‘Τρίζει’ το κράτος του Γκρουέφσκι από τα… απόνερα της Αμφίπολης;

Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
 Σοκ έχει προκαλέσει στους Σλαβο… μακεδόνες (σλαβικής καταγωγής κάτοικοι της γεωγραφικής περιφέρειας που ονομάζεται «Μακεδονία»…) η αναφορά του νέου Αμερικανού πρεσβευτή στη χώρα Τζες Μπέιλι, για «πλειοψηφία Σλάβων», κατά τη διάρκεια ακρόασής του στην πανίσχυρη Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων (Committee on Foreign Relations) της αμερικανικής Γερουσίας στις 17 Σεπτεμβρίου 2014, που κλήθηκε να εγκρίνει τον διορισμό…

Ανέφερε χαρακτηριστικά ο νέος πρεσβευτής, «…μέσα στον ιστό της μακεδονικής κοινωνίας, υπάρχει κάτι περισσότερο από Σλάβοι και Αλβανοί. Υπάρχουν Τούρκοι, υπάρχουν Ρομά και άλλοι, επομένως είναι ένας μικρόκοσμος του πλούτου των Βαλκανίων και προκειμένου όλες οι ομάδες του πληθυσμού να δουν ένα κοινό μέλλον, πιστεύω ότι οι ΗΠΑ μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο, δεδομένης της δικής μας ιστορίας και το σύνολο των αξιών μας».

Το υπουργείο Εξωτερικών της ΠΓΔΜ προχώρησε σε διάβημα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάνοντας λόγο για «ακαταλληλότητα του όρου ‘Σλάβοι’ για τον μακεδονικό πληθυσμό στη Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Το σοκ είναι τεράστιο, αφού οι ΗΠΑ έχουν αναγνωρίσει από το 2004 την ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία…

Οι ψευδο-Μακεδόνες αντιλαμβάνονται πολύ καλά τους κινδύνους, κάτι που
φάνηκε και από σχετική αναφορά στο διάβημα: Η αναφορά του πρεσβευτή, «θέτει υπό αμφισβήτηση την ταυτότητα και προσβάλει τα συναισθήματα του μακεδονικού λαού, κάτι που θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις τόσο σε εξωτερικό όσο και σε εσωτερικό πολιτικό επίπεδο».

Φαίνεται όμως, ότι οι εξελίξεις έχουν οδηγήσει τους Αμερικανούς να επανεξετάσουν την πολιτική τους, εκτός κι αν το State Department οδηγηθεί σε κάποια διπλωματική «ντρίμπλα» με σκοπό να κατευνάσει τα πνεύματα στα Σκόπια.

Η αλήθεια είναι, ότι οι Αμερικανοί, όπως άλλωστε και οι Ρώσοι, μπορεί να προέβησαν σε αναγνώριση, κάτι που ενόχλησε σφόδρα την ελληνική πλευρά, σε ιδιωτικές όμως συζητήσεις, πάντα αναφέρουν ότι η ερμηνεία του «Δημοκρατία της Μακεδονίας», είναι «μια Δημοκρατία στον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας»… και οι Σκοπιανοί θα έπρεπε να το γνωρίζουν.

Μπορεί να ακούγεται γελοίο, είναι όμως ενδεικτικό του πως οι γεωστρατηγικοί υπολογισμοί βάζουν κατά μέρος την ιστορική αλήθεια στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Βέβαια, η μετατροπή των Σκοπίων σε πρωτεύουσα του κιτς με τα αγάλματα των μεγάλων Μακεδόνων βασιλέων, ουδέποτε αντιμετωπίστηκε θετικά, αφού άπαντες αντιλαμβάνονταν ότι «ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρεται».

Στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να μην ήταν μόνο ένας χρόνος, έχει όμως ενδεχομένως φτάσει η ώρα για τους Σκοπιανούς να αντιληφθούν, ότι η πολιτική κατασκευής εθνικής ταυτότητας μέσω ιστορικής λαθροχειρίας, δεν υπάρχει περίπτωση να νομιμοποιηθεί ποτέ, όσο υπάρχουν επιστήμονες να καταγράφουν όσα διαπιστώνουν μέσω της έρευνας.

Υπό αυτή την έννοια, οι Σκοπιανοί έχουν ήδη αρχίσει να αισθάνονται την πίεση των ευρημάτων της Αμφίπολης και του παγκόσμιου ενδιαφέροντος που έχουν συγκεντρώσει, με τον Γκρουέφσκι να βλέπει κατά πάσα πιθανότατα τις ύψους άνω των δύο μέτρων Καρυάτιδες… στους εφιάλτες του.

