Σε... θέατρο του παραλόγου εξελίσσεται για μια ακόμη φορά η
«σκληρή» διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές, ενώ η
χώρα «βγαίνει απ΄ το μνημόνιο» σύμφωνα με όσα διαβεβαιώνει ο κ. Αντώνης
Σαμαράς τον ελληνικό λαό.
Το σχέδιο δράσης, προβλέπει για μια ακόμη φορά ότι όλα τα βάρη θα
πέσουν στην πλάτη των συνταξιούχων, των ασφαλισμένων και των
εργαζομένων, καθώς το «success story» συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Το
«ξύλο» που... έριξε η τρόικα στους εκπροσώπους της κυβέρνησης στο Παρίσι
δεν μπορεί να περιγραφεί και όμως...
Στην Αθήνα εξακολουθούν να πιστεύουν ότι απευθύνονται σε... εξωγήινους.
Ίσως γι' αυτό, τους τελευταίους μήνες, αυξάνονται συνεχώς οι φωνές που ζητούν εθνική συνεννόηση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
Οι φωνές αυτές δεν προέρχονται μόνο από πολιτικά πρόσωπα, αλλά και από ΜΜΕ που για τους δικούς τους λόγους και για τα δικά τους συμφέροντα προκρίνουν αυτή τη λύση στο αδιέξοδο που έχει περιέλθει η χώρα.
Συνεννόηση για εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, για αντιμετώπιση του χρέους, για τα εθνικά θέματα, για κατευνασμό των «ξαφνικά» αγριεμένων αγορών και άλλες τέτοιες όμορφες δικαιολογίες.
Δικαιολογίες για να γαντζωθούν ορισμένοι στην καρέκλα της εξουσίας και άλλοι για να καταφέρουν να αναρριχηθούν, χωρίς ωστόσο να επωμιστούν ολόκληρο το πολιτικό κόστος.
Δυστυχώς στη λογική των ελληνικών πολιτικών κομμάτων η έννοια της εθνικής συνεννόησης δεν υπάρχει. Εκείνο που προέχει και καθορίζει αποκλειστικά τη στάση τους είναι το όφελος στο οποίο προσβλέπουν. Και δυστυχώς τα παραδείγματα όχι μόνο δεν λείπουν, αλλά χαρακτηρίζουν και όλα τα κόμματά μας.
Σε συνεργασία είχε καλέσει, έστω και καθυστερημένα και χωρίς να γνωστο¬ποιεί το μέγεθος της κρίσης, το 2008 ο Κ. Καραμανλής τον Γ. Παπανδρέου, αλλά εισέπραξε αρνητική απάντηση. Ο τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ήθελε την εξουσία και μόνο αυτήν. Δυστυχώς για τον τόπο ο στόχος του επιτεύχθηκε.
Όλο το πολιτικό παιχνίδι πλέον «παίζεται» για την κατάληψη καλύτερων θέσεων εξουσίας και για την πολιτική επιβίωση ορισμένων.
Γιατί άραγε μειώνονται οι φωνές που ζητούν εκλογές και γιατί ακόμα και η αντιπολίτευση χαμηλώνει τον πήχη των προσδοκιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας;
Γιατί λοιπόν ξαφνικά, άρχισαν όλοι να μιλούν για εθνική συναίνεση;
Για τον απλούστατο λόγο: για να μην διαταραχθεί η μακαριότητα της κοινωνίας, να μην υπάρξουν τριγμοί στη χώρα, που θα έβαζαν σε περιπέτειες τα συμφέροντα της ντόπιας πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας και τα συμφέροντα των δανειστών.
Για ποια εθνική συνεννόηση επομένως μιλάνε;
Η εθνική συνεννόηση θα είχε πραγματικό και όχι θεατρικό νόημα, μόνο αν, για παράδειγμα, τιμωρούσαν τους υπεύθυνους της κρίσης, ή χάραζαν όλοι μαζί μια εθνική στρατηγική για τα εθνικά θέματα.
Αυτή πράγματι θα ήταν μια ειλικρινής εθνική συνεννόηση. Οποιαδήποτε άλλη δήθεν συνεννόηση είναι θεατρική.
Η λύση επομένως δεν είναι η εθνική συνεννόηση, αφού όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι είναι «για τα μάτια του κόσμου» και όχι ουσιαστική.
Η χώρα πρέπει «εδώ και τώρα» να οδηγηθεί σε εθνικές εκλογές. Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι και ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει για το μέλλον του είναι ξεκάθαρα ο ίδιος ο ελληνικός λαός.
Οι οικονομικές, πολιτικές, και γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο επιβάλουν μια ισχυρή ελληνική κυβέρνηση που θα προέλθει, όχι από συνεννόηση των πολιτικών και επιχειρηματικών δυνάμεων της χώρας, αλλά από τη βούληση του ελληνικού λαού.
Στο κάτω κάτω, το ίδιο το «σύστημα» ισχυρίζεται ότι η δημοκρατία δεν εκβιάζεται.
Ε, λοιπόν, αφού δεν εκβιάζεται, τότε τι φοβόμαστε;
Ας την αφήσουμε να λειτουργήσει, για να δούμε επιτέλους και πόσο αποτελεσματική είναι στις δύσκολες καταστάσεις.
