Η κυβέρνηση παραδόθηκε πλήρως στο ΔΝΤ για τα εργασιακά

«Πράσινο» για ομαδικές απολύσεις, κατώτατο μισθό (υπουργός) και διάλυση Συλλογικών Συμβάσεων. Συμφώνησαν κυβέρνηση και δανειστές στα βασικά σημεία του νέου Εργασιακού, λίγο πριν φύγουν τα ανώτατα κλιμάκια των δανειστών από την Αθήνα.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του “Κ”, το σχέδιο της συμφωνίας των δύο πλευρών για τις επικείμενες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις προβλέπουν την κατάργηση της εμπλοκής του κράτους στην απόφαση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, την αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων στο 10% του προσωπικού μιας μεγάλης επιχείρησης, τον καθορισμό του εθνικού κατώτατου μισθού από το Κράτος και τη δυνάμει υπερίσχυση των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων έναντι των κλαδικών συμβάσεων εργασίας.

“Κλειδί” οι κλαδικές συμβάσεις

Το τελευταίο σημείο στο οποίο υπήρχε εμπλοκή στη διαπραγμάτευση μεταξύ κυβέρνησης και “θεσμών” ήταν το θέμα της ” επεκτασιμότητας” των κλαδικών συμβάσεων εργασίας και της “αρχής της εύνοιας” υπέρ των εργαζομένων, δεδομένου πως σε όλα τα άλλα βασικά μέτωπα (ομαδικές απολύσεις, τρόπος καθορισμού του εθνικού κατώτατου μισθού), η ελληνική πλευρά είχε ήδη αποδεχθεί τις θέσεις των δανειστών.
Στο έσχατο και τελευταίο κρίσιμο μέτωπο, δηλαδή σε αυτό των κλαδικών συμβάσεων φαίνεται πως μπορεί να γίνει, εν μέρει, αποδεχτή από τους “θεσμούς” η επαναφορά της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, αλλά σε καμία περίπτωση η πλήρης υπερίσχυση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών συμβάσεων.
Συγκεκριμένα:
* Οι “θεσμοί” δείχνουν να δέχονται ότι μπορούν να ισχύουν οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας (εφόσον, φυσικά, υπογραφούν μεταξύ κλαδικών εργοδοτικών ενώσεων-εργατικών ομοσπονδιών) και για τα μη μέλη των κλαδικών εργοδοτικών ενώσεων, αλλά με τον όρο ότι οι κλαδικές εργοδοτικές ενώσεις αντιπροσωπεύουν πάνω από το 50% των επιχειρήσεων του κλάδου (δηλαδή, πάνω από το 50% των εργοδοτών του κλάδου να είναι μέλη της αντίστοιχης κλαδικής εργοδοτικής ένωσης).
* Σε καμία περίπτωση, όμως, οι “θεσμοί” δεν δέχονται να μην μπορούν οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις να αποκλίνουν προς το χειρότερο(σ.σ. για τους εργαζομένους) σε σχέση με τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Μέχρι πρότινος, η κυβέρνηση υποστήριζε δύο θέσεις σε σχέση με τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και συγκεκριμένα ότι:
* Οι συμβάσεις εργασίας οι οποίες υπογράφονται από μία κλαδική εργοδοτική ένωση και μία κλαδική εργατική ομοσπονδία (κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας) θα πρέπει να είναι δεσμευτικές και για τα μη μέλη των κλαδικών εργοδοτικών ενώσεων. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε την επαναφορά της “επεκτασιμότητας” των κλαδικών συμβάσεων με την έννοια ότι οι όροι των συμβάσεων αυτών “επεκτείνονται” υποχρεωτικά σε όλους τους εργοδότες ενός κλάδου της οικονομίας.
* Οι συμβάσεις εργασίας οι οποίες υπογράφονται μεταξύ του εργοδότη και των εργαζομένων μίας επιχείρησης (επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση) να μην μπορούν να αποκλίνουν, σε σχέση με τους όρους τους (π.χ., κατώτατες αμοιβές εργαζομένων), προς το χειρότερο από τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε θα αυτό θα σήμαινε την επαναφορά της “αρχής της εύνοιας” υπέρ των εργαζομένων, από την άποψη ότι καμία επιχειρησιακή σύμβαση δεν θα μπορούσε να προβλέπει χειρότερους όρους από εκείνους που προβλέπει η συλλογική σύμβαση που έχει υπογραφεί για τον κλάδο.

Ορόσημο η 21η Δεκεμβρίου 

Η προσεχής Τετάρτη 21/12 φαίνεται πως θα αποτελέσει ορόσημο για τη διαπραγμάτευση κυβέρνησης – “θεσμών” σε σχέση με το νέο Εργασιακό. Και αυτό γιατί προβλέπεται να εκδοθεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σε σχέση με την υπόθεση των ομαδικών απολύσεων στην ΑΓΕΤ.
Αν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κάνει αποδεχτή την εισήγηση του Εισαγγελέα, σύμφωνα με την οποία είναι αντίθετη με το ευρωπαϊκό-κοινοτικό δίκαιο η προέγκριση των ομαδικών απολύσεων από το κράτος (συγκεκριμένα από τον γενικό γραμματέα του υπ. Εργασίας, σύμφωνα με το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο), τότε φαίνεται και τυπικά να ανοίγει ο δρόμος για την κατάργηση της κρατικής προέγκρισης για τις ομαδικές απολύσεις. Και αυτό γιατί η ελληνική πλευρά έχει δεσμευθεί ότι όχι μόνο θα σεβαστεί την ετυμηγορία του Ευρω-δικαστηρίου, αλλά και θα τη χρησιμοποιήσει ως “πιλότο” για την αλλαγή συνολικά του πλαισίου που διέπει τις ομαδικές απολύσεις.

Κατέρρευσαν τα κυβερνητικά αναχώματα

Η κυβέρνηση σέρνεται σε μια πολιτικά επώδυνη για την ίδια συμφωνία με τους “θεσμούς”, αφού πρώτα έχουν καταρρεύσει όλα τα αναχώματα τα οποία χρησιμοποίησε. Συγκεκριμένα:
· Το πόρισμα της διεθνούς επιτροπής των εμπειρογνωμόνων, αν και “θετικό” προς τις θέσεις, δεν κατάφερε να ανακόψει τις πιέσεις κυρίως του ΔΝΤ.
· Η “κοινή δήλωση” των κοινωνικών εταίρων (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ), την οποία προέβαλε το υπ. Εργασίας ως “εθνική θέση”, δεν υποστηρίχτηκε από κανένα κόμμα της μνημονιακής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα και δεν ελήφθη καθόλου υπόψη από τους “θεσμούς”.
· Η επίκληση δικαστικών αποφάσεων οι οποίες έβγαζαν “παράνομες” προηγούμενες μνημονιακές (π.χ., απόφαση ΣτΕ για Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας, Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για κατώτατο μισθό νέων) δεν εισακούστηκε καθόλου ούτε καν από την Κομισιόν.
· Τέλος, επίσης δεν προκάλεσε κανένα ενδιαφέρον στους “θεσμούς” η επίκληση της “δεξιάς στροφής στην Ευρώπη” (όπως επιχείρησε να κάνει ο ΥΠΟΙΚ, κ. Ευ. Τσακαλώτος, την περασμένη Πέμπτη από το Βερολίνο) προκειμένου να μπει “τέλος στη λιτότητα” στην Ελλάδα.
*Βασική πηγή: Κεφάλαιο (17/12), Δημήτρης Κατσαγάνης

iskra.gr