Οι δημιουργοί του Αλέξη Τσίπρα

Ναπολέων Λιναρδάτος

Θυμάμαι τον κ. Πάγκαλο την εποχή που διαδήλωνε μαζί με τους λεγόμενους «Σταμουλοκολλάδες» προκειμένου να ματαιωθεί η ιδιωτικοποίηση της Εταιρίας Αστικών Λεωφορείων. Το γεγονός της υποστήριξης του κ. Πάγκαλου στην ματαίωση μιας ιδιωτικοποίησης δεν και τόσο σημαντικό, δεν υπήρχε ιδιωτικοποίηση που να μην προσπαθούσε να ματαιώσει το ΠΑΣΟΚ την περίοδο 90-93. Αυτό που έχει σημασία στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η σύμπραξη του κ. Πάγκαλου με ένα συνδικάτο του οποίου οι πρακτικές κρίθηκαν ακραίες ακόμα για τα ξεχαρβαλωμένα μεταπολιτευτικά ήθη.

Για τον μέσο τραμπούκο της μεταπολίτευσης, οι «Σταμουλοκολλάδες», ήταν κάτι σαν οι χρυσοί ολυμπιονίκες του τραμπουκισμού, για παράδειγμα,  δεν έδερναν μόνο τους αντιφρονούντες, τους ξεβράκωναν κιόλας. Ο κ. Πάγκαλος ήταν εκεί να τους υποστηρίξει και να τους προσφέρει άφθονη πολιτική και ηθική στήριξη. Θυμήθηκα τα πολιτικά ανδραγαθήματα του κ. Πάγκαλου μιας και τον τελευταίο καιρό έχει γίνει γενικός τιμητής της ελληνικής πραγματικότητας.

Αναρωτιόμουν πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα σήμερα αν άνθρωποι όπως ο κ. Πάγκαλος δεν είχαν μια τόσο πετυχημένη και μακρά πολιτική σταδιοδρομία. Βουλευτής από το 81, σε κυβερνήσεις από το 82, και το μόνο

γεγονός που μπορεί να διατηρηθεί στην μνήμη από την μακρά του κυβερνητική θητεία είναι το φιάσκο της υπόθεση Οτσαλάν, τότε που ο κ. Πάγκαλος έγινε γνωστός ως ο «μεγάλος τραγουδιστής.» Μπορεί η υπόθεση Οτσαλάν να είναι η μόνη αξιομνημόνευτη κυβερνητική «συνεισφορά» του κ. Πάγκαλου, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ήταν εκεί και υποστήριξε τον απίθανο δανεισμό την δεκαετίας του 80, την διάλυση της δημόσιας διοίκησης, τον νόμο του 1982 για τα ΑΕΙ, την παράδοση της χώρας στις συντεχνίες, το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα», τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις Σημίτη, την καταστροφική ένταξη στο ευρώ και το «λεφτά υπάρχουν» του κ. Παπανδρέου.

Όλα αυτά έχουν την σημασία τους μιας και μόλις κλείσαμε τα δύο χρόνια πρωθυπουργίας του κ. Τσίπρα. Τώρα προσπαθήστε να φανταστείτε μια πρωθυπουργία Τσίπρα χωρίς την ανωτέρω λίστα των μεταπολιτευτικών κατορθωμάτων και αμέσως θα συνειδητοποιήσετε ότι χωρίς αυτή τη λίστα πρωθυπουργός Τσίπρας δεν υπάρχει. Ένας από τους μύθους την μνημονιακής εποχής είναι ότι η κρίση δημιούργησε αυτό που ονομάζουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι Έλληνες πολίτες σε μια περίοδο όπου υπέστησαν μια δραματική πτώση του βιοτικού του επιπέδου τελικά ενέδωσαν στις σειρήνες του ακραίου λαϊκισμού και έτσι τώρα «εορτάζουμε» τα δύο χρόνια στην εξουσία του κ. Τσίπρα. Όμως, η τραγική αλήθεια είναι ότι για την πρωθυπουργία Τσίπρα οι Έλληνες πολίτες είχαν μια ενδελεχή εκπαίδευση και προετοιμασία που κράτησε σχεδόν 35 χρόνια.

Για ένα πολιτικό κατεστημένο που έχει αποτύχει σε κάθε νοητή διάσταση της δημόσιας ζωής, η αυτάρεσκη φλυαρία του κ. Πάγκαλου λειτουργεί ως μια γομολάστιχα που σβήνει τα ίχνη του δημιουργού στο δημιούργημα. Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά από τον αναγνώστη για την χρήση του όρου, αλλά την προηγούμενη εβδομάδα ο κ. Πάγκαλος εξήγησε γιατί αποκάλεσε τον κ. Τσίπρα τσογλάνι. Έγραψε ο κ. Πάγκαλος, ότι το τσογλάνι είναι «το άτομο νεαρής ηλικίας και κακής διαγωγής». Σύμφωνοι, ο κ. Τσίπρας είναι τσογλάνι, αλλά για να είμαστε ακριβείς, είναι τσογλάνι του κ. Πάγκαλου. Δεν θέλω να μειώσω τον κ. Πάγκαλο με αυτή την διατύπωση, απλά περιγράφω.