Η Βίβλος – η σημασία και η μοναδικότητά της

Δημοσιεύτηκε σε έναν αριθμό γλωσσών που αποτελεί ρεκόρ και θεωρείται το πιο πολυδιαβασμένο μπεστ-σέλλερ όλων των εποχών! Παρόλου που η Βίβλος απαγορεύτηκε πάμπολλες φορές στο ρου της ιστορίας, αποτελεί ακόμη και σήμερα πηγή ζωής για εκατομύρια ανθρώπους, δίνοντας απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις εκείνων που αναζητούν την αλήθεια. Δεν είναι απλά «ένα καλό βιβλίο», αλλά πραγματικά ο εμπνευσμένος λόγος του Θεού απευθυνόμενος σε μας. Διάβασε εδώ, πώς η Βίβλος επέζησε όλους τους εχθρούς της και γιατί είναι ακόμη και στις μέρες μας τόσο επίκαιρη!

Η Βίβλος είναι ιερή. Είναι θεϊκής προέλευσης. Είναι το αρχαιότερο βιβλίο. Τα πέντε βιβλία του Μωυσή γράφτηκαν περίπου το έτος 1675 π.Χ. Αιώνες αργότερα συντάχθηκαν θρησκευτικά κείμενα και γραφές, όπως η Αβέστα του Ζαρατούστρα (η «Βίβλος» των Περσών στα αρχαία ιρανικά) το 1200 π.Χ., οι Βέδες των Ινδών περίπου το 1100 π.Χ.,τα βιβλία του Κομφούκιου (Κινέζος φιλόσοφος) το 1100 π.Χ,οι γραφές του Βούδα

(Iνδός ιδρυτής θρησκείας) περίπου το 600 π.Χ. και το Κοράνι του Μωάμεθ περίπου το 600 μ.Χ..

Ο διακεκριμένος καθηγητής των σανσκριτικών, της αρχέγονης γλώσσας των Βεδών, Montiero Williams, εντρύφησε για 42 χρόνια σε γραφές της Ανατολής και τις συνέκρινε με την Βίβλο. Υποστήριξε: «Στοίβαξε τις λεγόμενες άγιες γραφές της Ανατολής στα αριστερά σου και στα δεξιά σου μόνο την Αγία Γραφή, αφήνοντας πολύ χώρο ανάμεσά τους, γιατί αυτό που τους χωρίζει είναι μια βαθιά άβυσσος, η οποία είναι αδύνατον να γεφυρωθεί. Είναι σαν να συγκρίνεις ένα κεράκι με τον ήλιο.»

Το Κοράνι εμπεριέχει πολλές παραθέσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Οι λεγόμενες ιερές γραφές των ειδωλολατρών εμπεριέχουν πολλές διαστρεβλωμένες και προληπτικές ιδέες, που είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης. Δείχνουν να μην εμπνέονται από τη φύση του αληθινού, ζωντανού Θεού. Οι εντολές, αντίθετα, του Μωυσή δεν είναι ανθρώπινο σκαρίφημα, αλλά θεϊκή έμπνευση. Η Βίβλος αποτελεί το θεμέλιο της θεϊκής αποκάλυψης στον άνθρωπο. Είναι αδύνατον ένα τέτοιο έργο να προέρχεται από χέρι ανθρώπων. Ιδιαίτερα διαφωτιστικές είναι οι ανακαλύψεις του Panin γύρω από τις αριθμητικές μετρήσεις, οι οποίες συνθέτουν σαν μωσαϊκό το κείμενο της Βίβλου. Ο δεσποτισμός και οι μηχανορραφίες των ιερέων που περιγράφονται στις λεγόμενες αγίες γραφές της Ανατολής είναι για την Βίβλο πράγματα αδιανόητα. Η Βίβλος είναι απελευθερωμένη από μυστήρια, μαγεία, και ασελγή έθιμα, τα οποία αποτελούν φρικαλεότητες στα μάτια του Θεού.

Οι τελετές της Βίβλου παραπέμπουν στην αγιότητα του Θεού, την αναγκαιότητα της εξιλέωσης και της λύτρωσης, αλλά και σε μία θέση στον ιερό κόσμο, στην οποία ο Δημιουργός υποσχέθηκε να ανυψώσει την καταρρέουσα ανθρωπότητα. Οι τιμωρίες είναι δίκαιες και οι αμοιβές τέτοιες, που να επιτρέπουν την αγάπη στον Θεό.

