέρει την αντίστοιχη ανταποδοτικότητα, κινδυνεύει να χάσει τον εργαζόμενο που με καθαρό μισθό 40.000 ευρώ είναι το πλέον ενεργό κομμάτι της κοινωνίας.

liberal.gr