Η εποχή της θεωρίας περί «κράτους – μαξιλαριού» (buffer-state) της ΠΓΔΜ, έχει στρατηγικά παρέλθει. Το ενδιαφέρον για τη βαλκανική δεν είναι το ίδιο όπως παλιά, ή μάλλον για την ακρίβεια, έχουν αλλάξει οι συνθήκες.
Και το πολιτικώς ορθό «κοινό μέλλον» που ανέφερε στη Γερουσία ο νέος πρεσβευτής, αναφερόμενος στις συστατικές εθνότητες της ΠΓΔΜ, δεν μπορεί να θεωρηθεί σε καμία περίπτωση εξασφαλισμένο.

Το δε «προκειμένου να δουν ένα κοινό μέλλον» όμως, θα μπορούσε να αναγνωστεί και ως υπονοούμενο… ότι αυτή τη στιγμή ΔΕΝ το βλέπουν.
Αν κάτι διδάσκουν οι τελευταίες περιπέτειες στον τομέα της διεθνούς ασφάλειας, είναι ότι με το ζόρι δεν μπορείς να βάλεις εθνότητες να ζήσουν μαζί. Το μόνο που περιμένουν είναι την κατάλληλη χρονική συγκυρία και αναμένοντάς την, απλά κάνουν ό,τι μπορούν για να καλλιεργήσουν το έδαφος. Και το κάθε κράτος κρίνεται από το πως διαχειρίζεται ώστε να εξουδετερώσει αυτή την καταρχήν επιθυμία. Ή μήπως δεν κάνουν αυτό τουλάχιστον οι Αλβανοί;

Για παράδειγμα, δεδομένων των εξελίξεων στην Ουκρανία και της εμφάνισης ενός «ψυχροπολεμικού συνόρου» στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, ακόμα κι αν τελικά υπάρξει μερική εξομάλυνση της κατάστασης, πόσο επιτρέπει στις ΗΠΑ να προκληθούν προβλήματα με την ήδη προβληματική πολιτικά Βουλγαρία, η οποία θεωρεί τους κατά δήλωση «Μακεδόνες» ως βουλγαρικά φύλα;

Στο ίδιο μήκος κύματος, πόσο έχουν οι ΗΠΑ περιθώριο να αφήσουν να προκληθούν προβλήματα με τους Αλβανούς, όταν ο έμμεσος έλεγχος της κυβέρνησης της Αλβανίας, αλλά και της διοίκησης του Κοσσυφοπεδίου, είναι κομβικής σημασίας ώστε να παραμείνουν υπό έλεγχο οι εξτρεμιστικοί – ισλαμιστικοί πυρήνες στα Βαλκάνια;

Ακόμα κι αν τις ώρες που θα ακολουθήσουν υπάρξει κάποια αλλαγή στην αμερικανική στάση, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος ο προβληματισμός της διπλωματίας των Ηνωμένων Πολιτειών για τις εξελίξεις. Και όταν δεν έχεις και πολύ χρόνο για να εστιάσεις την προσοχή σου σε ένα συγκεκριμένο μέτωπο, συνήθως επανέρχεται η… λογική και ανακαλύπτεις τα αυτονόητα.

Είναι στο χέρι των Σλάβων γειτόνων μας, να αντιμετωπίσουν το ακατανόητο σύμπλεγμα που φέρουν για την καταγωγή του λαού τους. Κανείς δεν τους απαγορεύει να σέβονται και να τιμούν την αρχαία ελληνική Ιστορία. Αυτό θα ήταν η απόλυτη γέφυρα φιλίας και συνεργασίας με την Αθήνα. Καλό θα ήταν όμως να αντιγράψουν και κάτι από τη στρατηγική σοφία του μεγάλου στρατηλάτη και του πατέρα του…

Διότι με τη στάση τους δικαιώνουν την πολιτική της πλήρους αδιαφορίας εκ μέρους της Ελλάδας, εάν δεν εκπληρώσουν τα ελάχιστα προαπαιτούμενα για την ανάπτυξη σχέσεων που θα μπορούσαν ακόμα και να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους.
Ξέρουν σε τι αναφερόμαστε, ξέρουν και τα εναλλακτικά σενάρια που έχουν διακινηθεί τα τελευταία 25 χρόνια.

DEFENCEPOINT 

infognomonpolitics.blogspot