ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΑΤΜ ΘΑ ΞΕΜΕΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΜΕΤΡΗΤΑ...ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ;

Ο αποπληθωρισμός είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι οικονομολόγοι για να περιγράψουν μια «γενική πτώση των τιμών, που συχνά προκαλείται από τη μείωση της προμήθειας των χρημάτων ή της πίστωσης. Ένας καλός τρόπος για να σκεφτούμε τον αποπληθωρισμό είναι ως το αντίθετο του πληθωρισμού. Ο πληθωρισμός εμφανίζεται όταν υπάρχουν πάρα πολλά χρήματα σε κυκλοφορία, το οποίo καταστρέφει την αξία τους και αυξάνει τις τιμές. Όταν συμβεί αποπληθωρισμός, υπάρχει πάρα ελάχιστο χρήματα διαθέσιμο, το οποία συχνά προκαλεί κατάρρευση των τιμών και κλείσιμο της οικονομίας.

Σε σοβαρές περιπτώσεις αποπληθωρισμού δεν μπορεί να υπάρχει διαθέσιμο χρήμα καθόλου – ούτε καν στις τράπεζες. Αυτός ο εφιάλτης πραγματικά συνέβη κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του 1930, όταν υπήρχαν μέρη στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου δεν υπήρχαν διαθέσιμα μετρητά καθόλου. Πιο πρόσφατα, συνέβη στην Ελλάδα, όπου τα ΑΤΜ ξέμειναν από μετρητά και οι τράπεζες έθεσαν όρια για το ποσό των χρημάτων που θα μπορούσαν να αποσυρθούν. Οι άνθρωποι δεν είχαν χρήματα για να πληρώσουν τους λογαριασμούς ή να αγοράσουν τρόφιμα για τις οικογένειές τους. Οι εργοδότες δεν είχαν χρήματα για να πληρώσουν τους υπαλλήλους, οι πελάτες δεν είχαν χρήματα για να αγοράσουν αγαθά και πολλοί άνθρωποι έπεσαν στην ανταλλαγή προϊόντων για να επιβιώσουν.

Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, οι αγρότες θα πλήρωναν επαγγελματίες όπως οι μηχανικοί και οι γιατροί με τρόφιμα, επειδή δεν θα είχαν χρήματα και καμία πίστωση.

Η κατάσταση έγινε τόσο άσχημη, που σε ορισμένες περιοχές της χώρας, οι τοπικές κυβερνήσεις, τα εμπορικά επιμελητήρια και οι επιχειρήσεις εξέδωσαν δικά τους νομίσματα – τα λεγόμενα πρόχειρα χαρτονομίσματα ύφεσης. Αυτά έπαιρναν συχνά τη μορφή κομματιών χαρτιού που οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ως χρήματα, επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμο κανένα κυβερνητικό νόμισμα. Το χαρτονόμισμα χρησιμοποιήθηκε για να πληρώσει τους εργαζομένους ή την αγορά αγαθών.

Σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, η έλλειψη χρημάτων έγινε τόσο σοβαρή ώστε η κυβέρνηση των ΗΠΑ έκρινε την έκδοση εθνικού πρόχειρου χαρτονομίσματος, ως εναλλακτική λύση έναντι του δολαρίου. Το σχέδιο αυτό τελικά απορρίφθηκε και η κυβέρνηση έλυσε την κρίση με την απλή εκτύπωση περισσότερων δολαρίων.

Πολλοί άνθρωποι ξέρουν επιζώντες της Μεγάλης Ύφεσης που τους άρεσε να κρατούν μεγάλα ποσά στο χέρι. Άλλοι θα συσσώρευαν τρόφιμα και άλλα είδη. Αυτοί οι άνθρωποι ανέπτυξαν αυτή τη συνήθεια, επειδή θυμήθηκαν πως ήταν η ζωή χωρίς χρήματα. Ο φόβος του αποπληθωρισμού που τους συνέβη τη δεκαετία του 1930, τους στοιχειώνει όλη τους τη ζωή.

Η τρομακτική πραγματικότητα είναι ότι η απειλή του αποπληθωρισμού εξακολουθεί να είναι πραγματική. Μερικοί γνώστες του αντικειμένου, όπως είναι οι εμπειρογνώμονες διατήρηση πλούτου Will και Μπιλ Bonner, πιστεύουν ότι ένα απότομο ξεφούσκωμα που θα οδηγήσει σε εθνική ή διεθνής έλλειψη χρημάτων, είναι ακόμα δυνατό σήμερα.

Οι Bonners, οι οποίοι έχουν μελετήσει ορισμένους από τους πιο γνώστούς επενδυτές στον κόσμο όπως ο George Soros, πιστεύουν ότι η επόμενη οικονομική κρίση θα αρχίσει με ένα «βίαιο νομισματικό σοκ» παρόμοιο με εκείνο που συνέβη κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης. Προβλέπουν ότι τα χρήματα θα μπορούσαν ξαφνικά να εξαφανιστούν εν μία νυκτί, προκαλώντας την οικονομία να φτάσει σε μια ατέλειωτη ύφεση.

Τι συμβαίνει όταν τα χρήματα εξαφανίζονται

Οι ιστορικοί λογαριασμοί της Μεγάλης Ύφεσης μας δείχνουν κάποιες από τις πιθανές συνέπειες ενός τέτοιου βίαιου νομισματικού σοκ. Η ζημία που προκαλείται από έναν τέτοιο βίαιο αποπληθωρισμό μπορούν να περιλαμβάνουν:

Την ξαφνική κατάρρευση των τιμών.

Η Μεγάλη Ύφεση ξεκίνησε με την κατάρρευση των τιμών των μετοχών στην αγορά το 1929. Αυτό είχε προηγηθεί της κατάρρευσης των τιμών των γεωργικών προϊόντων στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του 1920. Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης, οι τιμές της γης στις αγροτικές περιοχές κατέρρευσαν, προκαλώντας την αποτυχία μεγάλου αριθμου αγροτικών τραπεζών. Όταν οι τράπεζες απέτυχαν, η κυβέρνηση τις ρευστοποίησε μαζί με τα περιουσιακά τους στοιχεία, τα οποία περιλάμβαναν πολλά κατασχεμένα χωράφια, μια ενέργεια που οδήγησε περαιτέρω τις τιμές σε πτώση και έκανε την κρίση χειρότερη.

Ό, τι έχετε- οι επενδύσεις σας, το σπίτι σας και τα υπάρχοντά σας – θα μπορούσαν ξαφνικά να χάσουν όλη την αξία τους. Το είδαμε αυτό να συμβαίνει κατά τη διάρκεια της φούσκας των ενυπόθηκων δανείων της περιόδου 2007-2008, όταν πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν καταποντισμένοι. Αυτό συμβαίνει όταν το ποσό που ένα σπίτι είναι υποθηκευμένο, υπερβαίνει την αξία του ακινήτου.

Η κατάρρευση των τιμών κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης έβλαψε ιδιαίτερα τους αγρότες, που βασίστηκαν στις τιμές των βασικών εμπορευμάτων. Επίκαιρα από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 δείχνουν καλλιεργητές δημητριακών να πετάνε τα σιτηρά στο έδαφος και να χύνουν το γάλα, επειδή δεν μπορούσαν να τα πουλήσουν.

Εκροές καταθέσεων και κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Εκροές καταθέσεων, ή τραπεζικός πανικός, συμβαίνει όταν το σύνολο των καταθετών της τράπεζας προσπαθούν να πάρουν τα χρήματά τους με τη μια. Ο εκροές προκαλούν συχνά την κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, η οποία ωθεί ακόμη περισσότερο τις εκροές. Μεταξύ 1930 και 1933 σχεδόν 10.000 τράπεζες απέτυχαν ή ανεστάλησαν. Ο πανικός έγινε τόσο άσχημος που ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt πράγματι ανέστειλε όλες τις τραπεζικές συναλλαγές στις ΗΠΑ, από τις 6 έως τις 10 Μαρτίου 1933 για να αποτραπεί η περαιτέρω εκροή, στην επονομαζόμενη «αργία».

Κατά τη διάρκεια της τραπεζικής κρίσης του 1930, πολλοί Αμερικανοί έχασαν τις οικονομίες μιας ζωής απλώς και μόνο επειδή δεν ήταν σε θέση να πάνε την τράπεζα αρκετά γρήγορα και να αποσύρουν τα χρήματά τους. Ακόμη και ορισμένοι πλούσιοι ιδιώτες κατέληξαν στους δρόμους και στις γραμμές συσσιτίων, επειδή δεν μπορούσαν να πάρουν τα χρήματα από την τράπεζα.

Μαζική ανεργία.

Είναι ένα απλό και προφανές γεγονός ότι, όταν δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας. Στην κορύφωση της Μεγάλης Ύφεσης του 1933, το 24,75 τοις εκατό του εργατικού δυναμικού της χώρας, ή ένας στους τέσσερις εργαζόμενους, ήταν άνεργοι. Περίπου 12.830.000 άνθρωποι ήταν χωρίς δουλειά σε μια εποχή όπου ο συνολικός πληθυσμός της Αμερικής ήταν μόνο περίπου 93 εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτή η ανεργία παρέμεινε για χρόνια, με 8,1 εκατομμύρια Αμερικανούς ακόμα άνεργους το 1940 στο 11ο έτος της Μεγάλης Ύφεσης. Η ανεργία που δημιουργήθηκε από την ύφεση τελείωσε μόνο όταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δημιούργησε «θέσεις εργασίας» με τη μορφή του σχεδίου και της πολεμικής παραγωγής.

Πείνα και λιμός.

Αναμενόμενα, η πείνα και σε ορισμένες περιπτώσεις, ο θάνατος από πείνα μπορεί να γίνει ένα πρόβλημα μετά τον αποπληθωρισμό. Οι ιστορικοί διαφωνούν για τον αριθμό των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης.

Μαζική επέκταση της κυβέρνησης και της δύναμής της.

Κατά τις πρώτες 100 ημέρες του στην εξουσία το 1933, ο Ρούσβελτ υπέγραψε 15 μεγάλα κομμάτια νομοθεσίας, αρκετά από τα οποία καθόριζαν νέες μαζικές γραφειοκρατίες. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 υπήρχαν 553.000 πολιτικοί υπάλληλοι της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά από το 1940 η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε περισσότερους από 1 εκατομμύριο πολιτικούς υπαλλήλους. Για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προσπάθησε ακόμη και να καθορίσει τις τιμές των προϊόντων στο πλαίσιο της Πράξης Εθνικής Αποκατάστασης. Η κυβέρνηση είπε επίσης στους αγρότες τι να καλλιεργήσουν στο πλαίσιο του νόμου προσαρμογής του γεωργικού τομέα. Αυτοί οι νόμοι ήταν τόσο κατάφωρα αντισυνταγματικοί που το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ τους απέσυρε το 1935 και το 1936.

Αύξηση της φορολογίας.

Όταν τα χρήματα εξαφανίζονται η κυβέρνηση γίνεται απελπισμένξ και επιβάλλει όλο και περισσότερους φόρους σε μια προσπάθεια να αποσπάσει περισσότερα χρήματα από την οικονομία. Κατά τη διάρκεια της Ύφεσης, ο μέγιστος συντελεστής φόρου εισοδήματος αυξήθηκε από 20 τοις εκατό έως 55 τοις εκατό, οι φόροι στις δωρεές αυξήθηκαν από 0,75 τοις εκατό σε 33,5 τοις εκατό και νέοι φόροι επιβλήθηκαν για τα αυτοκίνητα, τη βενζίνη, τα τηλεγραφήματα, τα τηλεφωνήματα ακόμα και για τις επιταγές. Μέχρι το 1934, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τα υψηλότερα ποσοστά φορολόγησης στον κόσμο. Το 1935 οι φόροι αυξήθηκαν και πάλι. Ο ιστορικός Murray Rothbard εκτιμά ότι ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκε από 16 τοις εκατό σε 29 τοις εκατό κατά τη διάρκεια της Ύφεσης.

Γιατί θα μπορούσε να είναι χειρότερα σήμερα.

Αν ένα τέτοιο γεγονός συμβεί στο σημερινό κόσμο, θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερο από την Μεγάλη Ύφεση.

Οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο αυτάρκεις στη δεκαετία του 1930, καθώς μεγάλος αριθμός οικογενειών ζούσαν στα αγροκτήματα και είχαν τη δική τους τροφή. Ακόμη και πολλοί Αμερικανοί που ζούσαν στην πόλη είχαν περιποιημένους κήπους και κοτέτσια. Εκείνες τις ημέρες οι άνθρωποι κυνηγούσαν επίσης και για το κρέας, κονσερβοποιούσαν και συντηρούσαν τα δικά τους τρόφιμα και έψηναν το δικό τους ψωμί. Οι άνθρωποι έραβαν τα δικά τους ρούχα και έφτιαχναν τα δικά τους αυτοκίνητα, που τους έδινε ένα υψηλό επίπεδο αυτάρκειας.

Σήμερα, οι περισσότεροι Αμερικανοί βασίζονται αποκλειστικά στα σούπερ μάρκετ για τα τρόφιμα και πολλές οικογένειες δεν μαγειρεύουν καν. Λίγοι άνθρωποι μπαίνουν στον κόπο να ράψουν και οι περισσότεροι από εμάς δεν αλλάζουμε καν το λάδι στα αυτοκίνητά μας. Αν τα χρήματα μας ήταν να εξαφανιστούν, θα ήμασταν τόσο ανίσχυροι όσο τα παιδιά.

Ήρθε η ώρα να διδαχθούμε από τους Αμερικανούς που επέζησαν της Μεγάλης Ύφεσης. Και αυτό που πρέπει να μάθουμε είναι να είμαστε όσο αυτάρκεις γίνεται, έτσι ώστε να μπορούμε να επιβιώσουμε ό,τι κι αν γίνει.

Daniel Jennings, offthegridnews
Μετάφραση-απόδοση: Ι.Γκορ. αποκλειστικά για το Hellasforce

 

dynati-ellada.com