 |
| ο Βόλφγκανγκ Μινχάου |
«Ο Έλληνας υπουργός
Οικονομικών μπορεί να περιμένει μια παγωμένη υποδοχή όταν θα
αντιμετωπίσει αύριο τους συναδέλφους του της ευρωζώνης. Η
συμβουλή μου στον Γιάνη Βαρουφάκη είναι να αγνοήσει τα βλέμματα
εκνευρισμού και τις συγκαλυμμένες απειλές και να μείνει αμετακίνητος.
Είναι μέλος της πρώτης κυβέρνησης στην ευρωζώνη που έχει δημοκρατική
εντολή να εναντιωθεί σε μια άκρως δυσλειτουργική πολιτική, που έχει
αποδειχθεί οικονομικά αστοιχείωτη και πολιτικά μη βιώσιμη», γράφει
ο Βόλφγκανγκ Μινχάου, κορυφαίος οικονομικός αναλυτής, μεταξύ άλλων των
Financial Times και του περιοδικού Spiegel, σε ένα άρθρο κόλαφο για τις
ευρωπαϊκές πολιτικές, απόσπασμα του οποίου ακολουθεί:
«Φυσικά είναι επικίνδυνο να υψώσει ανάστημα η Ελλάδα στην ευρωπαϊκή ελίτ. Οι συνέπειες μιας αποτυχίας πρέπει να έχουν γίνει απόλυτα κατανοητές. Η Ελλάδα μπορεί να διακινδυνεύει την οικονομική κατάρρευση και μαζί με αυτή την αναγκαστική έξοδο από την ευρωζώνη.... Η συζήτηση στην ουσία δεν είναι για τα χρήματα. Χρειάζονται μόνο μερικοί οικονομολόγοι σε μια μπυραρία, με ένα μολύβι και λίγες μπύρες στο πλάι για να κάνουν τις μαθηματικές πράξεις. Η διαφωνία είναι για το περιτύλιγμα... Οι Ελληνες θέλουν ένα απλό «δάνειο-γέφυρα» που να συνδυάζεται με μια σαφή παραδοχή ότι τα προηγούμενα προγράμματα έχουν αποτύχει. Αλλοι διαφωνούν. Οι Γερμανοί υποστηρίζουν την λιτότητα για ιδεολογικούς λόγους. Οι Πορτογάλοι αντιτίθενται δεδομένου ότι οι ίδιοι πήραν το χάπι της λιτότητας χωρίς να εξεγερθούν. Και οι Λιθουανοί λένε "εμείς είμαστε πιο φτωχοί από εσάς. Γιατί να σας σώσουμε;" Και πάει λέγοντας. Τι πρέπει λοιπόν να κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Θα πρέπει να επιμείνει στις θέσεις της να μην αποδεχθεί τη συνέχιση του υπάρχοντος προγράμματος. Ετσι δεν θα δεσμεύεται πλέον από αυτοκαταστροφικούς στόχους, όπως να έχει πρωτογενές πλεόνασμα 3% του ΑΕΠ. Για μια χώρα με μαζική ανεργία, ένας τέτοιος στόχος είναι παραλογισμός. Φυσικά θα ήταν καλύτερα αυτές οι ανοησίες να πάψουν να ισχύουν όσο η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να σταματήσουν. Εαν αυτό δεν είναι εφικτό, η Αθήνα θα πρέπει να ετοιμάσει ένα σχέδιο Β. Αυτό δεν σημαίνει κατ'ανάγκη μια επίσημη έξοδο από την ευρωζώνη, μια λύση που είναι η πιο ακραία και επικίνδυνη. Υπάρχουν και πιο έξυπνες επιλογές που μπορεί να προηγηθούν. Η πιο λογική από όλες είναι η υιοθέτηση ενός παράλληλου μέσου συναλλαγής- όχι κατ'ανάγκη νομίσματος - κάτι σαν κρατικό εργαλείο χρέους που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συγκεκριμένες περιπτώσεις {...} Τέτοια εργαλεία ήδη υπάρχουν στις αμερικανικές πολιτείες. {...} Με ένα τέτοιο εργαλείο η Ελλάδα μπορεί να αφήσει πίσω της τις πολιτικές λιτότητας χωρίς να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. {...