Ήρθε η ώρα να αποφασίσει ο ελληνικός λαός για το μέλλον του και όχι εκείνοι που λένε... ναι σε όλα.
Στην Αθήνα εξακολουθούν να πιστεύουν ότι απευθύνονται σε... εξωγήινους.
Ίσως γι' αυτό, τους τελευταίους μήνες, αυξάνονται συνεχώς οι φωνές που ζητούν εθνική συνεννόηση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
Οι φωνές αυτές δεν προέρχονται μόνο από πολιτικά πρόσωπα, αλλά και από ΜΜΕ που για τους δικούς τους λόγους και για τα δικά τους συμφέροντα προκρίνουν αυτή τη λύση στο αδιέξοδο που έχει περιέλθει η χώρα.
Συνεννόηση για εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, για αντιμετώπιση του χρέους, για τα εθνικά θέματα, για κατευνασμό των «ξαφνικά» αγριεμένων αγορών και άλλες τέτοιες όμορφες δικαιολογίες.
Δικαιολογίες για να γαντζωθούν ορισμένοι στην καρέκλα της εξουσίας και άλλοι για να καταφέρουν να αναρριχηθούν, χωρίς ωστόσο να επωμιστούν ολόκληρο το πολιτικό κόστος.
Δυστυχώς στη λογική των ελληνικών πολιτικών κομμάτων η έννοια της εθνικής συνεννόησης δεν υπάρχει. Εκείνο που προέχει και καθορίζει αποκλειστικά τη στάση τους είναι το όφελος στο οποίο προσβλέπουν. Και δυστυχώς τα παραδείγματα όχι μόνο δεν λείπουν, αλλά χαρακτηρίζουν και όλα τα κόμματά μας.
Σε συνεργασία είχε καλέσει, έστω και καθυστερημένα και χωρίς να γνωστο¬ποιεί το μέγεθος της κρίσης, το 2008 ο Κ. Καραμανλής τον Γ. Παπανδρέου, αλλά εισέπραξε αρνητική απάντηση. Ο τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ήθελε την εξουσία και μόνο αυτήν. Δυστυχώς για τον τόπο ο στόχος του επιτεύχθηκε.
Όλο το πολιτικό παιχνίδι πλέον «παίζεται» για την κατάληψη καλύτερων θέσεων εξουσίας και για την πολιτική επιβίωση ορισμένων.
Γιατί άραγε μειώνονται οι φωνές που ζητούν εκλογές και γιατί ακόμα και η αντιπολίτευση χαμηλώνει τον πήχη των προσδοκιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας;
Γιατί λοιπόν ξαφνικά, άρχισαν όλοι να μιλούν για εθνική συναίνεση;
Για τον απλούστατο λόγο: για να μην διαταραχθεί η μακαριότητα της κοινωνίας, να μην υπάρξουν τριγμοί στη χώρα, που θα έβαζαν σε περιπέτειες τα συμφέροντα της ντόπιας πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας και τα συμφέροντα των δανειστών.
Για ποια εθνική συνεννόηση επομένως μιλάνε;
Η εθνική συνεννόηση θα είχε πραγματικό και όχι θεατρικό νόημα, μόνο αν, για παράδειγμα, τιμωρούσαν τους υπεύθυνους της κρίσης, ή χάραζαν όλοι μαζί μια εθνική στρατηγική για τα εθνικά θέματα.
Αυτή πράγματι θα ήταν μια ειλικρινής εθνική συνεννόηση. Οποιαδήποτε άλλη δήθεν συνεννόηση είναι θεατρική.
Η λύση επομένως δεν είναι η εθνική συνεννόηση, αφού όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι είναι «για τα μάτια του κόσμου» και όχι ουσιαστική.
Η χώρα πρέπει «εδώ και τώρα» να οδηγηθεί σε εθνικές εκλογές. Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι και ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει για το μέλλον του είναι ξεκάθαρα ο ίδιος ο ελληνικός λαός.
Οι οικονομικές, πολιτικές, και γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο επιβάλουν μια ισχυρή ελληνική κυβέρνηση που θα προέλθει, όχι από συνεννόηση των πολιτικών και επιχειρηματικών δυνάμεων της χώρας, αλλά από τη βούληση του ελληνικού λαού.
Στο κάτω κάτω, το ίδιο το «σύστημα» ισχυρίζεται ότι η δημοκρατία δεν εκβιάζεται.
Ε, λοιπόν, αφού δεν εκβιάζεται, τότε τι φοβόμαστε;
Ας την αφήσουμε να λειτουργήσει, για να δούμε επιτέλους και πόσο αποτελεσματική είναι στις δύσκολες καταστάσεις.
Ήρθε η ώρα να αποφασίσει ο ελληνικός λαός για το μέλλον του και όχι εκείνοι που λένε... ναι σε όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Παρακαλούμε να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες, επίσης οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας.
Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα διαγράφονται.
Τα σχόλια πλέον ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου, γιαυτό θα υπάρχουν καθυστερήσεις στην εμφάνιση τους. Γενικά γίνονται όλα αποδεχτά, εκτός από αυτά που είναι διαφημίσεις ή απάτες.
Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.
(επικοινωνία:eleftheroi.ellines@gmail.com)