Η λέξη «Βίβλος» προέρχεται από την ελληνική λέξη «βιβλία». Η μεταστροφή από τον Πληθυντικό στον Ενικό έλαβε χώρα τον 13ο αιώνα. Από εκείνη την εποχή ονομάζονται «Βίβλος». Ως πρόλογος ταιριάζουν τα λόγια του ΗΣΑΊ'ΑΣ 34:16: «Ζητήσατε εν τω βιβλίω του Κυρίου και αναγνώσατε· ουδέν εκ τούτων θέλει λείψει, ουδέν θέλει είσθαι χωρίς του συντρόφου αυτού· διότι αυτό το στόμα του Κυρίου προσέταξε, και αυτό το πνεύμα αυτού συνήγαγε ταύτα.»

Η σημασία της Βίβλου αναφέρεται: Β΄ ΤΙΜΟΘΕΟΝ 3:16-17: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης,

διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν»

Η διαφορά της Βίβλου με τις ειδωλολατρικές γραφές συνίσταται και στη συνοχή της

Έχει συνταχθεί από 40 συγγραφείς διαφορετικής προέλευσης σε διάστημα 1700 ετών. Ο Μωυσής ήταν ηγέτης και διαπαιδαγωγήθηκε για να γίνει πρίγκηπας και μελλοντικός Φαραώ, o Άμμωνας ήταν βοσκός, ο Πέτρος ψαράς, ο Ιησούς του Ναυή στρατηγός, ο Νεεμίας Κυβερνήτης, o Εσδράς ιερέας, ο Δανιήλ πρωθυπουργός, ο Λουκάς γιατρός, ο Ματθαίος τελωνειακός, και ο Παύλος ραββίνος.

Η Βίβλος γράφθηκε σε διάφορα μέρη: σε ερήμους, σε παλάτια, σε φυλακές. Σε τρεις διαφορετικές ηπείρους: Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Σε τρεις διαφορετικές γλώσσες: την Παλαιά Διαθήκη στα εβραϊκά, με εξαίρεση: ΕΣΔΡΑΣ 4:8 μέχρι το κεφάλαιο 6:18 και κεφάλαιο 7:12-26 και ΔΑΝΙΗΛ 2:4 μέχρι 7:28  τα οποία γράφθηκαν στα αραμαϊκά, στα λεγόμενα χαλδαιακά της τότε εποχής. Η γλώσσα της Καινής Διαθήκης είναι τα ελληνικά, τα οποία αποτελούσαν την εποχή του Χριστού την εμπορική, επίσημη γλώσσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο χαμένος Παράδεισος της Δημιουργίας έγινε ο νεοαποκτημένος Παράδεισος της Αποκάλυψης. Η Βίβλος δεν είναι ένα βιβλίο θεϊκής έκφρασης σε ακατανόητη γλώσσα. Αντίθετα, η Αποκάλυψη του Θεού γίνεται σε μια απλή, ανθρώπινη γλώσσα, ακριβώς για το λόγο να είναι κατανοητή και προσβάσιμη σε κάθε άνθρωπο, στον αιώνα των αιώνων. Παρόλο που η συγγραφή της Βίβλου διήρκησε τόσους αιώνες, αποτελεί ένα έργο που αγγίζει την τελειότητα. Μολονότι οι συγγραφείς τους δε γνωρίζονταν μεταξύ τους, αλλά και μην έχοντας συνείδηση ότι γράφουν ένα βιβλίο, αυτό τελικά αποτελεί μία ενιαία ενότητα, γραμμένη από ανθρώπους, που ο Θεός επέλεξε για να καταγράψουν τις αποκαλύψεις Του.

Η Βίβλος ούτε προσαρμόστηκε στις διαθέσεις και τα έθιμα ενός λαού, ούτε αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη περίοδο. Περισσότερο, αποτελεί ένα έργο καθολικής σημασίας που αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους και σε όλες τις εποχές. Αποτελεί τη θέληση του Θεού, τη Διαθήκη Του για κάθε άνθρωπο.