} Και αυτό που κανείς δεν ομολογεί είναι ότι από τη στιγμή που υιοθετηθεί ένα τέτοιο σύστημα, μπορείς να κηρύξεις χρεοκοπία απέναντι στους Ευρωπαίους πιστωτές σου. Τι μπορούν να σου κάνουν; Δεν μπορούν να σε πετάξουν έξω από την ευρωζώνη. Δεν έχουν τα νομικά εργαλεία για να το κάνουν. Δεν μπορούν να σε διώξουν ούτε από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και θα εξακολουθούν να χρειάζονται την συγκατάθεση σου για να αλλάξουν τις συνθήκες ή για όποια πολιτική απόφαση χρειάζεται ομοφωνία, όπως η ανανέωση των κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία. Η πιο επικίνδυνη εναλλακτική είναι μια «σκληρή έξοδος»- το Grexit. Αυτό είναι ένα σενάριο που η Ελλάδα θα πρέπει να προσπαθήσει να αποφύγει γιατί θα είναι εξαιρετικά διασπαστικό. Αλλά η κλίμακα των αρνητικών επιπτώσεων, τουλάχιστον για την Ελλάδα, εξαρτάται από την διαχείριση του. Το Grexit είναι πιθανά πιο επικίνδυνο για την ίδια την ευρωζώνη, επειδή μπορεί να θεωρηθεί ως μια φόρμουλα και για άλλους, ειδικά εάν δεν επέλθει Αρμαγεδδόνας στην Ελλάδα. Παρότι δεν είναι το επιθυμητό, ακόμα και το Grexit θα ήταν προτιμότερο από ότι το status quo. Το χειρότερο σενάριο θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση να κάνει πρώτη πίσω και να αποδεχθεί την ήττα. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ συνομολογίσει σε αυτή την πολιτική συναίνεση, τότε το μόνο κόμμα που θα μείνει να αντιπαραταχθεί σε αυτές τις πολιτικές θα είναι η Χρυσή Αυγή, το κόμμα των Νεοναζί. Αυτό που θα προτιμούσα είναι η ευρωζώνη ως σύνολο να εγκαταλείψει τις αποτυχημένες πολιτικές των τελευταίων πέντε ετών και να προχωρήσει μπροστά. Εάν αυτό αποδειχθεί πολιτικά αδύνατο, η δεύτερη καλύτερη εκδοχή, για την Ελλάδα τουλάχιστον, θα ήταν μια ημι-έξοδος, με ένα παράλληλο νόμισμα και χρεοκοπία μόνο έναντι των επίσημων πιστωτών της. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να υποχωρήσει την Δευτέρα».
efsyn
«Φυσικά είναι επικίνδυνο να υψώσει ανάστημα η Ελλάδα στην ευρωπαϊκή ελίτ. Οι συνέπειες μιας αποτυχίας πρέπει να έχουν γίνει απόλυτα κατανοητές. Η Ελλάδα μπορεί να διακινδυνεύει την οικονομική κατάρρευση και μαζί με αυτή την αναγκαστική έξοδο από την ευρωζώνη.... Η συζήτηση στην ουσία δεν είναι για τα χρήματα. Χρειάζονται μόνο μερικοί οικονομολόγοι σε μια μπυραρία, με ένα μολύβι και λίγες μπύρες στο πλάι για να κάνουν τις μαθηματικές πράξεις. Η διαφωνία είναι για το περιτύλιγμα... Οι Ελληνες θέλουν ένα απλό «δάνειο-γέφυρα» που να συνδυάζεται με μια σαφή παραδοχή ότι τα προηγούμενα προγράμματα έχουν αποτύχει. Αλλοι διαφωνούν. Οι Γερμανοί υποστηρίζουν την λιτότητα για ιδεολογικούς λόγους. Οι Πορτογάλοι αντιτίθενται δεδομένου ότι οι ίδιοι πήραν το χάπι της λιτότητας χωρίς να εξεγερθούν. Και οι Λιθουανοί λένε "εμείς είμαστε πιο φτωχοί από εσάς. Γιατί να σας σώσουμε;" Και πάει λέγοντας. Τι πρέπει λοιπόν να κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Θα πρέπει να επιμείνει στις θέσεις της να μην αποδεχθεί τη συνέχιση του υπάρχοντος προγράμματος. Ετσι δεν θα δεσμεύεται πλέον από αυτοκαταστροφικούς στόχους, όπως να έχει πρωτογενές πλεόνασμα 3% του ΑΕΠ. Για μια χώρα με μαζική ανεργία, ένας τέτοιος στόχος είναι παραλογισμός. Φυσικά θα ήταν καλύτερα αυτές οι ανοησίες να πάψουν να ισχύουν όσο η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να σταματήσουν. Εαν αυτό δεν είναι εφικτό, η Αθήνα θα πρέπει να ετοιμάσει ένα σχέδιο Β. Αυτό δεν σημαίνει κατ'ανάγκη μια επίσημη έξοδο από την ευρωζώνη, μια λύση που είναι η πιο ακραία και επικίνδυνη. Υπάρχουν και πιο έξυπνες επιλογές που μπορεί να προηγηθούν. Η πιο λογική από όλες είναι η υιοθέτηση ενός παράλληλου μέσου συναλλαγής- όχι κατ'ανάγκη νομίσματος - κάτι σαν κρατικό εργαλείο χρέους που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συγκεκριμένες περιπτώσεις {...