Μας λένε ότι η κρίση έφερε τα μνημόνια. Τότε ποιος έφερε την κρίση;;;

Το σκηνικό των εκλογών στήθηκε στα κανάλια στο άψε-σβήσε, πρόχειρα και εκ των ενόντων.

Πάλι τα ίδια πρόσωπα, πάλι με κραυγές, πάλι με το ακαταμάχητο επιχείρημα ότι ο εχθρός του κακού είναι το χειρότερο, πάλι με μεσσιανικές υποσχέσεις,  άρχισαν ήδη οι  μεταπράτες της δημοκρατίας και οι κατ’ επάγγελμα διασώστες της πατρίδος να δίνουν καθημερινά σώου στα τηλεπαράθυρα.
Από την μια μεριά τους αποστρέφομαι και από την άλλη τους λυπάμαι. Τους αποστρέφομαι επειδή είναι αδίστακτοι, ανερμάτιστοι, με κίβδηλη προσωπικότητα και ερμαφρόδιτη συνείδηση, ενώ παράλληλα τους λυπάμαι για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Λυπάμαι όμως και τους Έλληνες που έχουν φθάσει στο ……..

……..έσχατο σημείο του εξευτελισμού όντας αναγκασμένοι να ψηφίσουν (και όχι να επιλέξουν) αυτούς τους ανθρώπους ως κυβερνήτες της χώρας μας.
Τους παρακολουθώ στα τηλεπαράθυρα, τα τελευταία πέντε χρόνια, να βγάζουν από το στόμα τους αγραμματοσύνη ανάμεικτη με σάλια, άλλοτε κουνώντας το δάκτυλο, άλλοτε με κακόμοιρο ύφος, άλλοτε με απειλές και άλλοτε με διλήμματα, άλλοτε με τις φλέβες να πετιώνται στον λαιμό από τις κραυγές και να προσπαθούν να μας πείσουν με κάθε τρόπο ότι ο μονόδρομος της σωτηρίας μας είναι τα μνημόνια. Θα μπορούσα ακόμη και να συμφωνήσω αναγκαστικά μαζύ τους αν δεν πρόβαλλαν ως επιχείρημα ότι «τα μνημόνια δεν έφεραν την κρίση αλλά η κρίση τα μνημόνια».
Κρατώ λοιπόν στο μυαλό μου ότι «η κρίση έφερε τα μνημόνια» και θα περιμένω από τους άθλιους των τηλεπαραθύρων να μου απαντήσουν στο ερώτημα: «εφ’ όσον, όπως λέτε, η κρίση έφερε τα μνημόνια, τότε ποιός έφερε την κρίση;;;».
Ξέρω, ξέρω, θα ακούσω ξανά δικαιολογίες όπως «κάναμε λάθη», «αναλαμβάνουμε το πολιτικό κόστος», «mea culpa» και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες. Όμως όποιος κάνει τέτοια λάθη δεν θα πρέπει να να αναλαμβάνει μόνον το πολιτικό κόστος, είναι έντιμο να αναλαμβάνει και το οικονομικό κόστος, με την δική του περιουσία και να μην το μετακυλίει στους πολίτες.
Δεν μοιράζονται έτσι οι ευθύνες για τα λάθη σας, παλιάνθρωποι της πολιτικής σκηνής του τόπου μας. Αν είναι με ένα απλό «αναλαμβάνω τις πολιτικές ευθύνες» να απαλλάσσεσθε όλων των ευθυνών σας, τότε θα είναι εξίσου δίκαιο και οι πολίτες να αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος των επιλογών τους για την ψήφο τους και όλα μέλι-γάλα. Όμως υπάρχει και το ταμείο που εσείς άθλιοι το αδειάσατε. Αν λοιπόν δεν μπορείτε να το γεμίσετε επιστρέφοντας τα κλοπιμαία, τις μίζες αλλά και με την προσωπική περιουσία σας, τότε, το μόνο που μένει είναι να αυτοκτονήσετε πολιτικά αντί να ζητάτε και πάλι την ψήφο των συμπατριωτών σας για να διαχειριστείτε τα χρήματα που θα πληρώσουν από το υστέρημά τους και με το αίμα τους ώστε να εξοφληθούν τα χρέη που εσείς πανάθλιοι δημιουργήσατε.
Όμως τα ανδράποδα, τα παχύδερμα, τα λαμόγια, τα τρωκτικά και τα ερπετά της πολιτικής σκηνής του τόπου μας δεν διαθέτουν ούτε ευαισθησίες ούτε δίδυμους γεννητικούς αδένες, ούτε έδειξαν ποτέ διάθεση πολιτικής αυτοχειρίας, ούτε καν μεταμέλειας. Είναι συνεπώς ηθικά επιβεβλημένο, κοινωνικά σκόπιμο αλλά και παράδειγμα πολιτικού σωφρονισμού η ανάληψη από τους πολίτες της ευθύνης του πολιτικού αφανισμού τους.
  Δημήτρης Μακρής

tolimeri.wordpress.com