Από άποψη λογοτεχνικού ενδιαφέροντος η Βίβλος αποτελεί το πιο αξιόλογο σύγραμμα που έχει ποτέ γραφθεί. Αποτελεί μια βιβλιοθήκη 66 βιβλίων, μερικά απ’ αυτά μεγάλης έκτασης και άλλα μικρότερα συγράμματα. Όλα περιέχουν διάφορες μορφές λογοτεχνίας, ιστορίας, βιογραφίας, ποίησης, ρήσεων, αποφθεγμάτων, ύμνων, αλληλογραφίας, κανόνων, οδηγιών, καθαγιασμένων μορφών λατρείας, εξισώσεων, αινιγμάτων, προφητειών και άλλων τρόπων έκφρασης. Μπορεί κανείς να διαβάσει την Βίβλο για να γίνει σοφός, να την πιστεύει για να λυτρωθεί, να την υπηρετεί για να αγιαστεί και να γεμίσει το νου και την καρδιά του. Μπορεί κανείς να την μελετά διαρκώς, προσευχόμενος με σεβασμό και δέος, και να ανακαλύπτει πάντα εκ νέου τη δύναμη και τη ζωντάνια της.

Η διαφορά της Βίβλου με τις ειδωλολατρικές γραφές συνίσταται και στην έκταση της αποδοχής της

Η Βίβλος είναι το πιο διαβασμένο και στις περισσότερες γλώσσες μεταφρασμένο σύγραμμα του κόσμου. Είναι το πρώτο τυπωμένο βιβλίο, από τον Γουτεμβέργιος στο Μάινζ. Αποτελεί πραγματικά το λόγο του Θεού! Είναι, επίσης, το πρώτο μεταφρασμένο βιβλίο το έτος 250 π.Χ. από 70 Εβραίους λόγιους στην Αλεξάντρεια από τα εβραϊκά στα ελληνικά, που τότε ήταν η παγκόσμια, επίσημη γλώσσα, όπως περιγράφεται από τη λατινική ετυμολογία στα ελληνικά «Septuaginta», δηλαδή «εβδομήντα». Την περίοδο 366 μέχρι 384 μ.Χ. η Βίβλος μεταφράστηκε στα λατινικά. Το όνομά της ήταν «Vulgata», που σημαίνει «η λαϊκή».

Η Βίβλος αποτελεί μοναδικό παράδειγμα διάσωσης.

Η Βίβλος διασώθηκε, γιατί αντιγραφόταν διαρκώς πολλούς αιώνες πριν από την ανακάλυψη του τυπογραφείου. Αντιγραφόταν συνέχεια, αφού το χαρτί με τον καιρό καταστραφόταν. Κανένα άλλο σύγραμμα στον κόσμο δεν έχει περισσότερα χειρόγραφα. Η Βίβλος είναι καλύτερα διατηρημένη από τα έργα του Σαίξπηρ, ο οποίος έζησε πριν από περίπου 300 χρόνια. Τα κείμενά του θεωρούνται λιγότερο αξιόπιστα ως προς την αυθεντικότητά τους, από αυτά για παράδειγμα της Καινής Διαθήκης. Η Βίβλος διασώθηκε απ’ όλες τις κριτικές και τις καταδιώξεις.

Η Βίβλος αποτελεί μοναδικό φαινόμενο και ως προς τα διδάγματά της. Ο Ιησούς Χριστός κατέκτησε εκατομμύρια ανθρώπων περισσότερα από τον Μέγα Αλέξαντρο, τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Μωάμεθ μαζί, χωρίς να κάνει χρήση όπλων. Προσέφερε περισσότερο φως γύρω από ανθρώπινα και θεϊκά πνευματικά θέματα, από ότι όλοι οι φιλόσοφοι μαζί. Πρόφερε λέξεις που δεν είχαν ακουστεί ποτέ μέχρι τότε και δεν θα ξανακουστούν.