} Τέτοια εργαλεία ήδη υπάρχουν στις αμερικανικές πολιτείες. {...} Με ένα τέτοιο εργαλείο η Ελλάδα μπορεί να αφήσει πίσω της τις πολιτικές λιτότητας χωρίς να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. {...} Και αυτό που κανείς δεν ομολογεί είναι ότι από τη στιγμή που υιοθετηθεί ένα τέτοιο σύστημα, μπορείς να κηρύξεις χρεοκοπία απέναντι στους Ευρωπαίους πιστωτές σου. Τι μπορούν να σου κάνουν; Δεν μπορούν να σε πετάξουν έξω από την ευρωζώνη. Δεν έχουν τα νομικά εργαλεία για να το κάνουν. Δεν μπορούν να σε διώξουν ούτε από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και θα εξακολουθούν να χρειάζονται την συγκατάθεση σου για να αλλάξουν τις συνθήκες ή για όποια πολιτική απόφαση χρειάζεται ομοφωνία, όπως η ανανέωση των κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία. Η πιο επικίνδυνη εναλλακτική είναι μια «σκληρή έξοδος»- το Grexit. Αυτό είναι ένα σενάριο που η Ελλάδα θα πρέπει να προσπαθήσει να αποφύγει γιατί θα είναι εξαιρετικά διασπαστικό. Αλλά η κλίμακα των αρνητικών επιπτώσεων, τουλάχιστον για την Ελλάδα, εξαρτάται από την διαχείριση του. Το Grexit είναι πιθανά πιο επικίνδυνο για την ίδια την ευρωζώνη, επειδή μπορεί να θεωρηθεί ως μια φόρμουλα και για άλλους, ειδικά εάν δεν επέλθει Αρμαγεδδόνας στην Ελλάδα. Παρότι δεν είναι το επιθυμητό, ακόμα και το Grexit θα ήταν προτιμότερο από ότι το status quo. Το χειρότερο σενάριο θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση να κάνει πρώτη πίσω και να αποδεχθεί την ήττα. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ συνομολογίσει σε αυτή την πολιτική συναίνεση, τότε το μόνο κόμμα που θα μείνει να αντιπαραταχθεί σε αυτές τις πολιτικές θα είναι η Χρυσή Αυγή, το κόμμα των Νεοναζί. Αυτό που θα προτιμούσα είναι η ευρωζώνη ως σύνολο να εγκαταλείψει τις αποτυχημένες πολιτικές των τελευταίων πέντε ετών και να προχωρήσει μπροστά. Εάν αυτό αποδειχθεί πολιτικά αδύνατο, η δεύτερη καλύτερη εκδοχή, για την Ελλάδα τουλάχιστον, θα ήταν μια ημι-έξοδος, με ένα παράλληλο νόμισμα και χρεοκοπία μόνο έναντι των επίσημων πιστωτών της. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να υποχωρήσει την Δευτέρα».
efsyn
Συμφωνώ με τις γενικές κατευθύνσεις του άρθρου. Το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι η επάνοδος στις παρανοϊκής έμπνευσης απαιτήσεις της Τρόικας, που θα αποτελειώσουν την ήδη προχωρημένη καταστροφή της Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως, πρόκειται για επίδειξη δύναμης από τη ναζιστική (και πάλι-και πάντα) Γερμανία εναντίον της μικροσκοπικής Ελλάδας, που φεύ οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, και κυρίως η Γαλλία από την οποίαν θα αναμέναμε περισσότερα, δεν τολμούν να υψώσουν ανάστημα. Υποκύπτουν...είναι κατώτεροι των περιστάσεων και συμβάλλουν στο χαμό ολόκληρης της Ευρώπης. Μιας ιδέας θαυμάσιας που κατέληξε σε εφιάλτη! Εγώ η ίδια, έδωσα μάχες, από φοιτήτρια ακόμη για να γίνει το όνειρο της ενωμένης Ευρώπης, πραγματικότητα. Όχι, όμως, για να μετατραπεί η Ευρώπη σε εχθρό των λαών της. Όχι για μια Ευρώπη που κρύβεται και που τρέμει τα δημοψηφίσματα...