Η αξιοπιστία της Βίβλου

Διαθέτουμε πάνω από 5.300 γνωστά χειρόγραφα της Παλαιάς Διαθήκης, πάνω από 10.000 χειρόγραφα της λατινικής Vulgata και πάνω από 24.000 χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης. Τα αντίγραφα ήταν σε τέτοιο βαθμό πιστά στα αυθεντικά κείμενα, που ήταν δύσκολο να τα ξεχωρίσει κανείς. Οι Εβραίοι, τρέφοντας πολύ σεβασμό για την Βίβλο, το λόγο του Θεού, απέφευγαν είτε να προσθέσουν είτε να αφαιρέσουν ή να διορθώσουν κάτι σε αυτήν. Ήταν, εξάλλου, αυστηρά απαγορευμένο, βλέπε ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ 22:18-19 ,ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ 4:2 και άλλα αποσπάσματα. Η Βίβλος αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στην Ιστορία της Λογοτεχνίας ασύγκριτου μεγέθους. Ακόμα και αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν τη γνησιότητα της, όπως για παράδειγμα το γεγονός πως τα τείχη της Ιεριχώς έπεσαν προς τα μέσα (εκδοχή που θεωρεί την πτώση τους αποτέλεσμα στρατιωτικής επίθεσης), ενώ στην πραγματικότητα έπεσαν προς τα έξω ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ 6:20. Η αποστολική ιστορία του Λουκά αποτελεί απαράμμιλο παράδειγμα ιστορικής αξιοπιστίας. Ο Λουκάς θεωρείται ένας πλήρης ιστορικός.

Οι σύγχρονοι ιστορικοί ξεκινούν τις «κριτικές, ελεύθερες και ειλικρινείς» έρευνές τους με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχουν θαύματα, αυτά είναι πράγματα αδύνατα, ότι ζούμε σε ένα κλειστό περιβάλλον και δεν υπάρχει τίποτα υπερφυσικό. Όταν ερευνούν τη ζωή του Χριστού, τα θαύματα και την Ανάστασή Του θεωρούν πως όλα αυτά δεν υπάρχουν πραγματικά. Δεν υπάρχουν θαύματα, δεν υπάρχει ανάσταση, γιατί ουσιαστικά δεν πιστεύουν στον Θεό. Αυτά δεν αποτελούν γι’ αυτούς ιστορικά δεδομένα, αλλά το πολύ-πολύ φιλοσοφικές προκαταλήψεις. Η ιστορία στηρίζεται μόνο σε αποδείξεις. Κανένας ιστορικός δεν έχει για παράδειγμα δει τον Λίνκολν ή τον Φρειδερίκο της Πρωσίας, και όμως όλοι πιστεύουν την ιστορική τους υπόσταση βάσει αποδείξεων και μαρτυριών. Και τότε τι γίνεται με τις ακλόνητες μαρτυρίες σχετικά με τον Ιησού και τα θαύματά του; Αυτές τις μαρτυρίες όμως πολλοί δεν τις αναγνωρίζουν.

Η σημασία της Βίβλου

Και μόνο το γεγονός ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού, αυτό την κάνει το σημαντικότερο σύγραμμα της ανθρωπότητας. Η μοίρα του ανθρώπου εξαρτάται από τη στάση του απέναντι στην Βίβλο. Η Βίβλος τον οδηγεί σε σημαντικές αποφάσεις. Του δείχνει πως έτσι όπως είναι φτιαγμένος από ύλη, είναι αδύνατον να κερδίσει την εύνοια του Θεού. Του δείχνει ότι είναι αμαρτωλός και ότι η αμαρτία του τον κρατάει μακριά από τον Θεό. Του δείχνει, όμως επίσης, πως ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο και πως βρήκε το δρόμο να τον οδηγήσει κοντά Του. Αυτόν το δρόμο αποτελεί το έργο λύτρωσης του Ιησού Χριστού, που προήλθε από τον θυσία Του στο σταυρό του Γολγοθά. Είπε για τον εαυτό Του:

«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού.» ΙΩΑΝΝΗΣ  14:6

Αφήνεται στην κρίση και τη θέληση του καθένα να αποδεχθεί τη θυσία του Ιησού Χριστού και να πάρει το δρόμο που οδηγεί στην επουράνια ζωή ή να την αρνηθεί και να κείτεται χαμένος μακριά από τον Θεό στο αιώνιο σκοτάδι. Η ουδέτερη στάση απέναντι στον Θεό είναι επίσης αμαρτωλή. Είναι γελασμένος, όποιος αδιαφορώντας νομίζει ότι θα αποφύγει να λογοδοτήσει στον Θεό.

Στο λόγο του Θεού κρύβεται δύναμη. Στους ΕΒΡΑΙΟΥΣ 4:12 αναφέρεται: «Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας·» Και ο λόγος του Θεού δίνει δύναμη. Η Βίβλος έδωσε δύναμη σε μύριες χιλιάδες ανθρώπους να θυσιάσουν σπίτια, αυλές και πατρίδα, αντί να την αρνηθούν. Εκατομύρια ανθρώπων θυσίασαν την προσωπική τους ζωή για την πίστη τους.

Καθένας από εμάς είναι σε θέση να καταλάβει ότι η Βίβλος αποτελεί το λόγο του Θεού. Όταν ένας άνθρωπος την διαβάσει με ειλικρινείς προθέσεις –θα πρέπει να αρχίσει αναγκαστικά με τα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης- και ζητήσει από τον Θεό να του δείξει τον τρόπο να κατανοήσει την Αγία Γραφή, τότε θα ζήσει μια θετική αλλαγή στη ζωή του. Όποιος αναγνωρίσει το μέγεθος της θυσίας του Χριστού, του δείξει εμπιστοσύνη και αφήσει τη ζωή του να καθοδηγηθεί από τα παντοδύναμα χέρια Του, αυτός θα βεβαιωθεί ότι λυτρώθηκε, δηλαδή αντί να αποφεύγει τον Θεό, να Τον προσεγγίσει. Όποιος αναγνωρίσει και κατονομάσει την αμαρτωλή συμπεριφορά του στη ζωή, θα νοιώσει μέσα του ακλόνητα συναισθήματα όπως ευδαιμονία και ειρήνη. Με λίγα λόγια θα συνειδητοποιήσει ότι η Βίβλος αποτελεί το λόγο του Θεού και στην κυριολεξία δημιουργεί νέα ζωή. Θα διαπιστώσει, επίσης, πως οι υποσχέσεις απέναντι στους πιστούς αφορούν και την καθημερινή ζωή, και μάλιστα κυρίως την καθημερινή ζωή. Η υπόσχεση του Ιησού για παράδειγμα στο ΜΑΤΘΑΙΟΣ  7:7 «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.» δεν αναφέρεται μόνο σε πνευματικά πράγματα, αλλά επίσης και σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας, στην παροχή βοήθειας στις πιο διαφορετικές δυσκολίες, ανεξάρτητα από τη φύση τους.

Το ιδιαίτερο στην Βίβλο είναι –και μόνο από την ανάγνωσή της- ότι προφυλάσσει τον άνθρωπο από την αμαρτία (βλέπε ΨΑΛΜΟΙ 119:11 σε σχέση με το προς ΙΩΑΝΝΗΣ  15:3). Ο δρόμος για να απαλλειφθούν οι αμαρτίες είναι να δίνουμε χρόνο να μελετήσουμε το λόγο του Θεού. Μόνο έτσι, ο Κύριος είναι σε θέση να μας απασχολεί με το σοφό λόγο Του και να αποτρέπει εν τη γενέσει τις άσχημες σκέψεις. Αυτό επιτρέπει την κάθαρση του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος. Κανένας δεν επιδιώκει την αμαρτία, αλλά εδώ δίνεται η δυνατότητα να κρατιέται μακριά. Η δύναμη του λόγου του Θεού είναι τέτοια, που ακόμα και μόνο η ανάγνωσή της θεράπευσε πολλούς ανθρώπους. Ακριβώς επειδή η δύναμή της είναι τόσο μεγάλη, πρέπει να διαβάζεται με κατάνυξη, μια που ο εχθρός της ψυχής, ο οποίος σκοπεύει άλλωστε να κρατήσει μακριά τους ανθρώπους από τον Θεό, αντιστέκεται σθεναρά.

Οι περισσότερες προφητείες της Βίβλου έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, και αυτές που έρχονται θα πραγματοποιηθούν και αυτές. Έτσι, ο άνθρωπος που γνωρίζει το περιεχόμενό της, γνωρίζει και το τι μέλλει γενέσθαι, αλλά αισθάνεται και σίγουρος ότι ο Θεός του παραστέκεται. Με αυτόν τον τρόπο ατενίζει το μέλλον χωρίς φόβο και γεμάτος εμπιστοσύνη.

 Πηγή - Μετάφραση από τη γερμανική: Rundbrief Nr. 3/4, 1980, Deutsche Spätregen-Mission, Beilstein, Deutschland

 xristianikididaxi.gr