Υπάρχουν, όντως, ενδιάμεσες λύσεις πριν το GREXIT, για να μας πάνε μέχρις ότου διαλυθεί από μόνη της η ευρωζώνη- κάτι που δείχνει βέβαιο, αμέσως μετά την επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση, που δεν θα την αντέξει, και που είναι καθοδόν. Θα πρέπει, (και φοβάμαι πως ήδη έχουμε αργήσει, όπως το έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν), να μελετήσουμε πολύ σοβαρά ποιες λύσεις ή συνδυασμοί τους μας συμφέρουν και να τις εφαρμόσουμε, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να υλοποιείται ένα σχέδιο ταχύρρυθμης ανάπτυξης, με ολίγον επιθυμητό πληθωρισμό και δραστικό πρόγραμμα αναδιανομής του εισοδήματος, με περιορισμούς διακίνησης κεφαλαίων και εισαγωγής πολυτελών αγαθών.
Η στιγμή είναι καλή, γιατί η κυβέρνησή μας, επιτέλους, είναι με το λαό και όχι με τους δανειστές, έχει καλές προθέσεις, και αν όλοι τη στηρίξουμε, αυτές οι προθέσεις μπορούν να υλοποιηθούν.....όπως τότε, ναι, που ο στρατός μας χωρίς όπλα και ρακένδυτος έδωσε τις λαμπρές νίκες των βαλκανικών πολέμων. Φθάνει να το πιστέψουμε, ότι μπορούμε. Να φύγουμε από το σκοτεινό τούνελ της υποτέλειας και του ενδοτισμού, αναλαμβάνοντας κινδύνους- δεν γίνεται διαφορετικά- αλλά και έχοντας ελπίδα! Όχι, προς Θεού, στο πισωγύρισμα.
Αγαπητή μας κυρία Μαρία Νεγρεπόντη - Δελιβάνη, για κάποιους η είσοδος μας στην ΕΟΚ ήταν ένα σπουδαίο επίτευγμα, που μια μικρή χώρα επιτέλους θα ήταν ισάξια των «πολιτισμένων» και αναπτυγμένων λαών της Βόρειας Ευρώπης. Φαίνεται η ξενομανία μας , ο εγωισμός και η αμάθεια μας κυριάρχησε σε σχέση με το εάν πραγματικά θα μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτή την ένωση.
ΔιαγραφήΚάποιοι άλλοι εξέφραζαν την αντίρρηση τους για την ενωμένη Ευρώπη, παρατηρούμε βίντεο από το 1975 με τέτοιες αντιδράσεις και αργότερα κάποιοι άλλοι ανάφεραν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ένα σκληρό νόμισμα όπως το Ευρώ που έχει άμεσο συσχετισμό με το Γερμανικό Μάρκο.
Όπως και να έχει κανείς μας δεν ονειρεύτηκε αυτή την Ευρώπη, της βρομιάς, της ληστείας και της εκμετάλλευσης. Είναι ξεκάθαρη σήμερα η προσπάθεια υποταγής μας από την Γερμανική «κατοχή» που βασίζεται μόνο σε νούμερα για να εξαθλιώσει και να αισχροκερδήσει από την Νότια Ευρώπη.
Αυτό που ονόμασαν «οικονομική» κρίση δεν είναι τίποτα περισσότερο από «τραπεζική» κρίση που την πληρώνει μόνο ο λαός.
Ο Έλληνας έχει μάθει να πηγαίνει μπροστά, και να μην δέχεται εκβιασμό από κανέναν, για αυτό θα συνεχίσουμε με ότι συνέπεια και να έχει αυτό, άλλωστε ο εξαθλιωμένος λαός δεν έχει να χάσει κάτι ...
Πάντως, ναι, και εγώ ήμουν αντίθετη στην "πρόωρη" είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ και στην ευρωζώνη¨Ανάλυση της Ελληνικής Οικονομίας, Εκδόσεις Παπαζήση και σωρεία άρθρων. Αλλά, όμως, δεν φανταζόμουν αυτή την κατάντια. Η εξέλιξη υπερβαίνει τους τότε φόβους μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή